Fréttir frá Íslandi - 01.01.1889, Blaðsíða 37

Frá íslendingum 1 Vestnrheimi. 39
ináluin, sem liið evangeliska, lúterska kirkjufjelag hefir sett sjer
fyrir mark og mið að fá framgengt, en pað er viðhald hinnar
lútersku trúar meðal íslendinga í binum nýja heimi, og sam-
heldni, menning og framfarir í öðrum efnum, undir ægishjálmi
kirkjunnar. Kirkjufjelagið hjelt liinn 5. ársfund sinn 19.—24.
júní. Yoru þá söfnuðir, sem í kirkjufjelaginu eru og hafa
komið á hjá sjer reglulegri safnaðarstjórn með skólum, orðnir
22 talsins; en hinir nokkrir enn, sem ógengnir voru í kirkju-
fjelagið Á þinginu var meðal annars rætt um <almenntguðs-
pjónustuform* fyrir alla söfnuðina í heild sinni, en varð eigi
útkljáð og bíður það mál næsta árspings; á sömu leið fór og
málið um «form fyrir sunnudagaskólahald í lúterskum söfnuð-
um.t Nefnd sú, sem sett hafði verið til pess að fjalla uin
skólamál íslendinga, lagði pað tii, að kirkjufjelagið reyndi af
fremsta megni að koma upp lærðum skóla hjá sjer, «svo að
pað standi jafnfætis hinum öðrum kirkjudeildum pessa lands,
sem flestar eða allar hafa slíka skóla,» og leita liðs hjá hinum
öðrum lútersku kirkjufjelögum til pessa. Pingið mótmælti og
trúboðatilraunum peirra Lárusar og Jónasar Jóhannssonar af
hendi presbyteríönsku kirkjunnar og pótti einna tiltækilegast
að reyna að fá fleiri Ssl. presta vestur, einkum til Winnipeg,
par sem íiestir landar eru saman komnir, og var forseta kirkju-
fjelagsins, sjera Jóni Bjarnasyni, falið á heniur að reyna til
pess að fá 3-5 presta hjeðan að lieiman. — J>ó að ping pessi
fjalli að vísu mest um kirkju- og kennslumál, pá ber pó mörg
önnur mál á góma, sem miklu varðar, og stuðla að pví, að
íslendingar haldi sem hezt hóp; pau eru nokkurs konar alpingi,
par sem rætt er um landsins gagn og nauðsynjar, og allt pað
bezta, sem par vestra er hugsað, er látið koma fram, pótt ekki
sje pað kirkjulegs efnis. Á pessu pingi voru haldnir 4 fyrir-
lestrar, er síðar voru prentaðir; sjera Jón Bjarnason talaði um
«íslenzkan nihilismus,» sem áður hefir verið á minnzt; sjera
Friðrik Bergmann um «vorn kirkjulega arf,» kenndi ástandi
kirkjunnar hjer heima um pær misfellur, sem á eru trúlífi
landa par vestra, og fór hörðum orðum um kirkjustjórn vora
og prestastjett, og trúarástandið hjer á landi; sjera Steingrímur
J>orláksson talaði um «biblíuna» og Einar Hjörleifsson um pað,
«hversvegna svo f'áir væru með» í framfarabaráttunni á pessu