Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1900, Qupperneq 8

8
ar með »nótu» að neðan til að greypa þiljur í. Risið er gjört með sperr-
um og eru kjálkarnir nálega 4 al. langir, 8*/* þumi. breiðir og um
31/2 þuml. þykkir. Bitar, syllur og sperrukjálkar eru með »kýlingarstrik-
um». Ofan á syllunum uppi við ræfrið eru áfellur, viðlíka breiðar og
syllurnar sjálfar. Langbönd hafa áður verið greypt í sperrukjálkana, en
liggja nú utan á þeim, en reisifjöl þar ofan á í stað súðar. Loft er í
þeirn hluta skálans sem fyrir göng er hafður, og eru nál. 3 ál. til mæn-
is af loftinu. Líka er loft yfir bæjardyrum og yfir þeim hluta skálans
sem inn af þeim er; þar er loftið um '/2 al. lægra og þeim mun hærra
til mænis. I búrinu er ekki loft nú. Af því eigi þarf svo víð göng sem
skálinn er víður, er gjört skilrúm eftir þeim hluta hans, og eru göngin
með norðurveggnum, en sunnanmegin hefir verið hafður vefstaður. Er
þar gluggi á veggnum og skilrúmið þannig opið, að hann ber líka birtu
í göngin. Við vesturenda hans er þil og d}rr til stofunnar, sem auðvit-
að er. Sagt er, að hann hafi áður náð miklu lengra vestur, og hafi verið
tekið af honum og viðirnir fluttir að Barkarstöðum. Allir viðir skálans eru
eintómt rekatré og eru enn ófúnir, jafnvel reisifjölin. Vita menn þó
ekki, hve gamlir þeir eru, því þó skálann hafi þurft að endurbæta að veggj-
um eða þekju, hafa sömu viðir ávalt verið notaðir áfram; vita menn eigi
til, að 1 þá hafi verið bætt nema 1 bita í búrið. Er sá biti auðþektur,
því hann er óheflaður og á lionum ártalið, þá er hann var látinn þar, nl.
1789. Og í landskjálftanum 1896 brotnaði sperra og var önnur ný lát-
in í staðinn og ártalið skorið á hana. — Þó sú gerð, sem skálinn hefir
nú, sé að líkindum eigi hin upprunalega, þá er hún þó mjög gömul og
ber vott um það, hve bygging var traust og vönduð fyrrum.