Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 15

frá bænum. Svo vel ber öllu heim við söguna. Hér virðist því tvennu
skifta: annaðhvort er það, sem sagan segir um liðveizlu Steinþórs við
Hávarð, dvöl Hávarðs t Otradal o. s. frv., rétt i aðalefninu, ellegar sögu-
maður hefir af ásettu ráði búið þetta söguatriði til upp úr sér; og það gat
enginn gjört aunar en sá, sem nákunnugur var á Amýrum. Og þó slíkt
sé nú eigi alveg óhugsandi, þá er eigi skiljanlegt, hvað honunt hefði getað
gengið til að finna upp á því, að skjóta þessu inn í óviðkomandi sögu,
ef hann hefði vitað annað sannara. Skiljanlegra sýnist mér hitt, að Land-
námuritarinn, eða heimildarmaður hans, hafi vilst á liðveizlutnönnum Há-
varðs. Það hefir leitt af bæjarnafninu: hann hefir þekt Otradal í Arn-
arfirði, en eigi hinn litt kunna Otradal í Breiðafirði, og þózt sjá, að hér
væri missögn, er leiðrétta þyrfti. Honum hefir skilist svo, — eins og
mönnum hefir alment skilist síðan, -— að svo fágætt bæjarnafn, sem Otra-
dalttr er, geti eigi verið komið inn í söguna af misgáningi; það hlyti að
vera rétt. Og þar eð slikur höfðingi sem Eyólfur grái bjó um þær
mundir í Otradal, þá hafi það enginn getað verið annar en hann, sem
veitti Hávarði lið. Og það gat styrkt hann í þeirri trú, að hann hefir
vitað, að Eyólfur átti son, er Steingrímur hét, og þótt líklegt, að Steinpórs
nafn væri komið í staðinn fyrtr Stemgríms nafn og missögnin komin af
því. Það virðist liggja beint við, áð sögumaður. er vildi segja alt sem
sannast og réttast, en var ókunnugur, gæti vilst þannig, er svo sérstaklega
stóð á; og rýrir það alls ekki gildi annara frásagna í Landnámu.
7. Salteyrarós.
Það má sjá af örnefnalýsingu A. Th., að orð hefir leikið á því, að
Grundarós væri sama sem Salteyrarós. Hyggur A. Th., — og víst með
réttu — að það sé meir getgáta en vissa. Telur hann tvo aðra ósa við
Grundarfjörð jafn-líklega: Kvíaós hjá Krossnesi og annan ós hjá Kirkju-
felli. Sá ós er nú kallaður Búðaós, því austanmegin hans eru kot, er
einu nafni heita að Búðum. Bendir það til, að þar hafi verið verzlunar-
búðir. Og þeim megin hans gengur grjóteyri út í sjóinn, sem er svo
gráleit af smáskei, að tilsýndar er því líkast, sem hún sé salti drifin. Er
því eigi ólíklegt, að hún hafi fyrrum verið kölluð Salteyri, og ósinn þess
vegna verið kallaður Salteyrarós. — Síra Jens Hjaltalin á Setbergi benti
mér á þetta.
7. Vogar og Kambgarður í Mávahlíð.
Svo segir Eyrb. 18. k.: »Þeir (Þorbjörn) riðu upp með vágum ok
bundu sár sin undir stakkgarði þeim, er Kambgarður heitir«. Svo hagar
landslagi í Mávahlíð, að neðan við túnið eru tjarnir á láglendinu og ná