Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1900, Qupperneq 35

35
»Fram«.
Af fylgiriti við Arbók fornleifafélagsins 1899 sést, að kapt. D. Bruun
befir tekið eftir ýmsurn skekkjum á áttanöfnum, sem eiga stað hér á
landi. Þar á meðal getur hann þess, bls. 11, að á Norðurlandi og Vest-
urlandi sé orðið »fram« haft um stefnuna inn d dalbotninn, eða yfir höfuð
inn í landið. Og svo hyggur hann, eins og von er til, að þessi venja
nái yfir alt landið, og að það sé undantekning, að sú Aslákstunga í Þjórs-
dal, sem nær er sjó, er kölluð »fremri«. En eg vil nú skýra þetta mál
með því, að geta þess, að á Suðurlandi er þetta engin undantekning. Þar
er orðið *jram* ávalt haft í hinni náttúrlegu merkingu sinni: s. s. til
sjávar, tða: eins og vötnin renna, því þau renna hvarvetna fram. I hvaða
merkingu orðið er haft á Austurlandi, veit eg ekki.
Um leið vil eg taka það fram við lesendur Árbókarinnar, að hvar
sem áttanöfn eða stefnutáknanir (eins og t. a m. fram) koma fyrir i einu
eða öðru, sem eg hefi ritað, þá hefi eg ávalt haft hina náttúrlegu merk-
ingu þeirra í huga: »fram« t. d. s. s. til sjávar, eða fil dyra, ef innan
húss eða tóftar er. Verður að hafa þetta hugfast, til að komast hjá mis-
skilningi.
Br. J.
5*