Alþýðublaðið - 31.03.1960, Blaðsíða 4

ÁRIÐ 1960, miðvikudaginn
23. marz, var í Hæstarétti í
málinu nr. 165/1959:
Ármann Sigurbjörnsson
gegn
Sementsverksmiðju rík-
isiris og gagnsökn
uppkveðinn svohljóðandi
DÓMUR:
Aðaláfrýjandi hefur skotið
xnáli þessu til Hæstaréttar
með stefnu 18. desember 1959.
Krefst hann þess, að gagná-
frýjanda verði dæmt að greiða
honum kr. 2199.02 ásamt 6%
ársvöxtum frá 25. febrúar
1959 til greiðsludagá og máls-
kostnað í héraði og hér fyrir
dómi eftir mati Hæstaréttar.
Gagnáf.ýjandi hefur áfrýj-
að málinu með stefnu 30. des-
ember 1959, að fengnu áfrýj-
uarleyfi 21. s.m. Krefst hann
sýknu af kröfum aðaláfrýj-
anda og málskostnaðar úr
hendi hans í héraði og fyrir
Hæstarétti eftir mati dóms-
ins.
í 4. gr. laga nr. 16/1958 seg-
ir, að starfsmenn, sem rétt
líafa öðlazt samkvæmt ákvæð
um hennar, sbr. 1. gr. lagana,
skuli „eigi missa neins í af
launum sínum, í hverju sem
þau eru greidd, fyrstu fjórtán
dagana, eftir að þeir forfall-
ast frá vinnu sökum sjúkdóms
éða slysa“.
Aðiljar máls þessa eru á-
sáttir um það, að aðaláfrýj-
andi, sem hóf starf hjá gagn-
áfrýjanda i maímánuði 1956,
hafi áunnið sér rétt til launa
í veikindaforföllum sam-
kvæmt ákvæðum 4. gr. laga
nr. 16/1958. Hins vegar grein-
ir þá á um, hvernig þeim rétti
sá háttað. Telur aðaláfrýjandi,
að lagaákvæðið veiti starfs-
manni rétt til launa allt að 14
daga í hvert sinn, sem hann
er frá verki vegna sjúkdóms
eða slysa, en gagnáfrýjándi
heldur fram þeirri koðun, að
atvinnurekanda sé ekki skylt
að greiða laun í slíkum tilfell—
um fyrir lengri tíma en 14
daga samtals á ári.
Rétt þykir að skýra fyrir-
mæli nefndrar 4. gr. þannig,
að þegar urn er að ræða end-
urteknar fjarvistir frá verki
vegna sama sjúkdóms eða
sömu slysfara, þá eigi starfs-
maður aðeins rétt til launa
fyrstu 14 forfalladagana, enda
er þá um að tefla framhald
forfalla af sama tilefni. 'Yæri
mjög óeðlilegt, að endurtekin
eða jafnvel margítrekuð fjar-
vist starfsmanns frá starfi
vegna sama sjúkleika eða
slyss veitti honum rétt til
Iaunagreiðslu í hvert skipti,
þó að hann hefði tekið upp
vinnu fleiri eða færri daga,
milli þess sem hann var fiar-
verandi. Mundi og slík túlkun
á greininni venjulegast aðeins
leiða til uppsagnar viðkom-
andi starfsmanns úr starfi.
Hins vegar ber að skýra á-
kvæði nefndrar 4. gr. þannig,
að þegar um mismunandi sjúk
dóma eða slys er að ræða,
beri starfsmanni réttur til
launa fyrstu 14 dagana í
hvert sinn, sem slík forföll
ber að höndnm. Orðalag grein
arinnar levfir ekki þá skýr-
ingu, sem gagnáfrýjandi held-
ur fram, enda væri það að-
eins á færi löggjafans, en ekki
dómstóla, að einskorða greind
an rétt starfsmanns við nokk-
urt tiltekið tímabil, hvort
heldur almanaksárið, 12 mán-
aða tíma með tilfærslu milli
almanaksára eða annað tíma-
Jón Þorsteinsson
flutti málið fyrir Ármann
Sigurbjörnsson.
bil. Ekki gefur undirbúning-
ur laganna tilefni til að leggja
annan skilnirig í lagaákvæðið
en hér var gieindur. Þvert á
móti hefur það komið fram í
málinu, að meðan frumvarp
að lögum nr. 16/1958 var til
meðfeiðar á Alþingi, fór
Vinnuveitendasamband ís-
lands þess á leit við þing-
nefnd þá í efri deild Alþing-
is, sem um frumvarpið fjall-
aði, að ákveðið yrði ótvírætt
i 4. gr. þess, „að átt sé við 14
daga samtals á á.i“. Sams kon
ar tilmæli kornu einnig frarn
í bréfi Vinnumálasambands
samvinnufélaganna til sömu
þingnefndar. Ekki sinnti Al-
þingi þessum málaleitunum.
Á árinu 1958 var aðaláfrýj-
andi tvisvar frá störfum
vegna mismunandi sjúkleika,
hið fyrra skipti frá 29. ágúst
til 6. september, að báðum
dögum meðtöldum, samtals 9
daga, og hið síðara skipti frá
27. september til 11. október,
að báðum dögum meðtöldum,
samtals 15 daga. Samkvæmt
4. gr. laga nr. 16/1958 átti
hann þá rétt til fullra launa
fyrir allt fyrra veikindatíma-
bilið og 14 daga af hinu síð-
ara. Aðiljar eru sammála um,
að aðaláfrýjandi hafi sam-
kvæmt samningi unnið hjá
gagnáfrýjanda 2 klukkustund
ir í eftirvinnu alla virka daga
vikunnar nema laugardaga,
og ber við það að miða, þegar
honum eru ákveðin full laun
fyrir veikindadagá.
Samkvæmt útreikningi
gagnáfrýjanda, sem ekki hef-
ur verið hnekkt, mundu full
laun aðaláfrýjanda (dagkaup
og eftirvinnukaup fyrir fyrra
veikindatímabilið og 14 fyrstu
dagana af hinu síðara hafa
nurnið kr. 4370,50. Aðaláfrýj-
andi hefur þegar fengið
greiddar kr. 2498,72 og standa
þá eftir kr. 1781,78. Ber gagn-
áfrýjanda að greiða bá fját-
hæð ásamt 6% ársvöxtum frá
25. febrúar 1959 til greiðslu-
dags. Eftir þessari niðurstöðu
þykir rétt, að gagnáfrýjandi
greiði aðaláfrýj anda máls-
kostnað í héraði og fvrir
Hæstarétti, samta'ls krónur
4000,00.
Dómsorð:
Gagnáfrýjandi, Sements-
verksmiðja ríkisins, greiði að-
aláfrýjanda, Ármanni Sigur-
björnssyni, kr. 1871,78 ásamt
6% ársvöxtum frá 25. febrú-
ar 1959 til greiðsludags og
málskostnað í héraði og fyrir
Hæstarétti, samt. kr. 4000.00.
Dóminum ber að fullnægja
að viðlagðri aðför að lögum.
(MMMMMMWMIWmUMWV
il Nýr iláS- |
| bálur til |
} Grafaroess |
GRAFARNESI, 28. marz. Nýr
stálbátur kom hingað í dag,
Runólfur SH 135, byggður í
Risör í Noregi. Báturinn er 115
smálestir að stærð, hinn vand-
aðasti að öllum frágangi og út-
búinn öilum nýtízku siglinga-
tækjum, svo sem radar og miö-
unarstöð.
í bátnum eru tveir dýptar-
mælar af Simrad-gerð. Er ann-
ar þeirra með sjálfleitandi as-
dicrtækjum en hinn er laus,
svo að hægt er að fara með
hann yfir í nótabátinn. Kælir
er í lest, kraftblökk fylgir bátn
um, og heitt og kalt vatn í hand,
laugum í hverju heibergi. Bát-
urinn er knúinn 300—340 ha.
Vickmann vél, ljósavél er a£
Buch-gerð.
Runólfur var fimm sólar-
hringa á heimleið og gekk allt
að IOV2 mílu. Er hann hið glæsi
legasta og vandaðasta skip í hví
vetna.
* Eigendur bátsins eru: Guð-
mundur Runólfsson, sem verð-
ur formaður á honum, Guð-
mundur Kristjánsson og Jón
Kristjánsson. — S.H.
íBUöntKi