Kirkjublaðið - 24.12.1891, Síða 10

106
Þá samgladdist mðnnunum himinsins her,
er hjálpræðið fram koma skyldi.
Nú fögnum og þakkargjörð framberum vjer,
sem frelsarans reynt höfum mildi.
Því, hvar stæði mannkynið, hefði ekki sá
í heiminn fæðst lífgjafi þjóða?
An frelsis og hjálpræðis fólk væri þá
og fjær hinu sanna og góða.
En hjálpræðis-ljósið skín heiminum í
af hjarta vjer lofum vorn Drottin.
Hann lifir og ríkir; hans náð er æ ný;
af náð hans er gleði vor sprottin.
0, vertu nú Jesú! vort hátíðar-hnoss
í hug vorum elska þín glæðist,
á þessari stundu svo innra hjá oss
þín eilífa dýrðarmynd fæðist.
fír. j.
Höfuöspurning'in.
Veiztu hvaða spurning það er, sem fer yfir himin
og jörð, lífið og dauðann ? Veiztu hvaða orð það eru,
sem byrja við vögguna, og ekki einu sinni þagna við
gröfina, iieldur halda áfram að hljóma og hljóma og
hljóma um endalausa eilífð ? Það eru þrjú smáorð, og
þó fela þau í sjer leyndardóma lífsins og grafarinnar:
Elskar l>ú mig ?
Elskar þú mig? spurði móðir þín þig forðum, er
hún laut yfir vöggu þína og horfði á þig svo glöð og
svo ástúðleg. Og þú gazt ekki svarað, því að þú gazt
ekki talað, en þú hefur smábrosandi rjett fram höndurn-
ar og horft í augu móður þinnar; og hún kærði sig ekki
um annað meira; hún vissi þegar svar þitt: jú, víst
elska jeg þig. Gæfusama móðir! Gæfusama barn! Ef
hún hefði ekki lesið svarið í blíðusvip þínum, þá xnundu