Kirkjublaðið - 01.06.1896, Side 8

104
þetta tvennt. Þannig hafði einn alþingismaður þau orð
um »Sameininguna« á síðasta þingi, að hún væri of-
stækisrit. Jeg veit eigi hvaðan hann hefir þetta og
mjer dettur í hug, að hann sje víst hvorki kaupandi nje
lesandi blaðsins, því þá hefði hann varla haft þau orð.
Hluturinn er, að »Sameiningin« er ekkert ofstækisrit og
ritstjórinn sjera Jón Bjarnason enginn trúarofsamaður,
eptir því sem jeg get framast fundið, en hann er brenn-
andi áhugamaður, og slíkt lasta eigi aðrir en þeir, sem
sjálfir eru kærulitlir. En efasamt virðist mjer það í fyllsta
máta, að islenzku prestarnir vestan bafs hefðu orðið slík-
ir áhugamenn sem þeir eru, hefðu þeir verið ríkiskirkju-
prestar hjer heima.
Áhuginn hefir óneitanlega vaxið í kirkju vorri við
aukið frelsi, en hann er alls eigi almennur enn þá. Mjer
kemur eigi til hugar að efa, að hann yrði miklu almenn-
ari kæmist fríkirkja á. Þá mundu vorir sofandi söfnuðir
fara að verða vakandi. Yfir höfuð finnst mjer að prest-
arnir megi vera hlynntir frikirkjunni, fáist hún með þol-
anlegum kjörum. Mál þetta ætti helzt að verða tekið til
meðferðar eða að minnsta kosti undirbúnings á næstu al-
þingum.
JÓHANNES L. L. JÓHANNSSON.
„Að slaka á klónni‘‘.
Eptir Jón prófast Jónsson á Stafafelli.
Af brjefi ráðgjafans fyrir ísland frá 8. nóv. f. á. má
sjá, hvernig nú á að beita lögunum um utanþjóðkirkju-
menn af kirkjustjórn vorri, og get jeg ekki ímyndað mjer,
að neinum frjálslyndum manni þyki þeim frjálslega beitt.
Fyrst og fremst litur svo út, sem mál það, sem um er
að ræða, hafi verið að rekast milli stjórnarvaldanna, frá
einum lið til annars — jafnvel til prestsins í Vallanesi,
sem litil ástæða sýnist til að bera málið undir, eins og
það horfði við — um nærfelt 2 ára tíma, og hefir hlut-
aðeigandi utanþjóðkirkjusöfnuður þannig mjög lengi orðið
að bíða eptir svari, og farið að miklu leyti á ipis við