Alþýðublaðið - 05.10.1960, Blaðsíða 13

Greinargerð frá
iorn Tre-
élagsins
MEIRIHLUTI kjörstjórnar
Trésmiðafélags Reykjavíkur
vill taka fram eftinfarandi:
Þjóðviljinn og Tíminn
reyna í gær að klóra í bakkann
fyri'r stjórn Trésmiðafélagsins
og verja tilraunir hennar til
þess að segja löglegri kjör-
stjórn félagsins fyrir verkum
og leggja undir sig valdsvið
hennar_
Af því tilefni viljum við
undjrriitaðir, sem myndum
meirihlufifi kjörstjórnar T.RR.
rekja í aðalatriðum það, sem
skeð hefur í málinu.
Mánudaginn 26. sept. var á-
kveðinn fundur í kjörstjórn
og var þarjnættur á fundi kjör
gtjórnar, formaður félagsins,
Jón Sn. Þorleiiísson sem jafn-
framt er starfsmaður þess. —
Hafði hann, svo sem venja
hefur verið, gentj uppkast að
kjörskrá, er kjörstjórn hugðist
ganga frá á fundi'num. Kvaðst
hann mundi lesa þetta upp, 608
nöfn, og gætum við kjörstjórn-
armenn gert athugasemdir við,
ef við hefðum einhverjar,. Hon-
um var þá bent á, að slík vinnu
brögð væru óhugsandi, þar eð
ógerningur væri. fyrir okk:ir að
gera slíkt öðruvísi en með sam
anburði á spjaldskrá félagsins.
Brást hann hinn versti við og
kvaðsí: ekki hleypa okkur í
spjaldskrána, oe.sagði að s*jórn
félagsins hefði ein aðgang að
henni. Við endurtókum þá þessa
sj álfsögðu kröfu og kváðumst
ganga af fundi, ef ekki yrði orð
ið við henni, þar eð verkið væri'
óframkvæmanlegt án þess, Lét
hann þá loks undan.
Fljótlega kom í ljós, að full
þörf var á samanburði, þar sem
fjöldi nafna reyndist ranglega
færð. Skuldugir menn á aðal-
skrá og skyldlausir á skulda-
skrá. Var það allt leiðrétt og
ekki ágreiningur þar um.
Wú skeði það, að formaður
tjáði okkur að stjórn félagsins

störfum
LÚÐVÍK GIZURARSON
héraðsdómslögmaður, sem í
fyrrahaust féllzt á að gegna
formannssSJörfum í varnarmála
nefnd um eins árs skeið í sam
bandi við breytingar á skipun
nefndarinnar, 'ætur af því
starfi samkvaemi- eigin ósk um
þessi mánaðamót
Hörður Hel' on ssndiráðu-
nautur hefur tekið við for
mennsku var->armálanefndar
af Lúðvík. J" 'nframt hefur
Hörður verið ‘*ur deildar-
stjóri varnarm 'H-'r utan-
ríkisráðuneyti- - i okt_
1960 að telja.
hefði' ákveðið að kosning færi
fram frá 1.—2. okt_ Við bentr
um honum á, að það væri kjör-
stjórnar að ákveða það, og það
lægi í hlutarins eðli, að félags-
stjórn gæti ekki gert þá kröfu
á hendur kjörstjórnar að kosn-
ingar færu fram át\ur en kjör-
stjóm værj tilbúin til þess,
Næsta dag erum við svo kail-
aðir fyrir félagsstjórn, er setið
hafði' á fundi, en lokið honum
er við mættum Það fyrsta sem
skeði eftir að við kömum á skrif
stofu félagsins var það, að fcr
maðurinn Jón Sn. Þorleifsson
varpaði því fram hvort stjórnin
ætti ekki að hefja fund að nýju
og tilkynna kjörstjórnarmönn-
um sínar ákvarðanir. Benedikt
Davíðsson yarð þá fyrir svörum
og skipaði formanni að kynna
okkur ákvörðun sfjiórnar og
væri það nægjanlegt. Kynnti
h'ann okkur þá bókurr stjórnar
frá fundi hennar þá um daginn
þess efnis, að kosninga,r skyldu
fara fram áðurgreinda daga og
skyldi kjörstjórn haga sér sam-
kvæmt því_
Við töldum okkur ekki gcta
tekið þessa stjórnarákvörðun
til greina og véfengdum rétt
hennar tíl þeirrar 'kröfu. Kváð-
u£it) þeir þá ekki hafa meira við
okkur að tala. Kjörstjórn 'hélt
síðan fund um kvöldið 27. sept_
og var þar samþykkt, að kjör-
fundir skyldu haldnir 8.—9.
okt. og skyldi -það undirbúið o2
auglýst svo sem lög félagsins
mæla fyrir um.
Inn á þennan fund bárust
okkur boð þess efnis, að við
værum umboðslausir til að gera
slíkar samþykktir, og létum við
það ekki' á okkur fá
Það sést af framansögðu, að
stjórn fél-agsin's hefur hér ger<(
tilraun til að leggja undir sig
valdsvið kjörstjórnar, og komið
á allan hátt fram í málinu á
þann veg að næsta undrun sæt-
ir.
En það athyglisverðasta við
þessi slcrif er það, að ekki er
vitnað í eina einustiu grein fé-
lagslaganna, sem segja fyrir um
störf kjörstjórnar. Skyldi mað-
ur þó ætla að ef stjórnin telur
sig hafa hreinan skjöld í mál-
inu, þá ætti ekki að standa á
henni að gera það til styrktar
sínum málstað.
Við viljum því benda á að
þrjár lagagreiuar í félagslögun-
um fjalla sérstpklega um slörf
kjörstjórnar, 29., 30. og 31 gr.
Viljum við því birta þær orð-
rétt, svo menn geti' séð, hvað
þær fela í sér.
„29. grein.
Þegar framboðsfrestur er út-
runninn Og tillögum eða listum
hefur verið skilað, skal kjör-
stjórn auglýsa allsherjarat-
öðrum bíl — á öðrum vegi.
Hún lagði hönd sína á
hönd Pauls og sagði: Nú
skulum við snúa heim.
Hann sagði ekkert, —
en það var eins og hann
skildi allt.
María andvarpaði, þeg-
ar henni varð hugsað til
þess og sá, að það var orð-
ið mjög áliðið. Raulið úti
í nóttinni var þagnað.
UM morguninn hitti
hún Antonio. Hann talaði
við hana, en í þetta sinn
var hún of þreytt til að
reyna að skilja, hvað hann
var að segja. — En svo tók
hún eftir því, að sama orð-
ið kom aftur og aftur. —
C o r a z o n , corazon, —
þ. e. hjarta. Spánverjum
er gjarnt á að smeygja
þessu orði inn í ræður sín-
ar. Hjarta og sársauki! —■
Þessi tvö orð eru látin
fylgjast að. En hvers vegna
var Antonio litli að tala
um corazon? Ef til vill af
því, að hún var rauðeygð
eftir „kvikmyndasýning-
ar“ fram á nótt. Kannski
af því, að hún var alltaf
ein hér á ströndinni, þar
sem annars virtust aðeins
fyrirfinnast elskendur og
heilar fjölskyldur.
Skyndilega sagði hún
við drenginn:
— Hvernig heldurðu að
ástin sé, Antonio?
Eins og engin spurning
væri eðlilegri fyrir tíu ára
strákhnokka, hrukkaði
Antonio hugsandi emiið
og alvarleg augu hans
urðu enn alvarlegri, þeg-
ar hann svaraði:
— Eg ætla að hugsa um
það dálitla stund. Svo skal
ég svara, — þegar ég er
búinn að vinna.
Svo varð kl. 12, og Mar-
ía gekk við hlið Antonio
eins vanalega heim af
ströndinni. Meðan þau
gengu lék María sér við
hálsbandið sitt, mjög
langa gullkeðju. Henni
varð hugsað til þess, að
Jac hafði gefið henni keðj-
una með þessum orðum:
Til að binda þig fasta! —
Hann gat verið heimsku-
legur líka, — að finna upp
á að segja slíka vitleysu.
enda þótt hann segðist
hata alla vitleysu.
— Jæja, hefur þú hugs-
að um ástina núna? spurði
hún Antonio, nú mest tii
gamans.
Andlit Antonios varð
mjög alvarlegt, er hann tók
til máls.
— Ástin, hún er eins og
Joya og ég. Á morgnana
vinn ég fyrir okkur báð-
um niðri við ströndina.
Það nægir fyrir morgun-
mat handa okkur. Seinni
hluta dagsins ber Joya
sand til smiðanna, og það
næiir fysir. kvöldmatn-
um. Það er áreiðanlega
ást.
Og hann undirstrikaði,
hvað hann ætti við með því
að klóra Joya á hálsinum.
María starði á hann eins
og nýtt líf færðist í hana
eftir kyrrstöðu undanfar-
inna mánaða.
Þetta var rétt og satt!
Þessi drengur hafði hitt
naglann á höfuðið. Svona
átti þetta að vera! Svona
einfalt!
Ástin var þjónusta, ekki
ijafir, nrós og ástarorð.
Hverju hefi ég fórnað
fyrir Jac? Hvað hefur
hann gert fyrir mig? Ekk-
ert! Og við hugsum okkur
ekki að gera neitt hvort
fyrir annað.
Á þessu augnabliki byrj
aði fríið. Baðströndin
virtist allt í einu fjörug og
skemmtileg, í fyrsta skipti
sá hún teppasalann breiða
vörur sínar til sýnis á
sandinum, útsaumaða dúka
og teppi, og hún sá í fyrsta
skipti krakkana þeytast
um, kát, fjörug og falleg.
Hana langaði til þess að
spjalla við feitu kerling-
una, sem sat rétt hjá henni.
Verið varkár, mundi hún
segja. Verið varkár og var-
izt að fá sólsting.
Og dagarnir liðu. Hlýir,
himinháir, fullir af hvíld.
Antonío var alltaf hennar
bezti vinur. Úr því að
spurningin hafði verið
borin fram, vildi hann ekki
um annað ræða en ástina.
Hún skildi ekki allt, sem
hann sagði, en henni var
ljóst, að þetta umræðuefni
var honum kært.
Einn daginn kom bréf
frá systur hennar. Neðan
við það hafði Paul skrifað
nokkrar línur.
Komdu heim eins fljótt
og hú getur, Paul.
Hún gat ekki skýrt hvað
gerðist innra með henni.
Hún hafði hlotið einhverja
fyllingu. Ekki svo að skilja
að hún hefði orðið ást>-
fangin í Paul vegna þess-
ara orða hans. En þau
glöddu hana.
Þegar hún kom niður á
ströndina hitti hún Ant-
onio og ösnuna hans við
pálmatréð.
Áður en hún eiginlega
vissi, hvað hún var að gera
hafði hún smeygt gull-
keðjunni yfir höfuð ösn-
unnar. Þar með var hún
laus undan öllu.
— Eg vona, að þú fargir
henni aldrei, sagði hún.
— Nei, nei, senora, þetta
er gjöf!
Það var útraett mál. Allt
var nú eðlilegt, rétt, og
það var allt að þakka hin-
um skynsamlegu vanga-
veltum litla essrekans um
ástina.
— 'Vertu sæll, Antonio.
— Graeias.
EF þú einhvern tíma
kemur til Torremolinos,
hittir þú kannski Antoníb
við ströndina. Nú hefur
hann stækkað talsvert, og
hann er ekki lengur eins
ógreiddur og hann var
vanur að vera. Hann greið
ir sér á hverjum morgni,
og hann talar ekki við
fólk, hvorki við ferða-
mennina né smástrákana,
sem eitt sinn voru beztu
vinir hans. Hann er mjög
stoltur. Asnan hans ber
gullkeðju um hálsinn.
(Endursagt
úr sænsku).
S
s
s
V
s
S
s
N
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
b
s
s
s
s
s
s
v
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
V
s,
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
kvæðagreiðslu með minnst
þriggja sólarhringa fyrirvara í
dagblöðum og útvarpi, og skaj
auglýí^ur staður og hve lengi
kosning gtendur dag hvern.
I Einnig skal kjörfundur auglýst
|ur í útvarþi' á kjördögum.
i
30. grein
I Á kjörseðil skal raða listum
j eftir þeirri röð, sem þeir berast
j kjörstjórn. Á hverjum lista
skulu vera nöín jafn margra og
kjósa á. Kjósandi tjáir vilja
sinn, annaðhvort með því að
krossa við einstaklinga þá, er
hann vill kjósa, á einum eða
fleiri listum, þó skal gæta þess,
að kjósa máfalega marga,
i þvorki fleiri né færri, því þá er
kjörseðill ógildur Að öðru
leyti fer gildi kjörseðils eftir á-
kvörðun kjörstjórnar.
31. grein.
Kjörstjórn ska' sjá um, að
kjörskrá, ásamt lista yfir þá fé-
lagsmenn, sem ekki eru á kjör-
skrá vegna skulda, sé tilbúin
þegar atkvæðagreiðsla er aug-
lýst, og skal hvorttveggja liggja
frammi á skrifstofu félagsins
frá þeim tíma og þar <t|il at-
kvæðagreiðslu er lokið Með-
mælendur hvers lista eða til-
lögu skulu hafa rétt» til að íá
eitt afrit af kjörskrá ásamt
skuldalista um leið og atkvæða-
greiðsla er auglýst. Skal þeim
kjörskrám skilað s'pax að lokn-
um kjörfundi. Einnig hafa með-
mælendur rétt til að fylgjast
með kosningu. AHar kærur út.
af kjörskrá skal kjörstjórn úr^
skurða jafnóðum og þær koma
fram. Kærufrestur er til loka
kjörfundar."
Við sjáum svo ekki ástæðu til
að hafa þessa greinargerð lengri
en viljum að lokum benda á að
við höfum hagað störíum okkar
í kjörstjórn að öllu leyti svo
sem lög félagsins mæla fyrir um
og hirðum ekkj um upphrópan-
ir Þjóðvilj££*3 og Tímans í því
sambandi.
Þorvaldur Ó. Karlsson (sign.).
Magnús V. Síbfánsson (sign.).
— 5. okt. 1960 13
Alþýðublaðið