Alþýðublaðið - 01.11.1961, Blaðsíða 2

JUtstjórar: Gisii J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúl rit-
■tjómar: Indriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri: Björgvin Guðmundsson. —
Símar: 14 900 — ' 902 — 14 903. Auglýsingasími 14 906. — Aðsetur: Alþýðu-
búsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
I kr. 55.0C S mánuðl. í lausasöiu kr. 3,00 eint. Útgefandi: Alþýðufiokkurinn. —
Framkvsemdastjóri Sverrir Kjartansson.
Hvor hafði rétt fyrir
sér um Stalín ?
• í MARZMÁNUÐI 1953 stóðu þessi orð í ritstjórn
argrein í Alþýðublaðinu:
„Kommúnistar um allan heim tilbiðja Stalin
sem páfa sinn og munu dá hann og lofsyngja í
löngum og fjálegum eftirmælum. Andstæðingar
kommúnismans hafa hins vegar litið á Stalín sem
aumasta andstæðing lýðræðis og ifrelsis. Þessar
skoðanir breytast ekki, þó að hinn umdeildi stjórn
málamaður og einræðisherra sé allur. Deilurnar
um hann munu halda áfram langa hríð eins og
væri hann lífs. Hitt liggur í augum uppi, að mað
ur sem brýzt úr fátækt og umkomuleysi upp á
valdatind slíkan sem þann, er Stalín stóð á, hlýt
ur að liafa mikla persónulega verðleika til að bera.
Hann háði vissulega baráttu sína af þrótti og
liörku, en vopnin, sem hann beitti, og málstaður
ínn, sem hann bar fyrir brjósti, varpa dimmum
skugga á feril hans eins og flestra eða allra ein
ræðisherra“.
Þessi orð voru ekki skrifuð af neinum þeirra rit
stjóra Alþýðublaðsins, sem kunnastir eru af harðri
og miskunnarlausri andstöðu við kommúnismann.
Þegar þau voru rituð, var Hannibal Valdimarsson
ritstjóri blaðsins.
Athyglisvert er að bera saman þessi eftirmæli og
hið taumlausa lof, sem hirtist í Þjóðviljanum eft
iir forustumenii kommúnista og Alþýðublaðið
rifjar upp á öðrum stað í blaðinu í dag.
Nú hafa forustumenn Sovétríkjanna, 22. þing
kommúnistaflokks þess lands og sjálfir verka
menn Leningradborgar, ef trúa má fregnum,
kveðið upp sinn dóm um Stalin. Þeir upplýsa, að
hann hafi verið miskunnarlaus glæpamaður og
harðstjóri. Þcir dæma ómerkar fyrri skoðanir
Ikommúnista og samþykkja það, sem Alþýðublað
íð hélt fram 1953, eins og blaðið hefur gcrt bæði
fyrr og síðar.
Islenzk alþýða mun taka eftir þessu, ekki sízt
það fólk, sein hefur látið hafa sig til að fylgja
! kommúnistum og veita þeim stuðning til valda
á Islandi. Hefur þessum mönnum, Einari Olgeirs
syni, Kristni E. Andréssyni, Jóhannesi úr Kötl-
uim og þeim öllum, ekki skjátlazt um fleira varð
andi Sovétríkin? Ætli hið kommúnistíska þjóð
skipulag, sem gat látið harðstjórn og glæpi Stal
íns viðgangast, sé slíkt sæluríki sem þeir vilja
vera láta? Skyldi þetta þjóðskipulag vera æskileg
framtíðarskipan fyrir íslendinga og aðrar frjáls
ar þjóðir, eins og kommúnistar halda fram?
Krústjov tókst að sprengja Alþýðubandalagið í
stórmáli á Alþingi. Skyldi ekki draugur Stalíns
sýna alþýðunni fram á, að kommúnistar muni
verða til lítillar farsældar í landi okkar?
iWWMMWWVWWWWWMWWVMWVmW 4WVWiWWVWVWWWlW'H\WtiHWW'(
ÞETTA LÆ
TZKUSKOLANUM
KURTEISI
ÞAÐ er alltaf nógur tími t 1
að sýna kurteisi, þó að lífið sé
stutt. Kurte si á ekki að vera
kápa, sem vð klæðum okkur
í, þegar v ð förum út. Kur-
teisi er það að vera óeigin-
gjarn og taka t llit til ann-
arra og meta það meir en
það, sem okkur f nnst þægi-
legt og hentugast. Þess vegna
eiga allir að vera vingjarn-
legir, þæg legir og glaðlegir
í viðmóti og sem hjálpíúsast-
ir v ð aðra.
Á ALMANNAFÆRI:
KARLMAÐUR gengur á-
vallt götumegin — nema, ef
hann er með tveim konum,
þá gengur hann á mill'. Kon-
an heilsar ávallt fyrst, ef hún
mætir karlmanni á almanna-
fær', því að það er hún, sem
ræður, hvorf hún vill þekkja
hann eða ekk'. Ef maður und
ir áhrifum áfeng s býður
ykkur upp í dans getið þið
h'klaust neitað honum án
þess að vera álitnar ókurteis-
ar. Ef þið farið út með herra
og svo kemur maður utan úr
sal og býður ykkur upp, get-
ð þið hiklaust neitað, —
þ. e., cf hann liefur ekki beð
ið um leyfi herra ykkar, —
ef þið neitið ekk; undir þess-
um kringumstæðum, sýnið
þ ð herra ykkar ókurteisi.
Ef herrann hefur ekki fyr-
ir því að bjóða ykkur kurteis
lega upp í dans, get ð þið
híklaust neitað án þess að
vera álitnar ókurteisar.
í le khúsum og kvikmynda
húsum er nauðsynlegt að
vera stundvís. Ef þið eruð
með karlmanni þá réttir hann
manninum eða stúlkunnt.
sem vísar til sætis, aðgöngu-
miðann en gengur sjálfur á
eft r ykkur. Hins vegar, ef
enginn er tij að vísa til sæt-
is, þá gengur herrann á und-
an, einnig ,nn í sætaröðina en
situr alltaf næst gangvegin-
um, Þið snúið ykkur að þe m,
sem standa upp fyrir ykkur
í kvikmyndahúsi eða leik-
húsi, þegar vísað er til sætis.
(í Ameríku er bak'nu snúið
að).
Aldrei skal hafa liandtösku
uppi á borðum á veitingahús-
um heldur i sæti eða halda á
veskinu í kjöltunni.
KYNNINGAR
KARLMAÐURINN stendur
alltaf upp, þegar hann er
kynntur karli eða konu, —
en konur standa upp fyrir
gömlum mönnum og konum,
sem eru eldr; en þær sjálfar
en aldrei fyrir jafnöldrum
sínum eða yngri konum,
nema ef fólk heilsast með
handaband;, því þá er óhjá-
kvæmilegt annað en standa
upp. Ef kona er með hanzka,
þarf hún ekki að taka þá af
sér, þegar hún heilsar með
liandabandi, — cn karlmað-
ur'nn á að gera það, annars
sýnir hann mikla ókurteisi.
(Þetta lærðum v'ð m. a. í
Tízkuskólanum í dag).
IWMHMWMMMMMMMHHMMMMMMMMW
HANNES
Á HORNINU
■fe Á að afnema tollering
arnar í Menntaskól-
anum?
Gamall og gróinn
siður.
’fe Bréf frá verkamanni
um læknamálið.
ÉG IIEF FENGIÐ BRÉF um
tolleringarnar í Menntaskólan-
um. Bréfritarinn leggur t'I að
þeim verði hætt, að þær verði
,,bannaðar eins og hnefaleik-
ar“, seg'r hann. Ilann segist
vita að hér sé um eldgamlan sið
að ræða og að þessi s'ður sé
bæði ljótur og skaðlegur, því
að það hafi kom'ð fyrir að nem
andi hafi beð'ð varanlegt tjón
af völdum þessara óláta. Ég er
yfirlc tt andvígur því að af
nema gamla og grána siði. Þe r
kunna að sýnast afkáraleg'r, en
það fylg'r þeim saga. Þess vegna
vil ég Iáta unglingana í Mennta
skólanum alveg sjálfráða í þessu
efni.
VERKAMAÐUR skrLfar mér
bréf um læknamálið svokallaða.
Hann segir að Alþýðublaðið
bafl verið á móti læknum. Al-
þýðublaðið er alls ekki á móti
læknum, en það leggur meiri
áherzlu á að snúast til varnar
þegar vegið er að sjúkratrygg-
ingunum heldur en að taka upp
málstað lækna, sem fara fram
á allt að.hundrað prósent kaup
hækkanir. Það er mergurinn
máisins. Hér á eftir fer bréfið:
VERKAMAÐUR skrifar eftir
farandi: „Ég vona að þú sting
ir ekki þessarrl kveðju minni
undir stól, þó að við séum ekki
að öllu leyti sammála, en þú
getur auðvitað gert þínar athuga
semdir við kveðjuna. Ég hef
keypt Alþýðublaðið í mörg ár
og líkað margt vel, sem það
hefur haft fram að færa. en nú
le ðist mér þetta stöðuga nart
í læknana, ekkert dagblaðanna
er e'ns illvígt út í þá eins og
Alþýðublaðið.
ÉG HEF ÞURFT mikið á
iæknum að halda um dagana,
fyrir mig og mína fjölskyldu,
og hafa þeir, sem ég hef leitað
til reynst mér hver öðrum betri.
Sumir hafa tekið 5 kr. aðr r 10
og enn aðrir ekkert, fyrir að
koma heim til mín og hlustEl
og skoða tvo til þrjá krakka
auk þess að skrifa resept og
gefa aðrar ráðleggingar, en apá
tekin hafa orðið milljónerar á
reseptunum þe'rra. Þeir hafa
allir lengri v nnudag en ég og
mínir líkar, ég hef kynnt mér
það, og veit ekki til að þeil!
hafi eftirvmnukaup eða extra
fyrir helgidaga e!ns og aðrai;
vinnandi stétt r.
í VIKUNNI, sem leið fékk ég
ungan rafvirkja, (lærkng) tili
að skipta fyrir mig á milli*
stykki í snúru( ég.-átti stykkið)'
Drengurinn var nákvæmlega 8
mínútur að vinna verkið. Svc*
fékk ég re'kninginn frá fyrir-<
tækinu og þar stóð: Vinna o.
fl. 72,00 kr. Hvað segið þið umi
þetta? Það var auglýst að rals
I ar.ar mættu taka 26,50 fyril!
klippingu, en þeir taka samí
enn 30,00.
EN ÞAÐ ER e'ns og lækn*
nar séu sníkjudýr á þjóðfélag-
inu. Væri ekki bezt að lofa þeini
að fara norður og niður til Svl
þjóðar og Ameríku úr því að
þeir eru þangað velkomnir. ÚlJ
því, að þeir mega ekki eins og
Frh. á 14. siðu.
2 1. nóv. 1961 — Alþýðublaðið