Alþýðublaðið - 24.02.1962, Blaðsíða 2

J&tstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fréttastjóri:
jBjorgvin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími
* 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu
«—10. — Áskriftargjald kr. 55,00 á mánuði. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgef-
andi: Alþýöuflokkurinn. —
) Orðsending til Iðjufólks
l KOMMÚNISTAIl hafa beðið hvern ósigur-
inn á fætur öðrum innan verkalýðsfélaga það sem
-- af er þessu ári. Þótt þeir hafi lagt mikla vinnu og
1 rnikinn áróður af mörkum til að auka fylgi sitt
innan félaganna — og geta túlkað það sem ósigur
stjórnarinnar — hefur uppskeran orðið rýr. Er
augljóst, að starf og stefna kommúnista finnur
minnkandi hljómgrunn meðal vinnandf. manna
í landinu.
Iðja, félag verksmiðjufólks í Reykjavík, er
glöggt dæmi um þær breytingar, sem orðið hafa
innan verkalýðshreyfingarinnar. Þar var stjórn
kommúnista hrundið strax og félagsfólkið fékkst
til að sinna málefnum sínum almennt og taka
þátt í kosningum. Kom í ljós margvísleg spill-
ing innan félagsins, og höfðu kommúnistar mis-
notað stoðu sína þar fjárhagslega og í pólitísk-
'Um ti'lgangi.
Iðjufólk hefur borið betri hlut frá borði eftir
að kommúnistum var hrundið úr stjórn félags-
ins. Lýðræðissinnar úr-ýmsum flokkum, sem þar
mynda nú stjórn, hafa staðið fast á rétti félags-
fólksins og fengið fram margvíslegar kjarabætur
án verkfalla. Nú eru að opnast nýjar leiðir til að
;bæta enn kjör iðnverkafólks. Athuganir fara fram
á breyttu fyrirkomulagi vinnunnar, aukinni hag-
ræðingu og þar með aukinni framleiðni. Allar
slíkar endurbætur eiga að koma hinu vinnandi
fólki til góðs, þannig að sama kaup fáist fyrir
sömu vinnu á styttri tíma.
Þessar nýju leiðir hafa vakið mikinn áhuga
ivinnandi fólks, sem er uppgefið á hinu stöðuga
brölti kommúnista. Þess vegna er mikilvægt, að
iðnverkafólk í Reykjavík standi vel saman um
stjórn félags síns og veiti kommúnistum enn eina
ráðningu í kosningunum, sem fram fara nú um
helgina.
Námsbækur
EITT MIKILVÆGASTA útgáfufyrirtæki’
landsins er ríkisútgáfa námsbóka. ITún lætur
gera mikið af þeim kennslubókum, sem börn
•okkar fá í hendur á skólaárum sínum. Er því
mikilsvert, að þessi útgáfa takist vel, bækurnar
séu unnar af hinum færustu mönnum í samvmnu
við kennarastéttina — og vel úr garði gerðar.
Enda þótt skoðanir á einstökum bókum hljóti
' að verða misjafnar, hefur verið sýnileg framför
, í þessari bókagerð. Meiri alúð hefur verið lögð í
- gerð bókanna og nútíma tækni mynda og lita
( hagnýtt í ríkara mæli en fyrr. Hér er stefnt í rétta
i átt og ber að veita útgáfunni þau fjárráð, að
‘ hún geti enn sótt fram. Bókaþjóð má ekki láfa
annað viðgangast en börn hennar fái í hendur
góðar kennslubækur, vel úr garði gerðar, sem
lokka til náms og lesturs og vekja virðingu barn-
anna fyrir sjálfum bókunum.
HANNES
Á HORNINU
•fe Bréf fró sjómanni um
sjóslys og björgunar-
tæki.
■fc Samvizkusemi sjó-
manna sjálfra.
ýV Ekki nógu gott eftir-
lit um borð.
☆ Reynslan er mikiivæg
þegar mistök verða.
SJÓMAÐUR SKRIFAR MÉR:
„Ótíðindi dynja á okkur næst
um því daglega. Segja má, að
eitthvað hlaut undan að láta í
því dæmalausa umhleypinga
veðri, sem staðið hefur nú á ann
an mánuð. Engin veður eru eins
hættuleg og þessi, sem nu hafa
gengið yfir okkur. Sjófarendur
geta aldrei verið öruggir. Oft
skiftij. um veður eins og hendi
sé veifað Merkin sýna og merkni
Febrúar mun vera mesti sjóslysa
mánuður, sem yfir þessa þjóð
hefur gengið um langan aldur.
ÞÚ BIRTIR NÝLEGA BRÉF
þar sem því var haldið fram, að i
sjómenn sjálfir hugsuðu lítið um |
björgunartækin um borð í skip j
unum. Þetta er alveg rétt. Sjó 1
menn eru algerlega hirðllausir
um tækin. Segja má, ef til vill
að skipsstjórnarmönnum eigi að
bera skylda til að hafa stöðugt
eftirlit með tækjunum, en það
er alls ekki hægt að ganga fram
hjá þeirri siðferðilegri skyldu há
seta, að hafa auga með þeim.
MIKLAR umræður hafa orð
ið um gúm-björgunarbáta, og rg
tel það mjög miður farið hvernig
reynt hefur verið að afflytja
þessi tæki. Það hefur þegar feng
ist reynsla fyrir því, að undir
vissum kringumstæðum eru
þessir bátar líklegastir allra
björgunartækja til að bjarga
mannslífum. En vitanloga geta'
þeir líka algerlega brugðist und
ir öðrum krmgurnstæöum.
MIG FURÐADX á fréttinni um
skipverjana á Skjaldbreið, sem 1
fóru frá skipi sínu út i óvissuna.
Ég verð að segja það, að sú at
H höfn var alveg ófyrirgefanleg.
Hið sama má segja um þá sem
fóru á korkflekann á Elliða.
Tveir menn á því skipi fórust.
Þer fóru í gúmmíbát og ég full
yrði að það var hrein tilviljun,
að þeir sem fóru á korkflekann
skyldu komast lífs af.
ÞAÐ ER EINNA LÍIÍAST ÞVÍ
að sumir menn haldi að menn
hafi álitið að gúmbjörgunarbát
ar væru örugg björgunartæki
undir öllum kringumstæðum.
Skipaskoðunarstjóri hefur eir.
mitt marg tekið það fram, að
þannig mætti hvorkj líta á þá
né nein önnur tæki, því að seinl
mundi takast að finna upp slíka
bjargvætti. Aðstæðurnar eru svo
margvíslegár. Hitt er s^'o allt
annað mál, að það er Jifsspurs
mál að allt eftirlit og viðgerðir
sé í fulikomnu lagi.
1
jÉG ER SAMMÁLA ÞEIM,
sem skrifaði þér um það, að eft
irlitið utan Reykjavíkur sé ekki
í eins góðu lagi og ætlast er til.
Margir menn vinna að þessu.
! Þeir eru bæði misjafnir og alla
getur að líkindum hent örlagaríK
mistök. Þetta mun hafa átt sér
stað. Aðalatriðið er að læra af
mistökum, að gera öllum skipa
skoðunarmönnum ljóst í hverju
mistökin liafa verið fólgin. Og
ég veit, að hér að vinr.ur skipa
skoðunarstjóri af framúrskar,
andi samvizkusemi.
SVO ER ANNAÐ MÁL Fyrr
um var það talinn vísasti vegur
inn til björgunar í slæmum veðr
um að forða sér frá landinu, því
að hættan stafi fyrst og fremst
af því. En óneitanlega finnst
manni nú, að öðru vísi sé að far
ið. Nú eru skipin upp við land.
Og farast þar. Gæti ég rakið
dæmi um þetta En hér er um of
viðkvæmt mái að ræða til þess,
að m,eira sé um það rætt.“
NÚ ER AÐ STANDA SIG!

JOHN
GLENN,
ofursti flaug
á þriðjudag 3 hringi kring-
um hnöttinn — sem kunnugt
er af fréttum. Hann var tæpa
fimm tíma í ferðalaginu. Nú
ætla fslendingar að leika
þetta eftir honum — á sína
vísu. íþróttasíða Alþýðublaðs
ins skýrir frá því í dag, að
ákveðið hafi vcrið að efna til
landsgöngu á skíðum og er
öllum heimil þátttaka, jafnt
fræknustu skíðagörpum sem
fegurstu skíðaskussum (sjá
mynd). Hverjum þátttakanda
er ætlað að ganga fjóra kíló-
metra í einni striklotu. Þetta
er önnur landsgangan, sem
hér er efnt til; þá fyrstu fóru
um 23.000 íslendingar árið
1957. Þeir gengu samtals umi
90.000 kílómetra — eða sem
samsvarar tveimur hringferð
um kringum hnöttinn.
ODYRT ÞVOTTAEFNI:
2kg. þvottaduft. kr. 29.00
3A 1. þvottalögur . . — 15,00
^fiijjjjjjjjjjjt
iViVmhmVuiViVI aTa fftl r/fiill «TiViViViVm'V.V,','
MiniMMIhHlll r I ^■iVlVlVlVlVlVllVlV
mViVmViViVm ,IHHl’lIMMiii'iiiiiVii'iiJB ^■iViViViViVimV*
'MMIMIMltMffnWIMIMMMMMIIIIMMIIIIlffmHHtHllllllMHM
..........
Miklatorgi við hljðina á ísborg.
í BLÓRA við allt og alla laumum við hér inn tízkumynd!
Hún sýnir, — að bví er sagt er, — tízkulínur þessara
meistara: (frá vinstri): MADAME GRÉS. LANVIN COST-
ELLO, MARC BOHAN (DIOR) og JAC. HEIM. — Grés og
Iíeim kalla sínar línur VINDINN og VEIFUNA. Þessar
teikningar eru kannski ekki ýkja Ijósar, — en höfundarnir
hafa stranglega bannað, að nokkru væri við þær bætt! —
Það getur ef til vili orðið lesendumi til dundurs yfir helgina,
að ráða í línurnar . . .

2 24. fehr. 1962 — Alþýðuhlaðið