Alþýðublaðið - 24.02.1962, Blaðsíða 12

LEMMY
DET ER ET HELD, ATJE6 NAEDE
ZUPPE VÆK FSA bST VEL&5-
VHEOSSAL, IfJDSrJ DE 06SÁ
VOE RODETMtG fti'D 1 DERES
SPERCHATIONER !
MiM RAN SNAST HVétlKEN
TALE tm> N06CN ELLEá M
£V AVIS, UDSN ATiVA’J E<A
H<SP.E OAi DE TO FOPD&UTS
60LD:V.!NEPiESR.,,
PAS PÁ HAM UDTENDNU
- JO FÆRPE, DER BLAN-
DER SI6 / DET HÉR, DESTO
NEMMEPS 6ÁR DET FOR
V os .
JC6 HA8 tm FUNDET
UD AF, HVAD EDÍic IA-
Vr.DE HOS WHPAtfS-
DAMEZNE DEN AFTEN
EDDIE HAR LAN6T FRA I SINDEAT BLANDE
SI6 I N06ET.. ■
'©PIB
COPtNBtGlN
I .
Ég hef ekki komizt að því, hvað Eddie
var að gera hjá Williams mæðgunum
þetta kvöld. Hafðu auga með honum!
Þeim mun færri, sem komast inn í málið
þeim mun betur gengur okkur.
(Eddie hefur alls ekki í huga að komast
inn í neitt). Það er ekki lengur hægt að
tala við mann né opna blað án þess að fá
eitthvað að heyra af þessum bannsettu
gullnámukvensum.
Ég var heppinn að sleppa af þessu góð
gerðarballi áð uren þær flæktu mig inn í
áætlanir sínar.
FYRIR LITLA FÓLKIÐ - . ggy _____^RANNARNIR
KÓNGSDÓITIRIN SEM
VILDIEIGNAST MÁNANN
konan steyptist á höfuðið. Vinnukonan settist of-
an á hana, setti á hana handjárn og tróð upp í
hana tusku, svo að hún gæti ekki talað.
„Ég hef nú aldrei séð annað eins“, hrópaði
kóngurinn. „Hvað á nú þetta að þýða?“
Vinnukonan stóð á fætur og tók ofan húfuna,
þegar hún gerði það fylgdi hárið með húfunni og
kóngurinn starði beint á skallann á næst bezta
spæjaranum sínum.
Næst bezti spæjarinn var gapandi af mæði,
en hann benti á ráðskonuna og tókst að stynja upp
nokkrum orðum.
„Þetta er mjög grunsamleg persóna, yðar há-
tign“, sagði hann.
„Eg dulbjó mig sem eina af vinnukonunum
yðar og fór svo upp í herbergi dóttur yðar til þess
að leita að einhverju, sem gæti bent mér á hvar
hún væri. Ég læddist hljóðlega inn, þegar enginn
sá til mín, en um Ieið sá ég, að einhver hafði orð-
ið á undan mér. Það var allt fullt af smámálm-
bútum á gólfteppinu og hver einasta læsing á
Við ættum að stappa svolítið í gólfið. Annars kemur
mamma og gáir að því hvers vegna ekkert heyrist í okkur
skápum og kommóðum prinsessunnar hafði verið
sprengdur upp. Ég þóttist viss um, að þetta væri
nú ekki allt, svo að ég hélt áfram að leita. Ég
kíkti varlega bak við gluggatjöld og opnaði
skyndilega alla skápa, sem ég ltom að. Að lokum
leit ég undir rúmið, þá sá ég stóran, svartan inni-
skó, og í. inniskónum var fótur. Við hliðina á inni-
skónum var annar eins og í honum annar fótur.
■: tr. ; ' ■- " ■
HEILABRJÓTU R
Dag nokkurn þegar skólabörn
voru aðselja merki var maður
umkringdur af börnum, sem öll
vildu selja honum eitt merki.
Honum fannst það alltof mikið
og sagði: Ég vil fúslega leggja
fram einhvern skerf, — en ef ég
gæfi ykkur hverju fyrir sig 2 kr.
þá gæfi ég ykkur allt, sem ég er
með í veskinu, og ef ég gæfi
hverju jafn mikið og ég er með
í veskinu, þá myndi það kosta
mig 1058 kr. Hvað var maðurinn
meö mikið í veskinu? (Svar er
neðst á síðunni)
Rætt um
landhelgina
á alþingi
ÞÓRARINN Þórarinsson (F)
talaði í sam. þingi í fyrradag,
fyrir hönd minnihluta nefndar
um viðurkenningu Sambands-
lýðveldisins Þýzkalands á 12
mílna fiskveiðilögsögu við ls-
land.
Hann taldi óþarfa að gera
samkomulag við Þjóðverja og
Breta um fiskveiðilögsöguna,
enda hefðu Bretar verið búnir
að bíða ósigur strax og útfærsl
an átli sér stað.
Þingmaðurinn taldi, að þótt
Bretar væru slæmir viðureign
ar við smáþjóðir, þá væri Þjóð
verjar hálfu verri eins og sag
an sýndi. Rök hans voru yfir-
leitt þau sömu og stjórnarand
staðan beitti áður fyrr í land-
helgismálinu.
Þeir Bjarni Benediktsson,
Guðmundup í Guðmundsson og
Gísli Jónsson hröktu fullyrð-
ingar Þórarins lið fyrir lið og
bentu á margvísleg misræmi
og ósannindi í ræðu hans.
Þórarinn talaði loks aftur, en
fresta varð fundi áður en ræðu
hans var lokið.
Athygli vakti, að enginn
kommúnisti kvaddi sér hljóðs
um málið.
uueq umSuijq r
isngndpq uias ‘ujoq gg tijoa seq
go ‘’jq 9f. :;oCjqenaH S[A Jbas
12 24. fébr. 1962 — Alþýðúblaðið