Alþýðublaðið - 03.08.1962, Blaðsíða 2

)
Bltstjórar: Gísli J. Astpórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Aðsíoðarritstjóri:
Björgvin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasíml
14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Hverfisgötu
8—10. — Askriftargj ald kr. 55,00 á mánuði. i lausasölu kr. !\00 eint. Útgef-
andi: Aiþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Ásgeir Jóhannesson.
Saltendur ráða
EITT ÞEIRRA MÁLA, sem síðasta Alþingi af-
greiddi, var breyting á skipan Síldarútvegsnefnd-
ar. Var bætt inn í hana fulltrúum fyrir síldarsalt-
endur, svo að þeir eru nú 4 af 7 nefndarmönnum,
bg-hafa öruggan meirihluta. Þeir börðust mest fyr
ir því innan nefndarinnar, að söltun væri takmörk
tið v:ð það magn, sem selt hefði verið, en ekki saltað
í óvissu.
Enginn getur efazt um, að saltendur hafi áhuga á
að fá að salta sem mest. Þeir stórgræða á söltun-
inni svo framarlega sem síldin selst á viðunandi
verði, enda þótt útgerðarmenn séu svo aðþrengd-
ir, að lækka verði kaup sjómanna til að bjarga
þeim. Saltendum ætti því að vera trúandi til að sjá
svo um, eftir að þeir fengu meirihluta í Síldarút-
vegsnefnd, að saltað yrði eins mikið og framast er
unnt. Stefna nefndarinnar, þar á meðal stöðvunin,
er fyrst og fremst saltenda verk.
Mótmæli og svör
LANDSSAMBAND íslenzkra útvegsmanna hef-
ur svarað mótmælum síldarsjómanna gegn gerðar
dómnum með því að birta lista yfir hluti á þeim bát
um, sem mótmæltu. Það er að vísu ósvífin bardaga
áðferð, sem sjaldan er gripið til hér á landi, að birta
ikaup einstakra manna. En látum það kyrrt liggja.|
Aðalatriði málsins er ekki, hvað þessir sjómenn
fá út úr sumrinu, heldur hitt, hvað þeir hefðu feng
ið samkvæmt eldri samningunum, sem útgerðar-
menn einu sinni skrifuðu undir. Vill LÍÚ senda
blöðum og útvarpi skýrslu um það, hvað þessir sjó
menn hefðu haft samkvæmt eldri samningunum,
sem raunar gilda enn fyrir stóran hluta flotans?
Útgerðarmenn hafa forklúðrað þessu máli óskap-
lega, eins og bezt má sjá af því, að tvenns konar
kjör skuli vera á flotanum. Svo tala þeir um 33
daga tekjur, þótt þeir viti vel, að bátasjómenn
verða að lifa á síldartekjunum 4—5 mánuði ársins,
eða 120 til 150 daga.
Þá má ekki gleyma því, að í ár er metveiði. Ef
álþjóð á að dæma um kjör sjómanna eftir krónum
og aurum, er nauðsynlegt að fá birtar meðaltekjur
þeirra til dæmis síðustu 10 árin.
i.Kominn heim
4
Jónas Sveinsson læknir
2 3. ágúst 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
24. ágúst — 11. september
Frakkland Spánn
Marokkó
FERÐASKRIFSTOFA LAUGAVEG118 SÍMI 22890
Helztu viðkomustaðir:
London — París — Bjarritz —
Madrid - Granada - Sevilla -
Malaga — Gibraltar — Tanger
— Casablanca — Fez — Meknes
Fáein sæti laus.
Fararstjóri: Einil Eyjólfsson lektor við Parísarháskóla
Minningarorð:
Margrét Sigurþórsdóttir
Vestmannaeyjum
Gamalt spakmæli segir: Þar
sem góðir menn fara eru guðs
vegir.
Þessi sígildu orð eiga fyllilega
við, þegar litið er yfir æviskeið
Margrétar Sigurþórsdóttur frá
Garðsstöðum i Vestmannaeyjum.
Hún lézt í Landspítalanum í
Reykjavík 16. júlí s. 1. eftir stutta
dvöl þar, en hún var búin að
dvelja í sjúkrahúsinu í Eyjum í
nokkra mánuði.
Margrét var fædd að. Gutt-
ormshagá í Holtum, Rangárvalla-
sýslu, 2. febrúar, 1892. Foreldrar
liennar voru hjónin Sigríður
Ólafsdóttir, ættuð af Akranesi,
og Sigurþór Ólafsson, og var
hann kominn af þeim stóra ætt-
boga, sem kenndur er við Vík-
ingslæk á Rangárvöllum.
Með foreldrum sínum fluttist
Margrét ung að Gömlu-Gadd-
stöðum á Rangárvöllum, og við
þann stað voru bundnar æsku-
minningar hennar.
Til Vestmannaeyja kom Mar-
grét árið 1924. Árið aftir 6. júní
giftist hún .Jóni Pálssyni, útgerð
armanni að Garðsstöðum, en Jón
var þá fyrir nokkru búinn að
missa konu sína frá sjö börnum,
því elzta sextán ára, en það
yngsta á fyrsta ári. Tveim af börn
um .Tóns var búið að koma í íóst
ur til skyldmenna, en firnm voru
í föðurhúsum. Auk þess átti Mar
gréttvo syni, sem með henr-.i flutt
ust til Eyja, svo það lælur aö lík
um, að annasamt hefur verið hjá
hinni nýju húsmóður og ekki al-
veg vandalaust verk að gerast
móðir svo stórs barnahóps, sem
lrún tók að sér að annasí en þessu
skilaði Margrét með prýði og
skulu hér höfð cftir þau orð eins
af stjúpbörnnm hennar sem iram
Margrét Sigurþórsdóttir
komu í minningarræðu prests við
útför hennar, að „það hefði verið
ein niesta gæfa þeirra systkina,
þegar Margrét kom á heimilið,“
og undir þessi orð munu taka öll
stjúpbömin, sem lífs eru, en ann
að þeirra bai’na, Eyjólfur, sem
ólst upp hjá móðurbróður sínum
er látinn fyrir fáum árum.
Á heimili þeirra hjóna, Mar-
grétar og Jóns fæddist sonur
systurdóttur Margrétar, Sigurður
Grétar Karlsson, og ólst hann
upp hjá þeim hjónum. Var hann
efnispiltur og sérstakur auga-
steinn frænku sinnar, en Sigurð
ur Grétar fórst af slysförum 1.
maí 1951, aðeins 19 ára gamall.
Við það sorglega slys virtist sem
Margrét ætlaði ekki að þola raun
ina, því að þetta áfall íók hún
það nærri sér, að þó að stilling
hennar væri frábær, mátti hún
varast um þann atburð tala.
Mann sinn missti Margrét 10.
janúar 1954. Voru þau hjónin þá
búin að ljúka því verki sem vanda
samast er, að koma hópi barna
upp til þroska og eru börn þeirra
beggja búin að stofna sín heimili
bæði hér í bæ og öðrum byggðar
!ögum.
Þau Margrét óg Jón áttu ekki
börn saman.
Þó að Margrét Sigurþórsdóttir
hefði húsmóðursstörfum að
gegna og rækti þau raeð prýði,
hafði hún svo mikla verkhæfni
til að bera, að það virtist svo
sem hún hefði tírna til alls. Enda
kom hvor tveggja til, niikið þrek
og afbragðs greind, enda hlóðust
ýmis félagsmálastörf á hendur
lienni, eftir óskum og tilnefn-
ingu Alþýðuflokksins. Þau störf,
sem hún annaðist, sanna bezt, fyr
ir hvaða aðila hún vildi fórnir
færa, því að ekki voru það laun
in í krónum, sem eftir var að
slægjast. T.d. var Margrét í
mæðrastyrksnefnd í íanga tíð,
formaður þeirrar nefndar í tólf
ár og í barnaverndarnefnd í sext
án ár.
Framhald á 14. síðu. i