Alþýðublaðið - 03.08.1962, Síða 15

Neville Shute
ingii lágt yfir völlin í kveðju-
skyni áður en við lögðum í hann.
yfir Ermarsundi varð talsvert að
snúa við, vegna þess að það
drapst á mótornum hjá honum.
Við sáum vélina hverfa í hafið.
Enginn bátur var nálægur og
við gátum ekkert gert til hjálp-
ar. Tveir fiugu hringi þar yfir, ef
• ske kynni að einhver veitti því
athygli. Þeir sáu að allt var í
lagi með Calvert, en vélin hvarf
í hafið. Þegar við lentum í Gra-
, velines fórst vél Hodsohns, cn
hann slapp. fyrsta kvöldið var
gerð loftárás á okkur. Nú virt-
ist Judy vera svo óendanlega
langt í burtu frá mér.
Fyrsta flugið inn yfir lands-
svæði óvinanna, með nýju flug-
sveitina mína.
Við komum auga á þrjár Fok-
ker vélar tvö þúsund fetum fyrir
neðan okkur. Við steyptum okk-
ur niðui’ til árásar. Mikið brá
okkur illilega þegar þeir hækk-
uðu sig upp fyrir okkur og
steyptu sér svo niður á okkur.
þeirra vélar voru svo sannarlega
betri en okkar. Við vörðumst
eftir beztu getu og reyndum að
forða okkur yfir okkar lands
svæði áður en fleiri vélar kæmu
þessum til hjálpar.
Eg náði einni í sigti og skaut
á hana þangað til byssan klikk-
aði.
Jerry skaut á eina, þá var önn-
ur rétt við stélið á vél hans. Mik-
ið létti okkur þegar þær hækk-
uðu flugið og héldu heim á leið.
Sennilega voru þeir knappir með
benzín fyrst þeir héldu ekki á-
fram við okkur.
Vél Jerrys var öll sundurskotin
og hún eyðilagðist í lendingunni,
Mín var dálítið illa farin líka,
en þó ekki svo mjög.
Bose kom aftur með sína sveit.
Roger hafði verið skotinn niður
af Fokker vél einhversstaðar fyr-
ir austan Kemmel hæðina. Bose
sagði okkur að Fokker vélarnar
hefðu flogið í tuttugu þúsund
feta hæð. Það var fimm búsund
fetum nærra en okkar vélar kom
ust. Dolphin vélarnar og S. E- S
gátu flogið svo hátt, en ckki Ca-
mel vélarnar okkar. við urðum
að reyna að notfæra okkur að við
vorum flugmenn. til að vinna upp
þennan mun á vélunum.
Ég skrifaði Judy, og sagði
henni frá píanóinu, sem við vor
um búnir að fá í matsalinn svc
við gætum spilað og sungið lögin
hennar.
Phil Thomas dáinn. Hann réð-
ist á LVG vél, sem var í fylgd
með tveim Fokker vélum. Skyndi
iega réðust fjórar eða fimm Fok-
lcer vélar á hann; þær komu
fljúgandi út úr skýjaþykkni. —,
Jerry skaut LVG vélina niður.
Hann sagði að annar mannanna
í henni hefði stokkið út í fall-
hlíf. Ég náði einni Fokker vél
og sá hana hrapa stjórnlausa t.il
jarðar. Ég kom auga á aðra. sem
var rétt fyrir aftan vél Phils. Við
Hcdson revndum báðir við hana
en henni tókst að skjóta Phil nið-
ur. Rétt á eftir skaut Hodson Fok-
ker vélina niður. Þegar við kom-
um niður, sagði ég yfirmanni
mínum, að ég hefði. sagt að Phil
TOundi ekki fljúga í hálfan mán-
uð. Ég hafði því miður reynst
sannspár.
Sam Coopers var saknað.
Ég skrifaði Judy og sagði
henni hvað Gravelines væri fal-
legur lítill bær. Hún var ekki
farin að skrifa mér enn.
Ég skrifaði samúðarbréf til
foreldra flugmannanna. sem
höfðu farizt. Bose var saknað, en
hann skilaði sér. Vél hans hrap-
aði logandi til jarðar, en hann
slapp furðulega litið meiddur.
Hann þurfti ekki að vera á spít-
ala nema í viku. Peters átti að
stjórna sveit hans á meðan.
Jitn fórst í fyrsta skipti. sem
hann stjórnaði sveitinni. Það var
Rumpler-vél, sem sá fyrir hon-
um. Þær eru alveg stórhættuleg-
ar. í fimmtán Jrúsund feta hæð
þurfa þrjár Camel vélar til að
ráða niðurlögum einnar Putmpei
vélar.
Það heyrist talað um að við
eigum að fá Dolphin vélar.
Tveir fórust úr sveit Donks.
Við fengum fjóra nýja flugmenn.
Allir uridir tvítugu, allt Englend-
ingar. Einn þeirra Peter Stan-
ley hafði ekki flogið einn nema
30 tíma. Guð hjálpi honum, eklci
getum við það.
Það kom bréf frá Judy.
Það var fjórar síður,, hún skrif
ar svo stórt. Hún segir að allt sé
svo dapurt, og ég segi sér ekkert
um stríðið. Hún heldur að hún
eigi von á barni, en er þó ekki
viss.
Mikið vildi ég að svo væri
ekki. Ég skrifaði Judv og sagði
henni að þetta væru dásamlegar
fréttir.
Peter Stanley var skotinn nið
ur í fyrstu ferðinni sinni. Guð
hjálpaði honum ekki, og ég gat
það ekki. Ég skaut niður Fokkcr
vél. Það var sú níunda. Við skál-
uðum í matsalnum á eftir.
Bose er kominn aftur. Hann
er með aðra hendina í umbúðum
og flýgur þannig. Það átti að
senda hann heim, en hann tók
það ekki í mál. Síðan hann var
á spítalanum, er hann alltaf með
hugann Við svarthærða írska
hjúkrunarkonu, sem þar'var. Það
er eklci gott, því manni veitir svo
sannarlega ekki af að hugsa ein
göngu um stjórn vélanna þegar
maður er á flugi.
Vélin fór alveg í köku, einu
sinni þegar ég lenti, lijólgrindin
sópaðist undan henni og fleira
fór í mask. Ég sagði að það hefði
verið skotið á mig, en innst inni
veit ég að þetta var bara klaufa-
skapur. Þetta er þriðja Camel
vélin, sem ég eyðilegg eftir að
við komum hingað.
Mikið vildi ég að við færum að
fá Dolphin vélar.
Jim Sanders drepinn.
Ég skaut niður aðra Fokker
vél, þá eru þær orðnar tíu. í
ensku blaði stóð eftirfarandi:
„Fokker vélarnar sáu nokkrar
Camel vélar nálgast, og sneru
þær þá sem skjótast heim á
leið”. Við klipptum þetta út og
límdum það upp á vegg. Mikið
hlegið að þessu.
Bose var saknað. Hann var á-
litinn dauður. Sveit hans réð-
ist á eina Pfalz-vél, skyndilega
komu tíu Fokker vélar í ljós. Don
Curtis var skotinn niður og lét
liann lifið. Það rauk úr vél Bose
og tvær Fokker vélar sáust fylgja
honum eftir þegar hann lækkaði
flugið. Enginn sá, þegar hánn
lenti En það er afar ósennilegt
að hann hafi sloppið í þetta
skipti.
Þeir skutu niður eina vél. Þeir
sáu flugmanninn stökkva út í
fallhlíf, hann féll þúsund fel áð-
áð en hún opnaðist.
Ég skrifaði konunni hans Bose.
Hann var eldri en flestir okkar,
og átti tvö börn. Hann hafði ver-
ið kennari. Á nóttinni vaknaði
ið kennari. Á nóttinni vakna
ég oft með miklum andfælum og
get ekki sofnað aftur fyrr en ég
er búinn að fá mér snafs. Ég fór
á spítalann til að segja þeirri
írsku frá þessu. Ég held að liún
muni láta' huggast.
Fyrir dögun fór ég einn af stað
Ég sá þýzkan flugvöll, þaðan var
Rumper vél að leggja af stað. Ég
réðist á hana án frekari umsvifa.
Hún var rétt aðeins komin á loft.
Ég sá hana hrapa í logum til
jarðar. Það var sú ellefta. Það
var mikið skotið á mig úr loft-
varnabyssum á flugvellinum, og
ég var heppinn að komast heill á
húfi til baka.
Það kom hershöfðingi í heim-
sókn til okkar og hrósaði okkur
fyrir dugnað. Hann sagði að nú
myndum við fá bláa einkennis-
búninga, því nú væri búið að
stofna sérstakan flugher.
Ég reyndi að skrifa Judy, en
hönd mín skalf svo að ég varð að
hætta við það. Ég hafði heldur
ekkert að segja henni. Sandy
McPhail, nauðlenti rétt handan
við víglínuna okkar megin. Hann
er á spitala núna og þeir halda
að hann hafi það af. Hann missti
annan fótinn.
Við skutum niður fimm Fokk-
er vélar á einum degi. Við misst
um tvo menn, yfirmanninn, og
Tom Forbes. Fimm hlýtur að
vera met. Við fáum nýjan yfir-
mann fljótlega, að verður víst
Cy Hampton. Fyrir tveim mán-
uðum komum við hingað nítján.
Nú voru bara þrír eftir. Donkin,
Jim Curtis og ég. Maður veit
varla lengur hvað strákarnir
heita, þeir eru svo fljótir að
koma og fara. Cy heldur að það
eigi að senda okkur til Englands
innan skamms og láta okkur
hafa Dolphin vélar. Ef svo verð
ur þá get ég hitt Judy og vitað
hvort hún er barnshafandi. Ég
hef bara fengið eitt bréf frá
henni, en ég hef skrifað henni
óskaplega oft, að því er mér
finnst.
Ég var andvaka frá miðnætti
Undanfarið hefur verið
unnið að götumálun í Rvík,
og hefur umferð tafizt mikið
af þeim sökum, enda vinna
mjög fáir við málunina. Væri
ekki hægt að hafa fleiri við
þetta svo verkið gangi fyrr?
WWMWWWtWWMWMWWHI
og til klukkan hálf fjögur, þá
fór ég út með ginflösku með
mér, til að vita hvort ég gætl
ekki náð í aðra Rumpler vél.
Ég beið hjá flugvirkjunum þar
til það byrjaði að birta út við
sjóndeildarhring. Það var mikil
dögg á skónum mínum og gin-
bragð í munninum á mér. Ég
tengdi og skrúfunni var snúið
í gang. Ég leyfði henni að hitna
aðeins, síðan tók ég hana á loft.
Ég prófaði byssurnar. Þær voru
í’íagi. '• r
Það var skotið mikið á mig rfr£
jörðu. Mér fannst allstaðar vera
loftvarnabyssur, sem spúðu
eldi að mér. Þetta var agalegt.
Ég varð að fliúga lágt. Ég varð
Þeir hittu vélina nokkrum sinn-
um, en ekki mig. Þarna voru
skyttuhreiður fyrir framan mig.
Það var bezt að bauna á þá. Þeir
hittu vélina og það byrjaði að
rjúka úr hreyflinum. Sennilega
hafði farið í sundur oliurör.
Hreyfilinn var að gefa.sig. Hann
snerist ækki nema 700 snúninga
a mínútu. Þeir skutu nokkrum
skotum í stélið, Nú var ég að
missa stjórn á vélinni. Nú kom
eitthvað í fótinn á mér. Hreyf-
búið" V3r St0ppaður' Nú var það
Eg Iokaði fyrir neistann og
benzínið og setti vélina niður á
akur. Þeir hættu að skjóta. Véí
in fór alveg í klessu. Hjólgrind-
in brotnaði undan. Ég rak haus
inn í byssuna og það blæddi úr
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 3. ágúst 1962 |,5