Alþýðublaðið - 09.08.1962, Blaðsíða 12

VEÐRIÐ
oeresm cem - er buö
HAfí ÍI6E AFLbVEKBT OET
- HAti SMDE, X iWllS
,-iave xr, sa sK'art cí
STOC CP
je6. srfa til Mm'sr
FEM ÁSS TU&THUS...
05 'BA6EFTER KAN
JE6 SFAWE ,W6 USS
SÁ MAH6E 6AN6E
RÍMOT CM ÍÆMSSLcT,
FOREL0BI6 6ÆÍÞER CET
OM AT FÁ FAT t EtJ
SK'kAP SA&F&RER 06
SÁ LYtJHOínt&T AFLE-
VEfíE SMYKHERNE TtL
POUTtET,,,
CDPtWMtCtN
Ég fæ að minnsta kosti fimm ára fangelsi
og svo lendi ég í því að taka í lurginn á sjálf
um mér.
Það’, sem fyrst verður að gera, er að' ná í
góðan lögfræðing og losa sig svo strax við
ailt skartið til Iögreglunnar.
— Gerið þér svo vel, það kom sendill með
þctta. Hann safði, að þér ættuð að fá þetta
í hendur undireins og þér kæmuð á fætur.
KRULLI
• *.•»•> •*
*\V>. ■■&*&£■:<>:: •
CÍMHHMIM
HOCO

„Mig dreymdi svo einkennilega í nótt. Ég veit
ekki hvort ég á að fara eítir honum eða ekki“.
„Ef þú færir nú eftir honum, hvað þá?“
„Það gæti bjargað lífi stúlku“.
„Og ef þú gerðir það ekki?“
„Það gæti orðið til þess, að hún dæi“.
„Þá skaltu fara eftir honum“.
Þennan dag, þegar Jói hafði bundið saman eldi-
viðinn fyrir herbergi kóngsdótturinnar, smeygði
hann gamla giftingarlirignum hennar mömmu sinn
ar yfir legg á fallegri rós og batt hana vandlega í
knippið. Eftir þetta gat hann ekki meira gert og
gleymdi þessu algerlega, þangað til mánuði síðar,
að hann heyrði Betty segja á þrepunum við kofa
skógar varðarins:
„Það er nú svo, að jafnvel dimmustu ský dreif-
ast að lokum og sé strokkað nógu lengi verður úr
því smjör. Þegar fólkið safnaðist saman í höllinni
f gær, þá fór kóngsdóttirin að hlæja áður en nokkur
maður gat opnað munninn og sagði: „Þið skuluð

//20
Ekkert.
aisa«3isxaam
ekki vera að hafa fyrir því að geta upp á neinu, því
að ég er búinn að fá það, sem mig langaði til að fá.
það er allt í lagi, því að læknirinn kemur ekki fram
Svo sagði hún ekki meira, og við erum jafnær. En
ar og kóngurinn og drottningin eru ekki lengur á-
hyggjufull og kóngsdóttirin gengur um syngjandi
allan daginn.
VII.
Svo leið árið, en á afmælisdaginn hans Jóa, þegar
hann var 21 árs kom með nýja sorgarsögu. Þegar
Fátæki
hundur
Jói og
hans
Framli. af 4. síðu
um verður minni, vor, ;;umar,
haust og vetur renna saman í
eitt. Mæíingar þær, sem gerðar
voru 'um allan heim á alþjóða
jarðfræðiárinu leiða í ljós.að með
allnti lofts yfir jörðinni hefur auk:
izt um 1,22 gráður írá aldamól-
um. Þetta kann að virðast mjög
lituð, en ef hiti ykist áfram með
sama hraða, gæti það haft ægileg
ar afleiðingar íyrir komandi kyn-
slóðir.
Því að samkvæmt mælingum
sem ameríski vísindamaðurinn W.
J. Humphries hefur gert, mundi
aðeins þriggja stiga aukning á
hita íil viðbótar ’bræða gífurlegt
magn af ís á heimskautasvæðun-
um, hið gífurlega vjtnsmagn, sem
þá kæmi fram, mundi valda því
að yfirborð hafsins snarhækkaði
og flæddi yfir stór svæði í öll-
um heimshlutum.
Hjá þessari geigvænlegri þróún
— sem er bein afleiðing vélaald
ar okkar — yrði aðeins hægt að
komast, að áliti vísindanna. ef í
stað þeirra aflgjafa, sem áður
hafa verið notaðir, kæmu aflgjaf
ar, sem ekki láta eftir sig neitt
úrgangsgas eða önnur ’brennslu-
efni.
• Lauslega þýtt úr Neue Ruhr-
Zeitung)
Hannes á hormnu.
Framhald af 2 síðu.
AÐ VÍSU LÉT Þjóðleikhúsið og
Þjóðminjavörður þessa ábendingu
sem vind um eyrun þjóta líkt og
það skipti engu máli livernig at
geirinn hefði litið út í raun og
veru, en einhver áhrif virðist þessi
síðari grein Jóhanns þó hafa haft,
ef dæma má eftir uppfærslu
Menntaskólapilta á sama leikriti.
Þar var Skugga-Sveinn loks lát
inn bera nákvæma cftirlíkingu af
atgeirs Gunnars á Hlíðarenda svo
sem sjá mátti af myndum í blöð
um — og eiga Menntskælingar því
þakkir skilið fyrir það áræði að
brjóta ísinn og þá furðulegu hefð
sem hafði skapazt í sambandi við
eftirlíkingu þessa víðfræga vopns.
EN JAFNVEL ÞÓTT þessi „bylt-
ing“ Menntskælinga liafi farið
fram -hjá mörgum líkt og greinar
Jóhanns, þá verður því ekki neitað
að hér var gerð heiðarleg tilraun
til að hafa heldur það, sem sann-
ara reyndist, hver svo sem árangur
inn v’erður. Að lokum vil ég nota
tækifærið til að þakka Jóhanni
Bernhard fyrir það að hafa vakið
máls á þessu einkennilega fyrir-
bæri og vænti þess .iafnframt, að
þess verði ekki langt að bíða, að
Þjóðminjavörður leiðrétti bennan
vopnarugling i eitt skipti fyrir
Öll.“
Hvalfell var
8 daga úti
SKIPSTJÓRINN á Hvalfelli leit
inn á ritstjórn blaösins í gær og
óskaði þess getið, að hann hefði
aðeins verið 8 daga úti, en ckki
12 — 13 eins og stóð í blaðinu í gær.
Aflinn var 140 lcstir, en togarinn
kom heim þetía snemrna til að forð
ast, að aliur flotinn lanði í einu.
12 9- ágúst 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ