Alþýðublaðið - 27.04.1963, Blaðsíða 12

/
...QDR STUDENT5 ARE
TAitóHT /WfcTHOPé OF
, INTERNAL SecURiTy
\ TO OFFSET D/SRDPTIVE
/ BRDSH-FIRE VMARS
WHICH TH£ R£DS ARE
\ FONP OF STARTlNfl
TH£y STRJKC ANP FADE^
AWAY, AS IN KOKSA-
I TH£N TURN UP TO KOCR
THE BOAT IN ANOTHfcP.
fv SECTION! A
r THE REDS ~
INFILTKATS
AN AREA AND
ORöANIZE AN
UNPEE6ROUNP
fc. FORCE ...y
A FUETHER IWFORTANT
PHASE OF A1ILITARY
POLICE TORK IS KH;OW-
IN0 HOW TO CONTROL
-2« CROWPS...
v COL.CANVC tóv-TMSTÓSE
LEARNlNö TO ;„-.NC!.e LATlN-
AMERICAN CPOWDS By START-
i INfl WITH o: ■' PCRSON
AT-A. —£
r 5ENOPITA MURCIA,
COL.CANYON — WITH
THE PRESENT EMPHA-
v SIS ON COUNTER-
ÍK INSURflENCy... ><<
12 27. apríl 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
STJMAEKVÖLD nokkurt.
skðmmu eftir að ég giftiat, sat
ég við arininn og var að' reykja
síðustu pípuna, áður en ég faeri
í rúmið, og hálfdottaði yfir
akáldsögu, því að ég var mjög
þreyttur eftir dagsverkið, sem
hafði verið afar erfitt. Kona
mín var þegar farin að hátta og
nokkru áður hafði ég orðið þess
var, að útidyrunum var læst,
sem benti til þess, að þjónustu
fcHjið væri einnig komið í rúm
ið. Ég var staðinn upp og var
a'ð slá öskuna úr pípunni minni,
þegar ég heyrði dyrabjölluna
skynðilega hringja.
Ég leit á klukkuna. Hana
vantað'i kortér í tólf. Þetta gat
ekki vcrið gestur svo seint á
ferff. Augljósíega sjúklingur og
því líkur á svefnlausri nótt. Ég
gretti mig og gekit fram og opn
affi dyrnar. Mér til mikiilar
furðn stóff Sherlock Holmes á
dyraþrepinu.
„Ah, Watson,“ sagðí hann,
«ég var aff vona, aff ég væri
ekki svo seint á ferff, aff þú
værir turinn í rúmiff."
„G.jfSróu svo vel aff koma inn,
He«saffur.“
„Þú virðist undrandi, og þaff
er ekki einkennilegtl Ég gæti
Hka trúaff að þér liefffl létt!
Hum, þú reykir enn Arcadin
tóhaksblönduna, eins og á meff-
an þú varst piparsveinn Þaff
verffur ekki villzt á létíri ösk-
unni á ermiuni á þér. Þaff er
auffvelt að sjá, að þú hefur ver-
ið í hfrnum, Watson. Þú getur
aldrei talizt hreinræktaður borg
ari á meðan þú heldur þeim
vana að hafa vasaklútinn þinn
í erminr.i, Geturðu leyft mér að
vera í nótt?“
„Með ánægju.“
„Þú sasðir mér, a'ff þú hefðir
eitt rest.ii'erbergi lvrir pipar-
sveip cg ég sé, að enginn karl-
maðu ar hér gesíur nú sem
stendr r. I’að má sjá það á hatta
henginu.“
„Mér væri mikil ánægja aff
því að þú yrðir hér.“
„Þakka þér fyrir. Ég ætla þá
að’ finna lausan snaga. Þa'ð
hryggir mig að sjá, að þú hef-
ur haft hinn brezka verkamann
hér í húsinu. Hann er tákn liiiu
iila. Vonandi ekki niðurföllin?“
„Nei, gasið.“
„Ah! Hann skildi eftir tvö
naglaför eftir skóinn sinn á gólf
dúknum, einmitt þar sem Ijósiff
fellur á hann. Nei, þakka þér
fyrir, ég borðaði kvöldverð' á
Waterloo-stöðinni, en ég skal
meff ánægju reykja eina pípu
meff þér.“
, Ég rétti honum tóbakspung-
inn minn, og hann settist gegnt
mér og reykti nokkra stund
þegjandi. Mér var þaff vel Ijóst,
aff ekkert, nema veigamikiff er-
indi hefði getaff rekið hann til
mín svo síðla dags, svo aff ég
beiff þolinmóður eftir því, aff
hann kæmi aff því.
„Ég sé, aff þú hefur mikið aff
gera núna,“ sagffi hann og leit
skörpum augum tii min.
„Já, ég hef átt annríkt í dag,“
svaraði ég. „Þér kann að virð-
ast það heimskulegt af mér,“
bætti ég við, „en satt að segja
veit ég ckki hvernig þú hefur
farið að því að draga þá álykt-
un.“
Holmes hló iágt.
„Ég er svo heppinn aít þekkja
lífsvenjur þínar, kæri Watson,“
sagði hann. „Þegar þú þarft
ekki að fara í langar vitjanir,
ferðu gangandl, en sén þær
margar og 'angnr vejmrinn, þá
notarffu vagn. Þar sem ég sé,
aff stígvélin þín ern aUs ekki
óhrein, þó að þan sén slitin, þá
get ég ekki efaff, aff þú hefttr
svo mikio að gera mn þessar
mundú’, að téttlætanlegt er fyr
ir jþig vagn.“
„Ágætt!“ sagffi ég.
„Einfeldnin sjálf,“ sagði
hann. „Þetta er eitt af þelm
atriffum, þegar sá, sem álykt-
anirnar dregnr, getur náff ár-
angrl, sem granna hans virðist
furðulegur, vegna þess að hin-
um síðarnefnda hefur sézt yfir
hið eina smáatriði, sem er grund
völlurinn undir ályktuninni. Og
hið sama, kæri vinur, má segja
um áhrif snmra þessara frá-
sagna þinna, en þau áhrif eru
algjörlega blekkjandi, þar eff
þau byggjast á þvf, að þú hald-
ir I eigin hendi sumum af at-
riðunum, sem Iesandinn er al-
drei látinn vita um, Sem stend-
ur er í sömu spornm og lesend-
nrnir, því aff ég held í hendi
mér nokkrmn þráðom í ein-
kennilegasta máli, sem nokkru
sinni hefur boriff fyrir nokkurn
manashcila, og þó vantar mig
tvo effa þrjá þræffi, sem nauff-
gyniegir eru til aff ég geti leyst
máliff. En ég finn þá, Watson,
ég skal finna þá!“ Angn hans
leiftruffn og þaff kom roffi í
kinnarnar. Angnablik hafffi hul-
an lyfzt frá hárbeittn cg áköfn
innra effli hans, en affeins and-
artak. Þegar ég leit á hann aft-
*r, var hinn rólegi, rauffskinna
legi svipur, sem olli því, aff
margir litu á hann fremur sem
vél en mann, aftur kominn á
andiit hans.
„Þaff cru til athyglisverffir
hlutir í þessu máU,“ sagffi hann.
„Ég gæti jafnvel sagt óvenju-
lega athyglisverff atriði. Ég hef
þegar kannaff máliff nokkuff, og
þaö má segja, að ég sé kominn
nálægt lausninni. Ef þú gætir
aðstoðað mig við síðústu skref-
in, gerðú’ðu mér verulegan
greiða.
,,Þaff væri mér núkil á-
næg’a.“
„Gætirffu komiff meff clla leiff
til Aldershot á morgun?“
,JÉg efast ekki nm, aff Jack-
son muni taka af mér vc?kin.“
.Ágætt. Ég vi! ná Iestinni
klnkkan 11,10 frá Waterloo".
„Það gefnr mér tíma.“
„Jæja, ef þú art ekki syfjað-
nr, þá skal ég gúfa þér lýsingu
á því, sem þegar hefur gcrzt í
málinu, og því, *em enn þarf
að gera.“
,,Ég var syfjaffur, úffur en þú
komst, en ég er alveg vaknaffur
núna,“
„Ég skal stytta frásögnina
eins mikið og unnt er, án þess
að sleppa nokkru, sem megin-
máli skiptir í má'jnu. Þaö er
hugsanlegt, aff þá hafir lesiff
nokkra frásögi inálinu. Þaff
er hið grunaða inc„ j á Barcley
ofursta Konangíeg'u Mallows-
herdeildarinnar í Aldershot,
sem ég er aff rannsaka.“
,JÉgr hef ekki heyrt neitt um
það.“
„Það hcfnr ekki vakiff mikla
athygii ennþá, ncma í grennd
við staðinn. Atvilun cru affeins
tveggja daga gömul. í stuttu
máli eru þau þessi:
„Eins og þú veizt cr Mallows-
herdeildin ein fi.Tgasia írska
herdeUdin í brezkal licrnum.
Hún vann afrek bæð'i á Kjrím-
skaga og í Indiandsuppreisn-
inni, og siðan hefur hún getiff
sér orð við öli niöguleg tæki-
færi. Þar til á mánudagskvöldiff
var yfirmaffnr þeirrar herdeUd-
ar, Jamcs Bnreley, hraustur,
gamali hermaður, sem byrjaði
sem óbreyttur bcmaður, var
gerffur aff yfirmanni fyrir vask
lpga framgöngn í upprelsniimi

U-JI-
3/“’ MOCO
u
— Stál ofursti og fröken Murcio, um
þessar mundir er mest áherzla lögð á gagn-
byltingarstarfsemina, nemendur okkar læra
aðferðir tU að haida friði og berja niður
smáskærur sem kommúnistar eru svo mik-
ið fyrir að hleypa af stað.
__ Kommúnistar koma sér fyrir á ein-
hverjum stað eg stofna þar neðanjarðar-
hreyfingu, síðan gera þeir árásir og hverfa
síðan, eins og þeir gerðu í Kórcu. En ina
an skamms láta þeir svo tU skarar skriffa
einbvers staðar annars staðar.
— Annað mikilvægt verkefni er að Iæra
að hafa liemil á múg.
— Stál ofursti virðist ætla að kynna sér
múgstjórn bér meff því að stjórna bara
einni manneskju í einu.