Frækorn - 15.08.1902, Blaðsíða 8

q6
FrR ÆKÖRN.
ir hún: »hann er ólíkur öllum öðrum«;
og brosandi bætir hún við: »hann veit
ráð við öllu; mér kenndi hann að taka
manninn minn réttum tökum». »Svo?
Var maðurinn þinn svo önugur?« »Já,
það varð engu tauti við hann kom-
ið !« »Hvaða ráð gaf hann þér ?«
»Eg átti að leita ánægju minnar í því
að gera meira en aðeins mín skyldu-
verk.« »Og það dugði?« »Já, það reið
baggamuninn«. Og margt fleira gott
sagði hún mér af bróður mínum.
Margt hefur hann reynt, og margvísleg-
um dómum verður hann að sæta. Almúg-
inn segir að hann sé örvita. Hinir guð-
hræddu halda að hann sé djöfulóður.
En sumir álíta hann vera spámann.
Því guðs vegna hefur hann fórnað öllu
sem honum var kært; og nú lifir hann
við harðrétti úti á eyðiheiði. Og hann
leitar uppi hina bágstöddu, til þess að
geta á einhvern hátt hjálpað þeim; því
hann lifir sínum meistara.
Og menn af öllum stéttum streyma til
hans, helzt á laun, og leita hjá honum
liðs og ráðlegginga í öllu, stóru og smáu;
og í raun og veru trúa allir á framsýn
hans.
Eg verð að glöggva mig á honum.
En nú veit eg, að þó sva kynni að ske
að eitthvað gott og göfugt yrði á vegi
manns hér í heiminum, þá er ekki svo
auðvelt að aðgreina það frá hégómanum
og lævísinni.
Því hið góða er sjaldgæfast.
Móðir.
‘ (Orkt af 12 ára gömlum dreng.)
Barnsins eign er bezta inndæl móðir,
sem blíðu meður þerrar tár af hvarm,
og sáir góðu sæði’ í andans lóðir,
er sífellt aftrar freistinganna harm.
Þannig móður guð af miskun sinni
gaf mjer til að vera huggun mín.
Leiðir hún mig ljúf í hörmunginni
lífs á vegum, herra guð, til þín.
P. J.
Einkenníleg ræða
Prestur, nálægt Cambridge á Bretiandi, varð
einu sinni fyrir reiði stúdenta út af því, að
hann talaði mikið móti drykkjuskap og svalli.
Svo kom það fyrir einn dag, að hann mætti
nokkrum þeirra úti á vegi. Stúdentarnir fundu
þá upp á því að láta prestinn halda ræðu þar
á staðnum og þafa holan tréstofn fyrir ræðu-
stól.
Þeir nálguðust hann og með uppgerðarkur-
teisi spurðu þeir hann, hvort hann hefði nýlega
haft tækifæri til að halda viðvörunarræðu fyrir
fólkið.
Hann svaraði þeim nokkuð óviðfeldið. Þeir
fóru þá að heimta af honum, að halda ræðu
yfir þeim þá þegar, út af efni, sem þeir sjálfir
tækju til.
Presturinn reyndi að hafa á móti þessu, en
það stoðaði ekkert. Þeir gáfu honum orðið
„malt" fyrir teksta og kröfðust þess, að hann
byrjaði.
Hann hóf þá ræðu sína á þessa leið:
Vinir mínir! Eftir litla umhugsun á eg,
lítilfjörlegi maður, án nokkurs undirbúnings
að halda ræðu út af litlu eftni, úr merkilegum
ræðustól, yfir mjög merkilegum söfnuði.
Teksti minn er „malt".
Eg get hvorki skift honum í setningar né
* orð, þar sem hann inniheldur að eins eitt orð.
Eg verð því að skifta honum í stafi: M, A,
L, T.
M táknar móral eða siðferði.
A afleiðing,
L líking og
T trúfæði.
Móral. Þegar talað er um móral (siðferði),
verðum vér óhjákvæmilega að minnast á notk-
un maltsins í maltdrykkjum og ofdrykkjunni
af þeim drykkjum. Og hvaða áhrif hafa þessir
drykkir á siðferði manna? Sannleikurinn er
sá, að
Mikill hluti
Allra
Lasta
Tilreiknast drykkjuskapnum.
Afleiðingar drykkjuskaparins eru:
Margir sjúkdómar,
Allskonar veikleika.
Lífsveikt afkvæmi,
Töpun ómetanlegs fjár.
Líking. Oft tala menn eitt, en meina
eitthvað annað. Þannig talið þér um malt, en