Alþýðublaðið - 04.05.1963, Síða 9

ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 4. maí 1963 Q
Hálfdán Sveinsson,
kennari, Akranesi.
Snæbjörn Einarsson,
yerkamaður, Hellissandi.
MAÐUR spyr: Mer hafa borist | tvo liði. í fyrsta lagi, hyort mögu
skilaboð, sem staðhæft er, að 1 legt sé að veita viðtöku skilaboð-
komi frá látnum vini mínum gegn
um miðil. Finnst yður, að ég eigi
að taka mark á þeim og gera
eins og þar er ráðlagt?
Ef ég ætti að ræða allar hliðar
þessa máls, entist ekki þessi litli
þáttur. En til þess að reyna að
gera málið ofurlítið einfaldara,
skulum vér greina spurninguna í
lólitískum leyfisveitingum, hvort
lessi eða hinn fær að kaupa bát,
iins og það var ti! skamms tíma,
leldur frjálst öllum og fá allir þá
ijálp, sem fiskveiðasjóour veitir
amkvæmt lögum.
Á þessu sviði hefur verið miki!
'róska í stjórnartíð Emils Jóns-
;onar. Þar hefur ríkt meira frelsi
:n nokkru sinni fyrr, enda er upp
lygging og endurnýjun flotans rtíi
neiri og hraðari en dæmi liafa
erið um síðan í stríðslok.
um frá þeim dánu. í öðru lagi,
hvernig eigi að bregðast við ráð-
i leggingum frá þeim, er vér kynn-
, um að fá slík boð.
Um fyrra atriðið hefur verið
mikið rætt og ritað. Sumir vilja
þvertaka fyrir, að nokkuð filíkt
geti skeð. Aðrir, telja það sannað
j með vísindalegum rökum. Á hinn
bóginn hefur fjöldi fólks orðið íyr
ir ýmis konar reynslu, sem erfitt
er að skýra öðru vísi en svo, að
dánir menn séu að verki. Margt
1 í þeirri reynslu er þess eðlis, að
I erfitt er að sanna hana fyrir öðr
um. En það hljóta allir skynsam-
1 ir og varkárir menn að vera sam
mála um, að við athugun þessarar
reynslu verði að gæta ýtrustu
gagnrýni og gera sér grein fyrir
því, að fleiri skýringar geta kom-
ið til greina en ein, þó að ein
þyki sennilegri en önnur. Og und-
ir öilum kringumstæðum má ekki
ganga út frá því sem gefnum og
sjálfsögðum hlut, að hinn dáni vin
ur yðar liafi verið að gera vart
við sig, þótt einhver eða einhver
miðill álíti svo vera. Ég Jreg enga
dul á, að ég er einn þeirra, sem
álít, að framliðnir menn geti gert
vart við sig á jörðinni, en á hmn
bóginn leyfi ég mér að fuUyrða,
að það eru engin takmörK fyrir
þeim órum og vitleysu, senj fram
getur komið hjá óþroskuðum miðli
og alls ekki á hvers manns fæii
að athuga fyrirbærin, svo að vií
sé í. Gagnrýnislaust og trúgjarnt
fólk, sem hefur slíkt með höndum,
getur því gert ótrúlega mikið tjón
í þessum efnum. Ég myndi því í
yðar spórum krefjast mjög ýtar-
legra raka, óður en ég slægi því
föstu, að skilaboðin hafi komiö
frá hinum dána vini yðar. Séu
engin rök fyrir hendi, önnur e.i
fullyrðingin ein, er réttast að láta
málið liggja milli hluta.
En setjum nú svo, að yður virð
ist allt benda til þess, að róðlegg-
ingin eða skilaboðin séu raunveru
lega frá vini yðar, þá megið þér
engan veginn líta svo á þau sem
guðdómlega véfrétt. Hinir dánu
eru ekki óskeikulir, frekar en vin
ir yðar á jörðinni. Og þeir eru
ekki guðlegar verur. Þér verðið
því jafnvel þott þér sjálfur áb'tið,
að ráðið komi frá dánum vini, að
beita fullri skynsemi, áður en þér
farið eftir því, sem ráðlagt er og
gera það eitt, sem samvizkan býð
ur, ef um siðferðilegt vandamál
er að ræða. En samvizka kristins
manns á hvorki að miðast við vilja
hinna dánu, né við nokkurt ann-
að vald en hinn eina sanna Guð.
Þér getið íhugað öll ráð, sem þér
kunnið að fá, hvort sem þér telj-
ið þau vera frá dánum eða lifandi
vinum, en séuð þér í vafa um það,
hvað rétt sé að gera, ráðiegg ég
yður að leita sambands við Guð í
bæninni, íhuga hvað rétt sé sam-
kvæmt hinum kristnu siðaboðum,
sem þér hafið vafalaust lær' frá
barnæsku, og fara síðan eitir því,
sem samvizkan býður.
Spurning yðar gefur mér ástæðu
til að bæta hér við viðvörun til
sumra þeirra, sem telja sig hafa
fengið boð að handan. Fyrir nokkr
um árum bar svo við, að íólf ára
drengur var á gangi á götu. Hann
hafði misst móður sína fyrir fá-
um dögum. Allt í einu vék sér að
honum kona og sagði viö hann:
„Heyrðu, góði minn. Ég var að
tala við hana mömmu þína í gær
kvöldi, og hún bað að heilsa þér“.
— Ég held, að það þurfi ekki að
fara mörgum orðum um það, hví-
lík fásinna það er að fara að ráði
sínu eins og þessi kona gerði. Sem
betur fer, er slik heimska og fljót
færni sjaldgæf, eins og sú, sem
þarna lýsir sér. Það má nærri
geta, hvernig hún hefur verkað á
ungan ðfe óþroskaðan dreng, sem
var í sárum eftir móðurmissi. En
þetta dæmi sýnir þó, hvað fyrir
getur komið, þar sem fjallað er
um þcssi viðkvæmu mál, án þess
að viðhafa fulla gagnrýni og um
leið fullt tillit til allra, er hlut
eiga að máli. Það er fúskið, sem
veldur því, að óorð kemst jafnvel
á sannleiksleit þeirra vísinda-
manna, sem með varkárni og gagn
rýni fjalla um dulræn fyrirbæri.
Þeir, sem öðlast yfirskf'vitEega
reynslu af einhverju tagi, hljóta
að draga af henni þær ályktanir,
sem skynsemi þeirra og dómgreind
leiðir til, jafnvel þótt málið sé
i ekki að fullu afgreitt meðal vis-
indamanna aldarinnar. En enginn
er neinu bættari, þótt allt það,
sem kemur af munni miðils sé
skoðað sem óskeikult guðsorð.
Jakob Jónsson.
HÖFÐABORG, 2. maí (NTB-Reu-
ter)__Ilin nýju lög Suður-Afríku,
er miða að því að komið verði
í veg fyrir skemmdarverk, hryðju
verk og starfsemi, sem fjandsam-
Ieg er ríkinu, gengu í gildi í dag,
er Charles R. Swart, forseti, hafði
undirritað Þau. Þjóðþingið sam-
þykkti togin í gær, og þau voru
hirt í aukaútgáfu af lögbirtinga-
blaði stjórnarinnar.
Magnús Rögnvaldsson,
verkstjóri, Búðardal.
Lárus GuÖmundsson,
skipstjóri, Stykkishólmi.
- Bragi Níelsson,
læknir, Akranesi,
Þórleifur Bjarnason,
.námsstjóri, Akranesi.
Benedikt Gröndal,
alþingismaður.
Pétur Pétursson,
forstjóri.
Sigurþór HaUdórsson,
skólastjóri, Boi-gamesi.