Alþýðublaðið - 13.05.1964, Blaðsíða 8
Einnig má fara í hand- og
fótsnyrtingu, um leiS og farið
er á andlxtssnyrtistofuna.
Þá er bezt að athuga hvað
taka á með sér af snyrti- og
hreinlædsvörum. Þar sem marg
ir fe.röast til hinna heitalri
landa, er nauðsynlegt að taka
með sér sólarolíur og krem.
Sé notaður fljótandi áburð-
ur með sólvarnarefni höfum
við samtímis blöndu sem einn
ig má nota til að bera á heiíd-
urnar sem næ.urkrem, og í
staðxn fyrir make-up á daginn
því það vill einfaldlega bráðna
í hitanum.
Þar sem löng ferðalög í hita
gera fæturna þreytta og auma,
gurðín á
erðalagi
Af einni eða annarri ástæðu
= taka margir alltof mikinn far
| angur með sér í sumarleyfis
i feröirnar, og fer þá ekki hvað
| minnst 'fyrir snyrtivörunum. En
| þo paó geti verið freistandi að
| stinga niður stórum og falleg-
| um flöskum og krukkum, held
| ég að sé betra að skilja þær
I eftir heima.
. Það er nefnilega mjög lik-
1 legt að þær vilji brotna í ferð
= inni. Skynsamlegra er að út-
| vega sér plasc-ílát þau taka
| minna pláss og eru á allan hátt
| þægilegri í notkun.
Ef ferðalagið stendur í 8-14
I daga, getum við áður en ferð-
| in hefst fengið nauðsymlega
| snyrtingu. T. d. látið klippa
| hárið og þær sem lita augna-
| brúnirnar með ekta lit ættu að
| gera það. •
E
I #
— Maður sem viðurkennir
i villu sína þegar hann hefur
| rangt fyrir sér er vitur maður,
| sagði prédikarinn; en sá sem
| lætur undan þegar hann hefur
| rétt fyrir sér er .,.
— Giftur, gall við í salnum.
er gott að hafa sérstakan fóta-
áburð sem fæst í apótekum, og
nota skal l-3var í viku, eru
fæturnir þá nuddaðir uppúr á-
burði þessum eftir baðið.
Talkúmpúðar mega ekki gleym
ast, það_fjarlægir raka og á-
gætt er að láta svolítið innan
í skóna áður en farið er í þá.
Síðan er það Eau de Cologne
og hárlakk sem fæst í öllum
stærðum og gerðum. Svitameð-
al í plastflöskum, bæði fljót-
andi og sem.krem.
Bómull og andlitsservíéttur
ásamt hárþvoitaefni, rúllunum
og spennunum, greiðu og hár-
bursta.
Stór handtaska er þarfaþing
í hana látum við ofantalið, vaf
ið 'innaní plastpoka og hand-
klæði, síðan náttfötin, sloppinn
skó til skiptanna andlitspúður,
varalit og naglaþjöl.
Ekki má gleyma sápunni og
Lavex þurkunum sem eru mátu
lega rakar og ilmandi, ómiss-
andi til að hressa andlit og
hendur, í liita og ryki.
Mörgum finnst ef til vill
þessi listi nokkuð iangur við
fyrstu sýn, en hver einasti af
þessum hlutum er ómissandi
til þess að vera vel snyrtur og
hreinn, en það er einmitt fyrsta
skilyrðið fyrir því að ferðin
verði sem ánægjulegust.
Fallcgur tvískiptur vinnukjóll, úr ljósu ullarefni, með
flippkragra og ermalíningum.
ER HEIMILI?
Hér koma svör þeirra sem að
því voru spurðir og eru þau
dálítið ólík eins og mannfólk-
ið.
★ Heimili er staður þar sem
börnunum er þjónað frá
morgni til kvölds. Þar sem hús
bónd.nn ge.ur látið andstreymi
dagsins bitna á eiginkonunni,
og þar sem húsmóðirin geng-
ur um og gerir ekki neitt.
★ Heimili er dagheimili fyr
ir barnabömin, veitingastaður,
unglingaheimili, sjúkrahús, hó
tel, og einstaka sinnum hvíldar
heimili fyrir þreytta fjöl-
sky.dumeðlimi og þó er heim
ili það bezta sem til er á jörð
inni.
t
I
★ Heimili er ramminn utan
um það-sem gefur lífinu gildi.
★ Paradís þar sem maður
er stöðugt á verði gegn slöng-
unni.
★ Staður þar sem ánægjan
býr, þar sem gleðin á heima
þar sem þægindin eru mikil og
öryggið er verndað af pabba og
mömmu.
★ Heimili er staður þar sem
maður sér muninn á réttu og
röngu og þrátt fyrir það lif-
ir í ást, friði og öryggi, staður
þar sem maður sveltur hvorki
líkamlega né andlega. *
★ Fjölskylduhótel með kven
hótelstjóra og einn karlkyns-
gest sem borgar reikninginn.
★ Heimur af vinnu úti fyr
ir, heimur af kærleika inni.
★ Staður þalr sem hinir
smáu eru stórir og hinir stóru
smáir. Kóngsríki pabba, heim-
ur mömmu, paradís barnanna.
★ Miðstöð þar sem beztu ósk
ir og hugsanir hjartans safn
ast saman, þar sem kærleikur
inn hylur yfir aliar okkar mis
gjörðir.
★ Heimili er þar sem hár
þitt gránar en engin tekur
eftir að þú eldist.
★ Heimili er staður þar
sem dyrunum er aldrei lokað.
★ Heimili er eins og fólkið
sem á því býr.
Þá læt ég þessi svör nægja.
Eins og ég benti á í upphafi
eru þau nokkuð misjafniega
orðuð, en flest hafa það sam
eiginlegt að gott heimili sé
grundvöllur hamingjunnar.
Finnst ykkur það ekki líka?
I(iiiiiiiiiitiiimiiiiiiiiii,,iil||lmilllllllllllllllillll.........................................................................................................................................................................................................,,,,,,,,,, „,,,,„ „ ,„ uamiKu^ muiu,
iii iii, i,iimii»f„miiiiiiii, „ini i,iiiiiii iiiiiiiiun nii „ niini, iiiiii,iiiii«iiiiii*fttiiiiiiiiiinii,,ll| mi m„iiliiiiliiltv'
8 13. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
TÆKIFÆRISKVÆÐIN eru
merkilegur þáttur íslenzks skáld-
skapar — ekki sízt erfiljóðin, og
langar mig _ að ræða þau hér
nokkrum orðum að gefnu tiiefni.
Þeim eigum við að þakka marg-
ar fagrar tilfinningar og snjallar
mannlýsingar. Eg man víst ekki
til þess, að nein íslenzk líkræða
hafi öðlazt bókmenntalegt lang-
lífi, og þó hefur prestunum auð-
vitað stundum mælzt vel yfir
moldum sóknarbarna sinna. Erfi-
ljóðin nutu. hins vegar lengi
þeirrar sérstöðu, að þau voru
iærð, prentuð eða afrituð, ef eitt-
hvað þótti á annað borð til þeirra
koma. íslenzkt lesefni var frem-
ur van en of langt fram á þá öld,
sem við nú lifum, og svo fest-
ust ljóð betur í minni en óbund-
ið mál vegna rímsins. og hnit-
miðunarinnar. íslendingar lágu
heldur ekki í gamla daga á kross-
götum veraldar eins og nú, kapp-
hláupið um stórhýsin, bílana,
heimilistækin og gólfteppin var
ekki komið til sögunnar, og þá
hét dauðsfall í sveitinni eða land-
inu mikill atbux-ður, sem reynd-
ist tilefni bess, að lygn en djúp
vötn sáiarlífsins komust á hreyf-
ingu. Blöðin voru ekki til að flytja
miimingargreinar, og útvarpið
gerði ekki dánarfrétt samdægurs
heyrinkunna landshornanna milli.
í þá tíð var sjálfsagt og eðli-
legt, að skáldin tækju þátt í
gleði og harmi samfélagsins. Þau
greindu naumast milli landsins
og fólksins og voru ekki byrjuð
að reyna að bjarga mannkyninu,
en litu sér mun nær í vali yrkis-
efna og túllcun persónulegra til-
finninga heldur en á okkar dög-
um.
Allir kunna orð Jónasar Hall-
grímssonar, þegar hann kvaddi
vini sína Þorstein Helgason og
Tómas Sæmundsson. Honum
mæltist svo í tilefni af sviplegu
andláli séra Þorsteins í Reyk-
holti:
Veit þá enginn, að eyjan hvíta
átt hefur sonu fremri vonum?
Hugðu þeir mest á fremd og
frægðir,
fi-íðir og ungir hnigu í stríði.
Svo er það enn, og atburð þenna
einn vil ég telia af hinum seinni:
Vinurinn fagri oss veik af sjónum
að vonum, því hann var góður
sonur.
Og séra Tómas á Breiðaból-
stað fékk þetta ógleymanlega ‘
eftirmæli:
Veit ég og, hans vei-ða spor;
svo þótt Tómas frá oss færi,
fullvel er það sem hann væri
ennþá mitt á meðal voi-.
Lengi mun hans lifa rödd,
hrein og djörf um hæðir, lautir,
húsin öll og víðar brautir,
er ísafold er illa stödd.
Síðar tók Matthías Joehums-
son þannig til orða, er honum'
bárust þau tíðindi, að Bérgur