Alþýðublaðið - 14.05.1964, Síða 4

MMMUMtMMMMMMMIMMMIHUMMtMtMMMMMMMtMMM
sex um morguninn, en Fram.
sóknarmenn héldu uppi miklu
málþófi um Seðlabankafrum-
va'rpið. /Jtkvæðagreiðfclu var
þá frestað, en bæði frumvörp-
in samþykkt að viðhöfðu nafna
kalli í dag.
Ennfremur var á þessum
fundi neðri deildar kosinn
gæzlustjóri Söfnunarsjóðs ís-
lands til fjögun-a ára. Kosn-
14 mál
IR í DAG
Reykjavík, 13. maí — EG
AliÞINGI mun formlega ljúka
störfum á morgun, en þá verð
ur fundur í sameinuðu þingi
þar sem þinglausnir fara fram.
Siðasti fundur neðri deildar
var í dag, og voru þar afgreidd
tvö frumvörp sem lög frá Al-
þingi. Frumvarp til laga um
. lausn kjaradeilu verkfræðinga
og frumvarp til breytinga á
lögum um Seðiabanka íslands.
Frumvörpin voru rædd á næt
urfundi í neðri deild aðfara-
nótt miðvikudagsins. Fundin-
um lauk ekki fyrr en klukkan
ingu hlaut Jón Skaftason (F).
Sigurður Bjarnason forseti
neðri deildar þakkaði þing-
mönnum síðan ánægjulega sam
vinnu og óskaði Utanbæjarþing
mönnum góðrar heimferðar og
heimkomu, og lét í ljós von
um að þingmenn mættu heilir
hittast er þing hefst að nýju
í haust.
Lúðvík Jósefsson þakkaði for
forseta hlý orð og góðar óskir
og þakkaði honum ennfremur
röggsama fundarstjórn. Sióðu-
þingmenn síðan upp í virðing
arskyni.
r
Sameinað þing:
Þrettán þingsályktunartillög-
ur voru afgreiddar frá samein
uðu þingi í dag. Þær fjölluðu
um eftirfarandi efni:
★ Almennan lífeyrissjóð fyr-
ir alla landsmenn.
★ Þörf atvinnuveganna fyrir
tæknimenntað fólk.
★ Fóðuriðnaðarverksmiðju á
Norðausturlandi.
★ Þyrilvængjur til Landhelg
isgæziu.
★ Sjómannatryggingar.
★ Meðferð dómsmála.
★ Áfengisvandamálið.
★ Björnstein á Eifi.
★ Hægri handar akstur (sam
þykkt með mótatkvæði
Framsóknarþingmannsins
Ágústs Þorvaldssonar).
★ Félágsheimili.
★ Tunnuverksmiðju á Skaga-
strönd.
★ Jarðhitarannsóknir.
★ Tekjustofn handa Þjóð-
kirkju íslands.
Að fundi loknum héldu þing
menn til Bessastaða til for-
seta íslands.
Rætt við Laxness
(Framhald at 1. síðu).
— Já, ég var í Kaupmanna-
höfn um mánaðartíma. En ég
lief ekkert iim það að segja.
— Nei, mig langaði líka að
spyrja yður um fleira.
— Já.
— Eru nýjar þýðingar á verk-
um yðar í undirbúningi erlend-
is — eða kannski nýjar útgáf-
ur? —
— Ja, það er alltsf stöðugt
verið að þýða eitthvað og gefa
(fit. Bækur mínar eru alltaf
prentaðar upp aftur og aftur.
Danir eru til dæmis að gefa út
eldri skáldsögur minar aftur,
— hafa verið að því undanfarin
ár. ...
— Er ekki verið að þýða
Skáldatíma?
— Jú, það er verið að þýða
hann, bæði í Ðanmörku og Sví-
þjóð, en hann er ekki kominn
út ennþá. Það er nú svo með
þýðingar, að þýðendur eru oft
lengur að þýða bók en höfund-
urinn að skrifa hana. Ég held,
að Skáldatími sé samt kominn í
prentsmiðjuna í Danmörku. Ég
veit ekki betur. En í Svíþjóð, —
Já, Peter Hallberg var nú hér,
meðan ég var í burtu, svo að ég
veit ekki vel, hvernig verkinu
hefur miðað áfram.
— Hvaða bók yðar var síðast
þýdd á Norðurlöndunum?
— Á Norðurlöndunum? ...
Ég man það ekki. Ég þarf nú
að hugsa mig Iengi um. Eins og
ég sagði, þá er mjög mikið um,
að þækur mínar séu gefnar þar
út iaftur og aftur í nýjum út-
gáfpm. Þeir eru alltaf að prenta
eitthvað eftir mig sitt í hverri
áttípni.
-y Hafa leih.ritin yðar ekki
verfð gefin þar út?
— Nei, leikrit eru nú aldrei
gefin út, fyrr en farið er að
leika þau. Þan eru ekki verzl-
unarvara sem bækur. Það er
frekar, að beðið sé um sýningar-
rétt á þeim.
— Hafa leikhús erlendis sótt
um að fá að sýna nokkur af leik
ritum yðar upp á siðkastið?
— Nei, — nema það var eitt
fyrirtæki í Svíþjóð, sem keypti
útgáfurétt á Strómpleiknum,
en hann hefur aldrei verið
sýndur þar. Ég hcld, að hann
hafi hcldur ekki verið þýddur
enn. Það var Lars Schmidt, sem
sótti um þetta, — en nú er
hann kominn til Parísar, og ég
veit ekki meira um þetta.
— Var ekki Martin heitinn
Larsen þýðandi yðar í Dan-
mörku siðari árin?
— Jú, hann þýddi eftir mig
nokkrar bækur. Hann þýddi að
minnsta kosti þrjár síðustu
skáidsögur mínar, sem þar voru
gefnar út.
— Og líkuðu yður þýðingar
hans rvel.
— Já, prýðilega. Hann var
framúrskarandi þýðandi og
mikill missir að honum.
— Það hafa ýmsir Jhér heima
verið að lesa Dúfnaveizluna yð-
ar, sem birtist-í síðasta hefti af
Tímariti Máls og menningar.
Og svo var haft eftir yður í
fréttaskeyti, að þegar þér lás-
uð söguna upp á íslendinga-
fundi í Kaupmannahöfn, hefð-
uð þér sagt, að Dúfnaveizlan
væri eiginlega leikrit, en þér
hefðuð orðið að taka af því
kúfinn og gcra úr honum smá-
sögu. Er þetta rétt eftir yður
haft?
— Já. Dúfnaveizlan er leik-
rit, og þetta er partur úr því,
sem ég ópereraði burt. —
— Ætlið þér að dveljast hér
heima á næstunni eða hyggið
þér á ferðalög? —
— Nei, ætli það. Ég er hér
alltaf meira og minna.
— Munduð þér vilja segja
okkur nokkuð um að hverju þér
eruð að vinna um þessar mund-
ir?
— Nei, maður talar ekkl um
ófædd börn. Það er ekkl góður
siður. Sumir rithöfundar gera
það reyndar, en það þýðir ekki
að tala um það við mig. Sumir
rithöfundar semja bækur sínar
f samráði við blaðamenn, en ég
hef nú ekki komizt upp á lag
með það.
Að svo mæltu þökkuðum við
Laxness viðtalið og kvöddum.
Gestkvæmt
(Framhald af 1. glSu).
ir Finnsson, forseti sameinaffs
þings, að Alþingi hygöist láta
mála mynd af forsetanum, og
mætti hann sjálfur ráða, hvaða
listamaður yrði fenginn til
þess. Forsætisráðherra skýrði
og frá því, að rílcisstjórnin byði
forsetahjónunum í utanlands-
ferð í tilefni afmælisins, og
hefði sú ávörðun verið tekin í
samráði við stjórnarandstöðuna
og þingforseta.
Fánar blöktu við hún víða
urn land, útvarpið helgaði for
setanum sérstaka dagskrá, og
dagblöðin í Reylcjavik. minnt-
ust hans öli á vcrðirgan hátt í
dag. — Myndin var tekin, þeg
ar Geir Hallgrímsson, borgar-
stjóri, óskaði forsetanum til
hamingju með sjötugsafmælið
á Bessástöðum í dag.
. (Mynd: KG).
(Framhald af 1. síðu).
að það hefði ætlast til að Krist-
mann Guðmundsson kæmi aldrei
aftur í sinn skóla. Aðspurt um
óstæður sagði vitnið að því fynd-
ist óviðeigandi að það sem ætti að
vera íslenzk bókmenntakynning
væri eingöngu flutningur á þvð-
ingum. Aðsnurt um hvort fram-
koma stefnanda liefði verið
hneykslan1eg í skólanum, svaraði
vitnið að ekki mundi hafa orðið
linevksli við siálfa kvnninguna. en
hinsvegar hefði háttvísi stefnanda
verið st.nrlega áfátt á öðrum vett-
vangi í skólanum, við einn af starfs
mönnum hans. en vitnið óskaði
bess aðsn'trt. að ræffa bað ekki
frekar. Vitnið taldi æskilegt að
bókmenntakvnningar. önnuð-
ust háskólamenntaðir bók-
menntafræðíngar. Vitnið staðfesti
að bað liefði tekið þátt i sam-
þvkkt beirri. sem skólastiórar
1 gagnfræðaskólast.igsins stóðu að
sl. vetur. allir nema einn. sem til-
kynn+i forfnil. er fundurinn var
haldinn. Sambvkkt bessi befur
ekki verið birt oninberlega ennbá,
en dómarinn unnK'sti að gefnu til- í
efni. að skólastiórarnir mundu
halda fnnd á morgun til að ræða
um hvort birta skuli samþykktina
oninberlega.
Síðasta vitnið, sem mætti að
bessu sinni. var Geir Gunnarsson,
ritstjóri Nvrra vikutiffinda, en
hann mætti vegna vottorðs þess;
er hann hafði samið og )agt vars
fram, er sfðast var þingaff f mál-
inu.1 Vottorð betta var til að styffja
sögu stefnanda um meinta afsök-
unarbeiðni Steins Steinars, vegna
ritdóms hans um bók Kristmanns
..Félaga. konu”.
Kafli sá í „ísold hinni gullnu”,
um fyrrgreint mál, var lesinn unp
fvrir vitnið og það spurt hvort
bað teldi að bar væri sannleikur-
inn sagður. í fvrstu taldi vitnið
sig ekki hafa hevrt neitt sem fór
á milli Kristmanns og Steins, en
staðfesti síðan að Steinn hefði
beðið Kristmann afsökunar, en
mundi þó ekki að greina nein orð
frá þvi samtali. enda liðin fimmtán
ár frá atburði bessum.
Stefndi lagði margar spurning-
ar fvrir vitnið og ítrekaði sumar,
er honum þötti ekki nógu skýrt
svarað. Vildi bann vita um áfengis
notkun í umræddri ferð og m. a.
hvort áfengis hefði verið neitt
áður en lagt var af stað. Vitnið
taldi sig ekki muna það, en gat
þess að vín hefði að1 s'álfsögðu
verið haft um hönd f ferðinni,
í vottorði sínu hafði vitnið get-
ið bess, að „sér virtist aðalerindi
Steins til Kristmanns vera að
biðja hann afsökunar á ritdómin-
um um „Félaga konu”. Vitnið var
að því spurt hvort það hefði sagt
satt, þrem persónum sem stefndi
tilgreindi, að það hefði verið o£
drukkið til að muna hvað gerst
hefði hjá Kristmanni í umrætt
sinn. Ekki vildi vitnið þvertaka
fyrir að svo væri og sagði, að það
mundi þá ekki hafa sagt sannleik-
ann við þetta fólk og lét í ljós að
ekki væri alltaf hægt að koma því
við, að segja sannleikann.
Á köflum ríkti nokkur kátína
meðal áheyrenda, og stefndi lét
sér stundum um munn fara háðs-
yrði, sem óþarft er að rekja hér.
En m. a. spurði stefndi vitnið,
hvort því væri kunnugt um að
einn af þekktustu embættismönn-
um landsins, Pétur Benediktsson,
bankastjóri, hefði á opinberum
fundi í vetur talað um „maðka-
veitu Mánudagsblaðsins og orma-
garð Nýrra vikutíðinda”, en dóm-
ari taldi óþarfa að krefja vitnið
svars við þeirri spurningu.
Að lokum var lesið yfir vitninu,
að því er virtist samkvæmt ósk
beggja málsaðila, framlagt vott-
orð frá Ásthildi Björnsdóttur,
ekkju Steins Steinars, þar sem
hún getur þess meðal annars, að
sér hefði fundist umrædd skrif um
látinn eiginmann sinn ógeðfelld
árás.
Ekki var ákveðið hvenær næst
yrði þingað í máli þessu, en
stefndi lét í ljós þá ósk að þess
yrði ekki langt að bíða.
Guðrún
VÍNLEIT
(Framhald aí 16. síðu).
gerða þessara og þeir svarað
að mesm út í hött.
Þegar við höfðum svo sam-
bahd við lögregluna í Kefla-
vík í kvöld, kváðust þeir hafa
verið að leita að víni í leigu-
bílum á leið til Keflavíkur.
Þeir gerðu þetta stundum og
með misjöfnum - árangri, t.d.
liefði ekkert fundizt í dag.
Með þessu vilja þeir reyna
að stemma stigu við leynivín
sölu í Keflavíkurkaupstað. Að
öðru leyti vildi lögreglan sem
minnst um þessar aðgerðir sín
ar tala.
(Framhald aí 16. síðu).
og auk þess vcrði útlendingar
að hafa sérstaki atvinnuleyfi.
Annars stefnir Guðrún mjög
ákveðið að því að verða leik-
kona og þá helst bæði sviðs og
kvikmyndaleikkona.
Guðrún sagði í viðtali við
Alþýðubiaðið, að sér liði bezt
hér heima. Bandarískt andrúms
loft ætti ekki við hana. Lífsvið
horf fólksins væru sér fram-
andi, þó svo hún heíði mikið
álit á bandarísku þjóðinni sem
slíkri. Evrópa ætti mikið bet-
ur við sig, enda öll viðhorf
þar skyldari þc.m íslenzku.
Vestra vann Guðrún lijá fyr
irtæki, sem nefnist Stewart
Models, en það leigir ljósm,-
fyrirsætur til ýmissa fyrirt.
í Bandarikjunum, í París hef-
ur hún hins vegar unnið hjá
Dorian Leigh, sem rekur sams
konar fynrtæki.
Guðrúnu finnst fyrirfcetan,
að mörgu leyti þægileg vinna
og auðvelt að stunda nám með
henni. Hún getur verið laus við
sinnt náminu án þess að það
komi skaðlega niður á vinn-
unni og jafnframc sinnt vinn-
unni án þess aö það hafi skað-
leg áhrif á námið. Að öðru
leyti segist hún ekki hafa 6-
huga fyrir fyrirsætustarfinu,
enda lítið fyrir það gefin að
sitja fyrir framan spegil allan
daginn og mála sig ýmsum
litum og skuggum.
Guðrún fer utan aftur í
næstu viku, en blaðamaður og
ljósmyndari frá Alþýðublaðinu
lieimsóctu hana á heimili for-
eldranna í dag og verður ár-
angur þeirra heimsóknar í
opnu á föstudag.
4 !4. maí 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ