Tölvumál - 01.04.1992, Qupperneq 28

Apríl 1992
hluta rafeindarbúnaðarins. Tók
því um eitt ár að fá löglega
söluhæfa vöru. Þetta olli auð-
vitað gífurlegum töfum og það
voru ekki margir sem tóku okkur
alvarlega, þegar við bönkuðum
á dyr til að selja vöru, sem ekki
var hægt að afgreiða fyrr en
opinberi viðurkenningarstimp-
illinn kæmi. Það eru mörg ríki
sem nota alls konar reglugerðir
til að takmarka erlenda sam-
keppni, þó svo sé ekki í Kanada
og því full ástæða að menn kynni
sér þetta strax í byrjun. Einnig fer
mikill tími í að aðlaga vöruna
að markaðinum, þó svo að allir
hafi haldið þegar að stað var
farið, að ekki þyrfti neinna
breytinga við.
Okkar reynsla varð fljótlega, að
faglegar vörusýningar væru besti
vettvangurinn til að ná til margra
á skömmum tíma og fá álit við-
skiptavinanna á vörunum. Oft hafa
einnig ný tæki eða ný not
tækjanna sprottið upp af sam-
tölum við sýningargesti. Undan-
tekning er, ef tæki seljast á fag-
sýningum, heldur eru þær vett-
vangur þar sem hægt er að fá rétta
fólkið til að berja vöruna augum,
vekja áhuga þess og skrifa niður
nöfn. Eftir sýninguna hefst svo
vinnan við að senda tilboð,
hringj a, heimsækja og vonast eftir
sölu í náinni framtíð. Náin fram-
tíð er í okkar tilfelli eitthvað
milli hálft til þrjú ár. Því þarf
mikla þolinmæði og fylgja þarf
hverju sambandi eftir. Það er
aldrei að vita hvenær það mun
skila árangri og sölu.
Eitt er það sem erlendis er þekkt
og viðurkennt, en við hér heima
höfum lítið gert okkur grein fyrir.
Það fer enginn tannburstasölu-
maður að markaðssetja hugvit.
Það gerir enginn nema fagmaður,
sem annaðhvort hefur komið
nálægt hönnun vörunnar eða
hefur notað hana. Þekkja þarf
vöruna inn og út og geta metið
h vort hægt sé að brey ta og aðl aga
hana auðveldlega að þörfum
markaðsins. Hitt er ekki síður
mikilvægt að vera hæfur til að
hafa augun opin fyrir öðrum og
nýjum notkunarmöguleikum
tækisins á þessum markaði. Nú
byrjar fyrst vandamálið, því að
venjulega er í okkar tækninámi
aldrei minnst á neitt, sem snýr að
því að einnig þurfi að verðleggja,
framleiða og markaðssetja
vöruna. Það eiga einhverjir aðrir
að gera - við eigum bara að sitja
fyrirframan tölvunaokkar, forrita
og teikna eða smíða. Ef eitthvað
er, þá er litið niður á að
tæknimenn séu að vinna að
markaðs-ogsölumálum. Ofthef
ég heyrt þessa spurningu: "Til
hvers varstu þá að læra
rafmagnsverkfræði upp í
Háskóla?..."
Það þarf að verða hugarfars-
breyting hjá fólkinu, sem er að
vinna að þróun tækja, sem
byggjast áhugviti og tækni, hvort
sem það er forrit, tölvustýrður
róbot eða annað. Hugarfars-
brey tingin er sú að starfið er ekki
búið, þegar það er komið á
diskettu. Það þarf að gera sölu-
bæklinga, handbækur, kynningar-
diska, fara á vörusýningar,
auglýsa, heimsækja umboðs-
menn og (tilvonandi) viðskipta-
vini, setja upp fyrstu kerfin á
nýjum markaði sama hversu
góður umbinn er. Öll fram-
tíðarsala er háð því hversu vel
tóksttil meðfyrstu uppsetninguna
(oftast þarf að gera þetta á eigin
kostnað). Hönnuður vörunnar á
að vera mjög tengdur þessum
þætti - FYRRERVARANEKKl
FULLBÚIN.
Hugvit sem flutt er út, hefur rnjög
háa framlegð og getur skapað
ótrúlega mikinn gjaldeyri, ef rétt
er á málum haldið og þarf ekki
mörg sterk fyrirtæki til að það
fari að muna verulega um þennan
útflutning fyrir þjóðarbúið.
Eitt gullkorn í lokin!
Það getur sparað ómælda
klukkutíma og fé, ef haft er í huga
þegar forrit eru samin sem erindi
gætu átt í útflutning að hafa alla
texta, sem koma fyrir í forritinu, í
sérstakri textaskrá - ekki inni í
forritinu. Verðurþámjög auðvelt
að þýða forritið á nýtt tungumál
og litlar líkur á að íslenskur texti
gleymist í því. Einnig er þá hægt
að breyta og staðfæra texta hjá
notandanum án endurþýðingar-
forritsins.
28
Tölvumál