Vísir - 05.10.1962, Síða 9

V1SIR . Föstudagur 5. október 1962.
9
BANKINN VIÐ
BARÓNSSTÍG
Hálfum potti dælt úr blóðgjafa ,
— og hann er hressari á eftir ?

Einhvern tíma hefði
það þótt góð gáta að
spyrja, hvaða bankahólf
það væri, sem aldrei er
tómt og aldrei fullt, ekki
mætti vera of lítið í og
ekki heldur of mikið, —
og þar sem innistæðan
yrði ónýt eftir 21 dag?
Svarið vita margir en
ekki þó allir, og það var
þess vegna sem við frá
Vísi fórum upp í viðkom
andi banka, til að sem
allra, allra flestir sæju
að hólfið væri í Blóð-
bankanum og Blóðbank-
inn væri við Barónsstíg
inn.
Ekkert ætti að vera góðum
íslendingi sjálf igðara en láta
dæla úr sér nokkrum dropum
af blóði, eða svo fannst okkur
að minnsta kosti. Erindi okk-
ar blaðamannanna upp á Bar-
ónsstlg, var auðvitað ekkert
annað en að taka myndir og
segja, frá því „hversu knýjandi
nauðsyn það væri að fólk gæfi
blóð“. En þegar við sjálfir
vorum leiddir undir dæluna, þá
breyttist viðhorfið — en það
er nú önnur saga.
Margir gefa blóð
— Þið ættuð að minna síld-
arsjómennina á í blaðinu ykk-
ar, að þegar þeir væru að
leggja inn I alla banka, þá
mættu þeir líka leggja eitthvað
inn hjá okkur, sagði broshýr
hjúkrunarkona, um leið og við
kynntum okkur.
Við virtum fyrir okkur um-
hverfið, ganginn og herbergin.
Húsakynnin minntu hvorki á
sjúkrahús né banka og samt
var þarna bæði sjúkrahús og
banki. Það fannst okkur skrítið,
en það er önnur saga.
Valtýr Bjarnason yfirlæknir-
inn á staðnum, lýsti fyrir okk-
ur starfseminni og gaf þær
upplýsingar sem okkur fýsti að
vita. Hann sagði m. a. að á
siðasta ári, hefðu 2558 menn
gefið blóð, en af þeim voru
987 nýir. Þessar tölur eru ó-
tvíræð vísbending um þá
merkilegu staðreynd, að þeir
sem einu sinni hafa komið og
gefið blóð, koma gjarnan aftur.
— Og þetta eru konur líka?
spurðum við.
— Já, já, konur líka.
— Og labbar fólk sig þá
hingað inn, óumbeðið?
— Stundum — já nokkuð
oft. Hins vegar er mikið um
hópa. Vinnuhópar, skólamenn
og fólk frá einu fyrirtæki
kemur saman og gefur blóð.
Þarfnaðist 15 lítra
Við reynum að auglýsa eftir
fólki, en gallinn er bara sá, að
við megum helzt ekki fá of
mikið í einu. Blóðið verður ó-
nothæft ef það er eldra en 21
dags gamalt. Við höfum þvl
reynt að skipuleggja blóðgjafir
eins og hægt er, þótt sjaldan
hafi það komið fyrir að blóð
hafi ekki komið að notum.
— Núna er ég t. d„ sagði Val-
týr, — að gera skrá yfir fólk'
sem má hringja í hvenær sem
er sólarhringsins. Það gefur ör-
yggi, þvl aldrei er að vita hve
nær blóðsins er þörf. Um dag-
inn var t. d. sjúklingur sem
þarfnaðist 15 lítra af blóði, og
urðum við þá að hafa allar
klær úti. Oftast nær er það
mest fyrir dugnað hjúkrunar-
kvennaiina hér, að okkur tekst
að ná I nægilegt blóð.
— Eru það ekki einhverjir
vissir blóðflokkar sem verst er
að ná 1?
— Jú, blóði er skipt I flokka,
fjóra aðalflokka, A, B, O og
svo AB sem er öllu sjaldgæfari
og svo Rhesus (RH). Síðan
blandast þessir flokkar og út úr
þvi geta komið blóðflokkar
sem mjög erfitt er að ná I.
Það fólk sem er I sjaldgæfustu
Hokkunum er auðvitað erfiðast
að finna, og ekki hægt að
kanna fyrr en fólk hefur farið
I blóðrannsókn.
Sársaukalaust
— Eru nú allir hæfir til að
gefa blóð?
— Nei, að sjálfsögðu ekki
þeir, sem hafa of lítið blóð.
Blóðmagn og þrýstingur er
mælt þegar fólk kemur hingað
og gengið úr skugga um það.
— En hvernig fer þá blóð-
gjöfin sjálf fram?
— Það er I sjálfu sér ósköp
einfalt. Viðkomandi drekkur
fyrst eitt glas af appelsínu-
drykk, leggst síðan upp á legu-
bekk, sprautu er stungið I upp-
handlegginn og blóðgjafinn
sjálfur dælir með þrýstiáhaldi.
Þetta tekur ekki meira en
fimm minútur og er algjörlega
sársaukalaust.
Þetta sagði Valtýr, en hvað
öðrum finnst — það er náttúr-
lega önnur saga.
Það er rétt að taka það fram;
að úr hverjum manni er dælt
hálfum potti og þó sér ekki á
honum, þ. e. manninum. Ekki
einu ni fölur. Strax að góð-
verkinu loknu, fær maður járn-
pillur og kaffi — og kex eins
og hver og einn getur I sig lát-
ið.
Hjúkrunarkonan stormaði að
okkur, þegar við ætluðum að
læðast út, hálfragir eftir ná-
kvæma lýsingu Valtýs, svo
undankomu var ekki auðið. Og
viti menn. Allt stóð heima:
sprautugreyið, sársaukaleysið
og kaffið.
Hjúkrunarkonan sagði, þeg-
ar við sötruðum kaffið, frá
konu einni sem hefði legið á
fæðingardeildinni og þurfti á
blóði að halda. Hún fékk sinn
skammt reglulega, en einn góð-
an veðurdag var hún horfin, og
það þótt enn vantaði mikið
upp á, að hún hefði fengið
nægile„ blóð.
— Ég hitti hana nokkru
seinna, sagði hjúkrunarkonan,
— og apurði hana þá hverju
sætti að hún hefði horfið svona
skyndilega. i 5-.
— Nú var það nokkur furða,
sagði konan, — þeir vorú
farnir að gefa mér blóð úr
Huseby.
Svei mér þá ef við vorum
ekki hressari þegar við gengum
út, að blóðgjöfinni lokinni.

Lagning lcecan tefst
vegnaillviðraáhafínu
Sæsímaskipið Neptune,
sem á að leggja sæsíma-
strenginn nýja frá Ný-
fundnalandi til íslands, hef
ir orðið fyrir töfum af völd
um óhagstæðs veðurs, og
sú áætlun, sem gerð var
upphaflega um sæsíma-
lagninguna, stenzt ekki.
Samkvæmt þeim upplýsingum,
sem Vísir fékk nýlega hjá Jóni
Skúlasyni verkfræðingi hjá Lands-
símanum, sem er manna kunnug-
astur þessum málum, lagði skipið
upp frá White Bay I Nýfundna-1
landi þann 19. f. m. Sex dögum I
síðar, eða 25 s. m., barst sú fregn !
frá skipinu, að búið væri að koma j
fyrir sex mögnurum, sem settir
eru á sæstmastrenginn með um það
bil 30 sjómtlna millibili, og unnið
væri við að koma fyrir útjafnara. |
Eins og þegar er sagt, er aug-
ijóst, að ekki verður unnt að ljúka
lagningu sæsímans á þeim tíma,
sem upphaflega hafði verið gert ráð
fyrir. Lausleg áætlun hafði verið
gerð um það, að komið yrði með
„spottann“ hingað 15. október, en
það verður naumast úr þessu.
Sæsímastrengur þessi, sem kall-
frá Nýfundnalandi til Vestmanna-
eyja um suðurodda Grænlands, þar
sem landtök eru þegar tilbúin, er
3000 km. langur. Strengurinn, sem
lagður var milli Skotlands og ís-
lands haustið 1960 var 1200 km.
langur, og sýnir þetta hversu miklu
meira verk lagning þessa strengs
aður hefur verið ICECAN og liggur er.
Sækja ráðstefnu dóms-
málaráðherra Evrópu
Dr. Bjarni Benediktsson ráðherra
og Baldur Möller ráðuneytisstjóri'
r..jnu sækja aðra ráðstefnu dóms-
málaráðherra Evrópu, sem haldin
verður í Rómaborg 5.—7. október.
Ríkisstjórn Ítalíu býður til ráð-
stefnunnar, en hún er haldin að
"rumkvæði Evrópuráðsins.
Á dagskrá eru einkum ýmis mál, j
sem varða afbrot og meðferð 1
L tamanna, t. d. afbrot ung-
menna, skilyrtir refsidómar og
frestun á framkvæmd hegninga og
refsiákvæði I Rómarsamningnum.
Rætt verður um samvinnu Evröpu-
ríkja um þessi efni svo og um
annað lagasamstarf þeirra I milli
og um starfsemi Evrópuráðsins á
sviði laga og réttar, en í undirbún-
ingi er endurskipulagning hennar.