Vísir - 03.07.1963, Blaðsíða 15

::0'4 THB PINK W>Utt i
M TBBKIkCE i 7AB2AH **«? iTO
•» AWfcT THB PARATROOP AlRLiCI
FROW TOMSIJZZ, AKSASE.
.. ----------
WO, ITO, THEY ARE
fKOZPINS LIGHT
>FI 'KES,SOTHE
fAKATROOrERS
. cansee! ,
: SEE THEWw! **
THSV'RE PROPPIWS
[ FMB os US! &/,
X THI*X I HEAR
THEW,TAKZAN
Eunoir
sAo«H
CilARoO
UWPER PKECISE TIJAIKIG ORC’ERS, 8IG AiR FORCE
•TRAKISPORTS COAE IKI,TO AIRC'KOF’ THEIR
/AEN ANP CAZSO INTO TARZAKILANP7.
lJnll*ilFÍ»tur«SvníAr
V í SI R . Miðvikudagur 3. júlí 1963.

v/Miklatorg
Sími 2 3136
Eldhúsborð
kr. 990,00
rarzan og Ito verða við beiðni
prófessors Piandom, um að
hjálpa honum til Washington.
Þeir ná þangað á réttu augna-
bliki, og bandarískum vísinda-
mönnum tekst að stöðva hina
glæpsamlegu kollega sína. Þegar
búið er að gera út um það mál,
fær Tarzan beiðni frá Kennedy
um að hann aðstoði ameríska
hermenn, við að koma sér upp
bækistöðvum i skóginum. Þess-
ir herflokkar eiga að sjá til þess
að friður ríki meðal hinna inn-
fæddu. Tarzan og Ito standa þvi
eina tunglskinsnótt á tröppum
gamals musteris og bíða her-
manrianna. Ito: Ég held að ég
heyri I þelm Tarzan . . . sérðu,
þeir eru að varpa eldj að okkur.
Tarzan: Nei, Ito, þeir eru bara
að kasta svifblysum, svo að fall
hlífarliðarnir geti séð til.
— Þú verður að ákveða þig þeg
ar í stað, sagði Dorothy. Þeir koma
hingað og sækja okkur klukkan
átta og hún er næstum hálf átta.
Ef þú ert skynsöm og ákveður að
verða hjá okkur þarftu engar á-
hyggjur að ala. En ef ekki —
Hún yppti öxlum og bætti við:
— Jæja, þá tek ég enga ábyrgð
á þvf, sem fyrir þig kann að koma.
Blanche starði á systur sina eins
eg hún hefði aldrei séð hana fyrr.
Hún hafði alltaf vitað, að Dorothy
var eigingjörn, eyðslusöm og til-
litslaus, þegar hún hafði tekið I sig
að koma slnu fram. eins og þegar
> hún hafði gifzt John Marsden, en að
hún gæti gert þetta , . . , það
var blátt áfram óhugsandi. Blanche
gat ekki trúað því. Hún háfði á
tilfinningunni, að hún væri allt í
einu farin að leika hlutverk í harm
ieik frá löngu liðnum tfma. Þetta
lagðist á hana eins og mara. Hún
hlaut brátt að vakna eftir vondan
draum og komast að raun um, að
hún lifði vel skipulögðu, rólegu
lífi, þar sem allt gekk sinn vana
gang. Hún strauk sér um ennið og
fann, að það var blautt af svita,
þrátt fyrir að vetur væri og og
kait inni og úti.
— Þú hagar þér sannarlega blátt
áfram heimskulega, sagði Dorothy
með fyrirlitningarhreim í röddinni.
Maður skyldi ætla að þú gripir
þetta tækifæri fengins hendi. —
Hvaða framtíð áttu fyrir þér hér?
Allir læknar, sem þú hefir leitaö
til, eru sammála um, að hér safn
irðu aldrei nægum kröftum til þess
að geta unnið, og það er ekki mik
ið, sem þú hefir til að lifa af. Ó,
ég veit vel, að þú hefir gert þér
vonir um að skapa þér framtíð
sem rithöfundur, en það hefir nú
ekki gengið sérlega vel fyrir þér,
eins og þú veizt. Ég tel það ekki
Mtf hér ha?í tekizt cð -el-'a viku-
blaði eina eða tvær smásögur. Já,
og það var gefin út eftir þig bók,
sem enginn las, og handritið að
næstu bók var sent til þín aftur —
kurteisislega að vísu, frá forlaginu,
sem þú hafðir sent það.
Hið fingerða andlit Blanche, sem
bar viðkvæmni hennar vitni, var
eidrautt.
— Ég sé ekki, að þess sé nein
þörf að vera að minna mig á hetta
allt nú, sagði hún. Mér skjátlaðist,
þega- ég hugði mig hafa hæfileika
til þess að verða skáldsagnahöf-
undur, en . . þar er þó eitthvað
annað, sem ég gæti gert.
— Og hvað gæti það svo sem
verið, ef mér leyfist að spyrja.
Eins og ástatt er fyrir þér hefirðu
lítil skilyrði til þess að sjá fyrir
þér sjálf. Ef þú hins vegar kemur
með okkur mun John sjá um, að
þig muni aldrei skorta neitt.
— Þú virðist vera allörugg um
það, sem bíður okkar, sagði
Blanche beisklega. Ég vona bara,
að þú verðir ekki fyrir vonbrigðum
Dorothy hló og leit sem snöggv-
! ast á hvítagulls armbandsúrið sitt,
; skreytt demöntum. Maðurinn henn
! ar hafði gefið henni það í brúðar
gjöf. Hún bjóst allt af við verð-
mætum gjöfum — og fékk þær. —
— Ég þekki manninn minn, sagði
hún, pg skein út úr henni sjálfs-
ánægjan. Ég sé um, að hann geti
matað krókinn hjá vinnuveitendum
míum. Hann hefir verið þeim hinn
! gagnleeasti o« unpiysingarnar.
sem hann hefir aflað beim, eru hin-
ar mikilvægustu. Honum hefir.ver-
ið lofað mikilvægari. stöðu í
Moskvu. Við munum búa þar í gisti
! bösi fvrsta kastið einu binu bezta
þar, — þangað til þeir láta okkur
fá okkar eigið hús til (búðar.
Dorothy hélt áfram:
Hann fær störf sín. vel borguð
og þarf ekki að greiða neina skatta.
Hann hefir fullvissað mig um, að
lífið í Sovétríkjunum sé með allt
örðum hætti en almennt er talið.
Það er sjálfsagt erfitt fyrir almenna
borgara þar f landi, en að því er
varðar þá sem ráða og þá, sem
starfa undir beim, er allt örðu máli
að genga. Það verður dásamlegt að
komast burt úr þessu landi, losna
við að hafa áhyggjur af fjármálum.
geta fengið þjóna og matreiðsiu-
konu, keypt falleg föt og farið í
boð — fengið að sjá rússneskan
baliett, farið í Bolshoileikhúsið, já,
og farið í sleðaferðir . . . John
j segir mér. að sleðaakstur sé enn
I algeng skemmtun í Rússlandi.
Tveggja ára bið eftir þeirri sælu,
sem Dorothy taldi sig nú eiga f
vændum, hafði haft þau áhrif á
hana, að hún var tftt gremju- og
ólundarleg, en nú blátt áfram ljóm
j aði hún. Roði hafði hlaupið í kinn
j ar henni, tillit dökkra, fagurra augn
anna bar tilhlökkun og eftlrvænt-
| ingu vitni. Hún var eins fögur á
: þessu augnabliki og þegar hún trú
iofaðist John Marsden.
---- en ef allt verður nú öðru
| vísi en þú gerir þér vonir um —
j ef þú átt eftir að komast að raun
! um, að þetta er allt saman ósk-
j hyggja?
Blanche, sem hafði setið á skemli
: við arininn, stóð upp. Henni varð
svo kalt. Undangengna tvo daga
hafði verið kalt í veðri. í byrjun
vetrar hafði hún ekki getað keypt
nægilegt brenni, og það lítið sem
til var af koksi var nær gengið til
þurrðar og varð að notast spariega,
þvf að flutningaverkfall var. Gas-
kynt miðstöðin var í ólagi og raf-
magn var ekki í þessu litla húsi,
sem hún bjó i. Dorothy fann ekki
til kuldans, en Blanche fann jafn
an sárt til hans, enda hafði hún
aldrei náð sér fyililega eftir löm-
unarveiki.,
— Vertu ekki að þessari vitieysu,
sagði Dorothy. — Ég hefi orð Johns
fyrir hvaða kjör við komum til með
að búa við. Já, ég hefi fengið mörg
bréf frá honum — vitanlega ekki í
pósti,
Hún hló, drýgindalega á svip.
John að afsala sér börnum sínum
— þú veizt, að hann getur aldrei
komið aftur til Englands.
— Nei, svaraði Blanche daupur
lega. Þá yrði hann leiddur fyrir
rétt, sakaður um að hafa látið leynd
armál annarri þjóð í hendur, og
tekið fé fyrir. Og með tilliti til
þess hversu eðlis upplýsingarnar
voru, er lítill vafi, að hann mundi
fá dóm upp á ævilangt fangelsi —
— Og hverjum skyldj svo sem
detta f hug, að koma hingað aftur.
Ekki ég — það veit ég fyrir víst.!
Þetta hefir verið sannkallaður skelf
ingatími. John þurfti ekki að
kvarta, hann var nær alltaf að ferð
ast erlendis í stjórnmálalegum er-
indagerðum, — og svo þessi hræði
lega dvöl hér, í gömlu húsi hér í
Cornvall, sem getur hrunið saman
yfir höfði manns nær sem vera
skal. Hér hefir hver rninúta verið
sem löng kvalastund. Og þú,
Blanche, þér mun líða miklu betur
hjá okkur. Og sannast að segja held
ég, að það yrði biátt áfram hættu
legt fyrir þig að verða eftir.
— Já, svaraði Blanche hægt.
Kannske þú hafir rétt fyrir þér.
Það er ekki víst, að þeir sem koma
eftir þér og tvíburunum, leyfi mér
að verða eftir, af ótta við, að ég
.... | ieysi frá skjóðunni. Ég efast ekki
V.tanlega eftir leymlegum j um að þeir mundu sjá um það _
p““‘, , . , . . . ... , einhvern veginn — að ég gæti ekki
Enn leit hún á armbandsurið sitt . f
sagt fra nernu
Eg neyðist til þess að fara að ____ ö, ég er nú ekki viss um, að
þeir gripu til slíkra ráða, en það
yrði vafalaust séð um, að það
yrðu gefnar gætur að þér, þar til
þú áttaðir þig á hvað þér er fyrir
beztu. — Ertu annars enn svo ást-
fangin í John, að þú viljir ekki
koma með mér þess vegna?
Blanche roðnaði upp í hársrætur,
en á næsta andartaki varð hún ná-
fö!
— Segðu þetta ekki, Dorothy.
— En - ertu það?
— Mér finnst ekki, að þú haf-
ir neinn rétt til að spyrja slrks.
Dorothy yppti öxlum.
—Ég geri ráð fyrir, að þú lítir
svo á, að ég hafi stoiið honum
frá þér. Ef ég hefði ekki komið
heim kvöldið það, er þú ætlaðir að
kynna hann pabba og mömmu,
hefði hann kvongazt þér. Kannske
hefði það farið svo, en þið hefð-
uð aldrei orðið hamingjusöm.
Hann hefir aldrei elskað þig. Ef
svo hefði verið hefði mér ekki
tekist, að stela honum frá þér, en
þú heldur víst, að ég hafi gert
það.
Nei, hugsaði Blanche, en ef hann
hefði aldrei hitt þig og gengið að
eiga mig værum við ekki í þess
vekja tvíburana. Ég er búin að
koma öllum fötum og öðru fyrir í
koffortunum. Þú verður að hafa
hraðan á, ef þú ætlar að koma með.
Þú þarft ekki að hafa mikinn fatn-
að, góð skjólföt vitanlega. John
kaupir allt sem við burfum þegar
til Rússlands kemur.
Blanche settist við hlið systur
sinnar og greip í'hönd hennar.
— Hlustaðu nú á mig, Dorothy,
sagði hún biðjandi röddu, gerðu
það fyrir mig að taka vel eftir því.
sem ég segi. Hvernig geturðu verið
viss um. að John hafi ekki verið
neyddur tii að skrifa þessi bréf,
vegna þess að vinnuveitendur hans
vilja, að þú og börnin komi, og
þið eigið að vera gislar tii trygg-
ingar þvf, að hann geri eins og
honum er skipað? Ef bú þyrftir ekki
að hugsa um neinn nema sjálfa
þig, já, þá gæti ég skilið, að þú tak
ir á þig áhættuna, því að þótt John
hafi svikið sitt eigið land er hann
þó maðurinn þinn, og þú elskar
hann — á þinn hátt, En það er
briálæði, að fara með börnin.
Dorothy kippti að sér hendinni
og ýtti BÍanche frá sér.
— Þú Iætur hugmyndaflugið
hlaupa með þig í gönur, sagði hún
þurrlega. Þarna sérðu afleiðingarn um hræðilega vanda nú, því að
ar af að skrifa bækur, sem enginn
endist til að Iesa. Jæja, ertu búin
að ákveða þig?
Dorothy, ég bið þig um að skilja
tvíburana eftir.
— Og hver ætti að annast þá
hér? Það hefði verið öðru máli
ég hefði aldrei farið eins að og
þú hefir gert. Þú varst aldrei á-
nægð með það, sem hann gerði fyr
ir þig. Þú heimtaðir meira og
meira. Hann vann sér ekki nóg
inn f utanríkisþjónustunni til þess
að fullnægja kröfum þfnum um
að genga, ef þeir hefðu átt afa og 1 peninga, skartgripi og annað. Og
ömmu, sem ég hefði getað falið I hann var hræddur um að missa þig,
að annast þá. Og hvers vegna ættief hann yrði ekki við öllum ósk-
HÚSBYGGJENDUR
Leigjum skurðgröfur, tökumt
/að okkur i tímavinnu eða á-t
Jkvæðisvinnu allskonar gröft og/
Amokstur. — Uppl. i síma 142951
íkl. 9-1 f.h. og frá kl. 7-11
(kvöldin í síma 16493.
Bíiakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
6IFREIÐALEIGAN,
BergþOrugötu. 12 Simai 13660
14475 og 36598
Hef kaupanda að
góðum Scoda
Station og einnig
að góðum 6 manna
amerískum bíl.
SKUt.AGATA 55 — SÍ51I 1581«
BILA OG
BÚVÉLA
SALAN