Vísir - 30.10.1963, Side 15

V í SIR . Miðvikudagur 30. október 1963.
TRUE-TRUE,
. TARZANl
AFRICA'S CHIEFS COKITINUE
TO OUTLAW 'OBUk' MEKI FROWTHEIK
TRIBES.WEVESONE FAR, T0WAR7
A rEACEFUL AFRICA'. jr-mrí
SUT...HI7INS INTHE JUKIGLE'S NIGHT.
SIX OUTCAST 'Om' /AEN WATCH-
AN7 WAIT FOK REVENGE.
.. AS SOON AS THEY SLEE7 WE WILL
TIE ROPES AROUN7 THEM...TIGHT1.
DfÁtr**by*Un?t^Í"Fgl»‘ture SyndWg. jnc.
i Sraumlausir !
I
i netnælonsokkar
HAGKAUP
Miklatorgi
Ef allir höfðingjar í Afríku
ianna töframenn, þá erum við
iegar búnir að stíga stórt spor í
Eluot
CrlAR?0
áttina til friðarins, segir Tarzan,
og hinir eru honum samþykkir.
Þeir rabba saman nokkra stund,
en eru þreyttir eftir langa ferð, læðast
og sofna því brátt vært. Og þá þeirra.
nota töframennirnir tækifærið og
hljóðlega í áttina til
Tr-r

T-----f 1 I * 1 I
— Já, svaraði lögreglufulltrú-
inn, en verið svo vinsamlegar að
koma aftur til borgarinnar hið
fyrsta. Þeir, sem um málið fjalla,
kunna að vilja bera upp ýmsar
fyrirspurnir ...
— Fyrirspurnir, sagði hún.
Um hvað?
— Svo sem varðandi brottför
dóttur yðar frá Laroche og um
atriði, sem gætu orðið til að
varpa ljósi á, að ef til vill var
reynt að myrða hana.
— Guð minn góður, enginn
getur hafa haft ástæðu til slíks,
— en ég skal koma fljótt til
baka. Nú verð ég að flýta mér.
Hún hraðaði sér á brott, en
veittist greinilega nokkuð erfitt
um gang.
Lögreglumennirnir litu hver á
annan, og lögreglufulltrúinn
sagði:
— Ég fer varla langt frá réttri
leið, er ég segi, að þessi kona
leyni okkur einhverju. Það eitt,
að sjá blóð og dauðan mann,
hefur ekki haft þau áhrif á hana,
að reka upp þetta hræðilega
vein, sem hún rak upp. Það er
eins víst og að tveir og tveir
eru fjórir, að hún hefur þekkt
hínn myrta.
— Mér datt strax hið sama
í hug, sagði annar. En því ætti
hún að ljúga? Nema, vitanlega
‘— að hún sé flækt í eitthvað?
— Já, það er líka gáta, sem
ráða þarf. En þar kemur til kasta
réttarins.
I þessum svifum kom járn-
brautarþjónn sá, sem sendur
hafði verið til næstu jámbrautar
stöðvar, og komu tveir eða þrír
lögregluþjónar með honum og
var einn þeirra yfirlögreglu-
þjónn. Fengu þeir nú því hlut-
verki að gegna, sem fyrr var
sagt, en lögreglufulltrúinn ók á
brott til þess að ræða málið við
yfirmann leynilögreglu, saksókn
ara og dómara.
Vér yfirgefum sem snöggvast
aðaljárnbrautarstöðina í París
og förum með lesendur vora
til Saint-Julien-du-Sault, en þang
að var nú búið að fara með
Emmu-Rósu, dóttur frú Angelu,
sem í Parísarhverfinu, sem hún
var kunnust í, var kölluð „kaup
konan fagra“.
Frú Dharville hefði þegar í
stað látið hendur standa fram úr
ermum til þess að taka á móti
stúlkunni. Sérstakt herbergi var
til reiðu og búið að ylja upp rúm
ið, og húslæknir hennar hafði
brugðið við og komið, er hann
var um það beðinn, og nú beið
frúin þess, að komið væri með
þessa unglingsstúlku, sem annað
hvort hafði orðið fyrir slysi, eða
reynt hafði verið að fremja á
hroðalegan glæp.
Vegna ófærðar gekk allt erfið
‘ legar en ella hefði verið, en loks
; var komið með börurnar. Lækn
irinn svifti þegar af teppinu og
hlustaði stúlkuna, og sannfærði
sig um, að lífsneistinn í líkama
þessarar fögru stúlku væri enn
óslokknaður.
Frí Dharville bar upp spurn-
ingu, sem hann svaraði svo:
— Hún er enn á lífi, en hjart-
slátturinn er veikur og óreglu-
legur. Ég vil ekki bæta þar miklu
við strax. Sárið á höfðinu virðist
ekki vera djúpt, en ég þarf að
þvo það og sótthreinsa og búa
um það, og yfirleitt athuga allt
betur, svo sem varðandi innvort
is meiðsli. En nú verður strax að
bera veslings t stúlkuna upp í
herbergið, þar sem hún á að
liggja.
René Dharville, sem var kná-
legur piltur og vel að manni
bauðst til að bera hana
upp, „en þá verðið þið að leggja
hana í arma mína, svo að hújn
verði fyrir sem minnstu
hnjaski".
Læknirinn og Leon Leroyer
tóku nú stúlkuna upp varlega og
lögðu hana í arma René, þannig,
að höfuð hennar studdist við
aðra öxl hans.
— Hún er lauflétt, sagði hann
á leiðinni upp stigann, en
móðir hans og læknirinn gengu
: upp á eftir honum og einnig stöð
j varstjórinn og Leon, en er upp á
hæðina kom sagði frúin:
— Ég vildi annars biðja ykkur
að bíða í setustofunni niðri. Son.
ur minn kemur að kalla þegar,
— nú þarf ég að hátta blessaða
stúlkuna, og þegar þessu er lokið
getið þið komið upp aftur.
René hafði lagt stúlkuna á
legubekk og frú Dharville hátt-
aði hana nú með aðstoð þernu
sinnar. Læknirinn athugaði svo
betur sárið. Hún hafði fengið
það, er hún slöngvaðist á míju-
, steininn, og var það fremur
langt, en ekki djúpt. Það náði
frá enni og alveg upp á hvirfil.
Læknirinn komst að þeirri niður
; stöðu, að skemmdir mundu ekki
hafa orðið á beinum. Mikið hafði
blætt og hárið var allt blóðstork
ið. Læknirinn þvoði nú blóðið úr
hárinu og var það seinlegt og
erfitt. Það sem hann óttaðist
mest var, að stúlkan hefði fengið
heilahristing, einkum vegna þess
hve lengi hún var meðvitundar-
laus. Þegar hann hafði sannfærzt
um, að hún var hvergi brotin,
sagði hann við frú Dharville:
— Ég ætla nú að taka þessari
ungu stúlku blóð. Sonur yðar og
vinur hans geta komið og verið
mér til aðstoðar. Svo þarf ég að
biðja..yður. að. senda í lyfjabúð
með lyfseðil, sem ég þarf. að
skrifa. Mikið liggur við að sjúkl-
ingurinn fari að komast til með-
vitundar, því að ef þetta meðvit
undarleysi helzt má búast við
hinu versta. Látið piltana koma
með penna, blek og pappír.
Frú Dharville var allhrærð, en
varðveitti vel ró sína og gaf nú
þær fyrirskipanir, sem læknirinn
hafði mælt fyrir um.
Þegar þeir Leon Leroyer og
stöðvarstjórinn komu og sáu hið
nábleika andlit stúlkunnar, sem
nú var ekki lengur flekkað blóði,
lokuð augun og bláa bauga undir
þeim, urðu þeir óttaslegnir og
hinum unga manni varð að sjálf
sögðu enn meira um.
— Er hún enn í lífshættu,
læknir? spurði hann titrandi
röddu.
—Þeirri spurningu get ég ekki
svarað samvizkusamlega eins og
sakir standa, svaraði læknirinn.
Nú er mikið undir því komið —
og kannske allt — hver verða á-
jhrif þess, að ég tek stúlkunni
jblóð.
— Ó, læknir, þér verðið að
bjarga henni, sagði ungi maður-
inn hálf stamandi með rök augu,
heyrið þér mig, þér verðið að
bjarga henni!
í þessum svifum kom René
inn með ritföngin og læknirinn
skrifaði nú lyfseðil, sem þegar
var farið með í lyfjabúðina.
Læknirinn bað því næst um
skál með vatni og bindi og þar
næst lét hann piltana, sem við-
staddir voru halda sjúklingnum í
samskonar stellingu og hún sæti
upprétt, en stöðvarstjórinn hélt
á þvottafatinu.
— Bara þetta beri nú árang-
ur og blóð komi, sagði læknir-
inn, um leið og hann stakk á æð,
en það vottaði ekki fyrir blóð-
dropa.
Þeir horfðu allir á hana þögul
ir og angistarfullir. Læknirinn
var mjog þungbúinn.
— Herra læknir, sagði Leon,
deyr hún, — haldið þér að hún
deyi?
Á sama augnabliki — og það
var eins og þannig væri svarað
spumingu hins unga, ástfangna
manns, vottaði fyrir purpura-
rauðum blóðdropa, og svo spratt
hann fram, svo fleiri, fleiri.
— Loksins, guði sé lof, sagði
læknirinn og mátti sjá, að hon-
um hafði mjög létt.
ER FYRIRLIGGJANDJ
Þ. ÞORGRÍMSSON & CO.
Suðurlandsbraut 6
LAUGAVEGI 90-Q2
Sölusýning á bifreiðum alla
virka daga vikunnar.
•
Stærsta úrval bifreiða á
einum stað.
•
Salan er örugg hjá okkur.
Bílakjör
Nýir bflar,
Commer Cope St.
BIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12 Slmai 13660.
14475 og 36598
llitið á húsbúnaðinn hjá okkurf
samband
húsgagna
framleiðenda
fekkert heimili án húsbúnaðarg
iaugavegi 26
simi 20 9 70
FÓTSN YRTING1
Guðfinna Pétursdóttir
Nesvegi 31 . Sími 196951
íerrania
filmur
OLAFUR
þorgrímsson
hœstaréttarlögmaður
i o o g. y e r d bjjp I q v i ð s k ip I i
. HAR A! ÐUR MAGNÚSSON
Austgrs'tiœti. 12 - 3'hœðj'v
Sími,T5332 : Heimasimi 20025