Vísir - 07.01.1964, Blaðsíða 15

V$S;I R . Þriðjudagur 7. janúar 1964.
15

sxq
3ZL,
- Guð minn góður, hrópaði
Leon, blind á hennar aldri —
það væri verra en dauðinn.
— Ég leit á það sem skyldu
mína, að segja ykkur frá þessum
ótta mínum, sagði læknirinn, og
ég endurtek: Ég hefi engar sann
anir. Ég mun gera allt sem í
mínu valdi stendur og fer nú
heim til þess að búa mig
betur undir það. Þið verðið að
mínir, og minnizt þess, að móð
urinni ekkert um þennan grun
minn. Hún hefir nóg að bera
eins og er. Og nú fer ég, herrar
mínir, og minnizt þess, að móð-
ir hennar má ekki fara inn í
svefnherbergið fyrr en ég veitj
leyfi til þess.
Leon var svo sorgbitinn og
hrærður, að vinur hans komst
við.
— Reyndu að harka af þér,
sagði René og lagði höndina á
öxl hans, kannski fer allt vel.
— Æ, ég get ekki varizt að
búast við hinu versta, — væri
ekki trú mín á bjargi byggð
mundi ég efast um réttlæti guðs.
— Efast um réttlæti guðs,
sagði René, þetta máttu ekki
segja.
— Finnst þér nokkurt réttlæti
[í, að slík byrði yrði lögð á
þetta barn? Sál hennar er hrein
og fögur - hvað Jiefur hún gert
til þess að verða fyrir þessum
illu örlögum? Og svo á þessi
ófreskja í mannsmynd, sem ber
'alla sökina, að valsa um, ef til
vill í öruggri trú um, að aldrei
komist upp um hann. Ég segi,
að ef menn hér á jörðu standa
varnarlausir gegn slíkum glæp-
um og afleiðingum þeirra gæii
maður farið að efast urn rétt-
læti guðs.
— Þú mátt hvorki efa eða ör-
vænta, sagði René. Nú verðurðu
að sýna og sanna, að þú hafir
karlmannshug í brjósti. Þjónum
réttvísinnar mun án vafa heppn-
ast að hafa hendur Lhári morð-
ingjans. Og hví skyldir þú efast
um, að Emma Rósa nái sér. þú
lætur ímyndunaraflið hlaupa
með þig í gönur. Læknirinn,
muntu segja, læknirinn er ótta-
sleginn — en ég segi: Ég þekki
hann, hann er samvizkusamur
og hann gerir ráð fyrir, að hið
versta geti gerzt til þess að
vera við öllu búinn, og til þess
að stæla sig í að leggja sig allan
fram, og allir verða þeim mun
glaðari, er í ljós kemur að ótti
hans var ástæðulaus. Og allir
álíta hann meiri lækni fyrir
bragðið! Hafði hann ekki sagt,
að þetta væri vonlítið, vonlaust,
gæti farið illa, — en svo sigr-
ast hann á öllu og fær lof allra.
Ég trúi því ekki, að Emma Rósa
verði fyrir minnistapi eða missi
sjónina. Ég held, að hún nái
fullri heilsu. Og er það ekki lán
í óláni, að þú hefur unnið hylli
móður hennar, sem verður þér
ævinlega þakklát.
- Guð gefi, að svo sé, sagði
Leon og þrýsti hönd vinar síns
og var hann nú nokkru rórri.
Þeir gengu saman inn í húsið.
XXVI.
Paroli fór út í bæ, þegar hann
hafði greitt húsgæzlukonunni í
Brochant-götunni húsaleiguna.
Hann gekk nú reykjandi eftir
Viviennegötunni. Þar fór hann
inn í skrifstofu nokkra, sem ann
aðist leigu á íbúðum og spurð
ist fyrir um húsnæði. Honum
var vísað á litla íbúð í húsinu
nr. 59 við Gourcelles-götuna. ,
var búin smekklegum húsgögn-
um. Þarna hafði átt heima ung-
ur maður, sem var nýgenginn í
hjónaband og hafði ekki getað
fengið neinn til þess að kaupa
innbú sitt þarna, svo að hann
ákvað að láta þann, sem tæki
við íbúðinni, fá húsgögnin á
leigu.
Þegar Paroli fór að athuga í-
búðina komst hann að raun um,
að hún var rúmbetri en ætla
mátti; þegar talað var um „litla
íbúð á stofuhæð1., því að þarna
var forstofa, dagstofa, setustofa,
svefnherbergi og sérstakt her-
bergi til þess að klæða sig í.
Auk þess eldhús, stúlknaher-
bergi og kjallari. Leigan var
2000 frankar á mánuði. Húsgögn
in voru næstum ný og voru þau
fáanleg fyrir 10.000 franka, en
munu hafa kostað að minnsta
kosti 10.000. Inngangar í íbúð-
ina voru tveir, annar frá Cour-
cellesgötunni, hinn úr portinu.
Kona húsvarðarins sýndi Paroli
íbúðina og hann var hinn á-
nægðasti með hana.
— Er hægt að flytja í hana
nú þegar? spurði hann.
— Já, strax í kvöld, ef herr-
ann óskar þess.
— Það er ágætt, og við kom-
um okkur sjálfsagt saman. Ég
vildi ganga inn í leigusamning-
inn, kaupa húsgögnin og borga
allt út í hönd.
Húsvarðarkonan brosti hin á-
nægðasta, því að eigandi hús-
gagnanna hafði lofað henni 500
frönkum, ef henni tækist að
selja þau.
Paroli bað hana nú að hafa
samningana tilbúna þá um dag-
inn og kveikja upp, því að kalt
væri í stofunum.
- Ég kem klukkan 9 og þá
skal ég borga yður.
— Ég skal hafa allt tilbúið.
— Hérna, sagði hann, og
stakk að henni tveimur gullpen-
ingum.
— Þetta er allt of mikið, sagði
hún ánægð, en var ekki lengi að
stinga þeim í vasann.
— Ég þarf að fara í búðir,
sagði Paroli, og læt senda heim
ýmislegt úr búðunum. Skiljið
alla pakkana eftir í sama her-
berginu. Ég.opna þá sjálfur.
Hafið ^hgáE áhýggjur. Herr-
apn hefur sjúlfsagt þjóp?. v ’
—- Ég ræð til mín þjón eftir
tvo eða þrjá daga.
— Þangað til skal ég sjá um
allt.
— Og hvað heitir herrann -
ég spyr líka vegna samningsins?
— Já auðvitað.
Hann reif blað úr vasabók
sinni og skrifaði á það: Angelo
Paroli, dr. med., augnlæknir.
— Herrann er þá læknir, sagði
konan undrandi.
— Já, en þér þui-fið ekki að
hafa áhyggjur af því. Tilgangur
minn er ekki að taka á móti
sjúklingum hér.
— Það getið þér gert, ef þér
óskið þess, — enginn 1 húsinu
mundi hafa neitt við það að
athuga.
— Eru margir leigjendur hér?
- Nei, aðeins fjórir, einn á
hverri hæð. Og allt efnafólk og
í áliti. I þakhæðinni eru her-
bergi fyrir þjónustufólkið.
— Eruð þér giftar?
— Ég er ekkja, og á eina
dóttur barna.
— Og hún býr vitanlega hjá
yður.
- Nei, sagði konan, hún er
listakona, og kenndi nokkurs
stolts í rödd hennar. Og er hún
sá undrunina í svip hans bætti
hún við:
— Já, hún er leikkona, leikur
hlutverk ungra stúlkna, — og
hún er sem stendur á leikferða-
lagi úti á landi. Hún þykir hafa
ágæta hæfileika, er 19 ára og
mjög fögur. Og ég er stolt af
þessari dóttur minni. Hún kem-
ur heim eftir nokkra daga. Eins
og stendur er hún í Dijon.
Angelo Paroli brá dálítið. —
Hann minntist leikaranna, sem
hann hafði séð þar í kaffistof-
unni, þegar hann var að gefa
Jacques Bernier gætur. En hann
þurfti ekki að óttast neitt. Eng-
inn þeirra gat haft ástæðu til
þess að veita honum neina at-
hygli.
- Býst dóttir yðar kannski
við að fá hlutverk hér í París?
Ekki held ég, að það hafi kom-
ið til orða, en það vildi hún víst
gjarnan, því að hérna eru fram-
tíðarmöguleikamir mestir. Ef
þér, dr. Paroli þekkið leikhús-
stjóra og ritstjóra, myndi ég yð-
ur mjög þakklát. ef þér vilduð
mæla með dóttur minni — vit-
anlega þá fyrst, er þér hafið
séð hana og sannfærzt um, að
þér getið með góðri samvizku
mælt með henni.
— Það gæti svo sem vel kom-
ið til mála. Hvar býr hún, þegar
hún er hér í borginni?
— Hún er ávallt hjá mér. Ég
Ieigi lítið herbergi á þakhæðinni,
sem ég ávallt hefi tilbúið, er
hun kemur. 1 .á
% j 'hvftt. "eg giafn, 'fiennar,
ef mér Íeyfist að spyrja?
— Ættarnafn mitt er Litrod,
— en hún ber nafn, sem hljóm-
ar betur: Jeanne Dortil.
— Þér getið verið viss um,
að ég mun reyna að verða henni
að liði, standi það í mínu valdi.
Paroli bað þvf næst konuna,
að muna vel fyrirmæli sín, og
hún lofaði að allt skyldi tilbúið
klukkan 9.
Hann lagði nú leið sína í sölu-
búðirnar og hann komst að raun
um, að það var ótrúlega margt,
sem hann vanhagaði um, og
hann keypti líka margt og af
ýmsu tagi, og lét senda heim
í íbúðina, sem hann hafði leigt.
Það dimmdi fyrr en varði,
enda var það sá tími ársins, er
dimmir snemma. Klukkan var
þó ekki nema fimm. Hann lagði
nú leið sína inn í veitingastofu
og bað um glas af sherry með
bitter f.
Trader diesel vörubíll
Lincoln capri ’54, fallegur
Ford ’58, 6 cylindra beinsk.
Volsley ’50 ódýr.
Austin 10, sendiferða,
góður
Buick ’49, 2ja dyra sport,
beinskiptur.
Garant ’58, Chevrolet vél,
ódýr.
Zephyr ’62
Bifreiðarnar eru iil sýnis.
Hr.ndruð annarra bifreiða.
6AMLA BÍLASAUN_
i^<5ai2p
RAUÐAR/
SKÚLAGATA 55 — SlMI 15512

LAUGÁVEGI ^90-02
Stærsta úrval
bifreiða á
einum stað.
yf Salan er
örugg
hjá okkur.
v/Miklatorg
Sími 23136
ÍWntun p
prentsmiöja & gúmmístlmplagerö
Elnholtl 2 Slmi 20960
R
1
A
Það væri heppni fyrir Afríku ef
þú yrðir kyrr Naomi, en þú ætt-
ir ekki að láta óskir mínar hafa
nein áhrif á ákvörðun þína, dr.
Dominie þarfnast þín. Og þú
Tarzan? spyr Naomi, þarfnast þú
mfn ekki? Ég sagði það ekki,
svarar Tarzan. Ég er ekki hugs-
analesari segir hjúkrunarkonan,
ksei
nrvir httj