Vísir - 22.03.1966, Blaðsíða 3

V I ? IR . Þriðiudagur 22, 'marz 196B,
3
/
Kvennadeild Slysavamafé-
lagsins í Reykjavík hefur löng-
um verið einn öruggasti bak-
hjarl slysavarnahreyfingarinn-
ar. Þetta birtist í þvf, að það
hefur löngum sýnt sig f félags-
skap hér á landl, að konur eru
duglegri og áræðnari en karl-
menn í að beita sér fyrir fjár-
söfnun til ýmissa nauðsynja-
mála. Margar mannúðarstofnan
ir eiga sér þá frumsögu, að það
voru félög kvenna, sem gerðust
brautryðjendur. Og í Slysa-
vamafélaginu er það alkunna
að Kvennadeildln í Reykjavík
KYENNADEILDIN
hefur safnað stórum fjárhæðum
til styrktar slysavamamálum.
Meðal sfðustu gjafa hennar til
slysavarnamála hafa verið
björgunarskýli á Vestfjörðum
og nú fyrir nokkru kom það
fram á aðalfundi deildarinnar
að hún hafði á síðasta ári af-
hent Slysavarnafélaginu um
hálfa milljón króna.
Á stærri myndinni eru talið
frá vinstri: Guðbjörg Brynjólfs-
dóttir, Hlíf Helgadóttir, Kristín
Guðmundsdóttir, Ragnhildur
Jónsdóttlr, Steinunn Guðmunds-
dóttir, Sigríður Einarsdóttir,
Gróa Pétursdóttir, Regína Bene-
dlktsdóttir, Guðrún Ólafsdóttir,
Kristín Sæmundsdóttlr og María
Hannesdóttir.
'

☆
Það er með ýmsum hætti sem
Kvennadeildin aflar þessa fjár,
með merkjasölu, með bingó og
með kaffisölu. Ljósmyndari
Vísis tók þær tvær myndlr sem
hér birtast fyrir skömmu vestur
í Slysavarnahúsi, þegar slysa-
varnakonumar höfðu kaffi-
sölu, þar sjást nokkrar kvenn-
anna sem starfa i deildinni.
Á minni myndinni em: Vlg-
dís Ólafsdóttir, Margrét Guð-
mundsdóttir, Guðrún Eggerts-
dóttir, Helga Halldórsdóttir,
Ásdís Kristjánsdóttir og Svala
Eggertsdóttir.
☆
— litið inn á sýningu Eiriks Smith i Bogasalnum
Fyrir helgina opnaði Eiríkur
Smith ISstmálari sýningu á
nítján olíumálverkum i Bogasal
Þjóðminjasafnslns. Sýndi Eirík-
ur sfðast i Bogasalnum fyrir
nær tveim árum síðan, í maí
1964, en hefur annars tekið þátt
i fjölda samsýninga og haldið
margar einkasýningar um ævina
eða allt frá fyrstu sýningu sinni
í Hafnarfirði árið 1948. Síðasta
stóra sýningin var í Lista-
mannaskálanum fyrir um fjór-
um ámm síðan og var aðsókn
þá svo góð „að fyllti skáíann“.
Tíðindamaður blaðsins leit inn
á sýninguna fyrir skömmu og
var listamaðurinn þá nýbúinn
að koma verkum síhum fyrir.
Bar mikið á í sýningarsalnum á
fimm stómm málverkum,
— Þau em hvert um sig 2x2
metrar að stærð og þau stærstu,
sem ég hef málað. Ég hefði eyði
Iagt tveggja ára starf hefði ég
ekki getað komið þeim út úr hús
inu. Birtan er góð héma sagðl
Iistamaðurinn um leið og hann
leit í kringum sig ánægður á
svipinn.
Dökkir Htir og andstæða
þelrra við þá skærari virðist við
fyrstu sýn vera tjáningarform
Iistamannsins núna og bera heiti
málverkanna þess einnig vitni.
„Rökkursaga“ er heiti fimm
þeirra.
— Já, ég hef alltaf verið mik-
ið gefinn fyrir dökku litina og er
„Rökkursaga“, sería mynda mál-
aðra í rökkrinu, og Iistamaður-
inn brosir. „Skammdegisströnd“
ber heitið vegna þess að ég hef
verið að valsa um niðri f fjöru
í skammdeginu. Ég labba heil-
mikið og þá upplifir maður hitt
og þetta. Málverkin verða til
upp úr þeim hugmyndum, sem
maður fær með því að vera úti,
frá hrauni og fjöru, sagði lista
maðurinn að lokum.
Hugmyndir frá hrauni og f jöru