Vísir - 01.11.1966, Blaðsíða 15

75
V1 SIR . Þriðíudagur I. nóvember 1966.
Fran brosti og varð upp meö sér
af skjallinu. — Konan yðar hefur
gert of mikið úr því, sagöi hún.
— Hvaða bull, góða frú, það
er ómögulegt aö gera of mikið úr
því, sagði Eldridge lávarður. — Mér
finnst ástæða tii að óska yður til
hamingju, West. Og það var gam-
an að þér skylduð korrfa líka, Jenny.
Selwyn, þér verðið að koma með
eitthvað handa okkur að drekka.
Hái, myndarlegi pilturinn kom
til þeirra þvert yfir gólfið og Eld-
ridge kynnti. Pilturinn hét Selwyn
Trent og hafði verið aöstoöarforingi
lávarðsins á Jamaica.
— Hvaö má bjóða ykkur? spurði
hann og svo gengu þau öll að borði
sem var alsett fylltum glösum.
— Mjög þurran martini handa
mér, sagði Fran samstundis.
— Og þér, ungfrú Janbury?
— Sérry, þökk fyrir.
— Viskí handa mér, sagði Chris
— Drekktu nú ekki svona ört,
góða mín, sagði hann svo við Fran.
— Ég sloka alltaf í mig úr fyrsta
glasinu, sagði Fran hlæjandi.
— Það er mesta léttúð, sagði
Selwyn Trent.
— Hve lengi voruð þér á Jama-
ica? spurði Fran.
— Mörg ár. Þér hafið verið bam
þegar ég kom þangað.
— Mér sýnist þér nú ekki vera
neinn Metúsalem.
— Ég er miklu eldri en fólk
heldur mig vera, sagði hann al-
varlegur.
— Það er ég líka, sagði Fran.
— Flestar konur em það, en
þér eruð sú fyrsta sem ég hef
heyrt meðganga það.
— Hún hefur efni á því meðan
hún er ekki eldri, sagði Chris og
hló. Nú nefndi einhver nafniö hans
og hann fór í annan hóp og Fran
með honuu. — Halló ofursti, —
gaman að sjá yður aftur. Fran, ég
ætla að kynna þig gömlum vini
minum.
Selwin Trent varö eftir og horfði
á Jenny. — Nú hef ég gert skyldu
mína sem veitingaþjónn um stund.
Nú verður einhver annar að taka
við. Ættum við aö ganga héma út
í garðinn, kannski? Nema þér vilj-
ið fá annað glas?
— Nei, þakka yður fyrir, ég vil
ekki meira að drekka. En er það
ekki ókurteisi að fara út? Ég var
að koma inn úr dyrunum.
Hann brosti lokkandi. — Það
er alls engin ókurteisi, sagði hann.
Og sVo gengu þau út um glugga-
dymar og Jenny fann að Fran
elti þau með augunum.
— Ég hef verið að bíða eftir yð-
ur siðan fyrstu gestimir komu,
sagöi Selwyn Trent.
Hún horfði á hann, talsvert for-
viða.
— Hvemig stendur á því?
— Vegna þess að ég hlakkaði til
að sjá yður.
— Ég verð að spyrja aftur:
Hvemig stendur á því?
— Mig langaði svo mikið að
kynnast yður á samkomunni £ gær
en fékk aldrei tækifæri til þess.
— En ég skil ekki ennþá hvers
vegna þér vilduð hitta mig?
— Dante langaði til að hitfa
Beatrice. Og ég er heppnari en
hann.
Hún starði á hann. Og allt I einu
vissi hún hvers vegna henni hafði
fundizt eitthvað kunnuglegt við
andlitið á honum þegar þau voru
kynnt. Henni fannst óljóst, að þau
heföu sézt áður.
— En þér ... er það hugsanlegt
að þér hafið verið sígauninn? spurði
hún.
Hann hló og glettnin skein úr
augunum.
— Ætli ekki það. Ýmsum finnst
ég vera talsvert góður leikari,
sagði hann ofur hæversklega. —
þeir höfðu oft gaman af mér I liös-
foringjaskálanum í sjóhemum.
Og hana furðaði ekkert á því,
eftir það sem hún hafði séð í sí-
gaunatjaidinu daginn áður. Og
hún varð heldur ekki neitt hissa
á þvi að hann skyldi hafa verið í
sjóhernum. Hann var bláeygur eins
og sjóliösforingjar eiga að vera,
og svo útitekinn aö auðséð var að
hann hafði verið lengi í sjólofti.
Þau gengu áfram um garöinn og
hún fann að litur var kominn £ kinn
amar á henni. Hún mundi vel það
sem hann haföi sagt við hana £
sfgaunatjaldinu: — Þér hittið mjög
bráölega ungan mann, sem nú þeg-
ar er orðinn ástfanginn af yður ...
Hann hlýtur að vera eitthvaö
brenglaður, hugsaði hún með sér
og var f vafa um hvort hún ætti
að vera upp meö sér eöa gröm. Var
hann vanur að nota svona skyndi-
áhlaupsaðferðir hvenær sem hann
sá stúlku sem honum leizt vel á?
Ef svo væri hlaut hann að komast
£ bobba við og við.
— Hef ég veriö lokaður úti úr
mannfélaginu?
— Þér ættuð aö vera lokaður
inni £ geðveikrahæli.
— Fyrir þaö að taka eftir yður
og afráða — jæja, það er bezt að
ég segi yður það ekki fyrr en
seinna.
Hún horfði á hann.
— Hlustið þér nú á mig. Ég er
tuttugu og fimm ára og ekki algjör
grænjaxl. Yður dettur vonandi ekki
I hug að ég taki mark á öllu bull-
inu, sem þér sögðuö, þegar þér
voruð að spá fyrir mér £ gær ?
— Maður skyldi ekki halda það,
eftir tóninum, sem þér notið við
mig. En ég fullvissa yður um, að
hvert einasta orð var full alvara.
— Einhver góð sál ætti aö misk-
unna sig yfir yður og reyna að
koma fyrir yður vitinu.
— Kannskj yður langi til að
reyna ?
— Nei, ég hef annað að hugsa.
Og auk þess held ég að þaö
mundi verða bæði erfitt og sein-
’egt verk.
— Ég skyldi ekki amast við þó
ð það yrði ævilangt verk!
— Þér’ eruð brjálaður, sagði hún.
Kvöldsólin stafaði gullnum
iarma yfir fallegan garðinn. Rósá-
ilmurinn fyllti mjúka kvöldloftið og
greinarnar bærðust i mildri gol-
unni.
— Mig langar til aö spyrja yð-
ur að dálitlu, sagði hann. eftir
stutta þögn.
— Hvað er það ?
— Þér eruð ekki með trúlofunar-
hring, svo að ég geri ráð fyrir að
pér séuð ekki trúlofuö. En það
væri hugsanlegt samt að þér hefð-
uð mætur á einhverjum öðrum.
Mig langar til aö vita hvort ég
þarf að sigrast á einhverium keppi
naut eða aðeins á yður einni. Ég á
erfitt með að trúa, að ég eigi ekki
keppinaut.
— Þér eruö einn um hituna,
sagði hún og óskað; að hún gæti
sagt satt. — En þaö kemur út á
eitt fyrir yður. Ég ætla að vinna
fyrir mér sjálf.
— Nú þykir mér týra ! Ekki lít-
ið þér þannig út.
— Hvemig líta þær út, sem eru
sjálfum sér nógar?
— Haröar. Vaxnar I njöla.
— Þvættingur.
— Jú, siðan ég kynntist yður,
játa ég að það sé þvættingur. Hvaö
hafið þér fyrir stafni ?
— Ég teikna myndir i vikublöðin
— Þess konar starf mun maður
geta unnið heima, býst ég við ?
— Já.
— Ágætt. Ég vil ekki eiga konu
sem þarf aö vinna úti f bæ.
Hún studdi á handlegginn á hon-
um.
— Hlustið þér nú á mig. Væri
ekki eins gott að við hættum
þessu bulli ? Þá mundi mér lítast
mikiu betur á yður.
Hann brosti. — Ég er lfklega
mesti klaufi i ástarmálum. Og mér
er næst aö halda að þér séuð það
líka.
— Hver veit? sagði hún og leit
á klukkuna. — Nú held ég að við
ættum að fara að hypja okkur inn.
Ég veit ekki hve lengi Fran og
Chris hafa hugsaö sér aö standa
við héma.
— Em það þau, sem þér kom-
uö með hingað ?
Passamyndir
Teknar í dag — Tilbúnar á morgun.
Sér tímar eftir samkomulagi.
Ljósmyndastofa Péturs Thomsens
Ingólfsstræti 4. Sími 10297, eftir kl.
7 sími 24410.
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harðplasti: Format innréttingar bjóSa upp
á annaS hundraS tegundir skópa og litaúr-
val. Aliir sképar með baki.og borðplata sér-
smíSuð. Eldhúsið fæst með hljóðeinangruð-
um stólvaski og raftækjum af vönduðustu
gerð. - Scndið eða komið með mól af eldhús-
inu og við skipuleggjum eldhúsið samstundis
og gerum yður fast verðtilboð. Ótrúlega hag-
stætt verð. Munið að söluskattur er innifalinn
í tilboðum fró Hús & Skip hf. Njótið hag-
stæðra greiðsluskilmóla og A-
lækkið byggingakostnaðinn. JK'raftæki
HÚS & SKIP.hf.- LAUQAVEGI II • SIMI ZISIS
Þrátt fyrir spjótiö og hugrakkan svipinn Sheeta, hlébarðinn, hlýtur að hafa fundið En ég hræddi hann um leið með æðis-
þá fann ég þaö á mér, að ungi maðurinn var til hins sama. gengnu öskri apans.
veikur — og tilbúinn að hætta sér inn f
skóginn.
WWj>fri‘lt^jrVÆé<V> r ‘ rt?

s mmmm
Startarar, dinamóar, anker-spól-
ur, straumlokur, bendixar o. fl.
Varahlutir — Viðgerðir á raf-
kerfum bifreiða.
BÍLARAF s.f.
Höfðavik við Sætún
Sími 24700.
Skurögráftu — Tek að mér að
grafa fyrir úndirstöðum o. f. Uppl.
í síma 34475.

Kr. 2,50
á ekínn kmi
300 kr. daggjald
RAUÐARÁRSTÍG 31
SÍMI 220 22
METZELER
hjólbatðarnir sru sterkir og
mjúkir, enda vestur-þýzk gæða-
vara.
Hjólbarða- og benzinsalan
við Vitatorg. Sími 23900
Barðinn h.t.
Ármúla 7. Sfmi 30501
A *,nn» erzlunarfélagið h.t f
Skipholti 15 Simi 10199 j
— ■ ■ -»