Vísir - 09.03.1967, Blaðsíða 12

V í SIR . Fimmtudagur 9, marz 1967.
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
lauklyktina, svo sú leit tók mig
ekki langan tíma.
Eldhúsið var geysistórt. Gólfið
lagt tígulsteini. Þrjú mikil viðar-
kolaeldstæði við langvegg í forn-
um stíl, stórt og þungt eikarborð á
miðju gólfi og bekkir báöum meg-
inn. Lágvaxinn maður í dökkum
kufli stóð við einn eldinn og hrærði
með sleif í stórum járnpotti. Það
var Geven, brytinn. Hann hrökk
við, þegar ég kom inn.
Geven var maður dökkur á brún
og brá, kringluleitur, með upp-
brett nef og víðar nasaholur. Munn
urinn var stór og opinn, neðri vör
in þykk og titraði án afláts, eins
og hann væri að gráti kominn.
Hann var órakaður, sem líka var
von, þar sem hann gat hvergi rak-
að sig.
Ég minntist þess, að hann var
Kýpurbúi, og ávarpaði hann því
á ensku. „Gott kvöld. Ég er bílstjór
inn. Simpson heiti ég — eruð þér
hr. Geven?“
„Geven, jú það er ég.“ Hann
hætti að hræra í pottinum og viö
tókumst í hendur. Ég veitti því at-
hygli, að hann var óhreinn á hönd
unum, hugsaði sem svo, að senni-
lega fengi hr. Miller ástæðu til
þess og heldur fyrr en síðar, að
grípa til lyfjanna, sem hann haföi
meðferðis. „Má bjóða þér í glas?“
„Þakka þér fyrir.“
Hann hellti vatni úr óhreinni
könnu í glas, hálffullt og renndi
síöan í það tyrknesku koníaki úr
flösku, sem stóö opin á borðinu
Skenkti síðan í annað glas handa
sjálfum sér.
„Skál,“ sagði hann og svalg úr
glasinu. Mér kom í hug það, sem
Tufan majór hafði sagt — að hon-
um hætti við að drekka sig ofurölvi
og ráöast þá á fólk. Ég haföi ekki
munað eftir að spyrja Tufan majór
hvort það væri venja brytans að
ráðast á þá, sem sætu að drykkju
með honum, eöa einhverja nær-
stadda.
„Brezkur?" spurði hann.
„Já.“
„Hvernig vissiröu að ég tala
ensku?"
Ónotaleg spurning. „Ég vissi það
ekki. En það vill svo til, að ég tala
ekki tyrknesku.“
Hann kinkaði kolli og virtist
taka svarið gott og gilt. „Hefurðu
unnið áður hjá þessu fólki?“
„Þaö get ég varla sagt. Ég ók
bílnum hingað frá Aþenu. Annars
ek ég mínum eigin bíl þar.“
„Meö ferðamenn?"
„Yfirleitt."
„Eru þau ferðamenn?" Það brá
fyrir hæönishreim í röddinni.
„Ég veit það ekki. Samkvæmt
þeirra eigin upplýsingum, jú.“
Hann kinkaði kolli, en á svip
hans mátti sjá, aö hann þóttist vita
betur. „Hafa þau greitt þér laun?“
„Já, fyrir ferðina hingaö frá
Aþenu.“
,;Hver greiddi þau? Þessi Fisch-
er?“
„Nei, þessi Harper. Hefurðu ein
hvern grun um, að þau séu ekki
venjulegir ferðalangar?“
Hann gretti sig og bandaöi frá
sér, eins og þeirri spur^m^u væri
sjálfsvarað.
„Hvaö þá?“
Hann yppti öxlum. „Rússneskir
njósnarar. Það vita allir héma.
Hamul og kerlingin hans, fiski-
mennirnir í þorpinu, allir...“ Svo
leit hann á mig og spurði: „Viltu
eitthvað í svanginn?“
„Ilmurinn er góður..."
„Maturinn því betri. Hann er okk
ur ætlaður. Gömlu hjónin elda mat
sinn í íbúö sinni. Eg matreiði handa
njósnurunum. Gef þeim leifamar
af okkar mat, ef svo ber undir, en
það bezta étum við sjálfir, karl
minn. Náöu í tvo diska, þama uppi
í hillunni."
Þetta var kjúklingasúpa með
grænmeti, fyrsti almennilega mat-
urinn, sem ég hafði étið tvo síð-
ustu dagana, enda tók ég allhraust-
lega til hans. Geven át lítið sjálf
ur, en skenkti sér aftur í glasið.
Hins vegar brosti hann og virtist
hinn ánægðasti, þegar ég fékk mér
ríflega ábót.
„Mér fellur alltaf vel við ykkur
Breta,“ mælti hann. „Meira að
segja þótt þið hjálpið Grikkjunum
á móti okkur heima á Kýpur, þá fell
ur mér vel viö ykkur. Það er gott,
að þú skulir vera héma, mér þykir
alltaf leiöinlegt að drekka einn. Við
getum tekið flösku upp með okkur
á hverju kvöldi, karl minn.“ Hann
brosti af tilhlökkun.
Ég brosti líka. Þetta var a.m.k.
ekki heppilegasta tækifærið til að
segja honum, að ég gerði mér von
ir um að þurfa ekki að sofa í bás
við hann.
Og þá þurfti Fischer endilega að
rekast inn.
Hann leit illilega til flöskunnar
og sneri sér síöan að mér. „Ég ætla
að vísa þér á svefnherbergið,"
sagði hann.
Geven lyfti hendinni eins og i
mótmælaskyni. „Leyfið honum að
ljúka matnum, herra minn. Ég skal
vísa honum leiðina."
Fischcer var ekki lengi aö ganga
á lagið. „Ónei, bryti,“ mælti hann.
„Hann litur nú stærra á sig en
þaö, en að hann vilji deila vistar-
veru við yður.“ Kinkaði svo kolli
til mín. „Komdu,“ sagði hann.
Neðri vörin á Geven bryta titraöi
svo ákaft, að ég þóttist vita, aö
hann færi að kjökra um leið og viö
veru viö yður.“ Kinkaði svo kolli
leiö greip hann til flöskunnar, eins
og hann langaði mest til að grýta
henni á eftir mér. Sennilega hefur
það þó verið í öörum tilgangi.
„Það er herra Harper, sem skip
ar svo fyrir," flýtti ég mér að
hvísla og hraðaöi mér síöan út úr
eldhúsinu.
-...I
„Þú verður að gera þér að góðu
að ganga um bakdymar og nota
þennan stiga, en ekki aðaldymar,“
mælti Fischer um öxl, þegar við
vomm komnir upp á ganginn. Hann
benti mér á dymar á svefnher
bergi mínu. „Þama er svefnherberg
ið,“ sagði hann og benti síðan á aðr
ar dyr fyrir enda gangsins. „Og
þarna er baðherbergið." Þar með
var hann farinn og slökkti ljósið á
ganginum um leið og hann fór.
Ég kveikti aftur. Mér varð fyrst
fyrir að athuga baðherbergið. Það
var bersýnilega gamall geymslu-
klefi, sem breytt hafði verið f bað
herbergi. Það var gluggalaust, og
ekki nema um kalt vatn aö ræða.
Svefnherbergiö var prýðilegt.
Stórir gluggar, vel búin rekkja,
dragkista og stór fataskápur. Ég
skrapp út í bílageymsluna og náði
í töskuna mína. Útvarpssendingin,
sem ég þurfti að hlusta á, var ekki
fyrr en klukkan ellefu, og þvi nokk
ur tími til stefnu.
SPARIfl TÍMA
. RAtlDARARSTÍG<31 'SfMí' 22022
ÞÝZKAR ELDHÚSIHNRÉTTINGAR
úr harSplasti: Format innréttingar bjóða upp
ó annaS hundrað tegundir skópa og íitoúr-
val. Allir skópar með baki. og borSplata sér-
smiSuS. Eldhúsið fxst meS hljóSeinangruð-
um stólvaski og raftækjum af vönduSustu
gerS. - Sendið eða komiS með mól af eldhús-
inu og viS skipuleggjum eldhúsiS samstundis
og gerum yður fast verStilboS. Ótrúlega hag-
stætt verS. MuniS aS söluskattur er innifalinn
í tilboSum fró Hús & Skip hf. Njótið hog-
stxSra greiSsIuskiImóla og /Ovh-beh-
lækkið byggingakostnoðinn.
HÚS & SKIP Jftf.- LAUQAVtal II * IIMI XIII K f
Sími 13645
I aðgeröir af hans hálfu, kannski
fyrir það, að ég hafði komizt þann
! ig að orði við Harper í áheym hans
' að álíta mátti, að ég teldi hann þjón
I þeirra ungfrú Lipp og Harpers. Ég
I hugsaði með mér, að sennilega
! hefði Harper sjálfur ekki hug-
I mynd um þetta tiltæki Fischers.
I En hvað um þaö — ég var tilneydd
i ur að bera fram mótmæli. Ég varð
I að hafa herbergi út af fyrir mig,
I Annars gat ég hvorki notað viðtæk
5 ið né skrifað orðsendingar.
Ég setti töskuna, mína á gólfið
; til þess að ég gæti hvilt handlegg-
I inn. Lagði síðan af stað niður stig
I ann.
I „Hver skal halda?"
I „Á fund herra Harpers," svaraöi
I ég. „Ég þarf að tilkynna honum að
I ég sofi hér ekki.“
„Hvers vegna ekki? Sé það boð
1 legt fyrir brytann, ætti það eins að
1 vera boðlegt fyrir bílstjórann.“
„Ég tel það aö minnsta kosti
! ekki bjóðandi ungfrú Lipp, aö bíll-
' inn verði aldauna af svitalykt vegna
þess aö ég get ekki tekið mér bað“
„Geröir þú ráð fyrir konunglegri
vistarveru, eða hvað?“
„Ég get áreiðanleg fengið hótel
herbergi í Sariyer. Ellegar hitt, að
þið getið fengið annan bílstjóra .. .“
Ég taldi mér óhætt að hafa f
hótunum við hann. Það var þá hæg
ast fyrir mig að slá af, ef með
þurfti. Gerði þó ráð fyrir, að það
yröi Fischer, sem sæi sér þann
kost vænstan. Þetta orðaskak hans
benti aö minnsta kosti til þess, aö
hann teldi sig standa höllum fæti.
Hann starði á mig andartak.
Gekk síðan á undan mér ofan stig-
ann.
„Þú gengur frá bílnum undir nótt
ina,” sagði hann. „Það verður svo
ákveðið seinna, hvar þér verður
valinn staður."
Ég bar töskuna mína út í bílskúr
inn, sótti svo bílinn og þegar ég
hafði gengið frá honum, hélt ég aft-
ur inn í aðalbygginguna, um bak-
dyrnar í leit að eldhúsinu. Gekk á
„Viö verðum fyrst að eyðileggja þessi vopn
öll og grafa þá dauöu eg kóma síöan fjár-
sjóömun til Opar".
T
AThe pead are
tUICKLY BURIED
THEN...
R
Z
IT MAY BE A SMALL GESTURE
TD OESTROY THOSE WEAPONS-
BUT IT FEELS GOOD TD KNOW
THEY WILL NOT BRING HARM TO
ANOTHER HUMAN.'...
CíiAtlO
COME' WE RETURN
THESE TREASURES AND
Á meðan í Oparborg.
héöan".
„Ég verð að komast
Fljót hreinsun
Nýjar vélar
Nýr hreinsilögur.
sem reynist frábærlega vel
fyrir allan svampfóðraðan
fatnað, svo sem
kápur, kióla, jakka og alian
barnafatnað.
Efnalaugin LINDIN,
Skúlagötu 51.