Alþýðublaðið - 20.09.1966, Blaðsíða 13

Óhemju spennandi CínemaScope
kvikmhynd byggð á sögu Edgar
Wallace.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Aukamynd: með Bítlunum.
Ný tékknesk, fögur litmynd í
CinemaScope, hlaut þrenn verð-
laun á kvikmyndahátíðinni í
Óannes.
Leikstjóri: Vojtecli Jasny.
Sýnd kl. 6.45 og 9.
Visinuvélar
TIL LEIGU.
Leigjum út pússinga-steypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steinborvélar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
T rúlof unar hringar
Fljót afgreiðsla.
Sendum gegn póstkröfu.
Guðm. Þorsteinsson
g-ullsmiður
Bankastræti 12.
Sliiy if STðÐIN
Sætúni 4 — Sími 16*2*27
Billicn cr ssjurður fljött og VeI.
StájU' -utiðlr af smurolíu
— Eiginlega ekki; ég var nokk-
urs konar fjölskyldulögfræðing-
ur og ekki aðeins lögfræðingur
Irene Thayer.
— Hvaða orsök sagði liún
vera fyrir skilnaðinum?
Hr. Barlow eins og mér skilst
að hann hafi heitið . . Þarf
ekki endilega að vera sá maður,
sem hún ætlaði að giftast.
— Móðir Irene virtist álíta
það. Sagði hún yður ekki nafn
mannsins?
— Nei, hún sagðist elska ann
an mann og vilja fá skilnað eins
fljótt og unnt væri til að gift
ast honum. Hún gaf í skvn að
sambúðin við Thayer hefði verið
erfið.
— Af hverju?
— Hún sagði það ekki.
— F,n hún hafði ákveðið að
fara til Reno í næsta mánuði?
— Já.
— Vitið þér hvenær mánaðar
ins hún ætlaði að fara?
— Ég er ekki viss. Fimmt-
ánda. tnttngusta — eitthvað á-
líka.
- Þann 15. ?
— c-Ve. Er fimmtándi
þri^hid’ánr Ég man að hún
saP«i tiún færi á þriðiudegi.
Careba tók uop vasabók með
almanoVi. — Nei, sagði hann.
15. er mánudagur.
— .Ta bað var eitthvað um
heliri É.g man ekki nákvæmlega
hv»ð bnð var. En hún sagði
þriðó’dtpnr, um það er ég al-
veg viss Er tuttugasti á þriðju
degi?
— Nei laugardegi. Getur ver
ið að hún hafi sagt þriðju-
daginn 16.?
— Ttnð getur verið, sagði Patt
erson.
— Var einhver ástæða fyrir
þessum ákveðna degi? Var hún
að h’ða eftir að þér gengjuð
frá nannlrum viðvíkjandi mál-
inu?
— Nei. um það hefði löefræð
ingur hennar í Reno séð.
— Rnn hún ætlaði að fara
bann 16.
— Já.
— Hvað 'áttuð þér við með
helninni hr. Paterson? spurði
Hawes.
— Hún sagði að eitthvað yrði
að bíða fram á mánudag. — Ég
hélt að þér hefðuð sagt þriðju-
dagur.
— Já, hún ætlaði að fara á
þriðjudaginn, en þurfti að gera
eitthvað á mánudaginn áður en
hún færi.
— Hvað segið þér um sjálfs
hiorðsbréfið? spurði Hawes
Patterson yppti öxlum. —
Þetta sem birtist í blöðunum?
Ágæt frétt.
— Stingur það ekki í stúf
við það sem frú Thayer hafði
1-áðgert?
—■ Auðvitað sagði Patt-
erson. — Því skyldi hún fremja
sjálfsmorð eftir að hafa undir
búið skilnaðinn? Ég á við ef
hún þá ætlaði að giftast Bar-
low.
— Hr. Pattersson sagði Car-
ella. — Ég held við höfum næg
vandamál við að stríða þó við
förum ekki að búa önnur til.
Patterson glotti og aagði: Ég
hélt að lögreglan vildi rann|ika
alla möguleika í málinu. Sér-
staklega viðvíkjandi svokölluðu
sj álfsmorði sem minnir að öllu
leyti á morð að yfirlögðu ráði,
— Svo þér haldið að þetta sé
morð?
— Hvað haldi þér? spurði
Patterson.
Carella brosti og svaraði. —
Við athugum allar líknr sem
benda til þess.
TÓLFTI KÁFLI.
Stjórnandi rannsóknarstofu
lögreglunnar í stórborg hefur í
mörg horn að líta. Sam Gross-
man lögregluforingi var istjórn
andi rannsóknarstofunnar í High
Street og liann hefði haft nóg
að gera þó löigreglumenn frá 87.
deild hefðu ekki hent í hann
hverju málinu á fætur öðru.
Grossman hafði eiginlega ekk-
ert á móti því að hafa nóg að
gera, þó stundum óskaði hann
þess að hann hefði sjö eða átta
hendur í stað þessara tveggja,
sem venjulegar eru.
Grossman var samvizkusamur
lögreglumaður og góður vísinda
maður. Hann trúði því að rann-
sóknarstofan hefði verið stofn-
sett til að aðstoða kjaftaskana,
sem ætlað var að upplýsa morð-
málin. Hann tók laun sín af
borginni og eink leiðin til að
vinna fyrir laununum var með
því að leysa verk sitt eins vel
af hendi og honum var frekast
unnt.
Nú kom til dæmis þetta svo-
kallaða sjálfsmorð sem þeir í 87.
deild höfðu beðið um að at-
huga. Hann andvarpaði djúpt og
leit aftur á teikningarnar sem
teiknarar lögreglunnar höfðu
gert af morðstaðnum. Hann at-
hugaði teikningarnar og mynd-
irnar margsinnis, las aftur og
aftur skýrsluna sem gefin var
um málið og settist svo niður og
hringdi.
Hann bað um Steve Carella.
— Ég veit heilmikið um þetta
sjálfsmorð ykkar, sagði Gross-
man. — Langar þig til að
heyra það?
— Já, svo sannarlega, sagði
CSrella.
— Hvað segið þið að sé dauða
orsökin?
— Gaseitrun.
— Humm, sagði Brosman.
— Af hverju? Fannstu tóm-
skothylki eða eitthvað álíka?
— Nei, svo heppinn var ég
ekki. Þetta lítur út fyrir að
vera sjálfsmorð, en — ég veit
það ekki. Það er eitthvað öðru-
vísi en það á að vera?
-— Eins og hvað?
— Þetta lítur eiginlega út fyr-
ir að vera sjálfsmorð, sagði
Grosstnan gætilega. — Viskí-
flöskur, opnir gashanar, spreng-
ing. Það passar allt. Viskí eða
svefntöflur, það er annað hvort.
Samt er eitthvað öðruvísi en það
á að vera. Ég er vantrúaður á
sjálfsmorð.
— Iívað fannstu, Sam?
COFIHH’CtH
— í fyrsta lagi finnst mér ein-
kennilegt, hvernig viskíflöskurn-
ar stóðu á gólfinu. Ekki Við
höfðagaflinn heldur fótagaflihn.
Önhur lá á hliðinni. Af hverjii
vóru flÖskurnar við fótagaflinn
þar sem fólkið gat alls ekki náð
til þeirra fyrst það var að
drekka á annað borð? — Svo
var það annað. Hvað varð um
glösin?
— Ég veit það ekki. Hvað
varð um þau?
— Þau voru í vaskinum, þveg-
in.
— Ef einhver opnar fýrir
gasið, léggst í túmið og reýnir
að drekka sig fullan, því fer
hann þá fram úr og þvær upp
glösin.
— Það gerir hann ekki, sagðl
Grossman. — Það gæti að vísu
hent sig, ef ekki væri litið á til-
ganginn. Þau voru hálffull og af
því að þau voru þrifin ákváðu
þau að þvo glösin áður en þau
færu á fund herra síns. En kon-
an vat hálffull og hún rak fót-
inn í aðra flöskuha og velti
henni. Nei, ég viidi gjarnan fá
að vita hvers vegna þau föru
út úr rúminu, Stéve. Sérstak-
lega þar sem það er ýmislegt
annað sem gerir málið flókið. Ég
held að fólk hættj að vera sjúk-
lega þrifið, þegar það veit að
dauðinn nálgast. 1
— Hvað annað gerir málið
flókið, Sam?
— Það voru þrjú glös, sagði
Grossman.
— Þú sagðir tvö rétt áðan.
— Já, tvö í vaskinum. En Við
auglýsir
Skyrtur — Teryléne bukur.
Allt á börnin í skölann:
Mjaðmabuxur úr terylehe,
Flannel og twill.
Gallabuxur.
Molskinnsbuxur í 4 litútti.
Peysur í miklu úrvali.
Ódýrar stretch bnxur, sænsk
ar, hollenzkar og japansk-
ar.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99
(inngangur frá Snorrabraut)

20. september 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIB 13