Alþýðublaðið - 25.01.1967, Blaðsíða 10

Kastljós
Framhald af 6. síðu.
kenna, að flokkurinn hefur ekki
komizt í svo góða aðstöðu, að
hann geti boðið Verkamanna-
flokknum samvinnu. Jo Grimond
jhefur lífgað mikið upp á brezk
jstjórnmál og hefur verið ódeigur
■ baráttumaður róttækra aðgerða.
fFTIRMAÐUR Grimonds, Jeremy
Thorpe er 37 ára gamall. Hann
verður nú að byrja þar sem Grim
pnd hætti. Thorpe er róttækur
eins og hann og er í vinstra armi
flokksins. Eins og Grimond vill
hann sameinaðan og róttækan al
þýðuflokk.
Thorpe, sem íhaldsmenn kalla
,,Sprengju-Thorpe“ vegna tillagna
hans um, að sprengju'árásir verði
gerðar á samgönguleiðir tll Rhod
esíu, er litríkari stjórnmálamaður
en Grimond, óheflaðri. Hann er
pinn snjallasti kappræðumaður
Neðri málstofunnar og hefur tinun
af að beina meinlegum og háðsk
mm athugasemdum til íhaldsþing
manna. Þótt Thorpe komi vel fyr
ir í sjónvarpi engu síður en Grim
ond er hins vegar vafamál hvort
hann geti unnið eins mikið traust
og „Good Old Jo“ naut meðal
þeirra þriggja milljóna Breta, sem
hafa veitt frambjóðendum frjáls
iyndra brautargengi í tveimur síð
ustu kosningum.
j Ef ekkert óvænt kemur fyrir,
p/erður ekki gengið til kosninga
ífyrr en að rúmlega fjórum árum
jliðnum. Thörpe hefur því nægan
'tíma til að byggja upp völd sín og
vekja á sér athygli áður en þol
raunin hefst, bæði fyrir hann og
flokkinn.
Þótt flokkurinn hafi verið a
undanhaldi á undanfömum mán
uðum, er ekki ólíklegt að hann
sæki aftur í sig veðrið. Bretar og
frjálslyndir sjálfir telja bráðnauð
synlegt, að flokkurinn fái aftur
byr í seglin. En ef flokkurinn sæk
ir sig ekki leikur hætta á því að
hann deyi út og að stóru flokkarn
ir gleypi hann.
Leikhús
Framhald af 7. síðu.
unum. En það voru Arnar Jóns-
son og Kjartan Ragnarsson, grímu-
búnir sem sálfræðingur og óvit-
inn Lillililli, sem báru uppi leik-
inn í veigamestu hlutverkum
hans. Arnar er orðinn merkilega
traustur og öruggur leikari og
átti vissulega hægt um vik í
þessu hlutverki; Kjartan virðist
vel fallinn fyrir öfgafenginn farsa-
leik.
Eins og Frjálst framtak Magn-
úsar sem Gríma sýndi í fyrra
hefur Ég er afi minn í upphafi
á sér svip venjubundins skop-
leiks; fyrr en varir leysist leik-
urinn upp á sviðinu, snýr máli
sínu beiht til áhorfenda, segir
þeim að gá að sér. Hér er miklu
'betur haldið á þessum efnisklofn-
ing en í fyrra leikritinu. Leikur-
inn er víða hnyttinn og skoplegur,
bæði atvik og einstök orðaskipti
,og setningar; og dæmisagan um
Lillalilla þróast eðlilega upp úr
„náttúrlegu“ skopi leiksins. í upp-
hafi; það verður enginn tvískinn-
ungur milli söguefnis og tilætlaðs
boðskaps. Óvitinn Lillililli sem
dregur fjölskyldu sína með sér í
stríðsleikinn að „sérfræðilegri”
f-yrirsögn, sprengir leikinn í tætl-
ur að lokum, ætti að hafa aug-
ljósa merkingu fyrir áhorfendum
sínum, — hvernig sem þeir taka
hæðnisbroddi leikslokanna. Þar
er sálfræðingur Arnar Jónssonar
orðinn að skemmtistjóra og vel-
ferðarfrömuð; Þórhildur Þorleifs-
dóttir stígur á sviðinu hægan
læradans og syngur undir meðan
brugðið er upp nektarmyndum á
baktjaldi; öllu lýkur síðan með
andaktugum sálmasöng. Þetta eru
náttúrlega tóm simból og satíra
hjá honum Magnúsi, heyrði ég
einhvern segja eftir sýninguna.
Það er nú vísast. En undarlega
bregður við að sjá eitt sinn bregða
fyrir á baktjaldinu Ijósmynd úr
stríðinu í Vietnam: þar er höfðað
til veruleika sem að öðru leyti var
víðsfjarri þessari skemnitilegu
leiktilraun, þrátt fyrir góðan vilja
og meiningu.
Brynja Benediktsdóttir hefur
sett leikinn á svið og virðist það
verk unnið með góðum smekk og
hagvirkni — þótt ef til vill mætti
fylgja með meiri nákvæmni þró-
un leiksins úr farsa yfir í martröð,
gera meira úr myndasýningu
lokaatriðisins. Leikendur eru
flestir ungir og lítt ráðnir ennþá
og fara líklega allvel í hlutverk-
unum eftir efnum sínum og á-
stæðum; það er hins vegar lof um
Magnús Jónsson að þau virðast
sum hver gefa tilefni til markverð-
ari leiks. Leikmyndir voru eftir
Sigurjón Jóhannsson, frumraun
hans á því sviði að ég hygg, og
voru það snoturleg verk, kjallar-
inn í kjallarastíl, leikmyndin við
Ég er afi minn í einföldum stíl
barnaleikfanga. — Leikþáttunum
var báðum vel tekið á frumsýn-
ingu, Gríma sýnir með þeim enn
sem áður að hún er ómissandi
orðin í leikhúslífi Reykjavíkur, —
okkar eina virkilega tilraunaleik-
hús. — Ó. J.
Kvikmyndir
Framhald af 6. síðu.
lungun, því með því að þenja
brjóstkassann slítur hann í sundur
járnhlekki. Hann kennir Gelsom-
inu að leika á lúður og dansa.
Peningana, sem þau vinna sér
inn, svallar hann með á knæpum
í félagsskap með vafasömu kven-
fólki. Það særir Gelsominu, sem
smám saman er orðin bundin Zam
pano ósýnilegum böndum. Dag
nokkurn reynir hún að flýja frá
honum, hann finnur hana þar, sem
hún hrífst stórlega af línud. II
Matto (Riehard Basehart). í fyrsta
sinn ber Zampano Gelsominu og
hefur á brott með sér með valdi.
Þau ferðast borg úr borg. Zamp-
ano fær atvinnu við hringleikahús,
þar sem línudansarinn II Matto
vinnur.
Þeir lenda í hári saman, — og
Zampano er varpað í fangelsi. —
Gelsomina verður hrifin af II
Matto sem er einasta lífveran sem
sýnir henni blíðu og vekur sjálfs-
traust hennar. Hún er stödd á
krossgötum. Hún veit að hún á val
ið og kýs að fylgja Zampano.
Hún bíður við fangelsisdyrnar,
þegar honum er sieppt. Hún fylg-
ir lionum, sannfærð um, að fyrr
eða síðar muni hún finna veg að
hjarta hans. Örlögin réðu því, að
leið þeirra Zampano og II Mattos
lágu saman. Þeir leritu í horku
áflogum, sem enduðu með því að
>10 25. jarníar 1967 -- ALÞÝÐUBLAÐÍÐ
Zampano gekk af II Matto dauð-
um. Hann óskaði að gleyma því,
en var stöðugt minntur á það af
Gelsominu, sem aldrei lætur hann
í friði og stöðugt leikur á lúðnr-
inn lagið, sem II Matto kenndi
henni. Að síðustu heldur Zampano
þetta ekki út — og skilur Gel-
sominu eftir við þjóðveginn. —
Nokkur ár liða. Zampano ferðast
stöðugt um með hringleikaflokkn-
um. Samvizkubitið kvelur hann.
Dag nokkurn heyrir hann stúlku
raula lagið hennar Gelsominu.
Hann spyr stúlkuna, hvar hún
hafi lært þetta lag. Stúlkan segir,
að hún hafi lært það af veikri
stúlku, sem pabbi sinn hafi fúndið
á ströndinni, og hafi dáið heima
hjá henni. Nú finnur Zampano
fyrst, að hann saknar Gelsominu.
Hann reynir að drekkja sorgum
sínum, en samvizkan lætur hann
ekki í friði, og niður við strönd-
ina grætur þessi harðbrjósta mað-
ur af söknuði yfir að hafa misst
Gelsominu, sem hann veit nú að
hann hefur elskað.
Kvikmyndin La Strada hefur
verið lofsungin af gagnrýnendum
um víða veröld og hlotið mörg
verðlaun. Hún skipar tvímæla-
laust sess meðal beztu kvikmynda,
er gerðar hafa verið. Leikur aðal-
leikenda í kvikmyndinni þykir og
með miklum ágætum, einkum
Masinu í hlutverki Gelsominu,
enda hefur einn gagnrýnandinn
kornizt svo að orði: „Þetta er mynd
á heimsmælikvarða. Maður hefur
aldrei áður séð neitt slíkt. Leikur
Stúdentar
Aðstoð v/ð skattframtöl
Stúdentaráð Háskóla íslands vill benda stúdentum á að nú koma til
framkvæmda nýjar reglur varðandi framtal á námskostnaði. Ber stúd-
entum að fylla út sérstök eyðublöð þar að lútandi og senda með skatt-
framtali sínu. Eyðublöð þessi fást á skattstofunni og á skrifstofu Stúd-
entaráðs í háskólanum.
Á vegum S.H.Í. er stúdentum nú gefinn kostur á aðstoð við skatt- og
námskostnaðarframtöl sín fyrir árið 1967. Verða fulltrúar S.H.Í. til við-
tals í setustofu í kjallara Nýja Garðs daglega kl. 3-7 sd. frá og með mánu
deginum 23. þ. m. til þriðudags 31. þ. m. að sunnudeginum undanskild-
um. Gjald fyrir aðstoð er kr. 50.00.
S.H.Í.
Giuliettu Masinu er svo stórkost-
legur, að slíkt gengur kraftaverki
næst. Slíkt gera leikarar aðeins
einri sinni á ævinni." En það eru
fleiri en hinir erlendu gagnrýn-
endur, sem hafa hrósað mynd-
inni. Thor Vilhjálmsson segir svo
í bók sinni Regn á rykið um mynd
þessa:
„Stundum er myndin svo hríf-
andi, að það er eins og hlusta á
músik eftir Corelli, maður óskar
því linni ekki. Myndatakan hefur
aídrei neinn sýndarmennskublæ
en býr yfir varanlegri fegurð,
samofin efninu og verður ekki frá
því greind. Svo sem þegar Gel-
somina situr i skugganum og yljar
sér við þá fölu geisla sólar sem
falla alls ekki á hana. Þetta er
saga Gelsominu. Og þetta er tækni
Fellini, fínleg og viðkvæm, höfð-
ar til næmustu tauga. Þessi kvik-
mynd hvarflar milli misturveraldar
draumsins og naktasta og lilífðar-
lausasta veruleika. í hrottaskap
dýrsins leynist hinn veiki púls-
sláttur manneskjunnar sem er svo
brothætt, sem er svo sterk og er
svo veik, svo veik.”
Það er ástæða til að flytja sjón-
varpinu alúðarþakkir fyrir að
kynna slík öndvegiskvikmynda-
verk sem Umberto D og nú La
Strada.
Sigurður Jón Ólafsson.
Röskur sendisveinn
óskast hálfan eða allan daginn
Þarf að hafa reiðhjól.
Alþýðublaðið, afgreiðslan.
Sími 14900.

VANTAR BLAÐBURÐAR-
FðLK i
EFTIRTALiN HVERFI:
MIÐBÆ, I. og II.
HVERFISGÖTU,
EFRI OG NEÐRI
NJÁLSGÖTU
LAUFÁSVEG
LANGAGERÐI
RAUÐARÁRSTÍG
GRETTISGÖTU
ESKIIILÍÐ
SfMI 14900