Dagur - 30.05.1998, Qupperneq 4

20 - LAUGARDAGUR 3 0.MAÍ 199 8

MENNINGARLÍFIÐ í LANDINU
bóka I
Elias Snæland
Jónsson
ritstjóri
HILLAN
Matarást og
losti
Isabel Allende hefur sent frá sér
nýja bók sem er gjörólík fyrri rit-
verkum hennar. Þetta er hvorki
skáldsaga eins og „Eva Luna“ eða
„Hús andanna“ né uppgjör við
dapra persónulega lífsreynslu
eins og síðasta bókin, „Paula",
heldur safn smásagna, greina og
uppskrifta sem allar fjalla á einn
eða annan hátt um sérkennileg
ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ
Stóra sviðið kl. 20.00
Grandavegur 7
- Vigdís Grímsdóttir
Leikgerð: Kjartan Ragnarsson
og Sigríður M. Guðmundsd.
Aukasýning fid. 11/6
Óskastjarnan
eftir Birgi Sigurðsson
Föd. 5/6-föd. 12/6.
Síðasta sýning á þessu leikári.
Fiðlarinn á þakinu-
Boch/Stein/Harnick
Id. 6/6 næstsíðasta sýning -
Id. 13/6 síðasta síning.
Meiri gauragangur
Ólafur Haukur Símonarson
Aukasýning fid. 4/6.
Áhugaleiksýning
ársins 1998
Freyvangsleikhúsið sýnir
Velkomin í Vilta vestrið
Leikstjóri Helga E. Jónsdóttir.
sud. 7/6.
Aðeins þessi eina sýning.
Smíðaverkstæðið
kl. 20.00
Poppkorn - Ben Elton
Föd. 5/6 - sud. 7/6 - föd.
12/6.
Síðustu sýningar.
Ath. sýningin er
ekki við hæfi barna.
Litia sviðið kl. 20.30
Gamansami harm-
leikurinn
- Eve Bonfanti og
Yves Hundstad.
Föd. 5/6 uppselt - sud. 7/6
nokkur sæti laus - fid. 11/6-
föd. 12/6.
Ósóttar pantanir seldar dagle-
ga.
Sýnt í Loftkastalanum kl.
21.00
Listaverkið - Yasmina Reza.
Sud. 7/6 - Id. 13/6 - Id. 20/6.
Aðeins þessar þrjár sýningar.
Opnunartími miðasðlu yfir hvíta-
sunnuna er sem hér segir:
30/5 Id. opið kl. 13-18
1/6 sun. Lokað.
2/6 mán. opið kl. 13.00 - 18.00
Miðasalan er opin mánud.-þriðjud.
tengsl matar og kynlífs.
,Aphrodite: A Memoir of the
Senses“ nefnist bókin og að sögn
Isabel fæddist hugmyndin fyrst í
draumi. Hana dreymdi nótt
nokkra fyrir tveimur árum að
hún varpaði sér í sundlaug sem
var ekki full af vatni heldur
bragðgóðum hrísgrjónabúðingi!
Viku síðar dreymdi hana hinn
kynþokkafulla kvikmyndaieikara
Antonio Banderas þar sem hann
stóð nakinn í risastórri fylltri flat-
köku. Þá fannst henni tímabært
að takast á \dð þessa drauma sína
með þvf að skrifa.
„Þessi bók gerði mér kleift að
fara að skrifa á ný eftir langt hlé,“
segir hún í nýlegu viðtali.
Uppskriítir móðurinnar
„Draumarnir um mat og kynlíf
urðu til þess að ég fór að kanna
frásagnir af ástarlyfjum og
tengslin á milli matargræðgi og
losta,“ segir Isabel. „Um það
fjallar þessi bók.“
Hún rekur sögu ástarlylja allt
frá dögum Kleópötru og segir frá
mörgum ástarævintýrum gegn-
um tíðina, þar á meðal sínum
eigin. Hún kemst meðal annars
að þeirri niðurstöðu að trúin
skipti mestu máli um áhrif slíkra
Iyfja. „Þetta er allt í huga
manns,“ segir hún.
Hún virðist þeirrar skoðunar
að leiðin að hjarta konunnar liggi
líka um magann.
„Karlmaður sem eldar mat er
mjög sexý,“ segir hún. „Það á
ekki við um konur því í flestra
hugum er eldamennska hluti af
hversdagslegri vinnu hennar. En
hjá karlmanni er þetta alltaf ynd-
islegur eiginleiki. Svo ráð mitt til
ungra elskhuga er þetta: Lærið
að matreiða!"
Sá hluti bókarinnar sem hefur
vakið hvað mesta athygli eru
uppskriftir eftir ríflega sjötuga
móður skáldkonunnar.
„Mér fannst að bók um matar-
ást yrði að hafa uppskriftir," seg-
ir Isabel. „Svo ég hafði samband
við móður mína, sem býr í Chile,
og sagði við hana: „Eg ætla að
biðja þig að búa til uppskriftir
fyrir elskendur. Þær verða að
vera auðveldar því ef þú eyðir öll-
um deginum í að elda hefurðu
enga orku eftir til að elska." Hún
var strax til í þetta og bjó til ynd-
islegar uppskriftir. /Hún reyndi
þær á stjúpföður mínum, sem er
áttræður."
Og með hvaða árangri?
„Það er með þetta eins og gal-
dra,“ svarar Isabel. „Ef þú segir
einhverjum að hún sé fórnar-
lamb svartagaldurs þá verður
hún alvarlega veik. Astarlyfin
virka alveg eins. Ef þú segir fólki
að það sé að borða ástarlyf þá
hafa þau tilætluð áhrif."
Söguleg skáldsaga
Isabel Allende, sem er 55 ára, býr
með síðari manni sínum í Kaíi-
forníu. Þar er hún nú að vinna að
nýrri skáldsögu. Hún segist byrja
að semja allar sögur sínar á sama
degi ársins, það er 8. janúar -
vegna þess að á þeim degi árið
1981 hófst ferill hennar sem
skáldsagnahöfundur. Þá lagði
hún upp í vegferðina sem endaði
með útgáfu á „Húsi andanna."
Hún vill lítið segja um þetta
nýja verk annað en að það sé
söguleg skáldsaga. Að undan-
förnu hefur hún verið á ferð í
Bandaríkjunum að kynna ástar-
bókina; að þeim leiðangri lokn-
um segist hún ætla að Ioka sig af
og halda áfram með skáldsöguna.
Tónlist fommarma
Hallgrímskirkja er sögð
rúma 800 sálir, og sennilega
var nær því hvert sæti skip-
að á tónleikum Jordis Savall
og félaga mánudagskvöldið
25. maí. Savall (f. 1941) er
Spánverji og spilar á
gömbu, sem við fyrstu sýn
líkist lítilli knéfiðlu en er að
vissu leyti skyldari gítar:
með sex strengjum og bönd-
um á hálsi, en tónninn einkum vakinn með
boga. Savall er sagður helsti postuli vorra
daga i „gömlum og gleymdum meistaraverk-
um“ sem hann grefur upp í bókasöfnum og
víðar. Eiginkona hans er söngkona hópsins,
Montserrat Figueras, en þriðji maður er gítar-
og lútuleikarinn Rolf Lislevand (f. 1961) frá
Noregi. Sannarlega frábærlega flínkur, svo
ekki sé meira sagt. Þarna komu við sögu níu
gamlir meistarar, og verkin voru ýmist ein-
Ieiksverk fyrir gömbu (Musicall Humors eftir
Tobial Hume, sem mér heyrðist vera frá
1570), einleiksverk fyrir gitar (Espanolenas y
Canarios eftir Gaspar Sanz - reyndar spilaði
Lislevand þetta á e.k. ukulele, sem eins og
menn muna var kjörhljóðfæri Bertrams
Wooster, en ólíkt honum spilaði Lislevand
geysilega vel), verk fyrir gömbu og lútu, eða
sönglög með undirleik hljóðfæranna tveggja.
Figueras syngur afar skemmtilega, með
skærri sópranrödd sem að sumu leyti minnir
á kontratenór í skýrleik sínum. Flest eru þessi
verk fremur melankólísk, eins og Folies
d’Espagne (Bjarni sálugi bróðir minn) eftir
Marais (1625-1728), en meðal fjörugra söng-
va var Trompicávalas amor eftir Juan Hidalgo,
sem ásamt öðrum söng (Passacalie de folie?)
var endurtekið sem aukalag vegna þess hve
skemmtilegt það er. Því flytjendum var gríðar-
Iega vel fagnað sem maklegt var.
Jordi Savall er rómaður hljóðfæraleikari, og
það sýndi hann m.a. í einleiksverkinu
Musicall Humors eftir Hume, því þar var auk
annars beitt öllum þeim brögðum sem nú
þykja framúrstefnulegust í knéfiðluleik öðru
en því að setjast ofan á hljóðfærið og brjóta
það - jafnvel hrópaði hljóðfæraleikarinn eitt-
hvað óskiljanlegt annað veifið, en aðeins
andríkustu nútímaskáld beita því bragði. Og
eins og fyrr segir heyrðist mér þetta stykki
vera frá 1570.
Þessir meira eða minna gleymdu meistarar
voru semsagt á dögum á 16. og fram á 18.
öld, frá dögum Hallgríms Péturssonar til
Eggerts Ólafssonar eða svo, og það sem
þarna gaf að heyra var veraldleg tónlist þess-
ara alda og alþýðleg á köflum, einkum úr
rómanska heiminum. En Germanir voru líka
iðnir við barokkið og gerðu garðinn frægan
við hirðir Breta, Þjóðverja, Dana og Svía svo
orð fer af.
Mjög ánægjulegir tónleikar.
Sigunðun
Steinþónsson
skrifar