Dagur - 27.06.1998, Síða 3

LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 1998 - "L9
LÍFIÐ í LANDINU
lægur aðdáandi Brasilíumanna
sá ég ekki ástæðu til að tjalda í
treyjunni.
Áfrain Noregur?
Sölumenn sögðu nær undan-
tekningarlaust að mest eftir-
spurn væri eftir búningum
Brasilíumanna þótt Hollending-
ar væru að sækja í sig veðrið og
Þjóðverjar og Frakkar væru
einnig að skora í hjörtum lands-
manna. Fjölmargir vilja eignast
búning Nígeríumanna sem
fæstir verslunareigend- _ -
ur höfðu haft hug-
myndaríki til að
panta. Búningar
Kólumbíumanna
voru hins vegar
komnir á útsölu.
„Menn hafa
meira að segja
komið hér inn
og spurt um
norska búninginn," sagði sölu-
maður í búð á Laugaveginum.
Eg hváði vantrúuð og um mig
fór léttur hrollur þegar ég var
svo rækilega minnt á smekkleysi
Islendinga sem telja ekki eftir
sér að halda með leiðinlegustu
þjóð í heimi.
„Já, því miður,“ andvarpaði af-
greiðslumaðurinn einsog til
samþykkis lítt vinsamlegri hugs-
un minni.
UnjJbörn í réttum lit
Móðureðlið, sem
mestan part árs
liggur í dvala,
vaknaði með
miklum Iátum í
versluninni
Frísport
þegar við
blasti
bún-
ingur
brasilíska liðsins ætlaður sex
mánaða krílum. „Ég vildi að ég
ætti lítið barn í Brasilíubúningi,"
hugsaði ég með samblandi af
angurværð og ástríðu og svipur-
inn virtist lýsa hugsun minni því
afgreiðslumaðurinn horfði hlý-
Iega á mig og sagði: „Þú ert hrif-
inn af þessum.“
Ég þurrkaði út viðkvæmnina
og íldæddist mínum eðlilega
persónuleika. „Ef ég held með
Nígeríu, get ég þá ekki fengið
þannig búning?" spurði ég.
Afgreiðslumaðurinn, sem
sennilega er einnig innkaupa-
stjóri, sagði með vott af sjálfsá-
sökun í röddinni: „Ég þorði ekki
að taka áhættuna og pantaði
bara átta. Sá síðasti fór í dag og
ég fæ ekki fleiri en ég hefði get-
að verið búinn að selja þrjátíu."
„En hvað gera menn við þær
múnderingar sem þeir kaupa?“
Þessa spurningu lagði ég fyrir
verslunarfólkið. Svörin voru á
einn veg: íslendingar setjast fyr-
ir framan sjónvarpið í búningi
liðs síns og hrópa og veina því til
stuðnings meðan þeir ímynda
sér að þeir sitji á áhorfendapöll-
um. Eftir leik fara einhveijir
þeirra út í búningnum og leika
hetjur með því að sparka bolta.
Það er ekki fánýtt starf, því eins
og skáldið sagði þá er maðurinn
skástur þegar hann er upp-
tekinn við þá iðju sem á
hug hans allan.
Knattspymuæðið erí
hámarki þessa dagana
og alls kyns vamingur
fyllir hillur íþrótta-
treyjur og bolir í öllum stærðum
fyrir börn, konur og karla. f
Sportkringlunni eru meira að
segja til landsliðsbúningar í
dúkkustærð með áföstu sogröri
svo hægt sé að festa þá á bílrúð-
una.
verslana hérá landi.
Kolbrún Bergþórsdótt-
irfórí hæjarferð og
kynnti sérhvaða vömr
em í hoði.
Dágóður hluti mannkyns á í sér-
kennilega sterku tilfinningasam-
bandi þessar vikur við unga
menn sem hafa atvinnu af því
að sparka bolta í Frakklandi.
Þær milljónir sem lifa sig inn í
atburði Heimsmeistarakeppn-
innar í knattspyrnu
merkja sér lið.
Það er gert með f **
kaupum á alls
kyns varningi
sem fyllir
hillur og
rekka
fþrótta-
verslana.
Og þar er
af nógu að
taka, einnig
hér á landi.
I íþróttaversl-
unum höfuð-
borgarinnar er
ekki þverfótað
fyrir varningi
sem merktur er
Heimsmeist-
arakeppninni
og einstökum
liðum sem fc, V
þar keppa.
Það má fá ‘
smáa hluti É||j|
eins og jí'
penna,
lyklakipp-
ur, sokka, 4
húfur og
hanska.
Af smávör-
um sem festa
Einmana búningar
Eftirspurnin er mikil eftir varn-
ingi þeirra liða sem vel vegnar.
Fallnar hetjur eiga hins vegar
ekki upp á pallborðið hjá kaup-
endum eins og sjá mátti í einni
versluninni þar sem landsliðs-
treyjur Spánverja fylltu rekkann
meðan ein brasilísk treyja beið
kaupanda síns sem allar líkur
voru á að kæmi senn á vettvang.
„Það er nóg eftir að þeim,“
sagði ég við afgreiðslustúlkuna
og benti á spönsku treyjurnar.
,/E, grey, Spánverjarnir, dottn-
ir úr keppninni og enginn vill
vita af þeirn," sagði afgreiðslu-

má kaup á er sennilega
skemmtilegasta gripinn að
finna í Astund í Austurveri.
Það er hylki með penna merkt-
um keppninni. Þegar hylkið er
opnað heyrist sigurlagið góð-
kunna Olei, olei af tónað af
sannri innlifun. Ekki beinlínis
nytsöm eign en ágætt innlegg í
heimilisstemmninguna á dæmi-
gerðu knattspyrnuheimili.
Síðan eru heilu múndering-
arnar, landliðsbúningar, gallar,
stúlkan.
Við horfðum örlítið raunamætt-
ar á munaðarlausar treyjurnar
því við erum hjartahlýjar konur
og skynjum óréttlæti þess að
vinna leik með fimm marka
mun en tapa honum samt.
Ég ætlaði að kaupa mér Bras-
ilíubol en það var einungis einn
eftir, í X-Iarge og þótt ég sé ein-
Rækilega merkt sínu liði, Brasilíu,
og til í slaginn með vörur frá versl-
uninni Frísport.