Dagur - 11.07.1998, Blaðsíða 19

T
LÍFIÐ í LANDINU
Kleifabúinn. Kleifaheiði er milli Patreks-
fjarðar og Barðastrandar og á brún heiðar-
innar, Patreksfjarðarmegin, er sú hlaðna
stytta sem kölluð er Kleifabúinn. Hún er
hlaðin árið 1947 af liðsmönnum í vegavinnu-
hópi Kristleifs Jónssonar, sem var frægur
vegavinnuverkstjóri á fjörðum vestur. En
svipmót hvaða manns er styttan sögð bera
og hver var bróðir þess kappa?
Á Kolbeinstanga. Hvert er kauptúnið á
Kolbeinstanga sem séstyfir á þessari mynd?
í Viðey. Þessi mynd eru úr þeirri sögufrægu
eyju, Viðey á Kollafirði. Tvær byggingar setja
öðru fremursvip á eyna, þ.e. Viðeyjarstofa,
elsta steinhús á ísiands, og kirkjan þar,
næsteista kirkja á íslandi. Hvaða ár er stofan
byggð og hvaða ár kirkjan og hvaða lands-
ins kirkja erþeirri eldri?
Foss á Suðurlandi. Hvaða fræga foss á
Suðurlandi má sjá á þessari mynd og hvert
frægðarverka Sigurjóns Péturssonar á Ála-
fossi tengist þessum fossi?
Þjóðgarðsvörðurinn. Konan sem fremst er
á þessari mynd er yfirmaður þjóðgarðsins í
Jökulsárgjúfrum, sem einmitt er 25 ára um
þessar mundir. Hver er hún?
1. Hvar á landinu eru
Löngufjörur?
2. Hver var sá frægi erlendi
maður sem kom til lands-
ins á liðnu ári og komst
m.a. í fréttirnar fyrir að
borða rabbarbaragraut og
skyr, blandað saman?
3. Hvað heitir víkin sú í
Vestmannaeyjum þar sem
háhyrningurinn Keiko mun eiga dvalar-
stað í næstu framtíð?
4. Hvað heita eyjarnar tvær sem eru á Þing-
vallavatni?
5. Valdastaðir, Sogn, Grímsstaðir, Káranes
og Eyjar. Hvar á landinu eru þeir bæir
sem eru hér nefndir?
6. Hvar á landinu er bátalendingin Máríu-
hlið?
7. Undir hvaða fjalli stendur Suðureyri við
Súgandafjörð?
8. Irafossvirkjun, ein Laxárvirkjananna og
Aburðarverksmiðjan í Gufunesi. Fyrir
hvaða erlenda fjármagn voru þessi mann-
virki byggð á sínum tíma - og þá hvaða
tíma?
9. Yfir hvaða sveitaþorp á Iandinu nær Djúp-
árhreppur?
10. Þess var minnst um sl. helgi að 25 ár
voru liðin frá Iokum eldgossins á Heima-
ey. Hver er hinn formlegi goslokadagur?
Svör:
‘£Z,6I J[nf '£ jba uuunSBpejjojso0 'OI
•æqeA\pjA<j -g
(•uegts jeuuuepjeCiÁjssuiioL] uin
-8uiumi3.il] i ntu3[ uias uingpftj njjisA
uu3uieþ[jaepueg utas gojsQesSetj
-jefj egæj ge tun jba jecj ua ‘npujauoAS
eu|d]efq-]]eqsjB[,\! jijáj ‘uinunjesgjjjs
-jijja e js gecj ‘0S61 Jijja jsnej je\)88Aq
moA isaunjn^ j uefgiuisqjaAjejunqy
8o um jjnds nja jaq uiss jiubCsjjia jæq '8
•iqidg nui][efj Jipun jnpusjs
gjofjepueSns qia unjdneqjej/Cainijng ■ j_
•gijjs njæA jeSuipua] ]ij i\)jÁ]iqs
8o jdæj gecj igæjs jjo jjpcj epuo ‘jijja
Qecj qqaS 8o nSuipuaj i jsejej diqs jecj
ipuÁui lajpje \>e igijqnjjejy ipSjÁj u8os
ng -jeujjpje um e8ui[æpjÁj\[ edpjs
-eje uuauijoj njusj jecj ua ‘ipueseuiiaq
-]p§ e jesjnqof esp piA js gi]qnjjej\[ -g
'IBAH 9D S9Í>I J nja Jíæ<T Jjssaíj J!UV
•Áaefsaf^ 8o Áopueq
nja iujeAej[eA8ui<j e jæAj leujefAg -p
■qiASjjspj •£
•uin
-pjpfqnqpf i jnjssA jeSuijSiseqefeq qla
njOA Jiocj jeSocj jjpi epæjsias ueuuacj
ipegjoq mnujs uinSojpj juiese 'uias
u8uÁ uuiq Ápauu3\| g uqof jba pe<j •£
•euueuiejsaq piaj
-giaj [æsutA 13 læcj uiq ’iecj uuipues
uejnSpnei jijáj jejqqscj ma 8o isausjpj
-æu§ npiSAueuuns e nia jnipjjnSupq •[
•je jnSofj qs uinjjnf]8jes]n
-qof i jepjBASjeSppfcj ijiejs j8us8 injaq
unq ua ‘iijjppsuueqpf eqsjq jnpnicj
-8i§ J3 uin jinds ia Jpq uias ueuo'yj *
•jeuuuepje
uinie iijsjáj e uinuissoj Jipun uinujAq
t peqidÁsjs jps qqaj ‘ssoje]y qia jn
-puuaq ‘uossinjpg uofjn8i§ léSscj qjba
j8æij us ‘uinjjofjejÁg iipun ssojspue]
-ef]3§ J3 puAui e jsps ipq uiss uuissog *
•upp luuaq jepejjefjj j uin
-[Ojq e uefqjiqmpp ja mnþjiiq suispuej
jy -g88Aq efqjiqjefÁapi/y jba lya [ pue
‘jepis mme uefjifj '££/,1 Q!J9 ja
‘ipuejsj e snquiajs ejsjs ‘ejojsietÁ3pi/\ *
•iijÁ jsas ipq mas eSuejsuisq
-jo\] e unjdneqjepjeCfeudo/\ js ge<j *
•jeuunjsæSsiSjaqpueq eusq
-dpjs squig ‘eddeq eSæij ssocj iipojq
iba uueq ua ‘puojjsepieg e e8ejj
i suuemSuicj ‘jeuossiajojsiiyi jeuoqejj
jomdiAS eiaq inp8es J3 uuinqejisjq y
LAIMD OG
ÞJÓÐ
Sigurður Bogi
Sævarsson
skrifar
LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 1998 - 3S
Flu^uveiöar að sumri (75)
Urrandi veiðileysi
Við vorum að spjalla nokkrir veiðimenn
um daginn. Um það hver væri forsenda
fyrir góðum veiðitúr. Einhvern veginn
komum við því á framfæri við hvern annan
að frumforsendur væru þijár: 1) Veiði, 2)
upplifun náttúru, 3) góður félagsskapur.
Einungis þyrfti að uppfylla tvö af þessum
þremur skilyrðum til að veiðitúr teldist vel
heppnaður. Til að mynda væri afli - ekki
forsenda fyrir góðum veiðitúr, svo fremi
sem maður nyti náttúru og félagsskapar.
En þegar ekkert veiðist og veðrið er vont?
Ja, þá reynir aldeilis á góðan félagsskap.
Veiðileysi
Eg Ienti í urrandi veiðileysi í vikunni. Því
versta sem ég hef lent í Iengi. Við vorum
fjögur, góðir félagar, og veðrið var alla
vega: gott, hrikalega vont, og allt þar á
milli. Svo ekki var út á upplifun á náttúr-
unni að setja. En veiðin var slöpp. Þvert
gegn væntingum. Eg var nefnilega í þessu
vatni um daginn, fékk góða veiði tvisvar,
og þóttist meira að segja mæta til leiks al-
veg sérlega vel undirbúinn að þessu
sinni, bæði með aðferð og flugu sem ég
taldi mundu virka fullkomlega. Og
byrjunin lofaði góðu. Eftir nokkur
köst kom fín bleikja á land. En svo
dó allt. Enginn varð var. Rjóma-
logn lagðist yfir vatnið; um daginn
var hér vakandi bleikja um allt -
núna sást ekki hringur neins stað-
ar. Þetta var mikið undrunarefni.
Og engin taka.
EkM batnaði það
Daginn eftir átti morgunstund að
gefa gull í mund. Suð-austan sex
og grenjandi úrhellis rigning. Hann
reif sig upp f enn meira rok beint inn á
uppáhalds víkina. Við fórum út með, inn
með, köstuðum uppí vind og undan vindi,
þyngdum púpum og léttum flugum.
Sökktum kúluhausum með löngum taumi
svo púpurnar strykjust við botn, settum
þurrflugur út í öldurótið. Vindurinn færð-
ist til vesturs og nú varð skýlt undir
hrauni, á speglinum sást ekki líf. Það
rigndi og stytti upp á vfcl. Svo fór vindur
alveg í vestur og herti, og síðan sljákkaði í,
og í hvert skipti sem veðrabrigði urðu óx
von, sem aftur dofnaði um leið. Eg lét
fluguna reka, dró hana mishratt inn,
horfði, hlustaði, spáði. Ekkert, uns ein-
hvern tímann um morguninn kom ein
bleikja og við þyrpumst kringum hana til
að athuga hvað væri í maganum. Ekkert!
Hún var tóm. Þetta var væn bleikja komin
í riðbúning, hætt að éta og byrjuð að búa
sig undir hrygningu, flugan hafði líklega
ónáðað hana þar sem hún lá við botn -
leyndarmál vatnsins var enn óleyst.
Leiðinlegt?
Er svona stúss ekki Ieiðinlegt? Rok, rign-
ing og engin veiði. Astandið hefði verið
slæmt ef maður hefði ekki vitað fyrir víst
að þarna var fiskur. Þá hefði maður
kannski fyllst vonleysi, pakkað og farið.
En þarna var fiskur, því þarna var fiskur
fyrir nokkrum dögum og þarna er alltaf
fiskur. Og veiðileysið hætti að snúast um
aflaleysi og óx upp í heljarmikla ráðgátu:
hvað veldur eiginlega? Hvers vegna kem-
ur engin fiskur upp í yfirborð þegar hlýtt
er í veðri? Og ef hann er niðri í djúpinu
út af ölduróti eða æti, hvers vegna tekur
hann ekki þessar Iíka fínu flugur og púp-
ur sem strjúkast við botn? Þær sömu og
hann hefur alltaf tekið?
Nei, þetta var ekki Ieiðinlegt. Þarna
stóð maður og velti fyrir sér þessari miklu
ráðgátu. Ein bleikja rakst á stöng þarna
um kaffileytið, en slapp, þetta var slys.
Leyndarmálið var óleyst.
Og svo...
...vorum við hörkudugleg og hristum
hausinn og skildum ekkert í þessu. Fyrr
en vindur snérist til norðurs og var kom-
inn heilan hring, og datt niður í nánast
ekki neitt. Bingó! Það var á. Tvær á næst-
um sömu mínútu á tveimur stöngum.
ITana! Nú er komið skot, loksins. Og við
köstuðum í erg og gríð og hömuðumst
áfram því nú var komið skot. Nema það
var ekkert skot. Bara tvær bleikjur sem
álpuðust á stangir. Klaufaskapur að kíkja
ekki inn í þær strax, en svo örugg vorum
við að nú væri kominn hittingur að við
bárum það ekki við.
Ég var að spá í það...
...þennan dag hvers vegna mér þætti þetta
ekki leiðinlegt. Félagsskapurinn
fólk sem ég hef þekkt í áratugi -
ekkert óvenjulegt við hann. Veðr-
ið aburðavont með köflum, en
maður kann að klæða það af sér,
jafnvel bara gaman þegar lætin
eru mikil ef maður vöknar ekki og
Ioft er sæmilega hlýtt. Tvær af
frumforsendunum voru sem sagt
til staðar, en þær gerðu ekki úts-
lagið. Og þriðja frumforsendan -
aflinn - var alls ekki með. Samt
var gaman. Það er eitthvað við það
að glíma við svona ráðgátu sem er
spennandi. Maður er stöðugt að hugsa,
reyna, spá í: veður, vind, sól, regn, fugla,
fiska, vatn, flugur, línur, aðferð, nýjan
veiðstað, aftur það sama... Það er enginn
tfmi til að láta sér leiðast. Því einhvers
staðar er lykill. Að kjafti fisksins.
Vongleði
Lykillinn að öllu saman er vongleði veiði-
mannsins. Þessi bjartsýni sem liggur í
hverju kasti og endumýjast með reglulegu
millibili, í hvert skipti sem eitthvað breytist
- af manns eigin völdum eða náttúru. Sam-
spilið er stöðugt og alltaf er þetta „alveg að
koma“, nánast í næsta kasti, ef ekki þessu.
Og tilhlökkunin að komast inn fyrir vamar-
múra náttúmnnar svo mikil, og sannfær-
ingin svo sterk - fyrir því að það sé hægt,
bara ef maður reynir nógu mikið.
Kannski...
...leysti ég gátuna. Eg veit það ekki.
Klukkustund áður en veiðidegi lauk var ég
búinn að láta þurrflugu skauta á logn-
spegli, færa sig yfir á gráð, og sökkva
henni síðan niður fyrir öldufaldinn - án
þess að nokkuð gerðist. Tók litla púpu,
græna, smærri en ég hafði notað áður.
Kastaði yfir kunna fiskislóð, vindurinn
gáraði vatnið og ég lét flotlínuna reka und-
an. Þá kom hún. Krufningin leiddi í ljós
að hún var full af agnarsmáum grænum
lirfum. Ég átti ekkert eins, en púpan mín
var nálægt. Eg hef ekki hugmynd um
hvort þetta hefði dugað til að veiða. Tím-
inn var úti, næsta gengi var mætt á bakk-
ann og fékk að kíkja á bleikjufæðið áður
en þeir byijuðu. „Rykmýslirfur" sögðu þeir.
Þá vitum \ið það.
FLUGUR
m
Stefán Jón
Hafstein
skrifar