Dagur - 26.08.2000, Síða 16

32 - LAUGARDAGUR 12.ÁGÚST2000
Fluguveiðar að sumri (181)
Þegar hann tekur
í raun má segja
að allur veiði-
skapur og allt til-
stand og öll
ferðalögin og all-
ar fluguhnýting-
arnar og allur
lestur bóka og
allar samræðurn-
ar sem maður á í
um veiðiskap
miðist að einu
augnabliki: Þeg-
ar hann tekur.
Þá skilur nú milli feigs og ófeigs í
orðsins íyllstu merkingu.
Frá útlöndum
Góður félagi kom alla leið frá
London til að veiða með mér í
vikunni. Það var dauft. Lítil taka
og fáum tókst að særa upp fisk.
Ekki honum. Þegar eftir voru 10
mínútur af síðustu vaktinni fór
hann með fluguna í síðasta skipti
yfir hylinn. Síðasta rennslið, sfð-
asta deyjandi vonin um fisk blakti
enn. Hann reyndi stóra túbu
sem sökk í hylinn. Þá tók hann.
Tók, en þó ekki. Hrifsaði bara í
fluguna og fór, festist ekki. Það
var högg en það var ekki taka.
Þarna skildu millimetrar á milli
feigs og ófeigs, hvort veiðiferðin
var fisklaus eða ekki.
Kvöldið áður. Þá var þetta
millimetrastríð líka í gangi. En
nú var það örtúba sem fór út og
ég dró hana hratt til mín rétt
undir yfirborðinu. Þetta var í
ljósaskiptunum, örfáar mínútur
þar til við ættum að hætta og
snauta burt. Fisldausir á vakt-
inni. Þá reis hann. Kom allt í
einu upp úr lygnum fletinum og
leit á fluguna, án þess að taka.
Og svo var það búið. Þetta var
æsandi augnablik.
lokur sumarsins
Tökur sumarsins hafa verið marg-
víslegar. Ég man stóra urriðiann
sem kom á öskrandi ferð á eftir
flugunni sem ég kastaði yfir
straumskil. Hún lenti og
lamdist svo inn í flauminn
þegar línan kipptist til.
Fiskurinn kom á ferðinni
á eftir og negldi fluguna f
þungum strauminum,
þyngd hans var meira en
tvöföld á stöngina, svo reif
hann sig niður burt frá
mér og söng í hjólinu.
Þegar hann var búinn að
taka línuna Iangt út fór
hann í sveig uns hann var
kominn beint niður undan
mér og hékk á broti í ánni.
Ég hélt við því ég vildi ekki
missa hann framaf. Þá velti hann
sér. Ég sá hann liggja þvert í
strauminum, hvítur belgurinn
sendi ljósgeisla upp í loftið og
hann var farinn. Þetta var taka.
Ég man líka eftir bleikjunni
sem kom á ógnarspretti á eftir
Flæðarmúsinni. Gáran reis fyrst
eins og bunga, svo breyttist hún í
öldu sem mjókkaði óðíluga á eftir
flugunni og svo stoppaði rákin
allt í einu. Flugan var föst. I
kjaftinum á henni.
Eða laxinn sem tók túbuna á
gárubragði. Ég dró gárutúbu
bægt að mér og lét hana rispa
vindhamraðan vatnsflötinn. Allt
var hljótt. Ekkert óvenjulegt
sást. Flugan kom nær. Og nær.
Ég var alveg rólegur og það var
eins gott að ég hafði ekki hug-
mynd um það sem var að gerast
beint undir flugunni. Þar var
lax í vígahug. Búinn að rífa sig
upp af legustað og elti nú
gárutúbuna. Ósýnilegur. AUt í
einu fann ég tekið í fluguna,
undur Iétt. Það var eins og lín-
an yrði þyngdarlaus. Hún bara
sveif í vatninu og svo komu litlir
kippir eins og seiði hefði fest
sig. Ég gaf slaka í staðinn fyrir
að rykkja í. Sá að línan færðist
út. Lyfti þá stönginni rólega og
festi í. Allt í einu varð línan
þung og stöngin bognaði. Þetta
var þá takan! Svo reif hann sig
upp og hreinsaði sig þrisvar með
bakföllum.
Þá skal ég segja ykkur frá
bleikjunum sem tóku þurrflug-
una. Litla Royal Coachman sem
ég lét fljóta niður hylinn. Brúnn
og bústinn kroppur flugunnar var
eins og - ja, fluga! Nú fór hún
yfir staðinn þar sem ég sá bleikj-
una gera hringi áður. Og þá kom
hausinn uppúr. Hún opnaði
munninn og gleypti fiuguna. Ég
dró djúpt andann. Lyfti stönginni
og festi í. Enginn kippur. Ekkert
hljóð. Aðeins þetta andartak þeg-
ar ég horfði á hana súpa til sín
flugu á yfirborðinu. Það var mín
fluga.
Taka sumarsins
Taka sumarsins (ennþá) kom íyrir
nokkrum dögum. Ég var á sjó-
birtingsveiðum. Það var kvöld-
sett, húmið komið yfir og ég vissi
að nú væri besta tækifærið. Setti
á appelsínugulan lítinn skratta
með augu, ögn skondinn á svip.
Flugan lenti nákvæmlega þar sem
hún átti: Klesstist næstum því
upp við bakkann. Svo rann hún
af stað með straumi. Ég leyfði
henni að sökkva eitt augnabli, og
berast með straumi. Þá tók ég
hana til mín með ákveðinni en
hægri hreyfingu, alveg eins og
nobblerinn væri að neyta síðustu
krafta til að beijast gegn straumi.
Og svo aftur. Þá kom það.
Við bakkann þar sem flugan
hafði lent reis bunga.
Þetta gerðist svo hratt að
ég þarf að spila mynd-
band minninganna hægt
f huganum. Bungan
breyttist í öldu sem
færðist út frá bakkanum
eins og skafl sem rís
þvert á straum. Ég lýg
því ekki: fet á hæð var
þessi vatnsskafl sem
skrokkurinn ýtti á undan
sér. Fiskurinn kom
greinilega þvert úr frá
bakkanum, snérist svo í
vatninu og tók. Flugan
bara stoppaði. Svo sprakk vatnið.
Gusa stóð í loftíð. Fyrst lamdi
hann sporðinu til hægri og Iét all-
an skrokkinn fylgja með. Svo
Iamdi hann sporðinum til vinstri,
og enn fylgdi allur skrokkurinn.
Það sá ég ekki fyrir vatnsgusun-
um, bara sá að svo hlyti að vera,
því upp úr stróknum stóð sporð-
urinn andartak. Svartur í hvítum
vatnsgusum í húminu. Svo rykkti
fiskurinn í línuna sem hingað til
hafði verið slök. Andartak
strekktist á henni, en þá kom
hann eins og tundurskeyti úr kafi,
þrábeint upp í loftið, hreinsaði sig
allur upp úr vatnsgusunum og
sýndi sig. Hamingjan sanna.
Þetta var fínn fiskur. Um leið og
hann lenti strekktist á línunni, en
ekki lengi því hann rauk upp úr
vatninu aftur, enn sá ég allan
skrokkinn flengjast upp og Ienda
með dynk.
Sjö pund skullu niður og þá gat
slagurinn hafist. Hann var lang-
ur og erfiður enda ég með létta
stöng fyrir línu sex og grannan
taum. Svo laut hann í lægra
haldi og ég gapti yfir því hve hann
var stórfenglegur. Það var takan
ekki síður.
Ps. Meira um veiðiskap og
veiðifræði á netinu, á www.flug-
ur.is. Þeir sem vilja ná sambandi
við mig geta sent tölvupóst áflug-
ur@flugur.is, góða skemmtun.
FLUGUR
.
\m
Stefán Jón
Hafstein
skrifar
- D^ur
• Sjálivirkt ötygcsi
• Valhnotu skepti
• Ólaríestingar
• 3“ Magnum
• Choke M/F
#28" hlaup
• Einn gikkur
• Skrautgraiið
láshús
• 7mrn listi
• 12 ga.
ALLIR VIUA
GERA BESTU
KAUPINI
HAGLA
BYSSU
— INVESTARM 200L
Ett ÍTÖLSK, ÖNDVEQtS SMk)
4 ÓTRÚLEGA GÓDU VERÐl.
portvörugerðin
Hstidsalasmisala
Mávabttð 41, Rvik. simi 562-8383
* 2 EJLJA ' V 4 FL’OKT 6 V INNAN F fí'AL- P'iPA '0NÍTTA É ÖKYM& HELTI STAfuR
Vr?V* X rð) SPVR SU%M FÁL'ATÍ okma MuLDfV
• //r£* ' 'hi T W | Ipi ÍiÍI -- —> WWim. . —> Í|| n illll n
" ' rT 111111 66ÍÍS- M’ALA
, ^ ÖLOufi JUIÓTA 'ÓRiri
HINORA 5TÓLP)
HANM HALOI 1 \r Beitah pKm- LF-WLA - HÖFuHL GR'lNl
i'AlK GjóO
illll f\f~ hem ATA LUND KV£rí- OÝf?
HÆST PILLA
T'iÐim IJIJ FFMA- LAG em • 6£iri- LANfl- 1 LlSTI hald
KufiF STÚLKU 7 DTTI f mDAG 1
•at* M UN0A KV'/SL- INA
Vúfu WMm KVÆPA PlMT- AH 1 Flnsg
LA US ESPi
h mmm SltOVA GMG- UR F'ALM OANS DYG&
NA- KVÆM FAicr- INN
MElSf HRESSU FR'A 3 þú 'ATT GUúFR- 1 d
jm- i izQuriL mp EðU
'.«««<««• Y EidAR- FÆ.RI FJAS HF.lBuR reyki CIÍW 3
FiRlfi íSeltib RLIB
ÉRtlN 1 j||l HvlK- KoNUM RÖLTA 10 YtNDI
HAF KVN HV/J-OI
L> wMm 0001 FLAS ftúRMI 5Alo NlYm’i
SKÓU DBLAST KOMAÍT
’AciU- U6ur« .FRAGt wm KONA AT- V/ríNu- V£ú BLÖSM
'WWéíi ipm iisii 3 ILl- för þRÝST INGS |
Helgarkrossgáta 201
í krossgátunni er gerður
greinarmunur á grönnum
og breiðum sérhljóðum.
Lausnarorð sendist til
Dags (Helgarkrossgáta
201) Strandgötu 31, 600
Akureyri - eða með faxi í
síma 460 6171. Lausnar-
orð krossgátu nr. 200 var
SVEFNPOKl og vinnings-
hafi er Sindri Guðmunds-
son í Hvammi á Hvítársfðu
í Borgarfirði. Hann fær
senda bókina Hinu megin
grafar eftir James A. Pike
biskup, sem Sveinn Víking-
ur þýddi.
Hinumegin
grafar, eftir
James A. Pike.