Dagur - 03.02.2001, Blaðsíða 10

LÍFIÐ í LANDINU ™
JBM
LAUGARDAGUR 3. FEBRUAR 2001
Loftur á ættamóti á
Ströndum i hitteð-
fyrra. I baksýn er
Grímsey á Stein-
grímsfirði.
Á læknisstofunni
hjá pabba. Loftur
með Margréti
dóttur sína.
Nýteg mynd af
systkinunum.
Margrét, Hildur,
Magnús Steinn
og Maria.
Arið I95g,
Læknakandídat-
inn Loftur, iengst
til hægri á mynd-
inni, í hópi hjúkr-
unarfræðinga.
Næst honum
stendur Hiin
Gunnarsdóttir,
sem varð eigin-
kona hans
Tekur við starfi og
Loftur Magnússon hefur í ára-
tugi rekið augnlæknastofu á
Akureyri. Nú hefur hann dregið
sig í hlé en Margrét dóttir hans
tekið við starfi hans og stofu.
Sitthvað fleira en augnlækn-
ingarnar og skyldleikinn sam-
einar þau.
Alþekkt er að börn fylgi foreldrum sínum
eftir í starfsvali og þar er læknastéttin
engin undantekning. Þó má segja að
Margrét Loftsdóttir á Akureyri geri gott
betur en að fylgja þessari hefð, því hún
valdi sér auglækningar sem sérgrein en á
því sviði hefur faðir hennar, Loftur
Magnússon, starfað um átatugaskeið. A
síðasta ári tók Margrét við Iæknastofu
föðurs síns f verslunarmiðstöðinni
Kaupangi, en hann hefur nú Iátið af
störfum sakir aldurs.
Vandvirkur og umhyggjusamur
„Mér sýnist Margrét standa sig nokkuð
vel sem læknir. Það litla sem ég hef séð
til starfa hennar og blaðað í skýrslum þá
finnst mér hún taka hlutina föstum tök-
um og skilgreina þá rétt,“ sagði Loftur,
þegar blaðamaður settist niður með þeim
feðginunum í vikunni. Margrét tekur í
sama streng þegar hún er spurð um
læknisverk föður síns, hann hafi verið og
sé vandvirkur og umhyggjusamur. Þau at-
riði skipti alltaf miklu máli í starfi læknis-
ins ætli hann að ná árgangri og sinna sín-
um sjúldingum vel.
„Til augnlækna sækir fólk á öllum
aldri," segir Margrét. „Ung börn vegna
meðfæddra augngalla eða tileygðar, en
þau eldri oft vegna sjónlagsgalla, oftast
nærsýn. Síðan miðaldra fólk sem þarf að
huga að lesgléraugum, en stærsti hópur-
inn eru þó hinir öldruðu. Algeng er ský-
myridun á augnsteini, sem er auðvelt að
lækna með því að skipta um augnstein.
Gláka er lúmskur sjúkdómur og mikil-
yægt að að greina hann á byrjunastigi, því
þá eru úrræðin sem læknar eiga mörg.
Síðan er það svo að þrátt fyrir miklar
framfarir í læknavísindunum á síðustu
árum og áratugum er erfitt að fást við
ellihrörnun í augnbotnum. Hún er al-
gengasta orsök þess að fólk missir lessjón
á efri árum. Þá getur sykursýki verið
hættuleg sjón manna, sérstaklega ef sjúk-
dómurinn byrjar snemma á ævinni."
Hrappseyingur gerist læknir
Loftur Magnússon er fæddur árið 1931
vestur í Dölum og er alinn þar upp, en
einnig f Hrappsey á Breiðafirði og við
Steingrímsljörð á Ströndum. Arið 1954
útskrifaðist Loftur frá Menntaskólanum
á Akureyri og eftir það lá leið hans í
læknadeild Háskóla Islands. Arið 1964
fór hann til Svíþjóðar f framhaldsnám í
augnlækningum, en hann segir að góð
kynni sín af Kristjáni Sveinssyni augn-
lækni hafi ráðið nokkru um það val. Ytra
bjó fjölskyldan til 1972, en þá var stefnan
sett heim til Islands. „Það var sumarið
1971 á norrænu augnlæknaþingi sem þá
var haldið hér á landi að ég hitti Gissur
Pétursson, augnlækni á Akureyri. Þá
komum við okkur saman um að ég kæmi
hingað til Akureyrar honum til aðstoðar,"
segir Loftur.
Þetta varð raunin og eftir þetta var
vinna Lofts á Akureyri með þeim hætti að
hann var í 75% starfi á eigin stofu en í
25% starfi við Fjórðungssjúkrahúsið á Ak-
ureyri. Þá fór hann regululega í lækn-
ingaferðir á þéttbýlisstaði á Norðurlandi,
var til að mynda alltaf eina viku ársfjórð-
ungslega á Húsavík. Loftur lét af störfum
við FSA sumarið 1998 þegar hann varð
67 ára og hætti svo rekstri stofu sinnar
síðla árs 1999 - þó hann eigi reyndar enn
húsnæði stofunnar og helstu Iækninga-
tæki. A útmánuðum í fyrra tók Margrét
dóttir hans við starfinu á stofunni og er
starf hennar í líkum skorðum og í tíð föð-
ur hennar.
Læknislist er göfug iðja
„Ég byijaði hér um það bil hálfu ári eftir
að pabbi hætti, en það verður auðvitað að
koma fram að móðir okkar er Hlín Gunn-
arsdóttir hjúkrunarfræðingur," segir Mar-
grét, sem er elst Ijögurra systkina. Hin
eru Magnús Steinn, sem er ráðinn söngv-
ari og leikari við Musikteatern f Malmö í
Svíþjóð; þá Hildur, kvikmyndafræðingur
og blaðamaður á Morgunblaðinu, og
yngst er María, sem er grafískur hönnuð-
ur á auglýsingastofunni Nonna og Manna
í Reykjavík. „Systkini mín eru sem sagt
öll f nokkuð skapandi störfum og list-
greinunum, en ég í lækninum. Sem er þó
vissulega upp að vissu marki listgrein, oft
er talað um læknalist sem göfuga iðju.“ -
Margrét lauk námi við Iæknadeild Há-
skóla Islands og starfaði næstu árin þar á
eftir við hinar ýmsu deildir sjúkrahúsa í
Reykjavík. Kveðst með því hafa verið að
leita eftir því hvaða sérgrein myndi henta
sér best. Arið 1992 fór hún svo að vinna
á augndeild Landakotsspítala og ílerigdist
þar í þrjú ár.
„A þeim tíma sá ég að augnlækningar
væru nokkuð skemmtileg sérgrein og að
þær ættu líklega nokkuð vel við mig. Ég
ákvað því að velja þær, en var samt líka
veik fyrir því að velja barnalækningar.
Sjálfsagt hafði það áhrif að pabbi starfar
við augnlækningar, en það réði samt sem
áður engum úrslitum um val mitt og ég
var engum þrýstingi beitt - hvorki af hon-
um né öðrum,“ segir Margrét, sem fór
utan til framhaldsnáms í Damörku árið
1996 og var þar í Iandi næstu fjögur árin.
Var lengst af í Kaupmannahöfn, en
einnig í Hróarskeldu og Næstved, sem er
bær syðst á Sjálandi.
Á augnlæknaþing um allan heim
Utan vinnunnar eiga Loftur og Margrét
sitthvað sameiginlegt, ekki síst áhuga á
ferðalögum. „Ég hef mestan áhuga á
ferðlögum hér innanlands, en áhugi Mar-
grétar á þeim er takmarkaður ennþá. En
ég trúi því að sá áhugi vakni síðar,“ segir
Loftur. Nánar inntur eftir ferðum sínum
segist hann hafa gengið með góðum fé-
lögum víða um landið, helst Qarri alfara-
vegum. Einnig á flest fjöll við Eyjaíjörð;
til dæmis fjórtán sinnum á Kaldbak, oft-
ast á skíðum. - Margrét hefur farið víða
um erlendis og oft sameinað nytsemi og
gaman í slíkum ferðum með þvf að fara á
augnlæknaráðstefnur, sem eru haldnar á
áhugaverðum stöðum. Má í þessu sam-
bandi meðal annars nefna alþjóðlegt
augnlæknaþing, sem haldið var í Toronto
í Kanada fyrir fáum árum og þau feðginin
sóttu saman.
„Maður þarf á engan hátt að verða eft-
irbátur kollega sinna þótt maður búi hér
á Akureyri," segir Loftur - en það er sam-
eiginleg skoðun þeirra Margrétar að öll
þjálfun í starfinu byggist mikið á því að
Iesa erlend fagtímarit, sækja augnlækna-
þing reglulega og vera í góðu sambandi
við kollegana bæði hér heima og heiman.
Fyrst og síðast sé það þó samviskusemi í
öllu starfi sem skipti máli eigi góður ár-
angur að nást. -SBS.
Margrét og Loftur á augnlæknisstofunni í Kaupangi á Akureyri, en Margrét er nú tekin við rekstri hennar
afföður sínum, sem dregið hefur sig ! hlé sakir aldurs. Sá ég að augniækningar væru sérgrein sem ætti
við mig. Sjálfsagt hafði pabbi áhrif, en hann beitti mig engum þrýstingi, segir Margrét m.a. hér i viðtaiinu