Dagur - 14.02.2001, Blaðsíða 16

16- MIDVIKUDAGUR 14. FEBRÚAR 2001
JJML
lanWm

Snert hörpu mína
þeirra er barokkharpa. Hún
hefur afar fallegan hljóm og ég
er farin að læra á hana líka.“
Barokkharpan nýtist Gunn-
hildi vel í sérstakri sveit sem
hún spilar í, sem reyndar er
blokkflautusveit. „Þetta er
renesansblokkflautusveit, og í
henni er leikið á 15 flautur, allt
frá þremur metrum niður í 30
sentimetra. Ég leik á hörpuna
milli laga hjá flauturunum,
ásamt lútuleikara," segir hún
og kveðst vera að fara í tón-
leikaferð með vorinu til Þýska-
lands, Austurrríkis og Tékk-
lands með þessari hljómsveit.
„Mjög fljótlega vlssl ég að þetta væri það sem mlg langaði að gera," segir Gunnhildur Elnarsdóttlr um hörpuleiklnn.
mynd: £ ÓL.
mér og hafi þeir verið kvíðnir þá
Þrettán ára gömul
ákvað hún að verða
hörpuleikari og aðeins
átján ára að aldri hélt
hún út í heim til að
læra á þetta elsta
hljóðfæri veraldarsög-
unnar. Gunnhildur
Einarsdóttir heitir hún
ogvar stöddhér á
landi nýlega að spila
með Kammersveit
Reykjavíkur á opnun-
artónleikum Myrkra
músíkdaga.
„Mamma heldur að það hafi ver-
ið vegna lagsins „Snert hörpu
mína himinborna dís,“ sem ég
fékk svo mikinn áhuga á þessu
hljóðfæri. Það lag heillaði mig
þegar ég var barn," segir Gunn-
hildur brosandi. Hún kveðst
hafa byrjað að læra á hörpu 12-
13 ára að aldri. „Elísabet Waage
kenndi mér en hún býr mestan
hluta ársins í Hollandi svo ég
fékk bara hörputíma þegar hún
var á landinu. En hún er svo
yndisleg og góður kennari að
eftir hvern tfma efldist áhugi
minn og ég styrktist í þeirri
ákvörðun að verða hörpuleikari.
Eg vildi komast í stöðugt nám
en það var ekki hlaupið að því
hér á landi."
TiIParlsar 18 ára
Gunnhildur tók framhaldsskól-
ann á þremur árum og lauk
stúdentsprófinu 18 ára til að
geta farið utan. Fyrst lá leiðin til
Parísar. En hvernig skvldi þvf
hafa verið tekið af foreldrunum
að missa hana svo unga út í
hinn stóra heim? „Þeir virtust
ekkert kippa sér upp við það. Að
minnsta kosti varð ég ekki vör
við það. Þeir styðja við bakið á
hafa þeir haldið því fy'rir sig
sjálfir."
Kunnir þú eitthvað í frönsku
áður en þúfórst út?
„Nei, að vísu var ég búin að
læra smávegis frönsku í
menntaskólanum en það dugar
skammt þegar til Parísar er
komið. Frakkar eru, eins og all-
ir vita, mjög ákveðnir í að tala
bara frönsku og af því leiðir að
maður verður að læra að
bjarga sér á þeirra niáli, sé
rnaður í Frakklandi. Maður
bara neyðist til þess.“
Fékkstu góðan hörpukenn-
ara í París?
„Já, kennarinn var góður en
kerfið var mér ekki hagstætt.
Mér fannst ég nú ekkert há-
öldruð en það fyrsta sem ég
heyrði þegar ég kom út var að
ég væri of gömul. Frakkar eru
mjög fastir í því að fólk eigi að
byrja ungt að spila og ég var
sett í bekk með fólki sem hafði
verið að læra frá þriggja eða
fjögurra ára aldri. Ég var eitt ár
í þessum skóla og komst ekki
áfram næsta ár. Það voru von-
brigði og ég stóð á dálítlum
krossgötum..“
Tónlistarmaður sem spilar á
hörpu
Frekar en gefast upp færði
Gunnhildur sig til London og
komst að hjá mjög góðum kenn-
ara en kveðst ekki hafa getað
verið þar nema í hálft ár. Námið
hafi verið dýrt og skólagjöld í
Bretlandi mjög há. Enn þurfti
hún að staldra við og taka
ákvörðun um framhaldið. Hafði
heyrt af góðum kennara í
Amsterdam og sótti um hjá hon-
um. „Ég er mjög heppin að hafa
tekið þá ákvörðun. I skólanum í
Amsterdam fæ ég góða, alhliða
tónlistarmenntun. Ég vil fremur
líta á mig sem tónlistarmann
sem spilar á hörpu en hörpuleik-
ara,“segir hún.
Það er eitthvað heilagt við
hörpur. Eru þœr ekki dýr hljóð-
færi?
„Jú, þær kosta svona 1-3
milljónir. Ég festi kaup á einni
fyrir þremur árum í London.
Það varð ekki hjá því komist.
Harpan er meðal elstu hljóð-
færa sögunnar. Hún er komin
frá boganum. Það var bara bætt
í hann strengjum. Sú gerð sem
hörpunnar sem nú er algengust
er samt ekki nema rúmlega
aldargömul. En áður hafa
margar gerðir komið fram, ein
í kvartett, flautusveit og
dúett
Gunnhildur segir mikla barokk-
hefð í Hollandi og einnig sé þar
mikið að gerast í nútímatónlist.
Hvort tveggja eru svið sem hún
hefur mikinn áhuga á. Hún
kveðst vera í kvartett með þrenr-
ur öðrum stelpum, tveimur
þýskum og einni ástralskri. Þær
hafi haldið tónleika í Þýskalandi
í haust og stefni á fleiri tónleika-
ferðalög. „Við spilum blöndu af
miðaldatónlist og nútímatónlíst
sem við fáum tónskáld til að
skrifa fyrir okkur, auk þess sem
við útsetjum sjálfar. Hljóðfærin
cru tvær blokkflautur, marimba
og harpa."
Eins og greina má er nóg að
gera hjá stúlkunni sem á að
minnsta kosti tvö ár eftir í
skólanum í Amsterdam. Auk
þessa kveðst hún vera að skipu-
leggja tónleika, ásamt vini sín-
um þar sem leikið verði á hin
ýrnsu hljóðfæri sem hún hefur
safnað að sér frá Víetnam, þar
sem foreldrar hennar búa um
þessar mundir. „Þetta eru alls
konar flautur og fleiri skemmti-
leg hljóðfæri," segir hún.
Nú ert þú búin að búa
erlendis í 5 ár. Megum við ekki
eiga von á að fá þig alkomna
heim einhvern t.íma?
„Það er erfitt að spá. Ég kom
hingað núna til að spila í fyrsta
skipti með hljómsveit og það
með fólki sem ég hef verið að
hlusta á síðustu 10 - 12 árin.
Þjið var frábær tilfinning. Þegar
maður horfir hér yfir sundin og
íslensku fjöllin þá langar mann
ekki að útiloka það að eiga
heima hér.“ -gun.
Þriðji hver íslendingur fær krabbamein
í tilefni af 50 ára afmæli
Krabbameinsfélags Islands efnir
félagið til ráðstefnu um krabba-
mein og vinnandi fólk í dag,
miðvikudaginn 14. febrúar í
Salnum í Kópavogi. Markmið
ráðstefnunnar er að vekja at-
hygli á þeim vanda sem skapast
og þeim úrræðum sem þurfa að
vera til staðar þegar starfsmaður
greinist með krabbamein. Rætt
verður um viðbrögð stjórnenda
og vinnufélaga, um veikindarétt,
endurhæfingu og starfsmanna-
stefnu. Að sögn Ragnars Davíðs-
sonar, verkefnísstjóra hjá
Krabbameinsfélaginu, fær þriðji
hver Islendingur krabbamein
þannig að mikilvægt er t.d. fyrir
atvinnurekendur að átta sig á
því hvað við er að eiga.
Ráðstefnan hefst með ávarpi
Vigdísar Finnbogadóttur fyrr-
verandi forseta íslands, sem er
ráðstefnustjóri, en hún er
verndari Krabbameinsfélags ís-
lands. Þá mun Laufey Tryggva-
dóttir faraldsfræðingur hjá
Krabbameinsfélaginu ijalla um
batnandi lífshorfur krabba-
meinsssjúklinga og Einar Arn-
alds rithöfundur segja frá eigin
reynslu af krabbameini. Krist-
inn Tómasson yfirlæknir hjá
Vinnueftirliti ríkisins lýsir að-
stæðum starfsfólks sem fær
krabbamein. Ari Skúlason
framkvæmdastjóri ASÍ mun
Qalla um veikindarétt starfs-
fólks og hvað tekur við er hon-
um sleppir. Sjónarhóll stjórn-
anda og áhrif á starfsemi fyrir-
tækisins verður umfjöllunarefni
Iljördísar Ásberg starfsmanna-
stjóra Eimskips og Jón Aðal-
björn Jónsson verkefnisstjóri
áfallahjálparteymis Skref fyrir
skref ræðir um stuðning við
samstarfsfólk. Þá mun Vilmar
Pétursson félagsráðgjafi hjá
IMG velta þeirri spurningu upp
hvort hægt sé að staðla um-
hyggju. Jónas Ingimundarson
sér um tónlistarflutning. -bþ