Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1982, Blaðsíða 8

8

DV.—HELGARBLAÐ. LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1982.
BIABh
frjálst, úháð dughlað
ÚtgófufóUig: Frjáls fjöimiöhin hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. EyjóHsson.
Framkvœmdastjóri og útgáfustjóri: Hörður Einarsson.
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Ellert B. Schram.
AÖstoðarritstjóri: Haukur Helgason.
Fróttastjóri: Sœmundur Guövinsson.
Auglýsingastjórar: Páll Stefánsson og Ingólfur P. Steinsson.
Ritstjórn: Siöumúla 12—14. Auglýsingar: Sföumúla 8. Afgreiösla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa:
Þverholti 11. Simi 27022.
Sími ritstjórnar 86611.
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: Hilmir hf., SÍÖumúla 12.
Prentun: Árvakur hf., Skerfunni 10.
ÁskrrftarverÖ á mánuði 100 kr. Verö í lausasölu 7 kr. Helgarblað 10 kr.
Atökin um iðnaöinn
Snörp átök um iðnaðinn hafa staðið í stjórnarher-
búðunum að undanförnu og standa enn.
Eftir talsverða rimmu hafði orðið ofan á í stjórnar-
liðinu, að aðgerðir til stuðnings iðnaðinum skyldu fá
að vera með á þorrabakka ríkisstjórnarinnar. Til þess
að svo yrði, þurftu stuðningsmenn iðnaðarins að beita
hótunum. Það var einkum Alþýðubandalagið, sem
sýndi iðnaðinum lítinn áhuga.
En ekki var sopið kálið. Óljós orð í „skýrslu” ríkis-
stjórnarinnar um efnahagsmál þurftu útskýringa við —
og enn er verið að ráða í letrið. Til dæmis var því
heitið, að lækka skyldi launaskatt á iðnað um eitt
prósentustig. Er til kastanna kom, voru stjórnarliðar
ekki sammála um, hvernig skilgreina bæri hugtakið
„iðnaður” í þessu efni.
Fram kom frumvarp frá ríkisstjórninni, þar sem
gert var ráð fyrir lækkun launaskatts á útflutnings- og
samkeppnisiðnað. En jafnframt lagði Ragnar Arnalds
fjármálaráðherra til, að mjög skyldu aukin viðurlög
við drætti á greiðslu launaskatts. Tvímælalaust keyrðu
þau viðurlög, sem hann stefndi að, langt úr hófi fram.
Guðmundur G. Þórarinsson þingmaður framsóknar
hafði í stjórnarherbúðunum beitt sér fyrir lagfæringum
á kjörum iðnaðarins og meðal annars notið við það
stuðnings sjálfstæðismanna í ríkisstjórn. Hann kallaði
nú tillögur Ragnars Arnalds um viðurlög „villimann-
legar aðfarir”. Guðmundur bar fram tillögu um
lækkun viðurlaganna frá því, sem í frumvarpinu
greindi, og skyldi „allur iðnaður” njóta lækkunar á
launaskattinum.
Hvellur varð út af málinu.
í sívaxandi mæli hefur blossað upp harður
ágreiningur í stjórnarliðinu undanfarna mánuði, þar
sem i fyrra var friðsamlegt. Alþýðubandalagsmenn
kröfðust þess, að fallið yrði frá tillögu Guðmundar og
sögðu, að ella mundu þeir hætta við lækkun launa-
skattsins alfarið.
Loks varð samkomulag um, að dregið skyldi úr
viðurlögum en um lækkun launaskattsins skyldi farið
eftir skilgreiningu Hagstofunnar á því, hvað væri
iðnaður. Hagstofan styðst við alþjóðlegar skilgrein-
ingar. Með því hafði Guðmundur G. Þórarinsson náð
fram tvennu: í fyrsta lagi yrðu viðurlög við drætti á
greiðslu launaskattsins miklu minni en til stóð. í öðru
lagi mun hluti byggingariðnaðar njóta góðs af lækkun
skattsins, þó ekki allur byggingariðnaðurinn. Stjórnar-
andstæðingar gerðu síðan þá glennu að bera sjálfir upp
tillögu Guðmundar, eftir að Guðmundur hafði dregið
hana til baka að fenginni framangreindri eftirgjöf
stjórnarliðsins, og greiddi Guðmundur þá atkvæði
gegn tillögunni. Meirihluti stjórnarliðsins hékk á einu
atkvæði í málinu, og mun framsóknarþingmanninum
varla láandi, þótt hann sprengdi ekki stjórnarsam-
starfið á málinu úr því sem komið var.
Enn eiga stjórnarliðar eftir að gera upp við sig,
hvernig staðið verður að lofaðri lækkun aðstöðugjalds
á iðnaði. Þar eru uppi skiptar skoðanir, auk þess sem
leita verður álits sveitarfélaga. Það mál verður vafa-
laust rætt og um deilt næstu vikurnar.
Lækkun launaskatts á iðnað, sem nú verður fram-
kvæmd, er skref í rétta átt en aðeins skref. Fella verður
skattinn niður. Stjórnarandstæðingar og Albert
Guðmundsson beittu sér fyrir lækkun launaskatts
einnig á verzlun og þjónustu. Aðþví ber að stefna, að
svo verði í framhaldi af lækkun skattsins á iðnaðinn.
Haukur Helgason.
Mcðal annarra orða
Enska knatt-
spyraan út
af dagskrá
sjónvarpsins?
Vcrrtur enska knatlspyrnan tekin út af dagskrá sjúnvarpsins áúur en langt
um líííur? Þessari spurningu velti ég fyrir mér þegar ég sat á áhorfendapöllum
Alþingis í vikunni. Ástæðan fyrir því að þessari spurningu skaut upp í huga
minn var fyrirspurn alþingismannsins Guðmundar G. Þórarinssonar til
menntamálaráðherra, Ingvars Gíslasonar, þar sem Guðmundur spurði hve
mikill tími iþróttaþáttar sjónvarpsins hefði farið i sýningar á innlendu íþrótta-
efni og hve mikið hefði verið greitt fyrir það efni. Einnig spurði hann hve mik-
ill tími iþróttarþáttarins hefði farið í sýningar á erlendu efni og hverjar greiðsl-
ur væru fyrir það efni.
Þessi fyrirspurn Guðmundar vakti
athygli mína því að ég gerði mér i
fljótu bragði ekki grein fyrir hvað
lægi að baki hennar. En það kom
fljótlega í ljós.
Nokkrir forráðamenn sér-
sambanda innan ISÍ höfðu komið að
máli við Guðmund þar sem þeim
fannst að íþrótt þeirra fengi ekki
nægilegt pláss í íþróttaþætti sjón-
varpsins og þar af leiðandi fengju sér-
samböndin ekki nægilega mikla pen-
inga fyrir að „leyfa” sjónvarpinu að
sýna myndir frá íþrótt sinni.
Auglýsingamá/
í uppsiglingu
Menntamálaráðherra svaraði fyrir-
spurn Guðmundar með þvi að lesa
upp tölur. Hann sagði einnig að sér
kæmi það á óvart að forráðamenn
Í.S.Í. væru óánægðir með samskipti
sín við sjónvarpið. „Þeir hafa aldrei
minnst á það eða kvartað við mig,”
sagði ráðherra.
Pétur Sigurðsson (S) kvaddi sér
hljóðs og sagði að hér væri auglýs-
ingamál í uppsiglingu. Það væri ein-
kennilegt að framsóknarmaður væri
að spyrja ráðherra úr Framsóknar-
flokknum um þetta mál á Alþingi.
Benedikt Gröndal (A) var sammála
Pétri og benti hann á að það væri
Útvarpsráð sem réði því hvað væri
sýnt í sjónvarpinu hverju sinni en
ekki menntamálaráðherra.
Eftir að hafa. hlustað á umræður
um málið á Alþingi gerði maður sér
það ljóst að hvorki Guðmundur G.
Þórarinsson né aðrir alþingismenn
vissu um hvað þeir voru að ræða.
Guðmundur G. bað menntamálaráð-
herra að grípa í taumana. Honum
fannst það eðlilegt að litlu sérsam-
böndin ættu að fá góðan tíma i
iþróttaþætti sjónvarpsins til að
kynna iþrótt sína.
Þetta er i stórum dráttum það sem
gerðist á Alþingi. Það var greinilegt
að alþingismennirnir gleymdu því og
hugsuðu ekki um það hvað það er
sem hinn almenni sjónvarpsáhuga-
maður vill sjá í sjónvarpinu.
Guðmundur var undir áhrifum
þrýstihóps sem vill koma sinni iþrótt
að — og fá peningagreiðslur fyrir.
Um hvað snýstmálið?
Það er Ijóst að forráðamenn litlu
sérsambandanna vilja fá mikla pen-
inga, fyrir lítið, sem ekkert er sýnt.
Sá grunur læðist að manni að sum
samböndin vianti péninga og sjái
fram á að þau geta notað sjónvarpið
sem féþúfu.
Það er vitað mál að enska knatt-
spyrnan hefur lengi verið þyrnir i
augum forráðamanna sumra sér-
sambandanna. Hafa þeir sagt að allt
of mikið sé sýnt af enskri knatt-
spyrnu — á sama tíma og lítið sé sýnt
frá þeirra íþróttum. Það er einkenni-
legt að iþróttaforustan skuli hafa
horn I síðu ensku knattspyrnunnar
því að ég veit ekki annað en íþrótta-
hreyfingin fái talsverðar upphæðir í
sambandi við getraunir sem byggjast
eingöngu á ensku knattspyrnunni.
Fyrir nokkrum árum voru forráða-
menn litlu sérsambandanna ánægðir
þegar sýnt var frá þeirra íþrótt í sjón-
varpinu og þær kynntar. Þeir vilja nú
að sjónvarpið borgi fyrir að kynna
íþróttir þeirra. Skýtur þetta ekki
skökku við?
Þá hef ég hlerað að litlu sérsam-
böndin hafi farið fram á að fá kr. 195
þús. frá sjónvarpinu 1982, hvort sem
sýnt sé frá íþrótt þeirra eða ekki. Þau
vilja fá þessa upphæð fyrir að gefa
sjónvarpinu leyfi til að sýna efni frá
þeirra íþrótt. Með öðrum orðum —
sjónvarpið á að borga kr. 195 þús.
fyrir að kaupa köttinn i sckknum?
Þetta mun vera yfir 50% hærri upp-
hæð en sjónvarpið greiddi fyrir sýn-
ingar frá _ ólympíuleikunum í
Moskvu.
Hvað á að víkja?
Hvað á að víkja fyrir sýningum á
júdó, glímu, borðtennis og skíða-
íþróttinni? Jú, það er enska knatt-
spyrnan sem er eitt vinsælasta og
jafnframt ódýrasta efni sem sýnl er i
íþróttaþætti sjónvarpsins. Einn
þáttur um ensku knattspyrnuna kost-
ar kr. 4.800 — með öllu. Landsleikur
Englands og Ungverjalands á Wem-
bley, sem var sýndur fyrir stuttu i
heild í sjónvarpinu, kostaði aðeins
3.600.
Ég hef frétt að sjónvarpið þurfi að
greiða ftmm sinnum meira fyrir sýn-
ingarrétt á íslenzkum íþróttaviðburð-
um og er þá ekki reiknað með vinnu
við upptökuna og öllum þeim kostn-
aði sem henni fylgir.
Látum ekki bjóða
okkur upp á al/t
Ég er anzi hræddur um að iþrótta-
unnendur og hinir fjölmörgu
aðdáendur ensku knattspyrnunnar í
sjónvarpinu yrðu óhressir ef enska
knattspyrnan væri látin víkja fyrir
iþróttum sem eru ekki vinsælar hér á
landi — og miða ég þá við þátttöku-
fjölda í mótum og áhorfendur sem
koma á þau mót.
Við íslendingar erum einu sinni
þannig að við erum kröfuharðir. Við
viljum velja og hafna — ög við látum
ekki bjóða okkur upp á allt. Við
sættum okkur ekki við að þröngur
hópur manna vilji ensku knatt-
spyrnuna burtu úr sjónvarpinu til að
koma sér og sínum á framfæri.
Sigmundur O. Steinarsson
blaðamaður.