Dagblaðið Vísir - DV - 15.01.1983, Page 4

4
DV. LAUGARDAGUR15. JANUAR1983.
Pólskur kröfugerðarmaður með gasgrimu myndar V-sigurmerkið með
fingrunum i uppþotum eftir setningu horlaganna fyrir rúmu ári.
Biðraðir eru enn dagtegt brauð i Póllandi. Alvanalegt er að húsmæður eyði
nokkrum klukkutimum á dag tilað kaupa inn.
Lífeyrisþegar bíða eftír lest tíl Vestur-Berlinar eftír að hafa gengið i gegn-
um austur-þýsku vegabrófaskoðunina, en fólk verður að vera gamatt tíl að
fá að heimsækja Vestur-Berlín. Verðir fylgjast með þeim frá útsýnispöllum
fyrirofan.
DV-mynd/Þó. C.
gangandi frá svæðunum sem liggja aö
miöbænum, meö strætisvögnum úr út-
hverfunum og meö lestum úr nærliggj-
andi bæjum. ZOMO-mennirnir virtust
nú vera orönir órólegir. Viö jám-
brautarstööina var bryndreki með
ökumenn í viðbragðsstöðu. Vatnsdæiu-
bíll var viöbúinn meö fullan belg af
vatni til aö sprauta á mannfjöldann.
Aðstaða hugsanlegra kröfugeröar-
manna var vonlaus. Þeir gátu ekki
einu sinni safnast saman því ZOMO-
mennimir heföu getaö kæft sérhverja
hópmyndun þegar í byrjun.
Smám saman dreiföist fólksmergö-
in — kannski þegar henni varö ljóst aö
sameiningartáknið Lech Walesa var
hvergi nærstaddur — og þegar ég fór
af staö meö lest um tíu mínútum yfir
fimm var séö aö ekkert myndi gerast.
Aöeins klukkustundu áöur haföi miö-
bærinn verið hlaöinn spennu, en nú
gætti vonbrigöa og uppgjafar. ZOMO-
mennirnir voru farnir aö geispa
þreytulega og jafnvel þaö fólk sem
haföi komið sér fyrir í þægilegum og
ömggum áhorfendastæðum inni í jám-
brautarstöðinni varflest fariö.
Sambland af næturklúbbi og
fjölleikahúsi
Ég haföi veriö nógu forsjáll til aö
láta taka frá handa mér sæti á baka-
leiðinni svo sú ferö varð talsvert þægi-
legri en sú fyrri. Uti á gangi vora
nokkrir unglingar sem höfðu veriö mér
samferða tii Gdansk fyrr um morgun-
inn. Þeir vora allir meö sjöl máluö
slagoröum. Hvort þeir voru í Gdansk
vegna hinna fyrirhuguðu mótmæla
veit ég ekki, en „Solidarnosc” var ekki
meöalslagorðanna.
I Poznan, þar sem ég þurfti aö bíöa
eftir Berlínarlestinni í um þrjá tíma,
fór ég á eitthvert sambland af nætur-
klúbbi, diskóteki, veitingastaö, kaba-
retti og fjölleikahúsi. Aögangseyrir
var um 500 zloty, en matur var.innifal-
inn. Ég reyni ekki einu sinni að um-
reikna veröiö í islenskar krónur því
zloty er jafnvel verðminni gjaldeyrir
en íslenska krónan.
Þó nóg virtist af auöum boröum var
ég leiddur til borös hjá ungum Pól-
verja. Hann var sjómaöur og því einn
þeirra fáu sem fá að feröast erlendis.
Hann talaði hvorki ensku né þýsku en
eftir eitt glas af innfluttu Baccardi sem
ég hafði smyglað inn i úlpuvasanum
var hann farinn aö segja mér með
bendingum að hann vsri meöliraur í
Samstööu.
Hann haföi mikinn áhuga á fótboita
og varö ekki litiö ánægður þegar ég
sagði honum - meö því aö skrifa á
serviettu — að ísienska landsiiðið heföi
fyrir nokkram árum unniö þaö austur-
þýska.
Hermt eftir Sinatra og vest-
rænu diskói
En sýningin í þessu skemmtihúsi var
sennilega einhver sú versta sem ég hef
nokkra sinni séö. Söngvarinn, klæddur
í kjól og hvítt, reyndi aö herma eftir
Frank Sinatra en mistókst hræðilega.
Fimleikamaöur sýndi listir sínar meö
því aö standa á höndum uppi á slá og
meö því aö hneigja sig djúpt fyrir
áhorfendum. Trúöar frá Ungverja-
landi reyndu að hreyfa varirnar eftir
bandarískum diskólögum en vanda-
málið var bara að annar þeirra kunni
greinilega ekki ensku og átti því erfitt
með að fylgja orðunum. Eina atriöiö
s«n eitthvert vit var í var nektardans,
en hann stóð bara yfir í þrjár mínútur.
A eftir spilaði síöan hljómsveitin
blöndu af póiskum og vestrænum lög-
um sem gestir reyndu að dansa eftir.
Fæstír virtust þó vera vanir diskó-
dansi.
Feröin til Berlínar var síðan lítiö
söguteg nema að eftir þriá daga án
svefns, svaf ég yfir mig og vsknaði
ekki fyrr en klukkatíma eftir aö lestr
inni haföi veriö lagt einhvers staöar
fyrir utan aöal-lestarstöðina í Austur-
Berlín. Þaö vissi ég þó ekkert um þeg-
ar ég vaknaöi í myrkvaðri lest mitt í
einhverri óþekktri borg. Eg hef
kannski litið hálf-skuggalega út þar
sem ég skakklappaðist niöur moldar-
brekku frá lestinni og spuröi næsta
mann, „Wo ist West-Berlin? ”
Enn í gegnum passaskoðanir
Þaö var enginn hægöarleikur aö
komast yfir til Vestur-Berlínar. Eftir
að búiö er aö taka lestina til Frederiks-
strasse þarf aö fara ótölulegar króka-
leiðir í gegnum aö minnsta kosti þrjár
passaskoðanir og bíða í löngum rööum
ellilífeyrisþega, en þeir eru neestum
einu austantjaldsbúarnir sem £á að
fara vesturyfir.
Bara það að sjá auglýsingaskflti og
Mercedes Benza eftir þriggja daga
ferð í Austur-Evrópu var eins og að s já
mat eftir þriggja daga föstu.
Það var ekki fyrr en ég bankaöi upp
á hjá Deutsche Presse Agenteur-
fréttastofunni í Vestur-Berlín sem ég
frétti að Lech Walesa hefte veeíö iátinn
laus kvoidiö áðar afiir sjS fii mn
klukkustunda ökuferö milli Gdynia og
Gdansk.