Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1983, Qupperneq 9

DV. LAUGARDAGUR12. MARS1983.
9

flytjast til Islands — næsta ókunnugs
lands í mínum augum — og kynnast
körfuboltanum þar. Nú, Dirk kvaöst
geta útvegað mér lið á Islandi að leika
með, og þar með sló ég til. Hann talaöi
vitanlega fyrst við sitt gamla lið I.S.,
en þaö var eitthvað tregt til svo aö
hann leitaöi til Framara. Þeir
hugsuðu sig um nokkra stund, en
ákváðu svo að fá mig til liðs við sig.”
— Rétt áður en þú áttir þessar
örlagaríku samræður við Dirk Dunbar
barst þér tilboð frá Portland Trail-
Blazers, atvinnumannaliðinu sem
Pétur Guðmundsson lék forðum með.
Af hver ju tókstu ekki því tilboði?
„Það er skrítin saga að segja frá því.
Eigandi liösins hringdi heim — ég var
ekki við — og talaði við móður mína og
sagöist vera með tilboð í mig. Hún
skráði niður eftir honum að ég ætti að
mæta á fund með liðsstjórninni
klukkan átta að kvöldi þessa dags. Eg
tók svo einfaldlega vitlaust eftir tíma-
setningunni þegar móðir mín bar mér
tíðindin þegar ég kom heim seinni
hluta dags; stóð í þeirri meiningu að ég
ætti að mæta á nefndan fund klukkan
átta næsta morgun en ekki um kvöldið.
Forráðamenn f élagsins hafa svo senni-
lega ályktað að ég væri ekki til viðræðu
um þetta tilboð þeirra þar eð ég mætti
ekki þetta tiltekna kvöld til skrafs og
ráðageröa. Þannig fór það tækifæri út
umþúfurhjámér.”
Millilending!
— Þú kemur svo til Islands í septem-
ber árið 1981. Svo ég spyrji frumlegrar
spumingar eða hitt þó heldur: Hvemig
kom Islandið þér fyrir sjónir?
„Þegar flugvélin lenti á Keflavíkur-
flugvelli, hélt ég raunar að hún væri að
millilenda á einhverjum afskekktum
stað norður í Atlantshafi. Aö minnsta
kosti datt mér ekki í hug aö
spilaður væri körfubolti á því landi
sem ég sá út um flugvélargluggann:
Hvergi tré, ekkert nema möl og grjót
og hellirigning í þokkabót. En þetta
var þá sem sagt Island.”
— Þetta hefur verið nokkurs konar
menningarsjokk?
„Ekki segi ég það nú alveg, enda fór
mesti hrollurinn að fara úr manni eftir
að til Reykjavíkur var komið og ég sá
hversu vingjamleg borg þetta er. Aö
vísu sá ég enga stráka spila körfubolta
á götum úti eöa í húsasundum, en aö
öðru leyti kom umhverfið mér ekki svo
spánskt fyrir sjónir.”
— Svo við höldum aöeins áfram meö
Island — og þá kannski Islendinga.
Hvemig lið er þetta sem byggir landið
að þínumdómi?
„Mér líkar fólkið. Það er vingjam-
legt, mjög blátt áfram og eðlilegt. Svo
finnast mér Islendingar líka einstak-
lega gestrisnir.
Samanborið við Bandaríkjamenn,
þá vinna Islendingar mun meira og
lengur. Þeir eru enda óþreytandi við
allt sem þeir taka sér fyrir hendur.
Mig furðar stundum á því hvað þeir
leggja hart að sér. Þeir verða eflaust
að gera það. Það er dýrt að lifa á Is-
landi.”
— Helsti ókostur þess að búa á
Islandi fyrir utan verðbólguna! ?
„Þaö er veðráttan — og kannski ekki
síst þetta langa skammdegi sem vofir
yfir landinu mestan hluta ársins. Þaö
er s vo svæf andi og þrengir að manni. ’ ’
ör kynslóðaskipti
— En snúum okkur að starfi þínu,
körfuboltanum. Þú leikur ekki aðeins
hérlendis heldur þjálfar einnig. Hvaða
álit fékkstu á íslenskum körfubolta
fyrst eftir að þú hófst þjálfun hér?
,,Eg verð að viðurkenna að mér
fannst hann ekki eins góður og ég bjóst
við. Það voru einkum ýmis tækniatriði
sem mér virtust standa leikmönnum
fyrir þrifum.
En auðvitað eiga Islendingar marga
mjög frambærilega körfuknattleiks-
menn, marga stráka sem eiga að geta
náð langt ef þeir fá tækifæri. En þau
vantar tilfinnanlega. Körfuboltinn er
ekki tekinn nógu alvarlega hérna.
Menn eru að vinna þetta átta til tíu
tíma á dag og síðan að mæta á kannski
tveggja stunda æfingar. Þetta er til
þess að mjög ör kynslóðaskipti verða í
körfuboltanum. Sífellt eru góðir
körfuboltamenn að leggja skóna á hill-
una, tiltölulega ungir menn, sem
einfaldlega þola ekki það álag sem á
þeim er. Þar kemur einnig til að
hvatningin er lítil að þeir haldi áfram.
Stærsta vandamál íslensks körfu-
bolta er svo ef til vill aðstöðuleysi
hans. Það er erfitt að fá æfingaað-
stöðu, jafnvel fyrir meistaraflokkana,
hvaö þá fyrir þá yngri sem fá kannski
ekki tækifæri til að leika nema einu
sinni yfir veturinn. Það segir sig sjálft
að körfuboltinn á mjög erfitt uppdrátt-
ar við þessar aöstæður.
Þarna kemur íslenska veðráttan inn
í myndina. Það er ekki hægt aö leika
körfubolta héma úti undir berum
himni til jafns við það sem gert er í
Bandaríkjunum. Þar gefast alls staöar
svæði og veður til að spila körfu.”
— Það er væntanlega erfitt að bera
saman íslenskan og bandarískan
körfubolta?
,,Já, það er tilfelliö. Andstæðurnar
eru ríkar ef við berum til dæmis saman
bandarísku atvinnumannadeildina og
íslensku úrvalsdeildina. I NBA-deild-
inni er körfuboltinn hrein viðskipti og
leikmönnunum — sem yfirleitt hafa
fæðst með boltann í hendinni og varla
alist upp annars staðar en innan körfu-
knattleiksvallarins — er enginn
miskunn sýnd. Ef menn sýna ekki sína
sterkustu hliö í leik, detta þeir
umsvifalaust út úr liðunum. Það er
hvort eö er til nóg af frambærilegum
leikmönnum í þeirra stað. Hér á landi
eru ekki peningar inni í myndinni og
það gerir gæfumuninn. Það er reynt að
vinna úr því sem til fellur — og lítið
umframþað.”
Eins og ballett
— Atvinnumennska og áhuga-
mennska skapar tvo ólíka körfubolta-
leiki!?
„Það er vissulega frábrugðið að
leika sem atvinnumaður eða einvörð-
ungu vegna áhugans. Hraðinn, harkan
og miskunnarleysið er það sem gildir í
atvinnumennskunni, á meðan það er
einkum bræðralagið, liðsandinn og
kannski helst leikgleðin sem einkennir
áhugamennskuna.
Hvort heldur sem er, þá f innst mér
alltaf jafngaman að leika körfubolta.
Eg sem mig einfaldlega að aðstæðum
hverju sinni.”
— Hvað er þaö við þennan leik sem
fær þig til að spila körfubolta?
„Þetta er skemmtilegur leikur.
Hraöi hans hrifur mann. Körfuboltmn
býr yfir svo mikilli og fjölbreyttri
hreyfingu, svo skemmtilegum
„rythma”. Hann er ekki ósvipaður
dansinum eöa jafnvel ballett;
hreyfingin er það margbrotin. Þetta er
meðal annars það sem gerir körfu-
knattleikinn töfrandi. ’ ’
Frístundir
— Þessu næst víkjum við Brazy
talinu að honum sjálfum, einkalifi
hans og hvernig hann ver sínum frí-
stundum. Brazy er trúlofaður íslenskri
stúlku, Helgu. Brazy segir þau ekki
vera búin aö gera upp hug sinn hvorum
megin hafsins þau ætli aö setjast aö.
Bæði löndin, Island og Bandaríkin,
komi jafn vel til greina. En allt sé
óráöið í þeim efnum ennþá. En
frístundirnar...?
„Eg les óskaplega mikið,” segir
Brazy. „Reyni að komast yfir flest
bandarísku tímaritin til að kynna mér
hvað er að gerast heima. Einnig les ég
ýmiss konar skáldrit, afþreyingarlegs
sem listræns eölis. Ég fer líka mikiö í
kvikmyndahús og skrepp í sund af og
til."
— Hvað um tónlist?
„Eg er eiginlega alæta á tónlist.
Hlusta bæði á djass og rokk, pönk og
blús. Það fer allt eftir því í hvemig
skapi ég er í á hver jum tíma.”
— Islenska sjónvarpið?
„Dagskrá þess er ekki svo afleit,”
segir Brazy og heldur áfram: „Iþrótta-
þættirnir eru góðir, sérstaklega þeir
síðustu þegar sýnt var frá úrslitum
NBA-deildarinnar.
En mér leiðist Dallas. Eg er orðinn
óskaplega þreyttur á þeim mynda-
flokki — og er hissa hvað Islendingar
nenna að halda áfram að horfa á
hann.”
— Vinir?
„Já, ég á nokkra íslenska vini, fáa en
góða félaga. Það er kannski dýrmæt-
astafþessuöllu.” -SER.