Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1983, Blaðsíða 22

Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1983, Blaðsíða 22
22 DV. LAUGARDAGUR12. MARS1983. 47. þáttur Margrét Olafsdóttir yrkir vísur, er bún kallar „Kærleiksvon”: Ým>,irþungan út um svid œvidrungan þregja, böl og hungur búa vid. Börnin ungu deyja. Aörir plœgja kra og sá, eiga slœgju fína, nautnum hægja atdr i á, eta nœgju síria. Ef viö réttum aumum hönd, ödrum léttum byröi, kœrleiks fléttum friðarbönd fólkiö mettaö yröi. „Þjóstólfur” botnar fyrriparta Margrétar Olafsdóttur: Upp til heiöa hulin þrá hugann leiöir víöa, sporagleiöum gandi þá gott er skeið að ríöa. Tíminn græöir opna und einsþótt blæöi núna, aö hann lœöir líknarmund, lífi glæöir trúna. „Og þinn fyrripartur,” segir Þjóstólfur: Trauöla er von, aö ýtar yrki, ef aö svona dýrt er kveöiö, um þess konar víravirki viröist konan hafa beöiö. P.S.P. botnar vísuparta frá 11. des.: Oft á tiöum veginn vísar vísagerö afskáldi slyngu. Ljúfur óöur tjóöadísar leiöir sál frá örvæntingu. Töfrar húmsins glœða geö, góöa, komdu aö sofa. Áöurgetur eitthvaö skeö. Ég öllu góðu lofa. Fennir grimmt ígömul spor, gróa fornar slóðir. Kemur eftir vetur vor, væn er lífsins móðir Alltafþegar innra ’ er kalt, óöur snjallur hlýjar, lœtur blómstra lífiö allt, leiöa burtu stíar. P.S.P. sendir vísu og segir til skýringar, aö enn sé verið aö grúska í aðild aö morðtilrauninni í fyrra á Jóhannesí Páli II., páfa í Róm. Hann er Pólverji (Póli) Heima í Póllandi er andstæöa páfa, hers- höfðinginn Jaruzelsky, sem geröi þann kisuþvott um jólaleytið að afnema herlög að nokkru leyti. Hvorugur þessara manna kvartar opinberlega yfir hlutskipti sínu: Fólar tveir í basli bisa, berja sjaldan lóm: Jaruzelsky jólakisa, Jóhannes í Róm. Þórunn Stefánsdóttir, Borgarholtsbraut 59 í Kópavogi, yrkir: Sá ég feitan, soltinn hrút sautján geitur annast, þorskinn teita þamba af stút, þetta veit ég sannast. Kvikar áin krapablá, koönar í fjalli hengja. Blessuö sólin sækir á, senn fer dag að lengja. Olafur Gunnarsson, Borgum Strandasýslu, skrifar þættinum og segir, að vísan „Lotinn standa leit ég mann” sé eftir Böðvar Guölaugs- son, kennara í Kópavogi, en ekki eftir Rósberg G. Snædal. Þetta mun aö öllum líkindum rétt hjá Olafi og biöst ég afsökunar á að hafa rangfeðrað vísuna. Olafur sendir nokkrar vísur, sú fyrsta er þessi: Fáirgista Fornahvamm, fœst ei bœttur skaöinn, eyöilegging líknarhramm leggur yfir staöinn. Næsta vísa Olafs ber yfirskriftina „Vinstri sinni”: Bilnum ek ég breiöan veg beint að holu hverri, hægri kantinn hata ég, hann er alltaf verri. Næsta fyrirsögn hjá Olafi er: „Fréttir 11.11.”: Andar köldu um hugarhjallinn, hvaö því veldur enginn spur: Brésneff dauöur, Friörik fallinn, fœr í klofiö Vilmundur. Okkar króna er enn að smækka, allt um þverbak held ég keyri. Þingmönnunum þarf að fœkka, þeir mega ekki vera fleiri. Nú er bjart við Breiöafjörö, blikar máninn fagur, mjallarhjúpur hylur jörð. hniginn sumardagur. Syndir hef ég drjúgum drýgt, dægurvísur flogiö. Sumt er bæöi satt og ýkt, svo er annaö logiö. Engum fœr er fiskaslóö, fljúga kærar stundir. Vindur hlær í vígamóö, veltur sær á grundir. Lifna blóm og léttast spor, lindir glaöar tifa. Nú er sífellt sól og vor sœla hrein að lifa. Dýrmundur Olafsson sendir þrjár samstæðar vísur, er hann kallar, ,Eggert svíkur Gunnar ”: Eggert veitir enga fórn eöa fyllir vikiö, því garpurinn hefur Gunnarsstjórn greinilega svikiö. Annaö sinn hann ekki má ulanflokka gista, enda mun hans æöstaþrá öruggt sœti á lista. Á Bergþórshvoli bjó hann Njáll, bækur eru' um þaö kunnar, afbragös karl í oröum háll, en aldrei sveik hann Gunnar. Einhver J.E., því miöur gefur hann ekki upp fullt nafn, sendir bréf dagsett 22. jan. Hann botnar: Upp til heiöa hulinþrá hugann leiöir víöa. Flesta seiöa fjöllin há og fannabreiöur hlíöa. Tíminn græöir opna und, eins þótt blæöi núna. Kíminn sæöir halur hrund hafti gæöa rúna. Ef á ferö ég vönkuö verö, vegagerö það kenni. Lofti og sjá sem óbyggö á enginn lá mun henni. Annað úr þessu bréfi er ekki birtingarhæft, ef gæta skal velsæmis í þessum þáttum. En í bréfi dagsettu 29.1. botnar J.E.: Ekki er fjandinn iöjulaus, oft þaö sannazt hefur, öllu granda æöra kaus, aö því vann sá refur. Ekki er tíöar andskotinn yfriö blíöur núna. Ef aö hríöar enn um sinn, úr mér líöur mátturinn. J.E. yrkir að lokum: Rækarls mikil raun þaö er aö ríma á móti,,núna”. Stikluvik því valdi hér, vond þó þykir skiptin mér. Er ég var aö grauta í drasli á skrifborðinu hjá mér, fann ég bréf frá Stefáni Guðmundssyni, Hringbraut 28, og var það dagsett 11. des. sl. Þó að seint sé, ætla ég nú að birta botna, sem Stefán sendi mér í þessu bréfi: Oft á tiðum veginn vísar visa gerö af skáldi slyngu. Stefni ég til draumadísar, detta tjóö um háls og bringu. Töfrar húmsins gæöa geö, góða, komdu aö sofa, Yndi húmsins mæli'ég meö, mey skal aö kvöldi lofa. Alltafþegar innra er kalt, óöur snjallur hlýjar. Sé þar ekkert fleira falt, fæöast stökur nýjar. I ööru og nýrra bréf i botnar Stef án: Ég á garö með grænum runnum, gróöurmold og blómaangan, — friöarreit hjá fögrum brunnum, frjálsan glaöning daginn langan. Ég á garö meö grænum runnum, gróöurmold og blómaangan. Óska fœöis milljón munnum, mætti lengjast friöargangan. Jón Jónsson botnar og gerir úr braghendu: Nú vill kappinn Eiöur eyöa öllum hvölum. Þingsins hrópar hátt í sölum, hafnar amerískum dölum. Guömundur Sigurður Jóhannsson í Keflavík, hvort tveggja í senn Húnvetningur og Skag- firöingur aö ætt, sendir mér bréf. Hann segist hafa sent Halldóri Kristjánssyni frá Kirkjubóli þessa vísu á nýárskorti: Halelúja, til hægri snú, hertu þig upp með víni, og hýrgaöu oft þitt heilabú meö hassi og amfetamíni. En Guömundur segir, að Halldór vilji kannski heldur hafa vísuna svona: Efldu meö þér ást og trú, afneitaðu víni, og hafnijafnan þitt heilabú hassi og amfetamíni. Um einn vinnufélaga sinn og skólabróöur seg- ist Guömundur hafa ort: Ásjónan er afar fríö yfirbjört aö líta, en alla sina aumu tiö er eins og hún sé aö skíta. Guðmundur Sigurður segir: „Ekki er ég viss um, að allir kannist viö draumavísu þá, er Jón Arnason á Víðimýri í Skagafirði kvað, er hann birtist vini sínum í draumi skömmu eftir dauða sinn: Margan galla bar og blett bágt mun varla aö sanna. Drottinn alla dæmir rétt, dómar falla manna. ” Guðmundur Sigurður kvað til Olafs Lárus- sonar, ömmubróður síns, bónda og hreppstjóra í Skarði í Göngusköröum: Hattinn ber á höföi sér, hreifur fyrr en varöi. Hláturmildur heilsar mér hreppsstjórinn í Skaröi. Trútt viö rætur Tindastóls téöur safnar aröi, árla kominn er til róls Ólafur í Skaröi. / bœndafarir bregöur sér búandkarlinn haröi, kœtist þá og ólmur er Ólafur i Skaröi. Hefur enga í réttum ró, rœöur aldrei sparöi, sveiflar staf og segir hó signorinn í Skaröi. Býr við rausn í beztum rann í bænda ræmdum garöi. Biö ég Guö, að geymi hann goðann þarna í Skaröi. Guðmundur Sigurður segir: „Sögusögn nyröra hermir, að á trésmíöaverkstæöi norður á Blönduósi hafi smiður unniö við tveggja blaða vélsög og voru stillanlegir hraðar á henni. Einnig voru utan á vélinni tveir „pungar”. Lágu frá þeim leiðslur fram að sagarblöðunum, og dældu þessir „pungar” olíu á sagarblööin til aö kæla þau. Þá orti maöur nokkur, þá ungur aö árum, en telst nú til hinnar geistlegu stéttar, þessa vísu: Veit ég eina verkaglaöa vændiskonu, sem er ung, tveggja blaöa, tíu hraöa, með tvöfalt sæti fyrir „pung. ” Karl Sævar Baldvinsson í Keflavík sendir mér bréf. Þessa vísu segist hann tileinka Sigurgeiri Þorvaldssyni: Listamannsins Ijúft er geö, lífs þótt sé í stormipeö, enga merkir sorg né sút, sínum hampar flöskustút. Þá sendir Karl og þessa: Þóttþú berirþungan kross og þrautir reynir stundum. muntu síöar herlegt hnoss hljóta ígrænum lundum. Maður nokkur bauð konu vinar síns í Grikk- landsferð. Hann hafði fullan hug á því að ná tangarhaldi á konu þessari í ferðinni. En konan stakk brúöarræningjann af þrem tímum fyrir brottför. Þá orti Karl: Kvenfólkinu hann kynntist seint, en kvalafull var raunin. Geystist hann til Grikklands beint, en gæran hirti launin. Þá er komiö að fyrripörtum. „Loki” segist ætla að koma mér til aöstoðar með nokkra nýja: Sátu aö drykkju dólgar tveir, deigan létu ei síga. Brátt er liöinn leiöur vetur, Ijúft er ekki hans aö minnast. Oft á tíöum víli og vá veldur stundargaman. Ef kosningar í vetur veröa, víst mun einhver rauöu snýta. Yrkiö meyjar, yrkiö sveinar, allt er betra en híma og þegja. Með þessum fyrripörtum lýkur þessum þætti. SkúliBen. Utanáskriftin er: Helgarvísur Pósthólf 161. 230 Keflavík. Ef kosningar í vetnr verða vísl ninn einliver ranðu snýta

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.