Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1983, Qupperneq 23

DV. LAUGARDAGUR12. MARS1983.
23
Nýja platan Porcupine; hljómsveitin við Gullfoss.
neim og saman við þá ímynd sem
hljómsveitin hefur skapað sér.”
Echo & the Bunnymen hafa gefiö út
þrjár breiðskífur og sífellt leitað á
kaldari slóðir eftir því sem plötunum
hefur fjölgað. Hermt er að það hafi
verið dulítil gjóla þegar myndin utan
á „Crocodiles” hafi verið tekin í
ónefndu skóglendi, nepja hafi verið á
ströndinni þar sem myndin á annarri
plötunni, „Heaven Up Here”, hafi ver-
ið tekin — og beinlínis frost þegar
hljómsveitin stillti sér upp við Gull-
foss. Tennurnar glamra enn upp í
gæjunum
Echo & the Bunnymen hafa sérstöðu
í bresku rokki. Tónlist þeirra er hrá og
vísast er það ekki alveg út í hött að
telja þá einangraöa, kalda og hrá-
slagalega eins og segir í Islandslýs-
ingunni. Gagnrýnendum popp-
pressunnar þykir mikið til þeirra
koma en dæma þá engu að síður óvægi-
lega.tvær síðustu smáskifur hafa náð
inn á topp tuttugu og nýjasta stóra
platan er meðal söluhæstu platnanna í
Bretlandi; ergo: það er mikið látiö
meö hljómsveitina.en er eins mikið í
hana spunnið og af er látið? Þeirri
spumingu verða rokkunnendur að
svarahverfyrirsig.
Sjálfir hafa hljómsveitarmeölimir
tekið undir þá gagnrýni aö tónlistin sé
of alvarleg; þeir verði að „létta” tón-
listina, gera hana gleðilegri án þess aö
slaka á listrænum kröfum. Hins vegar
hafa þeir ekki í bígerð aö ganga til Uðs
við fönkiö: „Ef aðrarhljómsveitir fara
út í fönkið þá vona ég að þær geri það
sómasamlega,” segir Mac, öðru nafni
Ian McCuUoch söngvari og driffjöður
Echos. „En margar þessar svokölluðu
fönkhljómsveita sigla undir fölsku
flaggi. Þær gætu allt eins leikið á
þvottabretti í stað gítara, svo lítilfjör-
legter,,sándið”.
Tan „Mac” McCuUoch setti Echo &
the Bunnymen á laggirnar haust 1978 í
Liverpúl; hann haföi áður verið í
hljómsveitunum A ShaUow Madness
og The Crucial Three, en í síðarnefndu
hljómsveitinni vom auk hans Julian
Cope (nú liðsmaður Teardrops
Explodes), Peter Wylie (núna í Wah!)
og Steve Spence (núna í háskóla).
Ian vingaðist viö WiU nokkurn
Sergeant og þeir hófu í sameiningu að
semja lagstúfa meö dyggri aðstoö
trommuvélar sem gegndi nafn-
inu Echo. Nokkm síðar gekk Less
Pattison bassaleikari í lið þeirra og
þar með var hljómsveitin Echo & the
Bunnymen fullskipuð.
Þessi hljómsveitarskipan hélst
óbreytt í hartnær ár, gaf út eina smá-
skífu með lögunum „Pictures In the
WaU/Read it In Books” (sem voru
glaösinna skemmtisöngvar eins og
hljómsveitin stefnir að, að framleiða í
náinni framtíð) en í október ’79 lögðu
strákarnir Echo sjálfan á hUluna og
fengu trymbU klæddan holdi og blóði,
sem gegndi nafninu Pete De Freitas.
Hljómsveitin hafði áður spUað Unnu-
lítið og hélt því áfram af sama eldmóði
á stöðum miUi London og Liverpool.
Hljómsveitin skrifaði auk heldur undir
samning við Korva síðla þessa árs.
Fjrstabreiðskífan„CrocodUes” kom
út síðsumars árið 1980, en áður höfðu
lögin „Rescue”/„Simple Stuff” komið
út á smáskífu.Stóra platan fékk fínar
móttökur og margir gagnrýnenda voru
með hana á blaði yfir bestu plötur árs-
ins í áramótayfirUtinu. I janúar 1981
gerði hljómsveitin þrjátíu mínútna
kvikmynd: „They Shine So Hard” um
dularfuUt stefnumót og vorið 1981 kom
út fjögurra laga plata með lögum úr
myndinni, einskonar forréttur nýrrar
breiðskífu, .dleaven Up Here” sem
kom út snemma um sumarið. Platan
þótti til fyrirmyndar og Echo & the
Bunnymen komust í tölu stórmerki-
legra hljómsveita.
Síðan þá hefur líf Echo & the Bunny-
men ekki verið alveg samkvæmt
kokkabókunum. Að sönnu gekk smá-
skífa sem kom út á síöasta ári með lag-
inu „The Back Of Love” ágætlega og
lofaði góöu um framhaldið. Hljóm-
sveitin fór í stúdíó, kláraöi breiðskífu
sem síöan bæði umboðsmaður þeirra
og útgefendur neituðu að gefa út! Þeir
töldu plötuna ekki boðlega og strákam-
ir urðu veskú að fara aftur inn í stúdíó-
ið og vanda sig betur! Eölilega kvisað-
ist þetta út og var erfiður biti aö
kyngja fyrir hljómsveitina, en hún stóð
saman í þessum þrengingum og ólík-
legt að eftirköstin verði alvarleg.
Eins og flestum er kunnugt haföi
Echo & the Bunnymen hug á því að
koma hingaö til lands snemma á þessu
ári til hljómleikahalds; þeirri för hefur
verið frestaö og óvissa er um þaö
hvenær af þessari hljómleikaferð
getur orðið. Á meðan notar Mac
tímann til þess að gifta sig og gagnast
öðrum. -Gsal
Því er svarað til að umbinn þeirra,
Bill Drummond, sé stórhrifinn af land-
inu. Og skýringin á því er þessi: Hann
er sannfæröur um að einhvers
konar halastjörnunefna muni lenda í
Haukadal einmitt á þeim stað þar sem
Bunnymen sátu fyrir hjá ljósmynd-
„Island er einkar viðeigandi bak-
grunnur fyrir Echo & the Bunnymen
þótt einhverjar undarlegar ástæöur
hafi legið að baki ferð þeirra þangað.
Landið er einangrað, kalt og hráslaga-
legt (fagurt og frítt sagði skáldið —
innskot Gsal) og kemur fullkomlega
Echo & the Bunnymen kom hingað
til lands svo lítið bar á undir lok síðasta
árs; erindið var fyrst og fremst að
taka myndir á umslag nýrrar breið-
skífu og gera myndband fyrir nýjasta
lagið „The Gutter”. Myndbandið
sáum við í Skonrokki á föstudegi fyrir
hálfum mánuði og nýja platan,
Porcupine, er komin í verslanir og
skartar einhverri fegurstu mynd af
Gullfossi í klakaböndum sem um
getur. En hver er þessi hljómsveit og
hvers vegna valdi hún ísland?
Áður en reynt verður að varpa ein-
hverju ljósi, sem getur í besta falli orö-
iö dauf skíma, á hljómsveitina er reyn-
andi aö grafa upp einhverja skýringu
á heimsókninni hingað upp á klakann.
„Af hverju Island?” spurði líka eitt
bresku blaðanna um daginn.
aranum. Hver einasti „bongó- og
gæruhippi” gæti sagt ykkur að hala-
stjarna er dræsa gerö úr geimrænum
kröftum eða þannig. Bill ímyndar sér
aö halastjaman skríði niður eftir Matt-
híasarstræti í Líverpúl, hlykkist fram
hjá öllum stöðum þar sem Bunnymen
hafa leikið á eftirminnilegum hljóm-
leikum og síöan þjóti hún þvert yfir
hnöttinn til Nýju Gíneu.
Nú er alls ekki víst að venjulegir les-
endur láti sér þessa skýringu duga;
alténd áleit breska blaöið sem birti
hana tilhlýðilegt að bæta við eftirfar-
andi klausu:
Ný hljómsveit
PaulWellers
The Style Couneil
Paul Weller höfuöpaur Jam sálugu sat ekki lengi aðgerðalaus. Nýlega
kynnti hann áform sín um stofnun nýrrar hljómsveitar sem fengið hefur
nafnið The Style Council.
Til aö byrja með er þetta dúett, hinn liösmaðurinn heitir Mick Talbot og
er fyrrum hljómborðsleikari Dexys Midnight Runners þannig að segja má
að hann komi frá góðu heimili! „Einsog Hrói höttur ætla ég að spranga
glaösinna um götur og torg og sanka að mér liðsmönnum fyrir The Style
Council,” sagði Paul Weller í viðtali við NME. Astæöuna fyrir ráöningu
Mick í hljómsveitina sagði hann vera þá aö betri jass/soul hljómborösleik-
ari væri ekki tl í Bretlandi. Framtíðin er enn óráðin að sögn Pauis ög eng-
ar áætlanir um gerð breiðskífu. Hins vegar er eKKi onsiegi au snmsB.ua
lítil dagsins ljós einhvern daginn þar eö Paul hefur lýst yfir því að hann
hafi löngun til þess aö gefa út 2ja laga plötu. -Gsal
IHAUKADAL
G FROST