Dagblaðið Vísir - DV - 20.07.1983, Qupperneq 13

DV. MIÐVKUDAGUR 20. JULÍ1983.
13
• „Hvað eiga forystumenn Alþýðubanda-
íagsins og forvígismenn ríkisstjórnar-
innar sameiginlegt? Að vilja að umræðan
snúist um flugstöðvarmál og olíutanka í Helgu-
vík, þegar kaupmáttur er skertur um f jórðung
og margar fjölskyldur eiga á hættu að missa
eignir sínar á nauðungaruppboð.”
ljós álit sitt: Hann hefur skömm á aö
þessum söfnuði skuli líðast að einoka
svo stjórnarandstöðumálflutning Al-
þýðubandalagsins að þar komist nær
ekkert að annaö en það sem hvorki er
nærtækasta umhugsunarefni né alvar-
legasta vandamál alþýöu manna. Með
þessum málflutningi er einfaldlega
verið að ganga erinda ríkisstjómar-
innar — kæfa umræðuna um alvöru-
mólin.
Er sósíalisminn
olíutankur?
Sama fólk og sér aldrei annað en
ameríska herinn hefur tekið sér einka-
leyfi á sósíalismanum: Að vera sósíal-
isti er að heimta að olia ameríska hers-
ins verði áfram geymd úti í örfirisey
en ekki flutt til Helguvíkur! Aö vera
sósíalisti er að taka tryggð við leka
flugstöð ( lek hús = þjóðleg hús)! Að
vera sósíalisti er að halda amerískum
herlögreglumönnum kyrrum í flug-
vallarhliðinu og fá að hafa amerískar
herflugvélar fyrir augunum þegar
gengið er að og frá borði!
Að mínu viti hefur þetta ekkert með
sósialisma að gera. Sósíalismi er ekki
flugstöö. Sósíalismi er ekki olíutankur.
Sósíalismi er stjómmálastefna reist á
ákveönum hugmyndum um aðferðir og
úrlausnarefni í efnahags- og félags-
málum á grundvelli samhjálpar- og
mannúðarstefnu. Stefna ríkisstjórnar-
innar er í hróplegu ósamræmi viö
mörg grundvallaratriði þessarar
stjómmálastefnu og störf hennar ógna
þeim árangri til félagslegrar sam-
hjálpar sem sú stjómmálastefna hefur
fengið áorkað. A þessum gmndvelli
ber sósíalistum; jafnaðarmönnum, að
berjast gegn ríkisstjóminni. Um þau
atriði eiga þeir að láta átökin standa.
Afl fy Ikja mefl fólkinu
Stjómarandstæðingar, sem kenna
sig við sósíalisma, félagshyggju og
verkalýðshreyfingu, eiga að standa
með alþýðunni í vöm þeirra verðmæta
sem máli skipta, en þau em atvinnu-
öryggi fólksins, lífskjör þess og félags-
legt réttlæti. Að þeim rétindum alþýðu-
fólks er nú sótt af ríkisvaldinu. Vinstri
mönnum ber að fylk ja sér með fólkinu.
Sú er fyrsta og mesta skyldan: að
drepa ekki þeirri baráttu á dreif með
heilagsandahoppi og hávaða um auka-
atriði.
Allt of lengi hefur fámennum sér-
trúarsöfnuði, sem gerír aðalatriði að
aukaatriði og aukaatriöi aö aöalatriöi,
liðist að koma í veg fýrir samstöðu
manna sem eru sama sinnis um af-
komu- og öryggismál alþýðuheimil-
anna þótt þá greini á um ameríska her-
inn. Allt of oft hefur sama sértrúar-
söfnuði liðist aö spiUa sliku samstarfi
þá sjaldan það hefur komist á. Nú taka
sömu menn sér fyrir hendur að ganga
erínda íhaldsins meö því að yfirgnæfa
umræður um alvörumál með hávaða
um olíutanka — ætla að snúa andstöðu
við íhaldsstjóm upp í andmæli gegn
her í landi.
Hvað á þetta
að ganga lengi?
Hvað á þessi fávitaskapur aö ganga
lengi svona? Hvað eiga verkalýðs-
samtökin lengi að láta líðast aö
heilagsandahopparamir hrífsi alltaf
orðið þegar mest á ríður og snúi
alvöruumræðum upp í f arsa ?
Ég endurtak það sem ég hef sagt
áður á þessum vettvangi: Menn —
hvort sem viö köllum þá sósíalista,
jafnaðarmenn eöa bara frjálslynda og
vel meinandi einstaklinga — eiga að
ræðast viö um hvemig skuli rjúfa
þennan vitahring. Hvemig fólk, sem
kann að greina á milli aðalatriöa og
aukaatriða, getur náð saman höndum
um samstarf í þeim málum sem
alþýöuheimilin láta sig mestu varða —
lífsbjargarmálum sérhverrar fjöl-
skyldu í landinu. Þegar afkomuörygg-
ið er í hættu eins og nú; þegar félagsleg
réttindi em afnumin með stjómvalds-
ákvörðun eins og nú; þegar lífsbjörg
launafólks er skert um f jórðung eins og
nú; þegar þriðja hver fjölskylda í land-
inu getur vart risið undir skuldbinding-
um sínum eins og nú — þá er mér
annað efst í huga en olíutankar.
Sighvatur Björgvinsson.
flugvallarins í París. Flugstööin í höf-
uðborg Finnlands sinnir öllum farþeg-
um í innanlandsflugi og miUUanda-
flugi. A siðasta árí gistu hana tæplega
2 mUljónir farþega. Samt er hún ekki
stærri en monthöUin verður hér. Far-
þegaf jöldi í Keflavík verður hins vegar
um fy rirsjáanlega f ramtíö aldrei meiri
en 400-500 þúsund eða aðeins lítið brot
af því sem ferðast um Helsinki og de
Gaulie.
Skuldabaggar
Samkvæmt samningi Geirs HaU-
grímssonar og Brements sendiherra
eiga Islendingar að greiða kríngum 800
miUjónir króna í byggingu flugstöðvar
á KeflavíkurflugveUi. GreinUega hefur
það hvarflaö að stjórnvöldum í Banda-
ríkjunum, að slík risaupphæö tU einnar
byggingar gæti reynst Islendingum
þungur baggi. Þess vegna knúði sendi-
herra Bandaríkjanna á um það, að í
annarri grein samkomulagsins væri
geirneglt, aö Islendingar lofuöu aö
Ijúka byggingunni!!
Framlag Bandaríkjanna er innan
við helmingur af byggingarkostnaði
flugstöðvarinnar. SendUierranum hef-
ur þótt líklegt, að það kynni að reynast
Islendingum erfitt að reiöa fram þær
800 miUjónir króna sem á vantar. Það
sýnir svo aumingjaskap Geirs Hall-
grímssonar að hann skuU samþykkja
að Bandarikin geti yfirtekið algerlega
byggingu sem tslendingar borga sjálf-
ir að meglnhluta.
Samningur Geirs HaUgrimssonar
við sendiherra Bandarikjanna felur i
sér risavaxna aukningu erlendra
skulda. Ríkisstjórnin hefur forðast að
gera nokkra grein fyrir því, hvemig
þær skuldir skulu greiddar. Rekstur
flugstöðvarbyggingarinnar megnar
engan veginn að endurgreiða lánin.
I greinargerð Fjárlaga- og hagsýslu-
stofnunar um reksturinn var meginfor-
sendan sú, aö flugfélögin, bankarnir,
verslanirnar, veitingahúsin og önnur
fyrirtæki, sem fengju höUina tU afnota,
ættu ekki að greiða krónu í vexti og af-
borganir vegna hinna erlendu lána. Ef
rekstraraöUar væru knúnir tU að skUa
greiðslum til jafns viö fjármagns-
kostnað, likt og gert í í sérhverjum
rekstri, væri ljóst að byggingin yrði
rekin með buUandi tapi.
Hver borgar skuldirnar og
tapifl?
Sú spuming brennur á vörum
margra, hver eigi að greiða lánin, —
samtals 800 mUljónir króna — sem rík-
isstjómin hyggst taka tU að reisa
monthöU á KeflavikurflugvelU. Ljóst
er, aö rekstraraðilar í væntanlegrí
byggingu ætla aUs ekki að borga sUk
lán. Gjaldeyristekjum þeirra verður
varið tU annarra hluta.
Hverjir verða þá krafðir um greiðsl-
ur? Skal ákveðinn aflahlutur sjó-
manna renna til flugstöðvarbygging-
arinnar? Ætlar Sambandiö að láta
monthöUinni i té tekjur, sem berast
vegna útflutnings frá iönaöarverk-
smiðjunum á Akureyri? Ætlar Félag
islenskra iðnrekenda aö samþykkja
nýtt flugstöðvargjald, sem innheimt
verður af öllum útflutningi iðnaðar-
vara? Hvemig á annars að greiða
þessar 800 miUjónir krína? Hvaðan á
sá gjaldeyrir að koma, sem erlendir
bankar munu kref jast, þegar kemur að
skuldadögun lántökunnar?
Auðvitað hafa málsvarar rUcis-
stjórnarínnar forðast að svara þessum
spurningum. I herbúðum ríkisstjórn-
arinnar ríkir þögn um hina stórfeUdu
aukningu erlendra skulda. Ráöherr-
amir horfa bara gleiðbrosandi á likan-
ið á borðinu. I sæluvimunni gleymist,
að skuldadagarnir koma.
Skuldin mikla, 800 miUjónir ís-
lenskra króna, er verðugur minnis-
varði um utanríkisráöherraferil Geirs
Hallgrímssonar. Hann hefur löngum
reynst þjóðinni dýr.
Ríkisstjórnin krafðist risavaxinnar
kjaraskerðingar almennings tU aö
forða þjóðinni frá helfjötrum erlendrar
skuldasöfnunar. Síðan feUur hún sjálf
á fyrsta prófinu um aðhald, sparnað og
skynsamlega fjárfestingu. Er hægt að
taka slUca herramenn alvarlega??
Ólafur Ragnar Grímsson.