Dagblaðið Vísir - DV - 03.02.1984, Side 14

Dagblaðið Vísir - DV - 03.02.1984, Side 14
14 DV. F0STUDAGUK3. FEBRUAR1984. Spurningin Finnst þér sjálfsagt að karlmenn liti á sér hárið? Asdís Helgadóttir: Já, því ekki, et þeir hafa ánægju af því. Þeir þurfa ekkert aö veröa kvenlegir viö það. Sigrún Bjarnadóttir: Já, það finnst mér alveg sjálfsagt, eins og aörir. Það er orðiö í tísku. Eg get ekki sagt aö mér finnist þeir neitt d ularfullir. Björg Sigurðardóttir: Æ, mér finnst það óttalega asnalegt. Eg er ekki hrifin af því. Þaö er ekki aö þeir verði kvenlegir, mér finnst bara ekkert viö þaö. , Helga Bragadóttir: Það er alveg jafn- sjálfsagt og aö konur geri það. Mér finnst þeir ekkert skrýtnir, en þeir eru færri en konurnar sem lita hárið, þannig aö maður rekur augun í það. Jón Éinar Reynisson: Mér finnst strákar sem gera þaö asnalegir. Eg mundi aldrei gera þaö. Þaö eru bara stelpustrákar sem lita háriö á sér. Rögnvaldur Jón Pétursson: Eg hef ekkert hugsaö út í þaö. Það tíðkaðist ekki á árunum áður. Ætli slíkir menn hefðu ekki verið álitnir eitthvað skrýtniráöurfyrr. Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur Er hægt að ávarpa ókunnugan: HEYRÐU, ÞÚ ÞARNA? Ásdís Erlingsdóttir skrifar: I Velvakanda Morgunblaösins þann 5. 6. '83 skrifar Sveinn Guðmundsson greinarkorn með yfirskriftinni „Titlar segja ekkert til um hug eða virðingu okkar fyrir náunganum — ef kærleik- ann vantar”. Sveinn gerir athugasemd við greinarstúf sr. Bernharðs Guö- mundssonar sem birtist 18.5. ’83 meö yfirskriftinni „Enginn fyrrverandi biskup”. Sveinn skrifar meðal annars: „Til þess að hrella fulltrúa þjóðkirkjunnar svolítið meira þá vil ég að prestar þjóð- kirkjunnar leggi niður séra titilinn og láti sér nægja starfsheiti sitt. Einnig á biskup okkar að losa sig við herra- titil- inn, samanber aö forseti okkar lætur sér nægja embættisheiti sitt.” Orðið síra (séra) þýðir á latínu prestur og það er liprara í ávarpi að segja sr. Bernharður en prestur Bernharður. Annars hljóta ræturnar í síra ávarpi presta á Islandi að liggja í því að Biblían var gefin út á latínu í aldaraðir og fagnaðarboðskapur Krists, bréf postulanna og Opin- berunarbók Jóhannesar aðeins boðuð og kennd á latínu. Það viröist ekki hafa skipt kaþólsku jiess tíma neinu máli þó aö alþýða manna skildi varla orð í boð- skapnum. En ástandiö breyttist þegar Lúter reis gegn „páfavaldinu”. Hér á landi eru karlmenn í rituðu máli — herra — en ekki í daglegri um- gengni við ókunnga eins og tíðkast hjá siðmenntuðum þjóöum. Þó eru fáar undantekningar hér á landi, eins og herra forseti, herra biskup. Ogift stúlka er rituö ungfrú, eöa notað danska orðiö fröken, en oftast ávörpuð af ókunnugum, fröken. En ef þær ógiftu eru af léttasta skeiði eru þær rit- aðar eða ávarpaðar frúr, samkvæmt opinberri heimild. Hér á landi eru gift- ar konur, fráskildar eða ekkjur, bæði í ávarpi og rituöu máli, frúr. Er hægt aö ávarpa ókunnugan mann eöa konu þannig: Heyrðu, þú þama! (þér þarna!). Eg sé enga ástæðu til þess, þó að við séum fámenn þjóð, að gera lítið úr umgengnisvenjum almennt séð, bæði í samskiptum fólks við ókunnuga, á opinberum vettvangi og á almannafæri. Almenn kurteisi og siðareglur eru ekki tilgerð eða tepru- skapur, og ekki eingöngu ætlaðar fólki í forsvari eöa ábyrgðastööum, heldur er sú gjörð náungakærleikur, virðing og tilbtssemi í garð náungans. I Rómvbr. 13.7 segir Páll postuli: „Gjaldið öllum sem skylt er, þeim virðing sem virðing ber” (stytt). En ég spyr? Hvaða þjóðfélagsþegni ber ekki aö sýna virðingu og tillitssemi í umgengni? „Egveitumengan.” Viö höfum fylgst með þeim hugsuð- um sem reyndu með vopnavaldi aö koma á svonefndu stéttleysi, saman- ber Kampútseu og fleiri ríki. Það er líka hægt að vinna að hugsjón stétt- leysis án vopnaskaks. Hér á landi hafa hljómað þær raddir að við Islendingar værum stéttlaus þjóð þó að rökfræði- lega séu stéttir, það er aö segja at- vinnustéttir, uppistaða þjóðarheildar sem selja vinnu sína misdýrt. I skjóli stéttleysis án vopnaskaks á allt að vera svo hömlulaust og frjálst. En í þeim gjörningum hefir almennu vel- sæmi, háttvísi og sjálfsvirðingu ein- staklinga veriö misboðið á allan hátt. Eg vona að athugasemdin í greina- komi hr. Sveins, vandlætið og ábendingamar, séu ekki af sauðahúsi „stéttleysisbólunnar”. Aö síöustu langar mig til að benda Sveini Guömundssyni á aö Jesú Krist- ur, samkvæmt ritningunni, átti ekki þak yfir höfuðiö og var líkur manni er menn byrgja fyrir andlit sín. (Jes. 53.3.). Kristur gekk um í prjónuðum kyrtli, en ekki í viðhafnar- og skraut- klæðum eins og faríseamir og fræði- mennirnir sem áttu það til aö gera gys aðhonum. EnKristursagöi: „Þiökall- ið mig meistara! og herra! þið mælið réttog ég erþað.” (Jóh. 13.13.) Þessi grímmúðlegi fjárhundur ætti að henta ágætlega til vörslu rikis- kassans. En nú sem stendur þykir ekki ástæða til að gæta hans þar sem kassinn er tómur. Fjármálaráðherra þarf góðan fjárhund Fjárhundavinur skrifar: Það hlaut að koma að því að ein- hver vandaður búmaður tæki við fjármálastjórn þessa lands. Það er greinilegt að Albert Guðmundsson er stórbóndi á forna vísu. Maður sem veit aö fé verður ekki smalaö saman nema meö aðstoð góðs fjárhunds. Þrátt fyrir aö lifnaðarhættir þjóöarinnar hafi breyst til muna síð- ustu áratugina feUur gamalreynd kænska ekki svo létt úr gildi. Hver einasti maður sem fengist hefur við fjársöfnun um rúningstímann, eða að hausti, veit að smölunin gengur mun betur ef góðir fjárhundar eru með í smalaferðum. Þess vegna legg ég til að þingmenn allra flokka sam- einist um að semja og leggja fram frumvarp um hur.dahald. I þessu frumvarpi ætti til dæmis aö leggja ríka áherslu á nauðsyn þess að fjár- málaráðherra, nefndarmenn fjár- veitinganefndar, sem og ráðuneytis- stjóri og helstu fulltrúar fjármála- ráðuneytis, hafi sér tU halds og trausts bestu fjárhunda sem f innast í landinu. Þegar ríkiskassinn er jafngaltóm- ur og raun ber vitni veitir sannarlega ekki af ærlegri fjársmölun og hvaöa skepnur eru betur til þess fallnar að þefa uppi allt vanskilafé en fjárhund- ur fjármálaráðherra og liðsveitar hans? Almenningur fagnar nýju kvik- mynda- og myndbandafyrirtæki „Mamma, megum við fá spólu." Krakkar eru hættir að suða um sælgæti og þess háttar. Nú er suðað um hryllingsmyndir og klám á myndböndum. Videoið hefur tekið við sem uppalandi. Þegar börnin eru leiðinleg er spóla sett i tækið og látin rúlla. Sjónvarpsnotandi skrifar: Stofnun hins nýja fjölmiðlafyrir- tækis sem hyggst standa að kvik- myndagerð og myndbandaframleiðslu er áreiðanlega fagnaðarefni fyrir flesta landsmenn. Ekki síst er það þróun í rétta átt að þeir sem stærstir eru í starfsgrein þeirri sem starfar að fjölmiðlun skuli taka höndum saman. I annan stað er þaö fagnaöarefni að þama skuli vera að verki ólíkir aðilar svo sem Samvinn uhrey fingin, Morgun- blaðið, Frjáls fjölmiðlun, ásamt Reykjavíkurborg. Það boðar breytta tíma og betri. Engum þykir mikiö þótt Þjóöviljinn og Alþýðublaðið reki upp ramakvein og reyni að sverta væntanlega starfsemi með upphrópun um „fjöl- miðlarisa”, „kapítalískt einræði” og fleira í þeim dúr. Almenningur í landinu mun því áreiðanlega hlynntur að meirihluta til ef einhver aðili eða aðilar geta samein- ast um að gera veg kvikmynda og myndbanda meiri en nú er mögulegt með mörgum smáum og veikburöa fyrirtækjum sem eiga fullt í fangi með aö halda velli hvert fyrir sig. Þróunin erlendis í þessari tegund fjölmiðlunar hefur verið stórstíg og hefur raunar valdið byltingu í því að veita fólki upplýsingar og afþreyingu. Og auövitað er sjónvarp einnig þaö sem fólk hefur áhuga á. Það er sá fjöl- miðill sem fólk notar hvaö mest hér á landi til afþreyingar ásamt með mynd- böndum. Hins vegar hefur sá galli verið á að íslenska sjónvarpið hefur engan veginn rækt hlutverk sitt við þá ergreiöafyrirþað. Efni sjónvarpsins er í heild lélegt, það sýnir fáa skemmtiþætti, lélegar kvikmyndir og þó einkum þær er fólki falla ekki í geð. Til er mikið af nýlegum og gömlum kvikmyndum, einkum bandarískum, sem fólk hefur áhuga á aö sjá en fær ekki. Tökum sem dæmi myndir Cecil B. De Mille, (Samson og Delila, Greatest Show on Earth o.fl.) Ennfremur bandaríska skenruntiþætti sem eru á boöstólum svo þúsundum skiptir. Hvaða vit er því að láta hinu opin- bera það einu eftir að standa í sjón- varpsrekstri sem er orðinn kvöð á almenningi og fremur raun en skemmtun. Ef þaö er rétt að á sjónvarpsrekstri landsmanna hafi verið halli sem nemur um 150 millj. króna árið 1982 þá sjá allir hvert stefnir í slíkum rekstri. Sjónvarps-og útvarpsrekstursásem rekinn er á Keflavíkurflugvelli saman- stendur af 30 manna starfsliði að því sagt er. — Hér hjá okkar íslenska sjónvarpi munu vera um 160 manns á launum, einhvers konar launum a.m.k.! Er þó dagskrá Keflavíkurút- varps og-sjónvarps margfalt lengri en þess íslenska — og auk þess miklu betri, þ.e.a.s. sjónvarps. Það sjá allir að þetta nær engri átt. Islenskt sjónvarp hefur gjörsamlega mistekist og úr því verður ekki bætt héöan af nema með enn meiri til- kostnaði og hann getum viö ekki leyft okkur. Það er óskandi aö hið nýja fjölmiðla- fyrirtæki geti gegnt hlutverki því sem meirihluti landsmanna er fylgjandi og veitt einokun hins opinbera viðnám eða tekið við þeim hluta reksturs sem tekurtilsjónvarps. Sjón.varp Og myndbönd til einkanota, þ.e. fyrir heimili og fjölskyldur, er fyrst og síðast afþreyingartæki, — í minni mæli fræðsla. Hún verður þó ávalltaðfylgja. Sú uppgerðarhræðsla sem einstaka vinstri einokunarsinnar láta í ljósi varðandi nútímatækni í fjölmiðlun er í ætt við „sprengjuna” miklu sem þeir boða sem ákafast í takt við fyrri tíma boðbera halastjömu-heimsendis.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.