Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.1984, Blaðsíða 14

14
DV. ÞRIÐJUDAGUR 24. APRIL1984.
A uður Bjarnadóttir.
Katrín dansaði áður. Mér fannst þessir
dansar bæði vanþakklátir og ljótir á
frumsýningu og er enn á sömu skoðun.
Vonandi fá þær eitthvað skemmtilegra
að fást við næst. Það er synd að fara
svona með góða dansara.
Alltof langur tími hefur liðiö á milli
sýninga og því hefur flutningur
verksins ekki tekið þeim framförum
sem eðlilegar hefðu mátt teljast. Á
frumsýningu hefði margt betur mátt
fara, enda virtist tími til æfinga vera
skorinn við nögl, eins og oft vill verða
hér, þegar útlendir gestir koma til
samstarfs við dansflokkinn. Ef sýning-
ar hefðu verið með eðlilegu millibili
hefðu vissir gallar á sýningunni átt
að hverfa um leið og dansaramir náðu
betra valdi á verkinu í heild. En með
þeim löngu hléum sem oröiö hafa á
milli sýninga hefur þetta ekki gerst.
Þvert á móti hefur sýningin fengið dá-
lítið losaralegan blæ eins og ekki hafi
verið æft nægilega stíft á milli sýninga.
Nú munu aöeins vera ráðgerðar
þrjár sýningar í viðbót, á annan í
páskum og næstu tvo daga þar á eftir.
Auður Bjarnadóttir mun eiga að dansa
aðalhlutverkið á þriöjudagssýn-
ingunni, en Ásdís Magnúsdóttir á
hinum sýningunum tveimur. Þær hafa
báðar staðið sig afbragösvel og það er
sannarlega ástæöa til þess að óska
Islenska dansflokknum til hamingju
meö öskubuskurnar sínar tvær.
Vonandi verður aðsókn á þeim
sýningum sem eftir eru betri en
síöasta fimmtudag, þá var húsið hálf-
tómt. Hefur verkið verið auglýst sem
skyldi? Þaö hefur ekki þótt taka því
aö setja auglýsingamyndir í út-
stillingakassa Þjóöleikhússins. E.t.v.
hefði mátt taka til athugunar að
sýningin er vel viö hæfi bama og þess
vegna hefði ekki verið úr vegi að hafa
nokkrar eftirmiðdagssýningar á verk-
inu og jafnvel skólasýningar. Það er
grátlegt til þess að hugsa að öll sú
vinna sem lögð hefur verið í þetta verk
skuli ekki koma þeim til góöa sem
e.t.v. kynnu best að meta það, þ.e.a.s.
bömunum. Oskubuska er nú einu sinni
ævintýri.
Menning Menning Menning Menning
AUÐUR —
NÝ ÖSKU-
BUSKA
Fimmtudaginn 12. apríl tók Auöur
Bjamadóttir við hlutverki Öskubusku í
sýningu Þjóðleikhússins á Öskubusku
eftir Yelko Juresha við tónlist
Prokofievs. Auöur var mjög ung þegar
henni vom falin stór hlutverk á fyrstu
árum Islenska dansflokksins, til
dæmis hlutverk SvanhUdar í Coppelíu
sem Alan Carter setti upp. Nokkur
undanfarin ár hefur hún dansað
erlendis og aðeins komið hér fram sem
gestur stöku sinnum. Það er vissulega
fengur fyrir dansflokkinn aö fá hana
heim til starfa aftur, enda brást hún
sannarlega ekki vonum manna í
Oskubusku. Auöur er einstaklega
músUtalskur, hlýr og lifandi dansari,
einlæg og sönn í aUri túlkun og nær
beint tU áhorfenda eins og aðeins er á
færi þeirra dansara sem hlotiö hafa í
vöggugjöf einstaka gáfu. TæknUega er
hún góður og traustur dansari þótt
vissulega sjáist á stöku stað að dansar
Oskubusku eru samdir meö Asdisi
Magnúsdóttur í huga. Auður hefur haft
lítinn tíma tU þess að æfa með mót-
dansara sínum, franska dansaranum
Jean-Ives Lormeau, þar sem hann
BALLETT
Kristín Bjarnadóttir
hefur þurft að sinna störfum sínum við
Parísaróperuna á miUi sýninga hér.
Þess vegna eru tvídansar þeirra ekki
hnökralausir, en þau eru bæði reyndir
dansarar og halda sínu striki þrátt
fyrir slikt. Dramatískt er Auður mun
sterkari persónuleiki á sviöinu en mót-
dansari hennar, enda er hlutverk
prinsins fremur litlaust frá höfund-
arins hendi. Öskubuska sjálf veröur að
bera sýninguna uppi og það gerir Auð-
ur með heiðri og sóma.
Nokkrar óhjákvæmilegar breyting-
ar urðu á hlutverkaskipun um leið og
Auöur tók við hlutverki Öskubusku,
þar sem aðrír dansarar hafa oröið aö
taka við þeim dönsum sem hún
dansaði áður. I fyrsta þætti dansar
Katrín Hall nú hlutverk Auðar, en
Lára Stefánsdóttir dansar sólóna sem
VONDUR MATUR
Sjónvarpiö:
MATREIÐSLUNÁMSKEIÐID
eftir Kjartan Ragnarsson.
Leikstjóri: Kjartan Ragnarsson.
Leikmynd: Snorri Svoinn Friðriksson.
Myndataka: Ómar Magnússon.
Tónlist: Siguröur Rúnar Jónsson.
Stjórn upptöku: Viðar Víkingsson.
Osköp var þetta dapurlegt!
Um hvað f jallaöi leikþáttur Kjart-
ans Ragnarssonar fyrir stúdíó, sex
karlmenn og konu? Átök á milli
fólks? Hverra þá? Hannesar og
hinna karlanna, sonar og föður,
Magneu og Hannesar? I fljótu bragði
rennir fátt stoðum undir að nokkuð
af þessu geti talist meginefni í mynd-
inni frá í gærkvöldi. Þá er Hannes
einn eftir, hans einmanalega líf —
var það eitt sér efni myndarinnar?
Onei, við vissum líka harla fátt um
þennan kall, sem var dæmigerður
sjónvarpssjómaður, augljóslega
hafði hann aldrei migið í saltan sjó.
Upphafið á sögunni er þegar konan
er gengin út frá Hannesi. Þar Iiggur
grundvöllurinn að endurskoðun hans
á rótgrónum íhaldssömum sjónar-
miöum, sem ég held — það var afar
óskýrt — aö séu breytt viö lok verks-
ins. Eöa læröi hann einungis að mat-
búa, en var eftir sem áður karlpung-
ur af gamla skólanum? Spyr sá sem
ekki veit. Hvers vegna sáum við
aldrei þá ágætu konu sem kvaddi
potta og pönnur á sextugsaldri og
skildi kallinn eftir yfir mauksoöinni
fiskpíku? (Kona Hjörleifs smiðs kom
viö sögu algerlega að tilefnislausu.)
Og þannig má lengi halda áfram —
öll hugsun: þráður, átök, persónu-
sköpun í látæöi og tali, og svo starf-
semi leikstjórans með þetta efni var
dæmalaust lágkúruleg, og lítið
skemmtileg aöauki.
Hvar er pottur brotinn?
Auðveldast er að skella sökinni á
Leiklist
Páll B. Baldvinsson
Kjartan — hvers vegna eru vinnu-
brögð margreynds höfundar svona
slöpp, persónur hans óljóst dregnar
— hugsið til dæmis um Magneu —
hún varö í túlkun Guðrúnar Ás-
mundsdóttur pabbadúkka með falsk-
an góm. Gat nokkur trúað því aö
kona i sh'krí stöðu gæti ekki höndlað
einn uppivöðslusegg, kona sem hefur
eytt ævi sinni innan um unglinga á
baldnasta aldri. Og hvað er leik-
hstarráðunautur að hugsa — tvö
verk hafa komið fyrir augu okkar
með stuttu mihibili, þetta og atriðiö
langa eftir Andrés Indriðason, sem
voru ekki boðleg sem handrit, hvað
þá heldur sem kvikmynd, sjónvarps-
leikrit, vilji menn nota það orð. Ef
sjónvarpið fær ekki almennileg
handrit, þá á ekki að vaða í úrkastið
og skeUa þvi í vinnslu. Eru starfs-
menn sjónvarpsins kannski á því að
þessi mynd í gærkvöld hafi verið
„lítið, nett verk” eins og einn aö-
standandi atriðis Andrésar Indriða-
sonar kallaði þau ósköp ?
Léleg uppskrift
Kvikmyndatöku vU ég víkja að fá-
um orðum og taka dæmi af síðasta
atriðinu, heimsókn sjónvarpsins í
sali Magneu og hennar manna. Þá
sýndist mér mestu skipta að sýna
þrælsótta kallanna og hennar við
miöUinn, tækin og Hafþór frétta-
mann. Og hvað þurfum við að sjá tU
að skynja slikan ótta? — Framan í
fólkið, ekki bara fígúrur í bakgrunni,
sem sjást af og tU miUi þess að
statistar í hlutverkum sjónvarps-
manna reka breið bök að auga kvUi-
myndavélarinnar svo skermurinn
fyUist. Það er ekki einu sinni farið
yfir í nærmynd af Magneu í viðtalinu
sjálfu, er það birtist á skerminum,
sem gat þó orðið snyrtUeg eftir-
herma á feimnum gesti.
Eg verð að segja eins og er:
undrunin ein situr eftir — hvers
vegna þarf þetta að fara svona —
mynd eftir mynd? Og þaö hjá virtu
fólki? Er enginn gagnrýnandi máls-
aöUi á svæöinu, eru alUr sjálfkrafa
viðhlæjendur og hrósendur þess
sem unnið er? Eða skortir máski
grundvöUinn, gagnrýninn hug á
verkið á skrifborði höfundarins?
Stórkostleg verðlækkun
á öli og gosdrykkjum frá
Sanitas hf
16% lækkun á öllu ölí og gosí.
Pepsi, diet pepsi, seven up, appelsín, sykurlaust appelsín, mix,
polo, sódavatn, gingerale, sykurlítið maltöl, lageröl og pilsner. Sanitas iii.