Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.1984, Blaðsíða 42

42
DV. ÞRIÐJUDAGUR 24. APRIL1984,
DÆGRADVÖL
DÆGRADVOL
DÆGRADVÖL
VÉLSLEÐAR
„Gleðilegan þriðja i páskum," eru hátiðarorð Dvalarinnar nú á ný-
byrjuðu sumri. Fréttir herma að sumarið verði þrælgott sem þessi
þriðjudagur og þvi er það auðvitað: „Komiði sælir, félagar og vinir
góðir."
Þar sem við höfum nýlega kvatt vetur fjöllum við um vélsleðaferðir
að þessu sinni. Það er óhætt að segja að fáar ferðir hafa vakið eins
mikla athygli og Nýjadatsferðin sem farin var nýlega. Hún fær sina um-
fjöllun.
Við ræðum við þrjó kunna vélsleðagarpa. Þá Þorstein Baldursson,
Ágúst Hátfdánarson og Hrafn Sveinbjamarson. Sé siðastnefndi er
sjötugur að aldri og gerði „stormandi" lukku i Nýjadalnum. Kyntí vel
undir fjörið.
Þá er það punkturinn okkar sivinsæli. Hann segist lika vilja fá sina
vélsleðaferð, þvi nægur sé enn snjórinn. Við ferðbúumst með hann og
komum honum á sinn stað. Þrykkjum honum á prent og þar fær hann
fyrir ferðina.
Texti: lón G. Hauksson
Myndir: Bjarnleifur Bjamleifsson
GÓÐURÚT-
BÚNAÐUR
OGRÉTT
VIÐBRÖGÐ
— segir Ágúst Hálf dánarson sem hef ur
ekki aðeins ekið um á vélsleðum og
mótorhjólum til fjalla, hann hefur líka
smíðað vélsleða
Agúst Hálfdánarson, 36 ára tækni-
fræðingur og fjallagarpur með meiru,
hefur ekki aðeins feröast um á vélsleð-
um. hann hefur einnig smiöaö vélsleða.
„Eg hætti því er beltaverksmiðjan
og mótorverksmiðjan fóru á hausinn,”
sagði Ágúst er Dægradvölin ræddi viö
hann uppi á Mosfellsheiði á sunnudag-
inn í síðustu viku. Hann var þá að fara í
„vélsleöaskrepp” upp að Hengli.
Það var fyrir um tíu árum sem
Agúst fékk vélsleðadelluna. „Eg haföi
lengi haft áhuga á f jallaferöalögum og
kann vel við mig til fjalla. Utsýniö er
víða stórkostlegt.”
Á mótorhjólum á fjöllum
Farartækin hjá kappanum hafa oft
verið hin merkilegustu. Þannig átti
hann mótorhjól á sínum tíma og það
fékk að kynnast fjöllunum. Þá smíðaði
hann sér eitt sinn bát, sem knúinn var
áfram með vélsleðamótor og flug-
vélarhreyfli. Á honum sigldi hann
meðal annars upp Tungnaá.
Það þarf því víst fáum að koma á
óvart að Agúst er einn af þeim vél-
sleðamönnum sem hélt í Nýjadal fyrir
skömmu á mót vélsleðamanna. Við
spurðum hann hvort vélsleöamennska
Skemmtileg mynd hjá Bjarnleifi uppi á Mosfellsheiði fyrir stuttu. Ágúst var þá að leggja i hann upp að
Hengli. Aðeins nokkurra stunda ferð i þetta sinnið. Myndin sýnir hins vegar vel þann nauðsynlegasta
búnað sem menn verða að hafa með sér. Varahlutir i vélsleðann, skófla, kikir, áttaviti, kort, lukt, auka-
klæðnaður, tjald, svefnpoki, álpoki og margt, margt fleira.
að leita skjóls og halda kyrru fyrir. Þá
kemur fyrst verulega til kasta þess út-
búnaöar sem menn þurfa að hafa með
sér.
Eg get nefnt búnað eins og skóflu,
kaöal, kort, áttavita, hitunartæki,
vasaljós, tjald, svefnpoka, vatnshelda
yfirbreiðslu, álpoka og góðan klæðnað,
samanber klæðnað sem ver gegn kulda
og bleytu. Og þá er mikilvægt að hafa
aukaföt með sér.
Síöast en ekki síst er þekking á
sleðanum nauðsynleg. Sleöinn þarf að
vera í góðu ásigkomulagi. En enginn
sleöamaöur ætti aö fara í feröalag án
þess, að hafa varahluti og verkfæri
meðíferðina.
A þetta allt saman var mikil áhersla
lögö á námskeiðunum. Og með þennan
búnaö og að sýna rétta hegðun eru
menn ekki í þeirri hættu sem al-
menningur heldur eftir þetta mót
okkar.”
Vélsleðarnir hafa
opnað öræfin
— En hvers konar fólk stundar þetta
sport, Agúst?
„Þetta er útivistarfólk sem hefur
uppgötvað að hægt er að ferðast um
öræfin á vetuma. Það hefur uppgötvað
þennan ferðamöguleika á meðan aðrir
möguleikar eru takmarkaðir. Vél-
sleðamir hafa opnað öræfin, þann
hluta landsins sem er hvað fallegast-
ur” -JGH
Á árum áður er Ágúst stundaði fjallaferðir á mótorhjólum. Myndin er tekin
uppi i Hengli.
D V-myndir Bjarnleifur Bjarnleifsson.
væri glæfrasport.
„Það eru margir sem halda því fram
eftir þetta mót okkar í Nýjadal. En
ferðin sýndi það einmitt og sannaði að
séu menn með góöan útbúnað og sýni
þeir rétt viöbrögð þá er ekki hættulegt
að feröast um á vélsleðum á hálendinu.
Það mikilvægasta er að ferðast vel.
Þá á ég við að það er ekki nóg að háfa
alls kyns útbúnað. Viss þekking og það
að geta brugðist rétt við er líka
nauðsynlegt.
Og ég held að sjaldan hafi jafnmarg-
ir vélsleðamenn fengiö eins mikla
reynslu í að ferðast og í þessari ferð
uppíNýjadal.”
Viss þekking og rétt hegðun
— Nú hélduö þið námskeiö í ferða-
mennsku í Nýjadal. — Og þú talar um
vissa þekkingu og rétt viðbrögð?
„Já, það sem ég á við með réttum
viðbrögðum er að sýna rétta hegðun.
Að menn velji sér ferðahraða miðað
við færi og áryggni. Að menn forðist
vatn og krap og sýni varúö við til
dæmis gil, kletta, hengjur og þar sem
hugsanleg snjóflóðahætta er. Þá er
mikilvægt að hópurinn sé ekki of stór
og að menn fylgist hver með öörum.
Og útbúnaðurinn tengist þessu á þá
leið aö skelli vont veður á er mikilvægt
FER ÖRUGGLEGA AFTUR
— segir Hrafn Sveinbjamarson, sjötugur vélsleöamaður, sem þeysti yfir endilangan Vatnajökid á leið sinni í Nýjadal
Sjötugur og hrókur alls fagnaðar
hvar sem hann kemur. Og eftir að hafa
þeyst yfir endilangan Vatnajökul á vél-
sleða brá hann ekki út af venju er hann
kom á mót vélsleðamanna í Nýjadal.
Hann mætti í blússandi góðu skapi,
ólíkt veðurguðunum.
„Sú einstaka náttúrufegurð, sem
maður veröur aðnjótandi, er þaö
skemmtilegasta við vélsleöaferöirn-
ar,” sagði Hrafn er við slógum á þráð-
inn til hans á Hallormsstað, þar sem
hann hefur búið frá árinu 1932. Hann er
sannur austanmaður.
Hrafn sagðist ekki muna svo ná-
kvæmlega hvenær hann hefði fengið
áhuga á að ferðast um á vélsleðum.
„Hef verið í þessu um tíma,” sagði
hann hógvær.
— Nú varstu aldursforsetinn í Nýja-
dal, ekki satt? „Ja, svo sögðu þeir
þarna innfrá.” — Og hvernig var
ferðin? „Mjög skemmtileg. Eg hafði
Sjónvarpsmenn voru með i ferðinni og mynduðu grimmt i skálanum.
Skálalifið gott það var; fyrir sjónvarpsmenn þar margtbar.
reglulega gaman af henni. Kynntist
mörgum.”
— En skemmtilegasta vélsleða-
ferðin frá upphafi?
„Eg held að ferðin í Nýjadal og
skömmu áður á Hveravelli séu þær
skemmtiiegustu. Þær eru jafnframt
með þeim lengstu sem ég hef farið.”
Það var á fimmtudag sem Hrafn
lagði í hann frá Héraði viö annan
mann. Síðar slógust þeir í för meö 9
Austfiröingum. Jökulferðin var ævin-
týri.
Hópurinn fór upp á jökulinn frá Snæ-
felli. Ferðin yfir jökulinn var hvorki
meira né minna en um 100 kílómetrar.
Komið var niður við Vonarskarð.
Þaöan var haldið í Jökuldalina, skál-
ann í Nýjadal.
„Þetta voru um 200 kílómetrar í það
heila og síðan aftur til baka.”
— HvaðumHveravaliaferðina?
„ Já, ég fór í hana um þremur vikum
fyrir Nýjadalsferðina. Hún var mjög
skemmtileg. Þar var meðal annars
farið yfir Hofsjökul, nú og Vatnajökul
líka. I þessari ferð vorum við veður-
tepptir í tvo daga í skála Baldurs Sig-
urðssonar í Gæsavötnum. ”
Hrafn kvaðst hafa gert nokkuö að því
að ferðast á sumrin um á jeppum. Þá
væri hann í hestamennskunni. „Á f jóra
hesta og fer nú með vorinu aö snúa
mér meira að þeim.”
Því má skjóta hér inn í að Hrafn
starfar hjá Kaupfélagi Héraðsbúa á
vetuma. Er í bókhaldinu. A sumrin
vinnur hann hjá Vegagerðinni.
I gegnum tíðina hefur hann þó tekið
sér ýmislegt fyrir hendur, unnið við
búskap og ekiö vörubíl svo eitthvaö
sénefnt.
— EnhvaðumNýjadalsferðaðári?
„ Jú, ég fer örugglega aftur.”
-JGH