Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.1984, Qupperneq 15

DV. ÞRIÐJUDAGUR 7. ÁGUST1984.
15
Menning Menning Menning Menning
BAROKKHÁTÍÐ í SKÁLHOLTI
Sumartónleikar f Skólholti 28. júlf.
Flytjendur: Helga Ingólfsdóttir, Michael Shelt-
on og Roy Wheldon.
Efnisskrá: M. Marais: Sonnerie de S. te Gene-
vióve du Mont de Paris; H.J.F. Bider: Passions
sónötur nr. 10 og 12; Johann Sebastian Bach:
Sonata nr. 1 í G-dúr; J.P. Ramoau: Quatrióme
Concert f B-dúr.
Eins og fyrstu tónleikar sumarsins í
Skálholti voru aðrir tónleikar leiknir á
upprunahljóöfæri. Helgu Ingólfsdóttur
og Michael Shelton höfum við áöur
heyrt leika saman með góðum árangri,
bæði í Skálholti og annars staðar, og nú
bættist í hópinn gömbuleikarinn Ray
Wheldon. Efnisskráin var hrein
barokk og framan af dálítið þyngsla-
leg. Omar klukkna heilagrar Genfar
eru út af fyrir sig barokkhermitónlist
af besta tagi, en það er eins og Marais,
sem annars samdi svo ótal mörg hug-
myndarík verk, nái aldrei að slíta sig
úr viðjum formúlunnar í þessu sam-
fléttaöa klukkuóms verki.
Því næst komu tvær af passíum eða
píslarsónötum Bibers. Þær eru scorda-
dura, eða í breyttri stillingu, falleg og
hátíðleg verk, en að sama skapi erfiö í
flutningi. Þar reyndi verulega á færni
fiðluleikarans Michaels Shelton og mér
fannst hann ekki njóta sín til fulls i leik
þeirra. Líkast til þyrfti hann að fá fleiri
tækifæri til að glíma við stykki af þessu
tagi, þvi að scordaduraleikur er annað
og meira en aðeins að breyta stilling-
unni og að glíma við þá erfiðleika sem
henni fylgja — að leika hreint. Með
breytingu á stillingu öðlast hljóðfærið
annan keim, eða karakter, og lýtur þvi
að ýmsu leyti sínum eigin sér-lögmál-
um eftir umstillinguna.
Svo fékk leikurinn á sig annað yfir-
bragð þegar söölað var um og tekist á
við gömbusónötu Bachs. En þá kom
líka skýrt fram sá þátturinn, sem mér
líkaði ekki við á þessum annars úrvals-
góðu tónleikum. Roy Wheldon, sem er
geysifær og að mörgu leyti skemmti-
Tónlist
Eyjólfur Melsted
legur gömbuleikari, á þaö til aö
„gjósa”. Eins og hendi sé veifað og án
tilefnis verður leikur hans stundum
kappsfyllri og stríðari en fellur svo aft-
ur í sama far og áður. Þetta er ljóður á
fari þesa gömbuleikara, sem annars er
með þeim fimari sem ég hef heyrt í. 1
þessu hefði hann betur tekið mið af
heildstæðum og fagurmótuðum leik
síns frábæra meðleikara, Helgu Ing-
ólfsdóttur. Það er meiri háttar við-
burður í hvert sinn sem Helga leikur á
sembalinn. Án hennar væru Skálholts-
tónleikar víst óhugsandi.
Eftir tvenna úrvalshljómleika á
upprunahljóðfæri á þessari Sumar-
listahátíð í Skálholti er kannski ekki að
furða að manni finnist það síst f jarlæg
hugmynd, að Sumartónleikar í Skál-
holti gætu orðið að alþjóðlegu móti
upprunahljómleika með gömlum og
nýsömdum verkum fyrir þessi heill-
andi hljóðfæri. Hér er alla vega fyrir
kjami, sem hver og einn mætti vera
sæll af að f á að hlaðast utan á.
EM.