Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.1984, Qupperneq 4

40
DV. LAUGARDAGUR 27. OKTÖBER1984.
Hermann Sveinbjömsson, rit-
stjóri Dags ó Akureyrí.
„Hefur vakið mtg
til irnihngsiinar
uni hversu mikla,
sæluég <í ■ væiid-
iim eftir 25 ár”
— segir Hermann Sveinbjörnsson, ritstjóri Dags
á Akurey ri, sem svnir á sér hina hliðina
„Það er óhætt að segja að lög-
fræðlmenntunin nýtist manni í
blaðamennskunni. Hún er almenn
menntun og ég fékk með henni
allgóða yfirsýn yfir þjóðfélagið í
gegnum lög þess og reglur. Besti
grundvöllurinn í blaðamennsk-
unni er hins vegar að hafa hæfi-
leika til að tala sama mál og við-
mælandinn,” segir Hermann
Sveinbjörnsson, ritstjóri Dags á
Akureyri, en Hermann sýnir
okkur hina hliðina á sér að þessu
sinni.
Hann er Norðfirðingur, fæddur
þar og uppalinn. Eftir að hann
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum á Akureyri lá leiðin í
Háskólann og þaðan útskrifaðist
Hermann árið 1977.
„Ég hef unnið við ýmislegt um dag-
ana, unnið á síldarplani, í síldarverk-
smiðju, stundað almenna verka-
mannavinnu, veriö á sjó og fleira
mætti nefna, og þessi mikla og viðtæka
þátttaka í atvinnulífinu hefur reynst
mérmjög vel.”
— Hver urðu þín fyrstu afskipti
af blaðamennsku?
„Eg tók mér ársfrí frá náminu og
vann þá sem blaðamaður á Tímanum
Gaukur á Stöng
<L?r?<&<í
Bezt er að hafa sem flestar kokkahúfur og fæstar krónur
Andrúmsloft
fyrir unga
Gömul skemma
fær nýtt líf
Gaukur á Stöng er ekki bara
öíkrá, heldur alvöru veitingahús með
tiltölulega fjölbreyttum matseðli,
þar sem bæði gæði og verð eru rétt
fyrir ofan meöallag. Mesta sérkenni
Gauks er þó, hversu ungir viðskipta-
vinimir eru í samanburði viö gesti
annarra matsölustaða borgarinnar.
Stemmningin er oft í samræmi við
það, ekki sízt ef einhver tekur upp
hljóðfæri.
Mikið starfslið er í Gauki, að
minnsta kosti þegar fullt er hús. Það
er að verulegu leyti á aldri gesta,
sumt af því í hlaupavinnu, svo að
fagmennskan er ekki alltaf nákvæm.
En þaö lætur ekki bíöa eftir sér, þótt
það þekki marga gesti og gefi sér
tíma til að spjalla við þá.
Strax að utanverðu sést, aö þessi
gamla skemma hefur öðlast nýja
reisn. Frágangurinn þar er ,,smart”,
alveg eins og hann er innan dyra.
Staöurinn hefur stíl, þótt myndirnar
á veggjunum séu mjög svo sín úr
hverri áttinni. Gömlu húsgögnin á
bamum gefa tóninn. Fallegast er þó
gólfið, lagt mjög stórum, hvítum og
svörtum flísum. Pílárastólar eru í
stíl viö beru, dökkbrúnu viðarboröin.
Mikið er um pottablóm, líka á
borðunum.
Gömlu burðarsúlumar með ská-
stífum varðveita á neðri hæðinni
minningu gamla tímans. Uppi er
hins vegar súðstofa í nútímalegum
stíl. Niðri er pláss fyrir um 80 manns
og líklega helmingi færri hið efra. I
forstofunni hanga dagblöð á
stöngum.
Niöursoðin tónlist er nokkuö há-
vær, þegar fámennt er, en drukknar
hins vegar í klið fjölmennis. Volg
vínglös eru ekki skemmtileg og þá
ekki heldur litlar pappírsþurrkur, að
minnsta kosti ekki á kvöldin, þegar
kveikt hefur verið á kertunum.
Óvenjulegir réttír
Matseðlarnir eru tveir, annar fyrir
hádegið og hinn fyrir kvöldið. I
báðum tilvikum eru svo nokkrir
réttir dagsins til viðbótar krotaöir á
viðamikla töflu. 1 þessu framboði
kemur fram metnáöur, sem lýsir sér
í nokkrum óvenjulegum réttum, er
sneiöa hjá gamaldags matseðlum
margra annarra veitingahúsa. 1
flestum tilvikum, en ekki öllum,
stendur eldhúsið að verulegu leyti
undir þessum metnaði.
Eg haföi ekki aðstöðu til aö prófa
andakjötssúpu, ferskt grænmetis-
salat með kiwi, ferskt bauna-
spirusalat með kínverskri sojasósu
og öðuskel eða léttsteikt fjalla-
grasapaté með ferskum sveppum,
sem gaman hefði verið að kynnast.
Ekki heldur öllum sjávarréttunum,
sem prýða matseðlana og tilboð
dagsins, svo sem kryddlegna blá-
löngu og smjörsteiktan karfa eöa
regnbogasilung.
Avacadosalat með ferskum
sveppum og brieosti var fallegur og
góður réttur. Avocadosneiðarnar
lágu ofan á tómat-, gúrku- og
paprikusalati, lítillega sítrónuvættu.
Með var gott brauð með þýzkættuðu
bragöi.
Hvitlaukskryddaðir sjávarsniglar
með kryddhrísgrjónum reyndust
vera kuðungar, sennUega úr dós,
þéttir undir tönn, en ekki seigir. Þeir
voru saxaðir saman við sveppi,
þapriku og lauk í hvítlaukskrydduðu
tómatmauki, bornir fram á
hörpudiski. Til hliðar voru hrísgrjón,
sítróna, gúrka, tómatur og paprika.
Þetta var frambærilegt, en ekkert
sérstakt.
Sítrónuleginn lax með spergli og
ristuðu brauöi var hins vegar hinn
ljúfasti forréttur, skemmtileg
tilbreytni frá graflaxinum, sem
næstum alls staðar er í boði. Með
honum var borin hversdagsleg
sinnepssósa, íslenzk steinbftshrogn,
sítrónuleginn spergill, sítróna, gúrka
og ristað brauð.
Pönnusteikt heilagfiski með krækl-
ingi var mildilega steikt, ekki þurrt
og virtist raunar vera grillaö,
kannski pönnugrillað, því að fitan lét
hóflega yfir sér. Ofan á fisksneiðinni
var mikið af dósakræklingi, en engar
rækjur. Til hliðar var góð sósa, létt-
soöið blómkál og ríflega soðnar
kartöflur og gulrætur, svo og gott
hrásalat, sítrónu- og appelsinu-
sneiöar. Þetta var fyrirtaks matur,
ef kræklingurinn var skilinn eftir.
Léttsteikt andarbrjóst með
Waldorfsalati var í rauninni létt-
steikt eins og stóö á töflunni, ágætur
matur, en frekar bragödaufur. I
salatinu voru nærri eingöngu eplabit-
ar, svo og tveir vínberjahelmingar,
en hvorki seljurót né hnetur, sem
nafnið hefði þó gefið tilefni til. Verst
viö þennan rétt var svo grátt og hart
brokkál, ósoðiö, bragðlaust og
ólystugt. Einnig fylgdi gott hrásalat.
Pönnusteiktur svartfugl með
seljurót var miklu betri réttur.
Fuglakjötið var alveg rautt að
innanverðu og sérlega meyrt.
Sjávarfuglsbragðið var hæfilega
milt. Með fuglinum voru hvítar
kartöflur, dósagulrætur og raspaöar
lengjur af seljurót, mjög vel
heppnaðar. Ennfremur sama, góða
hrásalatið og með öndinni, kínakál,
appelsína, gúrka og tómatur. Enn-
framur sama, hlutlausa hveitisósan í
sniðugri, lokaðri sósuskál.
öndin og svartfuglinn voru ná-
kvæmar elduð en venja er í veitinga-
húsum landsins og voru því tiltölu-
lega góður matur, þótt ekkert væri í
líkingu við gæöin, sem ég hef fundið í
Arnarhóli.
Kiwi-terta reyndist aðallega vera
krem. Súkkulaðiís var fram-
bærilegur. Kaffið var slakt. Vinlist-
inn er stuttur, en nokkuð góður.
Boðið er upp á vín hússins í glasatali.
Miðjuverð forrétta á kvöldseðli er
185 krónur, súpa 107 krónur, sjávar-
rétta 275 krónur, kjötrétta 420 krónur
og eftirrétta 135 krónur. Þriggja
rétta veizla með hálfri flösku af víni
á mann og kaffi ætti þá að geta
kostað um 789 krónur. Hliðstæð
veizla af hádegisseöli ætti með sama
reikningi aö kosta um 570 krónur.
Súpa og aðalréttur af töflu kostaði
um 315 krónur í hádeginu og 440
krónuraðkvöldi.
Ágæt viðbót
Gaukur á Stöng er ágæt viðbót við
íslensk veitingahús. Margt er gott
um staðinn aö segja, svo sem hér
hefur komið fram. Bezt er þó sjálft
andrúmsloftið, summan af því, sem
fram er boðið, og gestunum, sem
laðastað.
Jónas Kristjánsson.