Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.1984, Síða 11

DV. FÖSTUDAGUR 30. NOVEMBER1984.
Engir peningar til
í kjamfóöursjóði
Endurgreiðsla kjamfóðurgjalds er
nú með nokkuð öðrum hætti en verið
hefur. Nú fá bændur ekki greitt í
beinhörðum peningum heldur seðil
meö upphæö sem gildir til innkaupa
á kjarnfóðri. Endurgreiðslurnar eru
því bundnar því að bændur kaupi
meira kjarnfóður hjá einhverjum
kjamfóðursframleiðendum. Þetta á
við um kúabændur og er óánægja
ríkjandi með þetta fyrirkomulag.
Gunnar Guöbjartsson, fram-
kvæmdastjóri Framleiðsluráðs,
sagði að þetta fyrirkomulag væri
notað vegna þess að engir peningar
væm til. Ástæðan fyrir því væri að
enn væm skuldir kjarnfóðursselj-
enda ekki skuldfallnar. Þeir hafa
f jögurra mánaða gjaldfrest. Allt sem
hefur verið innheimt í vor og í sumar
hefur farið til Áburöarverksmiðjunn-
ar. En snemma á þessu ári ákvað
ríkisstjómin að kjamfóðurgjald yrði
allt, nema 70 prósent aukagjaldiö,
greitt til verksmiðjunnar. Þetta
fyrirkomulag mun standa fram á
næsta vor. APH
Ásgeir Hvítaskáld skrifar um siglingar:
Paradísareyjan
i Skerjafirði
Margar ánægjustundir hef ég átt á
Skerjafirðinum, sennilega vegna þess
að ég sóttist eftir því. Ég ólst upp í
rauöu húsi niðri við sjóinn. Fjaran
hafði aðdráttarafl fyrir mig, þegar
hinir pollamir sátu á kantsteinunum
og deildu um hvaða bíltegund fór hjá.
Eg þvældist um á flekum, f ór í ferðalög
á kajökum, fékk að fara með trillu-
körlunum, reri á grásleppu með fööur
mínum á opnum plastbóti. Hafið náði
fljótlega rótfestu í hjarta mínu.
Ég sá hvernig maður í næsta húsi
smíðaði sér spíttbát í bílskúr. Ég fékk
skapalónin lánuö og smíðaöi eins bát.
Næst skaust ég fram og aftur um f jörð-
inn með fullan bát af síðhærðum strák-
um. Bátadellumaður sagöi við mig að
það væri miklu skemmtilegra að sigla.
Svo ég smiðaöi lítinn seglbát, saumaöi
seglin heima í stofu þegar fólkið var
uppi í sveit í sumarfríi. Fyrst kunni ég
ekkert á þetta dót og stímdi á klóakrör-
ið. Hreyfingar seglbátsins voru allt
öðruvísi og ég varð sjóveikur. En ég
var fljótur að komast upp á lagið og
brátt seldi ég spíttbátinn. Vélarglamur
kom ekki til greina lengur. Um borð í
seglbát er þögn og maður líður mjúk-
lega áfram, báturinn smýgur fimlega í
gegnum öldumar. Eitthvað sem huga
manns hefur alltaf dreymt um.
Stundum baröist ég einn á móti leið-
indaveðri, með regnský fram undan, á
stöðum í firðinum þar sem öldumar
virtust óvinveittar. Ég hef líka átt
stundir í sólskini þar sem hlý gola
smýgur í gegnum hárið og öldumar
eru skærbláar. Ég man að ég fann ilm
af nýslegnu grasi frá Bessastöðum.
Gaman var að fara í partí á laugar-
dagskvöldum eftir að maður hafði
veriö úti að sigla allan daginn. Því þá
var ég útitekinn; andinn hress og glað-
ur. Það er eitthvað í vindinum og
náttúmnni sem gerir mann glaðan.
En í Skerjafirðinum er ein eyðieyja
sem engin veit um nema ég. Þessi eyja
er alveg ósnortin, hún er eins og hún
hefur verið í aldaraðir. I miðjunni er
stórt lón. Þar er allt fullt af sel. Ég var
vanur að felia seglin er ég nálgaðist og
róa síðasta spölinn til aö fæla ekki sel-
ina og alla fuglana. Þarna em fjöl-
margar fuglategundir, eins margar og
auga þitt lystir að sjá. Æðakollurnar
fældust fyrst en vöndust mér eftir dá-
litla stund. A botninum í lóninu er hvít-
ur skeljasandur. Ég klæddi mig í blaut-
búning, en þaö er hluti af kafarabún-
ingi. Síöan kafaöi ég niður með sund-
gleraugu og snorkel; hélt í mér andan-
um. Ég sá ufsatorfu skjótast burt. En
þeir em forvitnir og safnast saman
fyrir aftan mann. Selirnir teygðu höfuð
sín upp úr sjónum í f jarlægð. Stórir út-
selir lágu á maganum uppi á þaravöxn-
um steinum og sleiktu sólskinið. Á
botninum tíndi ég ígulker sem ég bjó til
pennastatíf úr. Skaut mér inn á milli
þarastöngla í von um að finna rauð-
maga. Skyndilega sá ég einn risastór-
an liggjandi á þarablaði. Hann sá mig
ekki, virtist rænulaus. Ég teygði hend-
umar fram, haldandi í mér andanum.
En þegar ég ætlaði að hremma bráöina
hittu hendumar ekki nema rétt á enniö
á honum. Eins og byssubrenndur hvarf
hann, aðeins rykið á þarablaðinu þyrl-
aðist upp. I sjónum sýnist allt nær en
það er í raun.
Þreyttur af sundinu fleygðiégaflan-
um um borð í bátinn; ígulker og
kræklingaskeljar. I klettaskom kveikti
ég bál og borðaði nesti mitt. Ég var
einn með náttúmnni og þessari huldu
paradís. Þama á eyjunni var ég herra
og konungur. Skotkarlamir á trillun-
um, sem ötuðu hafið fuglsvængjum og
blóði, fóm hjá án þess að sjá neitt.
Hvorki náttúrubamið, fuglana, selina,
skeljarnar né vindinn. Þeir vom orðnir
heyrnarlausir af vélarglamrinu og
þeir skildu ekki ljóð vindsins.
Síðan hífði ég upp segl og sigldi út úr
lóninu en það er vandfarin krókaleið,
sem engin þekkir nema ég og selirnir.
Þetta fólk sem ég hitti í partíum hefði
aldrei viljað leggja á sig að læra þessa
leið. Dætur ríku pabbanna hugsuöu
bara um að tolla í tískunni. En þær
spurðu mig stundum hvers vegna ég
væri alltaf svona glaður. Skútan mín
hjó í öldurnar þar sem ég barst heim á
leið með vindinum. Þegar ég leit til
baka kom flóðið og eyjan sökk í kaf.
Þannig yrði hún varðveitt þar til næst.
Hafið geymir paradis handa þeim sem
vilja leggja eitthvað á sig. Aðeins þeir
geta fundið þessa eyju.
11 .
tJTBOÐ
Rafmagnsveitur ríkisins óska eftir tilboðum í eftirfarandi:
RARIK-84022. Dreifispennar, 31.5—1250 (1600) kVA.
Opnunardagur: Þriðjudagur 15. janúar 1985 kl. 14.00.
Tilboðum skal skila á skrifstofu Rafmagnsveitna ríkisins,
Laugavegi 118,105 Reykjavík, fyrir opnunartíma og verða þau
opnuð á sama stað að viðstöddum þeim bjóöendum er þess
óska.
Utboðsgögn verða seld á skrifstofu Rafmagnsveitna ríkisins,
Laugavegi 118,105 Reykjavík, frá og með föstudegi 30. nóvem-
ber 1984 og kosta kr. 200,- hvert eintak.
Reykjavík 28. nóvember 1984.
Rafmagnsveitur ríkisins.

S'ecr
hag«ða
lxsileg
g
ÓOUíU
eröi

Viö
lboðsv
sérti
til
Tmoigun, laugardag
dag
og
gbrið
Bláskogar
góð kaup
68
Simi
\rmúla
HAUSTHAPPDRÆTTI
SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS 1984
VINNINGAR: Skrifstofan er opin frá kl. Vinsamlega gerið skil sem allra fyrst.
1. Greiðsla upp í íbúð kr. 350.000. 9-22. SÆKJUM - SENDUM
2. Greiðsla upp í íbúð kr. 300.000. SÍMI 82900.
3. Bifreiðavinningur kr. 200.000.