Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1984, Qupperneq 16

16
DV. FÖSTUDAGUR14. DESEMBER1984.
Spurningin
Er mark takandi
á draumum?
Sigríður Sigurðardóttir af-
greiðslustúlka: Já, ég trúi þvi þó að
mig dreymi sjálfa mjög lítið. Eg held
að til sé fólk sem dreymt getur fyrir
daglátum.
Áslaug Árnadóttir húsmóðir: Eg hef
bara enga skoöun á því. Mig dreymir
mjögsjaldan.
Pétur Guðmundsson skrifstofumaður:
Já, það tel ég því ég tala af eigin
reynslu. Mig dreymir töluvert mikið og
margir af þeim draumum koma fram.
Dídí Kristjánsdóttir húsmóðir: Já, ég
tek mark á draumum. Mig dreymir oft
og það kemur margt af því fram.
Björn Guðmundsson leigubilstjóri:
Nei, ég tek ekkert mark á draumum.
Það er kannski vegna þess að mig
dreymir sjálfan mjög lítið. En ég held
að almennt sé ekkert að marka þetta.
Laufey Þórðardóttir húsmóöir: Já, ég
held að það hljóti að vera að marka
drauma. Maður hefur h'ka heyrt um
mörg tilfelli þar sem draumar hafa
komiö fram.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
„Hjálpum
sveltandi
fólki í
Eþíópíu”
Lesandi hringdi:
Mér finnst að allir Islendingar ættu
nú að taka höndum saman meö
Hjálparstofnun kirkjunnar til
hjálpar sveltandi fólki í Eþíópíu og
víðar í Afríku. Samanborið við öll
jólainnkaupin þá getur engan munað
um 100—200 kr. til hjálparstarfsins.
Af sjónvarpsmyndum og þeim frá-
sögnum sem fjölmiölamir hafa fært
okkur er ástandið svo hrikalegt að
við Islendingar getum ekki setið hjá
aögerðalausir. Við erum þekkt að
því aö vera skjót til hjálpar, um þaö
vitnar okkar eigin saga, og oft höfum
við sjálf verið hjálpar þurfi og þurft
að reyna þjáningu og fátækt vegna
náttúruhamfara. Má í því sambandi
minna á móöuharðindin. Ég treysti
orðum Hjálparstofnunarinnar um aö
aðstoð á hennar vegum komist til
skila en mér skilst að henni sé fylgt
„ við erum þekkt að því að vera skjót til hjálpar."
eftir af fulltrúum stofnunarinnar.
Mér finnst hugmyndin um að senda
íslenska flugvél með hjálpargögn og
hjúkrunarfólk til Eþíópíu stórkostleg
og lýsa áræði og eindregnum vilja til
hjálpar.
Við eigum öll að styðja þetta átak.
Væntanlegt vín?
Sigurður skrifar:
Nú að undanfömu hafa veriö fáanleg
á nokkrum vínveitingastööum
rauðvín, hvítvín og rósavín sem heita
Siglo. Þessar víntegundir eru mjög
góðar að mínu mati og hef ég margoft
beðið um þær í verslunum ATVR. Þaö
hefur komið mér á óvart að þessar
víntegundir hafa ekki verið fáanlegar í
áfengisútsölum að rauðvíninu undan-
skildu.
Nokkrir afgreiðslumannanna hafa
sagt mér að þaö sé mikið spurt um
þessar víntegundir. Mig langar því að
fá upplýsingar um hvemig á þessu
standi og jafnframt spyrja hvort ekki
sé von á Siglo hvítvíni og rósavíni í á-
fengisútsölurnar.
Svava P. Bernhöft, innkaupastjóri
ÁTVR:
„Það er rétt að hvítvín og rósavín af
þessari tegund hafa ekki fengist í
verslunum ÁTVR. Ástæðan er sú að
okkur hafa ekki borist neinar sér-
stakar óskir um að þessar ákveðnu
víntegundir verði settar á markað. Aö
svo stöddu get ég því ekki sagt um
hvort þessar víntegundir eru vænt-
anlegar á útsölustaði ÁTVR. ”
Jenný, Eydís og Guðný skrifa:
Okkur varð litið í grein DV sem bar
heitið „Tiilögur um breytingar á rás
2”.
Viö viljum þvertaka fyrir það að
gefa skemmtilegustu mönnunum frí,
þ.e.a.s. Páli Þorsteinssyni, Ásgeiri
Tómassyni, Jóni Axel svo og Valdísi
Gunnarsdóttur. Við erum alveg sam-
mála því að Þorgeir Astvaldsson og
Helgi Már Barðason séu góðir útvarps-
þulir og viljum alls ekki missa þá úr
þeirra stöðum. Einnig finnst okkur
umsjónarmenn næturútvarps mjög
góðir og upplífgandi.
Okkur er spum: Hvemig haldið þið
að rás 2 yrði ef ekki væru svona hressir
og upplífgandi menn að störfum
þarna? Hún yrði nákvæmlega eins og
rás 1, algerlega líflaus. Við viljum taka
mjög gott dæmi um skemmtilegan
þátt sem kom manni í þetta rosa stuð.
Þessi þáttur var á dagskrá 7. des. og
hét „Léttir sprettir”. Stjómandi hans
var Jón Olafsson. Við viljum hvetja
Jón til að halda áfram á sömu braut.
I lokin ætlum við að gefa ykkur les-
endum gott ráð. Það er með útvarpið
eins og sjónvarpið. Maður slekkur
bara ef manni líka r ekki efnið.
Starfsfólk rásar 2. Bréfriturum finnst liðið mjög svo upplífgandi og hresst.
Góðir útvarpsmenn á rás 2
LÖGREGLUMANNA
ÞJÁLFUN
Ingimar Kr. Skjóldal, formaður Lög-
reglufélags Akureyrar, skrifar:
Um alllangt skeið hefur DV varið
mikilli prentsvertu og rúmi til að
níða niður löggæslu þessa lands. Svo
iangt hefur þetta gengið að stundum
jaðrar viö ofstæki og nægir að minna
á skrif þess um svokallað Skaftamál.
Þaö er því ekki aö undra þó að það
færi mjög fyrir brjóstið á ráða-
mönnum DV er í ljós kom í nýlegri
skoöanakönnun aö almenningur i
landinu hefði mjög gott traust á lög-
reglunni. Virðist því að fólk hafi ekki
tekið skrif blaðsins alvarlega enda
kom í ljós í sömu könnun að traust
f ólks á blöðunum var miklu minna.
Ekki var það þó ætlun mín að
fjalla um kannanir þessar heldur
nýjustu skrif DV, þ.e. grein Dagfara
3. des. sl. I grein þessari er f jallað á
mjög svo furðulegan hátt um atburð
sem nýlega varð er nokkrir
lögreglumenn meiddust á æfingu hjá
Lögregluskóla ríkisins. Greinar-
höfundur telur líklegt að með æfing-
um þessum hafi umræddir menn
verið aö sanna karlmennsku sína
með því að stökkva niður af palli og
gera fleiri æfingar. öllum ætti að
vera ljóst aö til aö geta sinnt starfi
sínu sómasamlega verða þeir að búa
sig undir það með tilheyrandi skóla-
göngu og þjálfun sem kemur þeim
best að notum í því starfi.
Mér þykir trúlegt að t.d. blaða-
menn séu þjálfaðir í að skrifa góðar
greinar og gott mál. Þeim nýtist hins
vegar lítiö i starfi sínu að læra að
stökkva í sjóinn eftir mönnum eða
bjarga fólki út úr brennandi húsum.
Þjálfun lögreglumanna miðast að
sjálfsögðu við þeirra starf og er því
nokkuð á annan veg en margra ann-
arra stétta. Það hlýtur að vera erfitt
að finna menn sem eru á móti þjálf-
un lögreglumanna. Hún hlýtur ætíö
að vera til góðs bæði fýrir þá sjálfa
og svo fyrir þá borgara er til hennar
þurfa að leita, oft við þær aöstæður
að mikið reynir á þrek og snarræði.
Hefði maður frekar skilið ef hvatt
hefði verið til aukinnar þjálfunar
frekarenhitt.
Svo sem um aðra erfiða þjálfun
mun seint vera hægt að útiloka það
að menn meiðist og hingað til hefur
ekki þótt frásagnarvert þó að menn
hlytu meiðsli á æfingum enda ekki
fátítt, t.d. hjá íþróttamönnum. Hins
vegar er skiljanlegt að menn sem
vinna á skrifstofu eigi erfitt meö að
skilja þetta.
Ekki er gott að segja í hvaöa
tilgangi greinarhöfundur hefur
samiö ritsmiö þessa en ekki er
ósennilegt aö hann hafi ætlað að vera
fyndinn og auka með því sölu
blaðsins. Hitt þykir mér þó lfklegra
aö hann hafi tekiö upp háttu
mannýgs tarfs sem hnoöar moldar-
barð til að fá útrás fyrir skapvonsku
sína.
„Stuðmenn aftur á skjáinn, "er
beiðni aðdáanda Skonrokks.
,Endur-
sýnið
Stuðmenn í
Skonrokki’
Aödáandi Skonrokks skrifar:
Mig langar til að beina þeim til-
mælum til sjónvarpsins hvort ekki sé
hægt að sýna aftur Skonrokksþáttinn
sem Stuðmenn komu fram í. Það er
mjög sjaldan sem islenskar hljóm-
sveitir koma fram í Skonrokki og auk
þess seinkaði þessum þætti svo mikið
miðað við dagskrána að margir misstu
eflaust af honum.
Ef ekki er hægt að sýna þáttinn
allan finnst mér tOvalið að sýna bara
Stuðmenn og Mezzoforte sem komu
fram í sama þætti.