Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.1985, Blaðsíða 6

6
DV. LAUGARDAGUR14. DESEMBER1985.,
Kiddarinn
ekki í stíl
Riddarinn er í gömlu húsi, sem
hefur verið flutt í þyrpingu enn eldri
húsa við Vesturgötu í Hafnarfirði.
Húsin eru fimm og mynda rólegan
ramma umhverfis eins konar torg,
sem er vendilega skreytt sæbörðu
erjóti. Ridearinn er Ijósblár að utan
og sómir sér ágætlega í þessu um-
hverfi, sem er eitt hið menningarleg-
astahérálandi.
Hið innra hafa viðir Riddarans
verið málaðir nærfærnislega í hvítu
og afar ljósbláu í stíl hússins. En þar
með lýkur líka trúnaðinum við
gamalt húsið og umhverfi þess.
Húsbúnaðurinn er út í hött og mat-
reiðslan er hversdagsleg.
Verðlaunuðu klappstólarnir eru
fallegir út af fyrir sig, en þeir eru í
of mörgum litum og falla ekki að
stíl hússins. Auk þess eru þeir geróir
fyrir aðstæður, þar sem taka þarf þá
saman eftir notkun til að rýma fyrir
öðru. Þeir eru ekki sérlega þægilegir
til setu, ekki fremur en aðrir klapp-
stólar.
Enn verri eru stálborðin með ljós-
bláum plastplötum, kuldaleg og
mötuneytisleg. Til að magna berang-
ursstilinn er parkettið haft afar ljóst
og notuð skandinavísk plastljós í
lofti. Speglaverk er í anddyri og
stigagangi, svo og börum uppi og
niðri. Samanlagt gerir þetta Ridd-
arann afar kaldranalegan og jafnvel
óhugnanlegan, þrátt fyrir blóm á
borðum, plöntur í gluggum og vatns-
litamyndir á veggjum.
Betra
uppi
I hádeginu var þetta kórónað með
háværu gufuradíói, sem þuldi fréttir,
veður og auglýsingar miskunnar-
laust. Þeir, sem hafa ofnæmi fyrir
slíku, geta þó vikizt undan með því
að fara uppá loft.
Þar er stíllinn líka ekki eins ósam-
stæður. Klappstólarnir eru þar sam-
litir og sófarnir að hálfu leyti í þeim'
sama lit. Þar eru líka dúkar, sem
hylja plastplötur borðanna, svo og
fremur þægileg, niðursoðin tónlist á
kvöldin.
Riddarinn býður fastan matseðil,
sem er ekki spennandi. Þar er flest
þetta hefðbundna, sem íslenzkir
matreiðslumenn éta hver upp eftir
öðrum, svo sem graflax, frönsk lauk-
súpa, glóðaðir humarhalar, pipar-
steik, turnbauti ogdjúpsteiktirostar.
Þannig virðist reiknað með afar
íhaldssömum viðskiptavinum.
Verðlagið á fastaseðlinum fylgir
meðallagi íslenzkra veitingahúsa,
þeim flokki, sem ég hef kennt við
Torfuna. í hádeginu býður Riddarinn
til viðbótar súpu og þrjá aðalrétti á
mun lægra verði, 260 krónur að
meðaltali. Það er vel boðið og á
skilið betri aðsókn.
Eittvín
slarkfært
Vínlistinn er með hinum lélegustu
hér á landi og er þá mikið sagt.
Ekkert hvítvín sá ég, sem ég mundi
kæra mig um að drekka, og aðeins
eitt rauðvín slarkfært, Santa Christ-
ina. Mér er sagt, að íslendingar séu
svo lengi búnir að vera illu vanir á
Blandaður skelfiskur var líka
frambærilegur réttur. Innihaldið var
hið sama og í súpunni. Hörpufiskur-
inn var áberandi meyr og krækling-
urinn með hinum betri, sem fáanleg-
ur er úr dós. Humarinn var hins
vegar ekkjert sérstakur. Annar fram-
bærileguri forréttur var sítrónugraf-
inn hörpufiskur með karríhrísgrjón-
um og gúrkuræmum.
Eini aðalrétturinn, sem nálgaðist
forréttina að gæðum, var léttristuð
rauðspretta með rækjum og vínberj-
um. Hún var þó ofausin bráðnu
smjöri. Steikt rauðspretta hádegis-
seðils var| mun lakari, þakin gífur-
lega mikifii brauðmylsnuhúð, sem
yfirgnæfði þunnt fiskflakið. Henni
fylgdu hvítar kartöflur og óárenni-
legar strengbaunir. En rauðsprettan
var í báðum tilvikum óaðfinnanleg
sem hráefni.
Bragðið
drepið
Gegn betri vitund prófaði ég beik-
onvafinn skötusel. Það kom líka á
daginn, að ekkert bragð fannst ann-
að en beikonbragð. Ég hef aldrei
skilið rökfræðina í að hafa beikon
með mildum sjávarréttum. Ef fólk
vill drepa fiskbragðið, af hverju er
það þá að borða fisk? Ekki bætti
þykk steikarhúð úr skák í Riddaran-
um, né fremur mikið soðnar gulræt-
Hádegisseðill
110 Karrísúpa með kjúklingi
iSo Eggjakaka með grœnmeti
260 Steikt rauðspretta með bvítvínssmjöri
JIO Bixímatur með steiktu eggi
Fastaseðill
2J0 Blandaður skelfiskur með kryddsósu
320 Keyktur lax með eggjahrœru
2p0 Grafinn lax með sinnepssósu
210 Hrár hörpuskelfskur isítrónu og dilli
230 Fiskiskelsúpa Kiddarans
190 Gratineruðfrönsk lauksúpa
890 Glóðaðir humarhalar með hvítlaukssósu
420 Djúpsteiktur, beikonvafinn skötuselur
i/° Uttristuð rauðsprettuflók, rœkjur og vítther
J9J Uttsteikt /yúklingabrjóst í tjómaappelsínusósu
670 Umbafilletsteik, marineruð í sítrónu og kryddi
8jo Nautapiparsteik með koníakssósu
830 Tumbauti meðferskum sveppum irjóma
670 Uimbasmábauti Kiddarans með rauðvínssósu
24J Blandaðir djúpsteiktir ostar með rifsberjahlaupi
210 Pónnukökur fylltar hnetuís, bœttar með Grand Marnier
180 Blandaður ís meðferskum ávöxtum
Eini eftirrétturinn, sem var prófað-
ur, voru pönnukökur, fylltar með
hnetuís og bættar með Grand Marni-
er. Pönnukakan var alltof þykk,
bauð upp á lítið hnetubragð og enn
minna líkjörsbragð. Kaffi var ágætt
í bæði skiptin.
Af grein þessari má ráða, að mikið
verk sé óunnið í Riddaranum til að
fá húsbúnað og matreiðslu til að
hæfa húsakynnum og umhverfi
þeirra. Þjónusta er hins vegar vin-
samleg og góð.
Miðjuverð þriggja rétta kvöld-
máltíðar með kaffi og hálfri flösku
af Santa Christina er 1285 krónur
samkvæmt reikningsaðferð þessa
greinaflokks. Fyrir það verð mætti
búast við meiru af staðnum.
veitingahúsum, að þeir þoli ekki
annað en vond vín.
Karrísúpa með kjúklingi var á
hádegisseðlinum, vel heit hveitisúpa
með mildu karríi og kjúklingabitum,
borin fram með volgum heilhveiti-
og ostflautum. Hún var ekki merki-
leg. Betri var skelfisksúpa, afar
þykk, en þó hveitilaus og hafði að
geyma hörpufisk, rækjur, humar og
krækling, allt hæfilega lítið eldað og
því hvorki seigt né þurrt. Henni
fylgdi veniulegt formbrauð. Þessi
súpa var bezti rétturinn, sem prófað-
ur var.
Kjötréttirnir voru undantekning-
arlaust hvorki góðir né vondir. Sítr-
ónulegin lambasteik var borin fram
í þunnum, of mikið steiktum og
þurrum sneiðum, sem voru því ekki
nógu meyrar. Rjómaappelsínusósan
var hins vegar sæmileg, þótt hveiti-
sósa væri. í fylgd með þessu var
brokkál og bökuð kartafla.
Nautakjötsréttirnir báru þess
merki, að ekki væri nógu vandað til
vals hráefnis. Kjötið var bragðlítið
og ekki nógu meyrt, þótt það væri
hæfilega lítið eldað. Piparsteikin var
þar að auki með nánast engu pipar-
bragði. Ferskir sveppir, sem fylgdu
tuinbautanum, voru alveg kaldir í
sósunni. Grænmetið var að öðru leyti
hið sama og með lambakjötinu. Pip-
arsteikinni fylgdi koníaksblönduð
hveitisósa og turnbautanum bráðið
kryddsmjör.
Öllum aðalréttum fylgdi hrásalat.
í hádeginu var það einfalt og gott,
ísberg, seljustrimlar og ostasósa. Um
kvöldið var það flóknara, ágætt að
öðru leyti en því, að baunaspírumar
voru farnar að gamlast. Þá var það
klætt sýrðum rjóma.

@
Kokkahúfur eru fyrir matreiðslu og
blóm fyrir umhverfi og þjónustu, en
krónupeningarnir tákna verðlagið.
Jónas Kristjánsson
skrifar um
veitingahús
hKH&B.
■jni
Opið
kl. 12-18
tra
* .......j
jog9in
ggafia
r.bu*ur
.bo\tr-s^rWr'
Útibúið,
Laugavegi 95,2. hæð.