Dagblaðið Vísir - DV - 04.03.1986, Qupperneq 12

12
DV. I’RIÐJUDAGUR 4. MARS1986.
Útgáfufélag: FRJALS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjómarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÖLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÖNSSON
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFANSSON og INGÖLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI11, SlMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð: HILMIR HF., ÞVERHOLT111
Prentun:ÁRVAKUR HF.-Áskriftarveröá mánuði450 kr.
Verð í lausasölu virka daga 45 kr. - Helgarblað 50 kr.
Þjóðinni tilsóma
Götur tæmast. Nær allir, sem fá því við komið, setjast
við sjónvarp eða hlýða á rás tvö, þegar beinar lýsingar
eru frá leikjum íslendinga í heimsmeistarakeppninni í
handknattleik. Þjóðin sameinast í stuðningi við ís-
lenzka liðið. Hvarvetna fagna menn, þegar Islending-
arnir skora. Sjaldan eða aldrei hefur íslenzka þjóðin
sýnt jafneindreginn áhuga á íþróttaviðburðum. Þetta
er eðlilegt.
íslendingar hafa staðið sig afburðavel í þessari heims-
meistarakeppni. Lítum á það, að við erum smáþjóð, sem
etur kappi við stórveldi. Löngum hafa Austur-Evrópu-
ríkin haft forystu í handknattleik. En við sjáum nú, að
við höfum í fullu tré við þessar þjóðir. Okkar lið hefur
sigrað Tékka g Rúmena og tapað með eins marks mun
fyrir Ungverjum. Sigurinn yfir Rúmenum, sem fjórum
sinnum hafa orðið heimsmeistarar, var einhver stærsti
íþróttasigur íslendinga frá upphafi. Islenzka liðið fór
illa af stað og beið ósigur fyrir Suður-Kóreumönnum,
nær óþekktu liði. En síðan hefur íslenzka liðið sýnt og
sannað, að það er í hópi hinna allra beztu. Gifta ræður,
hvar liðið lendir. Greinilega er ísland meðal tólf beztu
handknattleiksianda á þessari stundu. Við sjáum ekki
enn fyrir, hversu ofar í röðinni við gætum hafnað. En
full ástæða er til að fagna, þegar hér er komið.
Varla er hægt að fara fram á miklu meira en að vera
í röð hinna tólf efstu. Engu síður gera landsmenn enn
meiri kröfur til liðsins. Mikið vill meira. Þjóðin mun
enn sameinast til að styðja íslenzka liðið í baráttunni
við frændur okkar Dani og Svía. Við vitum, að íslend-
ingarnir geta unnið þá leiki án sérstakrar heppni. Sumir
hafa tekið tapinu gegn Ungverjum illa og verið með
ásakanir í garð landsliðsþjálfarans, Bogdan Kowalczyk.
Þetta er ástæðulaust. í fyrsta lagi ber að hafa í huga,
að frönsku dómararnir voru okkar mönnum óhagstæðir.
Útkoman var, að við hefðum allt eins getað unnið
þennan leik. 1 leiknum stóðu íslendingarnir Ungverjum
fyllilega á sporði. Vörn íslendinga var góð, en nokkuð
skorti á sóknina þessu sinni. En íslendingar þurfa ekki
að lasta þjálfarann, þótt svona færi. Landsliðsþjálfarinn
pólski hefur lyft Grettistaki í íslenzkum handknattleik.
Við skyldum sameinast um að lofa hann eins og hann
verðskuldar.
Okkur er öllum ljóst, að frammistaða landsliðsins
verður ekki bara metin á sviði íþrótta. Þetta er geysigóð
landkynning. Islenzka landsliðið hefur notið vinsælda
í Sviss. í blöðum þar hafa verið langar greinar um liðið
og birtar myndir af liðsmönnum. I þeim löndum öðrum,
þar sem handknattleiks er í einhverju getið, hljóta
frásagnir af góðri frammistöðu Islendinga að vera mikil
landkynning. Við leggjum mikið upp úr þessu, að hið
litla land okkar verði þekkt af góðu sem víðast. Það
mun síðar bera arð.
Við eigum einnig að meta framlag þessara afreks-
manna til íþróttalífs hér heima. íþróttir snúast auðvitað
ekki fyrst og fremst um fáa afreksmenn, heldur sem
almennasta þátttöku, öllum til heilsubótar og lífsfyll-
ingar. En afreksmenn eru gjarnan fyrirmyndir, sem
aðrir líta til, einkum hinir ungu. Við þekkjum þetta
ekki sízt frá skáklistinni, þar sem afreksmennirnir hafa
vakið almennan áhuga, sem er ungmennum til góðs,
þótt skemmra komist.
Andsvarsem
eftir verður tek-
ið og ettft dugar
Kjallarinn
„Enn fáránlegri þykja mönnum hinir axlablóðugu niðurskurðar-
menn í ljósi þess ótrúlega örlætis, sem þeir hinir sömu sýna ákveð-
inni framkvæmd á Miðnesheiði, gæluverkefninu góða, sem tekur
til sín nær sama fjármagn og allar heilsugæzlustöðvar, hafnir,
dagvistarheimili og skólabyggingar á öllu landinu til samans.“
í vor verður kosið til sveitarstjóma
hvarvetna um land og er ekki að
efa að hart verður barizt víða, þó
athyglin beinist eflaust að Reykja-
vík fyrst og síðast og þeim pólitísku
áherzlum fólks, sem lesa má út úr
þeim úrslitum, er þar verða.
Hið sama má raunar segja um
flesta stærstu staðina, þar sem
þéttbýlið er mest, fólkið flest.
í Reykjavík virðast línur að því
leyti til skýrar, að þar verður kosið
milli íhaldsins og Alþýðubanda-
lagsins, milli einveldis eða vald-
dreifingar um leið, því engum dylst
að framboðslisti íhaldsins og skip-
an hans skiptir flesta litlu. Það er
Davíð sem blívur og óneitanlega
er það afrek að hafa einmitt í skjóli
einræðis náð slíkum árangri.
Ihaldsliðinu í borgarstjórn lætur
greinilega mjög vel að láta stjórn-
ast og unir vel að standa í skugga
HELGI SELJAN
ALÞINGISMAÐUR FYRIR
ALÞÝÐUBANDALAGIÐ
hins mikla einvalds - eða er standa
mákse of sterkt?
Einn ræður
Fólkinu í Davíðsborg finnst
greinilega líka býsna gott að láta
einn ráða og ráðskast með sig á
öllum sviðum, ef marka má skoð-
anakannanir og er það eitt út af
fyrir sig ærið umhugsunarefni. En
skoðanakannanir segja raunar
annað líka, þó ekki beri eins mikið
á því. Andsvar andstöðunnar finn-
ur fólk ekki annars staðar en í
Alþýðubandalaginu, þar er sú eina
viðspyrna, sem fólk finnur nú gegn
ofurveldi einvaldsins.
Það er iíka greinilegt að einingin
um framboð Alþýðubandalagsins
kemur andstæðingunum óþægilega
á óvart og er vonandi að þau
óþægindi eigi eftir að aukast og
margfaldast.
En í þessum sveitarstjórnarkosn-
ingum er tekizt á um fleira en
Davíð og Reykjavík. Úti á landi
verður víða tekizt á af hörku og
vissulega koma heimamál hvers
staðar ríkulega við sögu og per-
sónubundin atriði vega líka þungt.
Ég segi því rniður vegna þess að
sveitarstjórnarmálin í heild nú eru
mælikvarði á stjórnarstefnu eða
stefnuleysi, hvort sem menn vilja
kalla það. Og landsbyggðin, sem
slík, þarf og á að gefa ákveðið og
einarðlegt andsvar við óstjórninni
og öryggisleysinu í atvinnumálum,
við niðurskurði allra opinberra
framkvæmda hverju nafni sem þær
nefnast, við þeim fjármagnsáherzl-
um ríkisstjórnarinnar að farvegir
þess skuli allir opnir til óarðbærra
framkvæmda í viðskiptum, verzlun
og gerviþjónustu einkageirans, en
grunnatvinnuvegirnir skuli á sama
tíma sveltir svo sem raun ber vitni.
Kvittun fyrir nauðungarupp-
boð
Fólk á landsbyggðinni þarf að
kvitta fyrir nauðungaruppboðin á
togurunum, það þarf að kvitta fyrir
landauðnarstefnuna, sem felst m.a.
í því að nær ekkert er byggt, að
framkvæmdafé til hafnar, heilsu-
gæzlustöðvar, dagvistarheimilis
eða skóla er ekkert nema skuld-
greiðslan ein, en á meðan rísa
hallir einkagróðans við himin á
Stór-Reykjavíkursvæðinu, hallirn-
ar sem m.a. eru byggðar fyrir erfiði
og strit landsbyggðarfólksins, sem
horfir á eftir arði sinnar vinnu á
vit fárra, fégráðugra aðila sem
maka krókinn í skjóli ríkjandi
stjórnarstefnu.
Fyrir þetta og ótalmargt fleira
þarf að kvitta og eins og í Reykja-
vík verður það ekki gert nema með
einum hætti, aðeins því að efla
Alþýðubandalagið til áhrifa, flokk
byggðastefnu, flokk atvinnuupp-
byggingar á landsbyggðinni, flokk
launafólks fyrst og síðast.
Launafólkið hvarvetna um land
á vissulega samleið. Fjármagns-
flæðið rennur ekki í vasa hins
almenna launaþræls í verksmiðjum
borgarinnar, í sjúkrahúsum og
öðrum þjónustustofnunum, eða
hins almenna verkamanns við
höfnina eða í fiskinum. Þetta gerir
launafólk landsbyggðarinnar sér
oft ekki ljóst og úlfuð og öfund
milli fólks þar og hér er vatn á
myllu þeirra, sem vilja fela það,
hvert féð rennur í raun. Því er það
ótæpilega stundað að etja launa-
fólkinu saman eftir búsetu og oft
heyri ég það hér, að fólkið á lands-
byggðinni séu ómagar á þjóðinni.
Og stjórnarherrar gróðaaflanna og
frjálshyggjunnar geta brosað út að
báðum, þegar slíkur tónn er sleg-
inn.
Hvar á að skera?
Ég minnti áðan á framkvæmda-
féð í hina ýmsu þörfu þætti, sem
ótæpilega hafa verið sveltir í tíð
þessarar ríkisstjórnar, en skipta
sköpum um aðstöðu og þjónustu
þegnanna á hinum ýmsu stöðum.
Það eru erfiðir tímar og „ein-
hvers staðar þarf að skera“, er hin
algilda afsökun. Fólki finnst þetta
orðið fátækleg afsökun, stöðugt
áminnt um það, að fjórðungur
launa þess hefur verið af því tekinn
síðustu þrjú árin og þykir sem því
megi fara að linna.
Vinnandi fólki finnst þetta einnig
undarleg viðbára eftir að hafa skil-
að á land þriðja mesta aflaverð-
mæti ti) þjóðarbúsins á liðnu ári.
Enn fáránlegri þykja mönnum
hinir axlablóðugu niðurskurðar-
menn í ljósi þess ótrúlega örlætis,
sem þeir hinir sömu sýna ákveðinni
framkvæmd á Miðnesheiði, gælu-
verkefninu góða, sem tekur til sín
nær sama fjármagn og allar heilsu-
gæzlustöðvar, hafnir, dagvistar-
heimili og skólabyggingar á öllu
landinu til samans.
Ótrúlegt en satt, enda eiga
„verndarar" okkar í hlut og vei
þeim sem ekki gerir allt fyrir þá.
300 milljónirnar til flugstöðvar-
innar á Miðnesheiði gætu heldur
betur hjálpað sveitarfélögunum við
sínar mörgu þörfu framkvæmdir,
heilsugæzlustöð kæmist í gagnið
hér, dagvistarrými gætu tvöfaldast
þar, höfn verið byggð þar sem allt
byggist á öflun sjávarfangs og svo
mætti áfram halda utan enda.
Fyrir þetta þarf svo sannarlega
að kvitta. Það eru einmitt þessi
atriði, sem skipta öllu í kosningum
og úrslitum vorsins, ef þau endur-
spegla algera blessun yfir þessum
athöfnum, því þá verður ótrautt
haldið áfram á sömu braut og
höggvið rösklegar í sama knérunn-
inn axlablóðugir niðurskurðar-
menn geta þá hrósað sigri og haldið
iðju sinni fram sem aldrei fyrr.
Andsvar við helstefnu
Ef ekki - ef fólk vill sinn réttláta
skerf í kjörum, aðbúnaði og þjón-
ustu, raunverulegan jöfnuð til allra
megingæða lífsins, þá þarf það að
veita þessari helstefnu andsvar,
sem dugir til að kveða hana niður.
Og andsvarið er eins og gegn
Davíð aðeins eitt - sterkara og
öflugra Alþýðubandalag um allt
land, þar sem merkið er reist til
sóknar og sigurs fyrrir nýrri lífs-
kjarastefnu, nýrri öflugri byggða-
stefnu, um þetta snýst baráttan í
vor öllu öðru fremur.
Hana þarf nú að hefja í hverju
byggðarlagi af djörfung og reisn.
Helgi Seljan
Haukur Helgason.